Tíminn Sunnudagsblað - 04.11.1972, Qupperneq 9

Skarðsmenn riða fjölmennir i réttir. Utarlega til hægri er Guðni Kristinsson hreppstjóri.
inn geð i sér að stugga við þeim. Seint
um nóttina sá ég, að þeir voru seztir að
ofan á maganum á einum. Þá breiddi -
ég strigapoka undir þá framá gangi,
og setti þá þangað.
Þriðjudagurinn rann upp heiðskir og
boðaði bott veður. Eftir veizlu úr
Skarðsskrinunni að vanda og ketil-
kaffi, semég var orðinn sérfræðingur
áð hita, var komið að þvi að tygja sig i
leit. Stefán var settur i persónulega
varðveizlu Geirs i Næfurholti, og mun
hafa átt bezta daginn sinn á fjallinu.
Ég lagði á Glanna og reið með Kristni i
Hvammi og Jóni á Lækjarbotnum
austur i Lifrafjöll, þar sem við hittum
Olgeir og Pálma og siðan var lagt i
Loðmund.
Olgeir og Pálmi létu okkur hafa
hestana sina og tóku siðan stefnuna
beint upp. Olgeir fór beint upp austur-
hliðina, en Pálmi lenti i miðri hliðinni i
eltingarleik við kindur, þurfti að fara
ofan i skálina, sem raunar er gamall
eldgigur og siðan upp Tæpastig. Vildi
ég hvorugan þurfa að elta. Við Jón tók-
um við fénu frá þeim og smöluðum þvi
suður með fjallinu, en Kristinn þurfti
að vera uppi i miðjum hliðum að
smala þar. Allt gekk vel þangað til við
komum að Egilsgilinu. Þar var fjöldi
fjár, en gilið er svo til ókleift.
Skyndilega sé ég hvar Olgeir kemur
fram á brúnina austan Egilsgilsins og
tvær kindur á undan honum. Voru
þetta heimalningar frá honum, sem
hann var næstum búninn að ná uppá
fjallinu, en þeir hlupu siðan burtu og
niður fyrir brúnina. Þar stóðu lömbin
og vildu sig ekkert hreyfa. Kristinn
hækkaði sig i fjallinu eins og hann gat,
en Olger komst niður fyrir brúnina og
gat þokað lömbunum á móts við Krist-
inn. Kristinn var með unga tik með
sér, en þorði ekki beita henni vegna
reynsluleysis hennar. Smám saman
kemur hann lömbunum þó niður og ég
geri mig liklegan til þess að taka á
móti þeim og stugga þeim vesturúr. í
þeim svifum taka þau á rás austurúr
fyrir ofan mig og við Kristinn gerum
siðustu tilraun til þess að ná þeim. Er
skemmst frá þvi að segja.að annað
lambið stökk upp i kletta en hitt á
sund út i Loðmundarvatn, þar sem
Kristinn krækti i það að lokum. Jón
kom nú aðvifandi, sagði að bezt væri
að tjóðra lambið, sem náðist og vita
hvort hitt kæmi ekki til þess. Varð það
að ráði og náðist hitt lambið svo dag-
inn eftir.
Frá Pálma er það að segja, að hann
stóð á barmi Egilsgilsins og sá fyrir
neðan sig 10-20 kindur, sem ógerningur
var að komast að. Tók hann þvi til
bragðs að henda eins stórum steinum
og hann gat austan megin við féð og
varð við það skruðningur mikill. Hljóp
þá féð vestur úr gilinu og gekk eftir
það allt með eðlilegum hætti i Loð-
mundi þann daginn.
Vestan Loðmunds hittumst við allir
ásamt Ester og Kristjáni, sem fóru i
Dyngjur. Féð var nú allt komið i
Herbjarnarfell, mikið fjall vestan
Loðmundar. Varð það úr, að Ester og
Kristján færu upp að smala þar, Olgeir
og Pálmi riðu vestur fyrir, en ég var
utan i Herbjarnarfjalli að austan. Jón
var fyrir neðan mig að smala, en
Kristinn reið i fyrirstöðu. Jón fór svo
seinna austur fyrir, en við Kristinn
smöluðum einir um 50 fjár inn i grið-
inguna og dugðu þá Snati og tikin vel.
Þeir, sem fóru i Reykjadalina komu
nokkru seinna og hafði smalazt vel hjá
þeim sem og öðrum þennan dag. Er
ekki langt frá lagi, að safnið hafi tvö-
faldazt að fjölda um daginn.
Morguninn eftir kom Magnús
Kjartansson i Hjallanesi við sjöunda
mann að hjálpa okkur, sem vorum
með reksturinn niður i Sölvahraun,
ásamt þvi, að við smöluðum Sauðleys-
ur. Aðrir fóru i áreið eða i Krókagil,
Krakatind og Skjólkviar og enn aðrir
fóru niður að Hraunum og siðan i
Valafellið. Meðal vaskra manna.sem
þarna komu, var Guðmundur Kvaran,
kaupamaður á Skarði og dugði : hann
ekki siður en aðrir, þótt ungur sé. Sér-
staklega varð Haraldur i Hólum hrif-
inn af Guðmundi og vildi láta slátra
stærsta hrútnum i hópnum Guðmundi
til heiðurs. Ég fékk persónulega send-
ingu frá hreppstjóranum, þar sem var
óþreyttur hundur við reksturinn, Kát-
ur, albróðir Snata. Gekk nú glatt hjá
Geir ófeigsson i Næfurholti
Sunnudagsblað Tímans
849