Íslendingaþættir Tímans - 04.03.1970, Blaðsíða 21

■■Sl B m slG
EYJÓLFUR BÚASON
F. 12.8. 1879.
D. 25.1.1970.
Hano dó á sjúkrahúsi Akraness,
eílir margra mánaða legu, oít
þungt haldinn ag rænuiitili. Ekki
er ég ánægður að sjá svo af þess-
Uim samferðamanni mínum og áð-
ur sveitunga, að ekki komi til
kveðja mín, því tek ég penna i
hönd. Listin til verksins er lítil, en
ég bið velvirðingar á því og vona
að tekinn verði viljinn fyrir verk-
ið. Það var árið 1953, að veruleg
kynni okkar Eyjólfs nófust, en það
haust keypti ég af honum áhýlis-
jörð hans, Eystra-Miðfell. Eyjólfur
hafði orð fyrir að vera vanur verzl
uinar- og viðskiptamaður, reyndar
imargt húinn að reyna. Það er nú
einu sinni svo, að margur hefur
beyg af 'þeim mönnum, sem stunda
sér til gagns og gamans ýms við-
skipti. Þeir eru taldir eiga sér-
hæfileika til að sjá tvet.ir er. flest-
ir aðrir, og þá jafnan beita þeim
brögðum til að bæta hiut sinn.
Það er mannlegt að siá sínum hag
borgið, sé það gjört á drengileg-
an hátt. Ég komst að bví og fékk
fáráðri ekkju,
að hún ei láti
bugast í lifsins
boðaföllum,
auk henni traust
á einum þér.
Ver faðir hennar
veiku börnum
og gæt þeirra vel
við vélum heims.
Heyr hennar andvörp
himna drottinn,
fyrir þdns senar
fórnar dauða!
Greiddur er skattur
við skapadægur
móðurjarðarmold.
En andinn svífur
upp til heima
og lifiT um eilífð æ.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
að heyra það, að ég væri tæpast
einfær um að hafa verziun við
Eyjólf Búason, án þess að bera
minni hlut, en ég lét það Lítt á
mig fá og fór mínu fram sem fyrr.
Mín reynsla af Eyjólfi varðandi
þessi viðskipti og fieiri er mjög
góð, hann kom jafnan frarn sem
traustur og heiðarlegur maður,
með okkur var fúUkomiö bræðra-
lag og vinátta vegna allra sanr-.
skipta okkur til ánægju og særnd-
ar. En það var annað, sem ég get
ailtaf virt við Eyjólf Búason um-
fram flest annað, en það var hans
hugur til mín og fjölskyldunnar,
hann margsýndi það í orði og verki
að ha-nn vildi veg okkar og vel-
gengni sem mesta. Hann fylgdist
vei með framkvæmdum, kom og
skoðaði þær, og gladdist ýfir
hverju verki, sem til gagns var
unnið.
Þau hjón sýndu okkur vinarhug
á margan hátt, þau glöddu börn-
in okkar með fermingargjöfum
og ég má þakka afmælisgjöf. Þó
urnfram ailt vil ég færa þeim
þakkir fyrir þeiira góða hug til
okkar aOla tíð. Hér i næsta ná-
grenni við okkwr býr einkadóttir
þeirra hjóna og hennar maður, og
oft lét Eyjólfur ánægju sína í Ijós
við mig yfir þvi, hve gott hefur
alla tíð verið hér á mi'lli heimil-
anna. Eyjólfur var friðelsk-
andi maður og mátti ekki
vamm sitt vita á nemu sviði.
að held ég af þeirri reynslu,
sem ég hafði at honum.
Þau hjón höfðu orð fyrir að vera
góðir grannar, gestrisin og mikið
greiðafólk. Þau voru virt og vel
látin af sveitungum og samferða-
mönnum. Eyjólfur var góður bóndi
og mikið snyrtimenni í allri um-
gengni, reglusemi > starfi og
einkalifi, hann átti fallegt búfé,
fóðraði vel og hafði góðan arð af
búi sínu, hann var sístarfandi elju-
maður, lagtækur og hygginn. Það
var því engin furða þó þeim hjón-
um búnaðist vel. Margrét Ólafs-
dóttir, eiginkona hans, er frábær
búkona, hann stóð því ekki einn
þar sem hún var honum við hlið,
dugnaður þeirra og ráðdeild er orð
lögð og þekkt af ölium, sem til
þekkja. Þau voru samrýmd og sam
hent, það var kærleiksríkt sam-
starf og samvera, hún var honum
allt og samhent um alla hluti. Ég
minnist þess ætíð sumarið 1955,
sem var eitt erfiðasta óþurrkasum-
ar. Þá voru þessi hjón hér 1 Hlíð
að afla heyja hjá dóttur sinni, Jón
maður hennar lá veikur suður á
Landsspítala. Eyjólfur tók að sér
bústjórn i hans stað. Það verð ég
að segja, það var lærdómsríkt fyr-
ir mig, lítt reyndan bónda, að sjá
þau vinnubrögð. Þar var að verki
ráðdeild, hyggni, verklagni og
dugnaður. Reyndar var eftirtekj-
an eftir því, þar var gott hey og
mikið komið fyrr í hlöðu en ann-
ars staðar hér um byggð. Svo fór
gamli maðurinn með sitt fólk til
að afla heyja á annarri jörð, allt
gekk vel, enn jókst heyforðinn,
það þurfti ekki að kvíða vetri á
þeim bæ.
Eyjólfur var frábær heyskapar-
maður og bóndi og þau hjón
bæði, reyndar heils hugar og
ánægð við sveitastörfin, í sveitinni
var hugurinn allur. Eitt er það,
sem Eyjólfur verður oss minnis-
21