Tíminn Sunnudagsblað - 10.03.1973, Blaðsíða 16

Tíminn Sunnudagsblað - 10.03.1973, Blaðsíða 16
Frásögn úr lifinu: Gerði holskurð í fjós baðstofunni meðan stórhríðin geisaði Snorri Halldórsson, héra&slæknir, og síöari kona hans, Guöbjörg Tómasdóttir. Foreldrar minir bjuggu i Eintúnahási á Siðu. Faðir minn lézt, er ég var á fyrsta ári, og þá kom móðir min mér í fóstur á næsta bæ, Efri-Mörk. Fósturfor- eldrar minir voru Jóhanna Jóns- dóttir og Jón Jónsson. Ég var ellefu ára gamall, er fóstra mín lagðist i rúmið fárveik. Þá var Snorri Halldórsson héraðslæknir nýkominm" héraðið. Hann bjó siðar á Breiðabólstað, en fyrsta árið átti hann heima á Kirkjubæjarklaustri hjá Lárusi heitnum Helgasyni. Snorri læknir var kvaddur til fóstru minnar, og eftir nokkrar vitjanir kvað hann upp þann úrskurð, að engin von væri að bjarga sjúklingnum, nema með uppskurði. Var þá ákveðið að reyna þetta, fyrst læknirinn treysti sér til þess, og var það talinn mikill kjarkur hjá nýútskrifuðum lækni aleinum sins liðs við þær aðstæður, sem þarna voru. Húsnæðið var gömul fjósbað- stofa, eins og viða var á bæjum i þá daga, en þetta var snjóaveturinn mikla 1920. Efri-Mörk var heiðar- býli, sem nú er komið i eyði. Ofært var orðið milli bæja nema á skiðum, eri ungi læknirinn lét það ekki á sig fá, enda var fylgdar- maður hans Lárus heitinn á Klaustri, þaulkunnugur áræðis- maður. Ég man það eins og það hefði gerzt i gær, að um morguninn þennan dag, sem aðgerðin átti að fara fram, var blindbylur, og var farið að óttast, að læknirinn kæmi ekki vegna veðursins, en sá ótti reyndist ástæðulaus, þvi að hann kom á tilsettum tima. Skurðaðgerðin tókst með ágætum. Ekki var pensilinið þó komið til sögunnar þá, og lýsól helzt notað sem sótthreinsunarlyf útvortis. Fyrst eftir uppskurðinn kom læknirinn daglega til sjúkl- 232 ingsins að skipta um umbúðir og huga að sárinu. Lengi framan af árum hafði ég aldrei einurð á þvi að minnast á þennan uppskurð við Snorra lækni, eða spyrja hann nánar um að- geröina, en siðustu ár hans bar eitt sinn svo við, að hann vantaði vetrarmann og leitaði þá til min, þar sem hann frétti, að ég mundi vera á lausum kili. Þá þótti mér sem færi gæfist að launa honum að nokkru það, sem hann lagði á sig fyrir mig og mitt fólk, þegar ég var á barnsárum, og ég réðst til hans. Ein ferð er mér sérstaklega minnisstæð veturinn, sem ég var á Breiðabólstað. Snorri var sóttur utan úr Meðallandi, og hann var þar fram á nótt. Þá er simað og hann beðinn að koma austur i öræfi. Hann kom heim úr Meðal- landsferðinni seinni hluta nætur, og lagði þá þegar af stað austur í öræfi, án þess að sofa nokkuð, þvi að mannslif var i hættu. Færð var hin versta, og yfir Núpsvötn og Skeiðará að fara. Þá voru hvorki komnar til flugvélar eða þyrlur. Það var þó viðar en i Skaftafells- sýslu, sem erfitt var að bera sig um á þeim timum, og það eru engin undur. þótt læknar vilji heldur starfa þar sem hægt er að komast milli sjúklinga i bil. Nú er Snorri Halldórsson látinn, en mér verður oft hugsað til hans með virðingu og þökk. Hann var sannur fulltrúi hinna fyrri, islenzku héraðslækna, sem áttu við ótrúlega erfiðleika að etja og unnu fleiri sigra, en i frá- sögur hefur verið fært. 1jan.1972. Guðjón Magnússon, Snorrabr. 75 Sunnudagsblað Tímans f i

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.