Íslendingaþættir Tímans - 04.03.1970, Blaðsíða 9

MINNING
Jónas Jóhannsson
í Öxney
menn feomið úr byiggðium landslns
Qg hafið störf sín á ’þeirri ,,eyði-
m'örk ógna og dýrðar“. Starfs
œvi þeirra hefuir orðið þar iöng
eða sfeömim, en æðrulausir hafa
þeir innt þar af höndum það ætl-
unarverk sitt að flytja að landi þá
fjiársjóði, sem myndað hafa grund
völlinn undir það vcdferðarríki,
sem við teljum ofefeur vera að byggja
ttW).
I þeirri þrotlausu styrjöld við út
bafið, þeirri einu, sem við heyjum
og viljum heyja, höfum við gold-
ið mikið afhroð og jafnan
hefur hugur allrar þjóðarinnar ver
ið harmi lostinin hverju sinni.
Ein merkasta þjóð fornaldar og
sú, sem taiin ©r hafa í upphafi lagt
drýgstan skerf að menningu vorra
tíma, átti sér undir svipuðum kring
umstæðum þá hugsvölun að „þeir,
sem guðirnir elska deyja ungir“.
Má vera að á bak við þá hugsun
hafi legið sú sannfædng að úrvals-
meinn væru raunverulega of góðir
til að eyða ævi sinni í því spillta
samfélagi, sem mannlegt líf er, og
þess vegna feölluðu guðirnir þá á
sinn fund, að því er mönnum fynd-
Íst fyrir aldur fram. Hvort tuttug
ustu aldar menn geta sætt sig við
þann hugsanagamg skal þó ósagt
tátið.
Alla þá, sem með lífi sínu hafa
goldið velmegun þessarar þjóðar,
stöndum við í stórri þafefearskuld
við, og þess vegna má þjóðfélagið
ekfeert til spara að trýggja öryggi
þeirra manna, sem á isjónum vinna
og ekki hifea við löggjöf til að má
því marfei, ef þurfa þykir.
Yfckur, Hreiðar Árnason, Björn
Maron Jónsson, Gunnar Einarsson,
Guðmundur Hjálmtýsson, Erlendur
Magnússon og okfeur ókunni mað
ur Gunnar Gunnarsson, sem horfn-
ir eruð með Sæfara frá Tálkna-
firði, votta ég virðingu heima-
byggðar ykkar. Við kveðjum ykk-
ur minnug þess, að þið félluð í
fremstu víglínu þjóðarhagsins
og ósfcum þess aðstandend-
iim ykfear til banda að
þeir guðir, sem sfeópu ykkur ör-
lög, megi veita þeim sinn styrfe,
meðan við hin reynum að hugga
ofekur við þá fornu speki að „þeir,
sem guðirnir elska deyja ungir“.
Farið heilir.
Halldór G Jónsson.
f
Fæddur 21. júlí 1891.
Dáinn 1. janúar 1979.
Brotnar hnípin alda á Breiðafirði,
burtu ©r Jónas úr Öxney.
Horfinn er af sjónarsviði
svipmikill halur,
eyjabóndi allvel þekktur.
Ráðsnjall, ritfær, rausnarmaður
eðlisspakur og vel lesinn.
Máli sínu bann unni og mál
sitt fágaði,
þjóðleg menning þar átti skjól.
Nú hefur hann lagst til
hinstu hvildar
í Breiðabólstaðar bliðu jörð,
við hliðina á sinni kæru kouu
og ættmennum sem á undan fóru.
Harmþrungin Öxney horfir
því í land,
á eftir sínum elskulega vini.
Þvi mikið hefur hún misst,
þegar Jónas er horfinn.
í öxney lifði Jónas sína
bernsku og æsku
Og bjó þar síðan búi oft stóru.
Félagslyndur var hann og
frelsi unni
og orðaði vel mál sitt á
mannfundum.
Samvinnúþýður i sókn að marki,
en gat þó staðið einn eins
og klettur,
21. janúar 1970 var Sigríður á
HamraiMli borin tíl himztu hvíld-
ar að Lágafelli. Hún amdaðfct 10.
janúar síðastl. hjá dóttur slnni og
tengdasyni, 83 ára að aldri. Sigrí'ð-
ur var lengi búsett að Bjargairstöði-
um. Hún var giift Sveinbinii Bene
diktssyni bónda þar. Þau átltu fjög-
ur börn, Benedikt, Guðmund, Jónu
ef á þurfti að halda. — |
Þetta er einn eðlisþáttur j
Öxneyinga. j
Mikill verður hór sjónarsviptir
þegar sést ekki lengur,
Jónas úr Öxney í ættbyggð vestra,
siglandi báti um bláa straiuna,
eða fræðandi aðra á fögrum vegi.
Því menntun hans var máttug
og menn hún stækkaði. — j
Eyjabóndans aðall og arfur. j
Maðurinn fellur en merkið
stendur,
ættstofn traustur uppi það ber.
Barnlán þitt Jónas boðar því sögu,
áframhaldandi um alla framtíð.
Lífið er máttugt, laugað í draumi,
landsýn er handan við djúpið.
Og þó brimalda máski þar
hrjóti á skerjum,
þú ert boðinn velkominn heim.
Brotnar bnípin alda á Breiðafirði,
burtu er Jónas úr Öxney.
Sigldur á braut yfir sundið mikla
með seglið dregið að hún.
Ég þakfea Þér kynni kæri vinur
og kannski ferjaðu mig,
seinna út yfir sundið bláa.
Vertu sæll og guð blessi þig.
HAMRAFELLI
og Margréti. Allt eru þetta myind-
arbörn, enda eiga þau ekki langt
að sækja það, því að Sigriður var
myndarlkona og Sveinbjörn mynd-
aximaður. Hann lézt 1940.
Elsfeu frænfea. Það var alltaf svo
gaman að helmsæfeja þig. Þú sem
varst mér svo góð. Svo var svo
gaman að tala við þig, því að þú
ÍSLENDINGAbÆTTIR
9