Íslendingaþættir Tímans - 10.07.1970, Qupperneq 11

MINNING
SIGFÚS JÓNSSON
BÓNDI, BRUNNAVÖLLUM, SUÐURSVEIT
Fæddur 9. jan. 1904.
Dáinn 19. jan. 1970.
I»at5 var hlýr þorradagur, 23.
Janúar, hægur regnúði fram eftir,
fen meiri er á dag leið. Það var
ekki laust við að morgun þessa
dags minnti á vor, sem væri að
ganga í garð, þó var ekki vor á
næstu grösum, eftir því sem al-
Jnanakið sagði, jafnvel þótt á ný-
ræktina kringum bæina væri farið
að slá grænum lit. Hvað vildi
fólkið úr Suðursveit og víðar úr
þessu héraði. það stefndi á bílum
sínum. að Brunnavöllum, ók þar í
hlað og lagði bílunum í hlaðvarp
anum, þar heilsaði maður manni
og gekk með alvörusvip í bæinn.
Ég stóð úti og hugsaði. Við vor-
um komin hingað í dag til að
fylgja húsbóndanum til grafar eft-
ir að hann hafði barizt hinni góðu
baráttu á þessu heimili í 26 ár,
þá var heilsan biluð, dauðinn tók
við, er það ekki bað bezta, þegar
svo er komið? Verk húsbóndans
báru vott um eliu hans, áræði og
orku. Þetta birtist meðal annars í
inyndarlegum bvggingum og rækt-
un út frá bænum, nú tók hann
ihér ekfci til hendi meir. Ég leit
lengra. Fiallahringurinn í nám-
Unda við bæmn blasti við. og þok-
an hímdi niður undir miðjar hlíð-
ar. Ofan við bæinn blasti Brunna-
fossinn við. féll niður fallegt
stuðlaberg rétt við túnfótinn með
hóflegan nið bennan dag, vegna
langvarandi bvðu. Hvað var hann
að raula. ætlaði hann að halda
húskveðiuna hér í dag? Nei, það
Var sóknarpresturinn sem átti að
gera það.
. Húskveðian er að byrja var sagt.
Ég gekk í bæínn. Já, hann er nú
að kveðia h°’miijð sitt í hinzta
sinn, bessí cM*5 ^óndi. slíkar stund
ir bíða allra. hugsaði ég. Hús-
hveðjunni er lokið. athöfnin I
hirkjunni er byrjuð og innan
stundar verður einu leiði fleira í
ÍSLENDJNGAÞÆTTIR
kirkjugarðinum á Kálfafellsstað en
var að morgni bessa dags. Sveit-
ungarnir og aðrir, sem komu til
þessarar jarðarfarar gengu hljóðir
frá gröfinni, allir áttu sína hugs-
un, kannski margir þá sömu. Mér
flaug í hug, verður bað ekki hinn
voti fjallablær, sem líður um Suður
sveit betta þorrakvöld, sem bíður
hinum látna góða nótt, um leið
og hann er að stíga fyrstu skrefin
inn í vorið á öðru tilverustigi. Það
verður síðasta kveðjan frá sveit-
inni hans.
Maðurinn, sem hér um ræðir,
var Sigfús Jénsson, fæddur í Snjó-
holti Eiðaþinghá 9. 1. 1904. Þar
ólst hann upp í stórum sydkina-
hópi, fimmtán að tölu, þar af
fiðrtán alsvstkini. Bræðurnir voru
tólf en systurnar þrjár með hálf-
systur.
Á þeim árum var mikið átak að
ala upp þetta stóran barnahóp,
ekki sízt, þegar efnin voru lítil,
eins og hér mun hafa verið. þá
réði fyrirhyggja foreldranna að
aHt gæti bjargazt. Því miður get
ég ekki rakið ætt Sigfúsar vegna
þess, hvað ég er því fólki ókunnur,
það.sem ég veit um föðurætt han3
er það, að hann var Jónsson, Sig-
fússonar. Móðir hans hét Þorgerð-
ur Einarsdóttir er mér sagt, að
þau hafi verið myndarhjón.
Seytján til átján ára fór Sigfús
úr foreldrahúsum, þá vinnumaður
að Eyvindará. Á fleiri góðbýlum
var hann vinnumaður á Héraði.
Norður í Eyjafjörð lenti hann um
tíma, var meðal annars vinnumað- ^
ur á Varðgjá og Kaupangi. Eflaust
hefur Sigfús haft gott af því að
dvelja á stórbýlunum í héraði sínu
og 'utan þess. Mér er sagt, að á þess-
um árum hafi Sigfús keypt sér'
bíl, sem hann ók um tíma, og svo
mikið er víst, að með bilpróf var
hann, þegar hann kom í Suður-
sveit.
Lengi langaði mig heim, er haft
eftir Sigfúsi, þó að ekki væri þar
auðnum til að dreifa. Það er nú
svo, að foreldrahúsin eru mörgum
lengi kær, þótt fjarri þeim hafi
verið um sinn.
Þegar hér var komið, réðist Sig-
fús til náms í Eiðaskóla og lauk
þaðan burtfararprófi með ágætri
einkunn. Um 1930 var Sigfús í
eitt eða fleiri sumur í símavinnu.
Upp úr því fluttist hann til Reykja-
víkur, og vann þar að ýmsu í
mörg ár. Þar kynntist hann heima-
sætu úr Suðursveit, Helgu Björns-
dóttur Ijósmóður í sinni heima-
sveit, sem þá dvaldist i þetta sinn
i Reykjavik um stundar sakir.
Þessi kynni leiddu til þess, að þau
gengu i hjónaband um miðjan
júní 1943. Það ár hófu þau bú-
skap á Brunnum í Suðursveit,
móti Jóhanni bróður Helgu, og
Siviirborgu Gísladóttur konu hans
Á Brunnum. hafði Helga átt
heimili frá æsku. Foreldrar Heigu
voru Björn Klemensson frá Geir-
biarnarstöðum í Köldukinn, oí Jó-
hanna Jóhannsdóttir, fædd og upp
alin í Suðursveit, myndar og
11