Tíminn Sunnudagsblað - 04.11.1972, Blaðsíða 17
Við bryggjuna i Hrisey. Nú er öðruvisi um að litast en áður lyrr, þar
söng.
sem sjöhúsið stóð og ung stúlka hlýddi á undarlega
manna, innan úr kojuherberginu, og
mér heíði liðið svo undur vel. Ég sagði
lika, að ég hefði ekki skilið textann eða
erindin, af því að þau hefði verið á ein-
hverju framandi tungumáli. Fékk ég
þá að heyra sögu húss. Færeyingar
höfðu byggt það, og haft það tii afnota
fyrir áhöfn skips, er gert var út frá
Hrisey, en það hafði farizt með allri
áhöfn i vonzku-veðri nokkru seinna.
Litlu siðar hafði farið að bera á ýmsu
einkennilegu i húsinu^érstaklega hafði
oft borið við að hurðin skelltist aftur
þegar sizt var von. Fyrir mér lá málið
þannig, að mér fannst það ekki óvið-
feldið eða dularfullt. Heldur miklu
fremur, fannst mér einhver helgi hvila
á þvi. Mörgum árum eftir þennan at-
burð var ég eitt sinn að hlusta á fær-
eyska dagskrá í Rikisútvarpinu, og
heyri þá aftur sama lagið, sem ég
hlustaði á i sjóhúsinu forðum. Innst i
hugskoti minu hafði það leynzt svo að
ég gat raulað það með hefði ég viljað,
en ég fékk mig ekki til að gera það, ég
drakk i mig tónana, eins og þorstiát
kona teigar svaladrykk, sem hún hefir
ekki náð til i lengri tima. Ekki þori ég
að fullyrða að sálmurinn hafi verið
hinn sami, en þó er mér nær að halda
að svo hafi verið, vegna hinna liku
áhrifa er ég varð fyrir, við að heyra
lagið aftur.
Ég er ekkert að þreyta sjálfa mig
eða aðra á þvi að koma með nokkrar
bollaleggingar um atburðinn. Þar
komumst við ekki að neinni niður-
stöðu. Þetta var bara svona, eins og ég
sagði áðan, likt og ivaf i uppistöðu lifs-
ins. Ivaf, sem ekki verður þreifað á,
aðeins skynjað. Gjöf, sem ber að
þakka þeim er öllu stjórnar og allt hef-
ir skapað.
Guðrún Jacobsen:
Ilugleiðingar
Skyldi hinn svarti sjálfur vera sproti af Guði útsendur- að prófa mannskapinn — eða fiskar hann á eigin spýtur i samkeppni við aöra skrifstofu —?
Að í'relsa heiininn .
Að frelsa heiminn á falslausan hátt er á fárra færi — — Eins og að stokka upp spil velja flestir sjálfum sér sjái þeir færi á gott undir passann.
Sunnudagsblað Tímans
857