Tíminn Sunnudagsblað - 16.08.1970, Blaðsíða 19

Mörg ár eru liðin síðan GuSmundur Tómasson háði kappsláttinn á iþróttamót-
um Borgfirðinga — melra en fimm áratugir. En hann er kempulegur enn og
kann að leggja á eggjárn, svo að biti.
fundargerð frá a'ðalfundi U.M.S.B.
1920 segir formaður sambandsins,
Kristinn Guðmundsson: Talið ein-
sætt, að U.M.S.B. yrði að halda
kappslættinum áfram í þessi fimm
umsömdu ár“. Reglurnar um verð-
launin virðast vera eðlilegri eins
og Ármann Dalmannsson segir
þær.
Það verður ekki séð, hvað verð-
launagripirnir kostuðu, en þeir
voru gerðir af Stefáni Eiríkssyni,
eins og Ármann líka nefnir, og
það kemur einnig fram hjá dr.
Guðmundi Finnbogasyni í Tím-
anum. Guðmundur Tómasson seg-
ist hafa heyrt, að skápurinn, sem
hann vann, hafi kostað 150 krón-
ur. Skápurinn er útskorinn á hlið-
um og á hurð, dökkur í lit. Hurðin
er með útstæðum hornum, og sé
mælt út á horn á hurðinni, er
stærð skápsins um 35X45 senti-
metrar. Verðlaunin sýna, hvers
virði góðir sláttumenn voru á þeim
tíma.
Inngangseyrir á íþróttamótið
1918 var sjötíu og fimm aurar og
hafði hækkað úr fimmtíu aurum.
Hefur því þurft að selja fimm
hundruð aðgöngumiða til þess að
borga peningaverðlaunin ein fyrir
utan það, sem verðlaunagripirnir
kostuðu. En peningaverðlaunin,
þrjú hundruð krónur ,gaf Halldór
Vilhjálmsson á Hvanneyri, svo að
sambandið þurfti ekki að borga
nema verðlaunagripina, sem telja
má, að ekki hafi kostað minna en
peningaverðlaununum nam.
Ekki veit ég, hvað vikukaup
kaupmanna var 1918, en 1919
vissi ég, að greiddar voru kaup-
manni níutlu tH hundrað krónur
á viku.
Á ýmsan hátt má meta og vega
til verðgildis þessi þrjú hundruð
'króna verðlaun til að fá saman-
burð við nútímann.
Leiðum nú hugann að því, sem
var tilefni þessarar greinar. Þor-
steinn Böðvarsson, bóndi í Grafar-
dal, andmælÍT því i 17. tölublaði
Sunnudagsblaðs Timans á blaðsíðu
390, að Tómas Jóhannsson haí'i
ævinlega sigrað: „Það er aftur mis
minni, að Tómas Jóhannsson sem
þar dvaldist um tíma (þ-e. á Hvann
eyri) hafi farið með sigur af hólmi
í flest eða öll skiptin, sem kapp-
sláttur var háður“. Og seinna í
greininni segir Þorsteinn: Víkjum
þá að kappslættinum. Á þessu
móti var Guðmundur Tómasson
frá Einifelli í Stafholtstungum
fyrstur að slá sína skák“.
Þá kemur í Sunnudagsblaði Tím
ans, 21. tölublaði, greininni eftir
Ármann Dalmannsson á blaðsíðu
499. Þar segir: „Ég legg hér nokk-
ur orð í belg vegna þess, að í at-
hugasemd Þorsteins í 17. tölublaði
er ekki heldur að öllu leyti rétt
með farið. Tómas var fyrstur með
sinn reit, en slátturinn var ekki
nógu góður til þess, að hann næði
hæstu stigatölu. Sagði hann mér
á eftir, að hann hefði tekið það
ráð, að leggja allt kapp á hraðann,
vegna þess hvað reitur hans var
ósléttur. Þegar dregið var um reit
ina, kom ósléttasti reiturinn í hlut
Tómasar. Guðmundur Tómasson
fékk hæsta stigatölu út úr keppn-
inni og hlaut þvi 1. verðlaun".
Skýrsla sú, sem birtist hér með
um kappsláttinn á Hvitárbakka
sunnudaginn 4. ágúst 1918 fylgdi
grein dr. Guðmundar Finnbogason
ar, er hann reit í Tímann 10. ágúst
1918. Ætti þar ekkert að fara á
milli mála, nema prentvillupúkinn
trani sér fram.
Eins og skýrslan ber með sér
er Guðmundur Tómasson með
hæsta einkunn í sláttuhraða —
T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
595