Íslendingaþættir Tímans - 10.07.1970, Blaðsíða 8

MlNNING
Sigríður Kristín
Þorvaldsdóttir
að heyskap um sumarið og aldrei
fór hún á sveitina í það sinn.
Árið eftir fluttu afi o,g amma að
Broddanesi og fóru að búa þar á
% sem þau áttu, en foreldrar mín
ir, Jón Brynjólfsson og Guðbjörg
Jónsdóttir fóru að búa á Brodda-
dalsá. Réðst Ragnheiður þá vinnu-
kona að hálfu til þeirra en að
hálfu hjá afa og ömmu. 1914 fór
hún alveg til foreldra minna og
var hjá J)eim í 10—14 ár. Átti hún
því heimili, ýmist á Broddadalsá
eða Broddanesi að andanteknum
þrem árum, er hún var í vist á
öðrum heimilum.
Ranka, eins og hún var kölluð,
var gott og duglegt vinnuhjú. Hún
var með afbrigðum dygg og hús-
bóndaholl og er mér sérstikiega
minnisstætt, er við urðum að
vinna saman, og faðir minn var
ekki við, hvað hún brýndi þ3ð oft
fyrir mér að vera trú í verki.
Skapgerð hennar var mikil og sást
hún þá stundum lítt fyrir og iét
þung orð falla, jafnvel hendur
skipta, en var venjulega fljót að
sættast og ekki langrækin.
Við höfðum mikið saman að
sælda við vinnu og fleira. Það var
gott fyrir unglinga að vinna með
henni, því að hún var ósérhlífin,
og minnist ég þess, er við urð-
um t.d. að mala tað á túnið, hvað
hún hlífði mér þá alltaf. Þetta var
erfitt verk. Ilún malaði alltaf en
ég lét upp í kvörnina.
Dýravinur var hún mikill og
man ég því til sönnunar, að einn
dag er við vorum við heyskap i
vonzku veðri og við komum heim,
að tíkina, sem var komin að got-
um, vantaði um kvöldið. Þegar átti
að fara að hátta og byrjað að
bregða birtu, býr Ranka sig út,
tekur sér poka í hönd og kemur
heim með 4 hvolpa og tíkina trítl-
andi sér við hlið. Þetta með ýmsu
öðru sýnir skapgerð hennar. Ifún
átti bæði gull og grjót.
Aldrei giftist hún, en vann
lengst undir annarra stjórn. Síð-
ustu árin var hún sjálfrar sín, en
í kaupavinnu á sumrin, en átti
heimili að Broddánesi þar til hún
var flutt á sjúkrahúsið á Hólma-
vík. Þar dvaldist hún í nokkur ár,
unz yfir lauk. Síðustu 3—4 árin
var hún rúmliggjandi og vissi lít-
ið um hið jarðneska líf.
Nú er hún horfin yfir landamær
in miklu, hin trúa og dygga kona,
og ég vona að við hana hafi ver-
«
„Treyst Drottni og gjör gott“.
Þessi orð úr Davíðs-sálmum
koma mér í hug nú er mín góða
frænka Sigríður Kristín Þorvalds
dóttir verður lögð til hinztu hvílu,
én hún lézt í Landsspítalanum að
morgni 2. dags þ.m. Ég þakka þeim
líknarhöndum er hana önnuðust
þar í veikindum hennar. Það er
sælt þjáðum að sofna, og nú er
hún horfin sjónum okkar yfir móð
lina miklu, en við sem hana þekkt
um geymum minningar um starf
sama, grandvara og góða konu,
sem var skilningsrík og góðgjörn
gagnvart samferðafólki sínu, lagði
gott til mála og manna, en mynd-
aði sér ákveðnar skoðanir sem
ekki reyndist auðvelt að bre.yta,
var vönd að vinum og sýndi órofa
tryggð þeim er unnið höfðu traust
hennar.
Sigríður Kristín, fæddist þann
8. ágúst 1903, dóttir hjónanna
Kristínar Helgu Halldórsdóttur og
Þorvaldar Þorvaldssonar bónda að
Vífilsmýrum og Efstabóli í Önund
arfirði, þar steig hún sín bernsku
og unglingsspor i glaðværum syst
kinahópi í foreldrahúsum, síðar lá
leið hennar til Reykjavíkur, þar
lærði hún saumaiðn og vann æ
síðan að því starfi.
Sigga frænka, eins og ég ávallt
nefndi hana, eignaðist hvorki
ið sagt, er yfir kom, „þú trúi
þjónn, gakk inn í fögnuð herra
þíns og ég mun setja þig yfir
mikið“.
Guð blessi minningu þína.
Ragnheiður Jónsdóttir,
Melum.
bónda né börn, en mér og öðrum
systkinabörnum sínum var hún af
ar góð, og margar eru þær orðn-
ar ferðirnar sem ég átti til hennar
yfir árin og alltaf var jafn gott
að koma til hennar, setjast niður
hjá henni, fá kaffibolla og rabb i
við hana. Börnum mínum var hún
góð frænka og voru þau mjög elí-k
að henni, sem von var, því hún
átti ávallt næman skilning og
hlýju þeim til handa.
Um leið og ég kveð Siggu
frænku hinztu kveðju, vil ég og
fjölskylda mín þakka svo óíal
margt sem ekki verður hér upp
talið.
Við geymum minningar um
góða hreinhjartaða konu. Blessuð
sé minning þín. Hafðu hjartans
þakkir fyrir allt.
Páll Skúli Halldórsson.
iSLENDINGAÞÆTTIR