Íslendingaþættir Tímans - 04.03.1970, Qupperneq 6

MINNINC
Ingimundur Magnússon
sjómaður
Fæddur 23. júlí 1927
Dáinn 19. janúar 1970.
ÞaS sem af er þessu ári hafa
fréttir um slys og ófarir Mingt i
eyrum nær daglega. Slys á sjó,
slys á iandi, og þótt margir hafi
haldið lífi, eru samt dauðaslys-
in orðin 15 talsins þegar þetta er
skrifað. Hér er höggvið óhugn-
anlega stórt skarð í íslenzku þjóð-
ina, og það fólk sem við sjáum nú
á bak, er að langmestu ieyti umgt
fólk í blóma lífsins.
í ofviðrinu sem gekk yfir land-
ið um 19. janúar barst slysafrétt
frá Vestmannaeyjum, ungur sjó-
maður á leið í land úr báti sín-
um slasaðist til bana. Þessi mað-
ur var Ingimundur Magnússon
Melgerði 22, Kópavogi. Hann hafði
þessa vertíð raðíð sig á vélbátinn
Víking frá Reykjavík, þar sem góð-
ur kunningi hans var fyrir í skip-
rúmi. Þeir tveir voru saman á leið-
inni í land óveðurskvöldið þegar
slysið varð. Víkingur lá u'an á fjór-
um bátum í höfninni. Það var
hávaðarok, sog í höfninni og lág-
sjávað. Er Ingimundur æt ?ði að
stökkva upp úr þeim báti sem
næstur var bryggjunni og í land
bar bátana skvndilega frá Hann
náði ekki fót.festu á bryggjubrún-
inni en féll aftur yfir sig og skall
með höfuðið á bátnum um leið og
hann fór niður á milli skips og
bryggju. Dálítil stund leíð þar til
Ingimundur náðist. Hann var þá
iátinn.
Ingimundur Magnússon fæddist
að Lágu Kotey í Meðallandi 23.
júlí 1927. Hann var sonur hjón-
anna Jónínu Margrétar Egilsdótt-
ur og Magnúsar Sigurðssonar sem
þar bjuggu. Að Ingimundi stóðu
skaftfellskar ættir, móðurættin úr
Mýrdal, föðurættin úr Meðallandi.
Ingimundur ólst upp í glöðum
systkinahópi í Lágu Kotey en alls
urðu börn þeirra Jónínu Margrét-
ar og Magnúsar 12. Ingimundur
vann öll algeng störf á heimili
foreldra sinna og byrjaði snemma
að taka til hendi og þótti víkingur
til allra verka. Það kom fljótt í Ijós
að hann var gæddur óvenjulegum
hæfileikum hvað viðvék tækni og
vélfræði. Hann gerði við ótrúleg-
ustu hluti. Jafnvel því, sem aðrir
gengu frá að gera við og töldu ó-
nýtt, gat hann komið i lag á
ný. Það var sama hvort um var að
ræða stærri vélar eða útvarpsíæki.
AEt lék í höndum hans. Við Meðal-
landssand hafa mörg skipin strand
að fyrr og síðar. Engin undantekn-
ing varð frá þessu á búskaparár-
um Magnúsar og hans fólks í Lágu
Kotey. Magnús Sigurðsson og ná-
búar hans björguðu mörgum sjó-
mönnum frá drukknun úr brim-
garðiAum við ströndina og mörg
dæm} eru til þess að þeir iögðu
sig í bráða hættu við þær aðgerð-
tr. Ingimundur, ásamt öðrum ung-
um mönnum, tók þátt í þessarl
hættulegu glímu við Ægi og þóttí
djarfur maður og barðsækinn.
Margar voru þær nætumar,
er fólk f Lájgu Kotey og
á fleiri bæjum i Meðal-
landi gekk úr rúmum sínum
vegna þess að hýstir voru hraktir
og illta á sig komnir strandmenn.
Stundum dvöldust þeir þama dög-
um saman. Kom þá ekki sízt til
kasta húsfreyjunnar og barnanna
imeð þvott á fötum og viðgerðir og
aðra aðhlynningu. Heimilið var
annálað fyrir gestrisni og börnin
vöndust frá barnæsku L tillitssemi
við aðra og hjálpsemi og höfðu
þar fyrir sér dæmi foreldra sinna.
Árið 1955 hætti Magnús Sigurðs-
son búskap í Lágu Kotey
og fluttist í Kópavog. Börn
hans sem heima voru, þar
á meðal Ingimundur, fylgdu
foreldrum sínum. Ingimundur
vann um tveggja ára skeið á Tré-
smíðaverkstæði Austurbæjar en
hóf síðan störf hjá Strætisvögnum
Kópavogs, í fyrstu við akstur en
síðar við viðgerðir á bifreiðum fyr
irtækisins. Hann fór þó til sjós af
og til. Var vertíð á Faxaborginni
frá Reykjavík og á síldveiðum á
Gullboriginni úr Vestmarmaeyjum.
Sagt er að einnig þar hafi hin frá-
bæra vélfræðikunnátta hans kom-
ið að góðu liði. Ingimundur var
traustur maður og vinfastur. Hann
var enginn ofláti, hægur í fram-
göngu og stiUtur og í fáum orðum
sagt, drengur góður. Þurfti heldur
engan á því að furða sem þekkti
foreldra hans því þar féll eplið
ekki langt frá eikinni.
Um leið og við kveðjum góðan
dreng með söknuði votta ég foreldr
um hans, systkinum og öðrum að-
standendum mína dýpstu samúð.
Sveinn Sæmundssori.
ÍSLENDfNGAÞÆTTIR