Íslendingaþættir Tímans - 10.07.1970, Síða 23

MINNING
Minningarorð um hjónin
MARGRÉTIJÓH. GÍSLADÓTTIR
Og GUÐJÓN M. ÓLAFSSON
frá Þórustöðum í Bitru
Sauðárkróks. Átti hann þar sæti
25 ár. Hann var lengi í Rotary-
félagi Sauðárkróks. Þar heyrði ég
hann eitt sinn á kvöldfundi flytja
gagnmerka ræðu um lilutverk Rot
aryfélagsskapar. Vakti sú ræða at-
hygli. Kusu þeir samstarfsmenn
háns í Rotaryklúbb Sauðárkróks
hann heiðursfélaga sinn nokkru áð
ur en hann fluttist frá Sauðár-
króki.
Þess má ekki láta ógetið um
Kristinn P. Briem, að hann var
einn þeirra brautryðjenda er fyrst
ir byrjuðu á notkun útlends áburð
ar í Skagafirði. Keypti hann
nokkra sekki af kalksaltpétri beint
frá Noregi og bar síðan áburðinn
á afrækt tún uppi á Nöfum, sem
engin hafði nokkra trú á að mætti
koma í góða rækt. Bar sú tilraun
ágætan árangur. Mun þetta hafa
verið, ef ég man rétt, um miðjan
annan tug aldarinnar. Þess má
einnig geta, þótt í fáum orðum
vc-rði, að hann var sá fyrsti, er
setti á stofn rafveitu til almenn-
ingsnota á Sauðárkróki, sem raf-
lýsti allan kaupstaðinn. Hann stofn
aði einnig og starfrækti fyrstur
manna á Sauðárkróki kvikmynda-
hús. En kvikmyndasýningar þóttu
mikil nýbreytni á þeim tímum.
Ekki ætla ég hér með þessum
fáu línum að telja allt það, er
Kristinn P. Briem vann utan starfs
sviðs sins í féiögum og nefndum.
Heldur nefni þetta sem dæmi um,
hve víðtæk áhugamál hann átti.
Bar þar hæst atvinnumál ýmisskon
ar og félagsskap, er vakinn var
í því skyni að efla almenna heill
og menntun.
Fyrstur mann vakti hann at-
hygli opinberra aðila á, að jarð-
hiti væri í Áshildarholtsvatni (ör-
stutt frá Sauðárkróki) og líkur til
að kleift yrði að koma þar upp
hitaveitu handa Sauðárkróki. Ár-
angur af þeirri glöggskyggni hans
var hitaveita Sauðárkróks, sem
komst í framkvæmd árið 1953.
Krlstinn P. Briem missti konu
sína 8. dag aprílmánaðar 1961.
Kaus hann þá að hætta störfum á
Sauðárkróki og hverfa burt'u það-
an. Seint á árinu 1961 fluttist hann
til Reykjavíkur og keypti íbúð að
Meðalholti 5 og settist þar að.
Bauð hann þá fósturdætrum sín-
um, Ásthildi og Kristínu dóttur
bennar, að koma til sin í íbúðina
og búa þar hjá sér. Tóku þær þvi
boði með þökkum. Eru þær mæðg
ur sérstaklega þakklátar fósturföð
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Þessara ágætu hjóna langar mig
að minnast með örfáum orðurn,
svo rnynd þeirra rnegi geymast í
Íslendingaþáttum Tínvans, eins og
svo margra mætra manna og
kvenna.
Sambýli við þau hjón og börn .
þeirra um langt árabil, hefði eitt
út af fyrir sig verið nægilegt til-
efni fyrir mig að minnast þessara
látnu h.ióna, en auk þess vorurn
ur sínum, sem þær segja aö hafi
reynrt þeim sem bezti faðir.
Kristinn P. Briem var me'ðal-
maður vexti, dökkhærður sem
frændur hans margir, brúneygður
og fríður sýnum. Hreyfingar hans
voru léttar og kvikar fram til
efstu ára. Undraðist ég jafnan, er
við hittumst hin síðustu ár, hve vel
hann hélt hlut sínum fyrir kerl-
ingu „EHi“, sem setur þó merki
sitt á flesta þá, sem háum aldri
ná. Mér er hann í ljósu minni sem
hæglátur og hreinskilinn alvöru-
maður, er aldrei mælti óhugsað
orð. Þó gat brugðið fyrir góðlát-
legri kímni, sem fór honurn vel.
Hann var ágætur heimilisfaðir.
Hófsemi og prúðmennska ein-
kenndi jafnan framkomu hans.
Þótt segja megi, að hann væri ekki
allra vinur, þá var hann trölltrygg
ur þeim, sem hann batt vináttu
við. Má segja svo um marga frænd
ur hans í Briems-ætt, að trygg-
lyndi sé þeim geðgróinn eiginleiki
og vöggugjöf. Segja mátti um
hann, að betri væru „heitin hans
en handsöl annarra manna“. Og
einmitt eru það traustustu mann-
kostamennirnir sem flestum verða
hugþekkastir og hugstæðastir í
minningunni.
Að lokum þakka ég hinum látna
sæmdarmanni góð og gömul k.ynni
og sendi jafnframt börnum hans
og fósturbörnum hugheilar samúð
arkveðjur. Kolbehm Kristinsson.
við tengd nánum skyldleikabönd-
um, þar sem Margrét var móður-
systir mín og Guðjón föðurbróð-
ir.
- Margrét Jóhanna fæddist 7. okt.
1879 að Bakka i Geiradal í Barða-
strandasýslu, en ólst _að mestu upp
í Mýrartungu í Reykhólasveit hjá
Páli föður Gests skálds og Ing-
unni síðari konu Páls.
Margrét var dóttir Gísla Gunn-
laugssonar Guðbrandssonar frá
Valshamri, Hjálmarssonar prests
í Tröllatungu, en móðir hennar
var Kristjana Jónsdóttir, en um
ætt hennar er mér ekki að fullu
kunnugt.
Að liðnum æskudögum í Mýrar-
tungu réðst Margrét vinnukona að
Gautsdal í Geiradal til Ingibjarg-
ar og Jóns er þar b.juggu. Minnt-
ist hún þeirra hjóna og dætra
þeirra alltaf með hlýleik og virð-
ingu. Einnig var hún vinnukona i
Ólafsdal hjá Guðlaugu og Torfa
skólastjóra. en þau gerðu þann
stað frægan eins og kunnugt er.
Vorið 1909 réðst Marvrét til for
eldra minna, Ingunnar systur
sinnar og manns hennar, Einars
Ólafssonar. Segja má að með því
væru framtíðarörlög hennar ráð-
in, og. lífsstarf hafið fyrir alvöru,
því á næsta ári giftist hún Guð-
jóni Ólafssyni, sem þá var ungur
maður á heimili foreldra sinna á
Þórustöðum, en þau voru ólafur
Magnússon og Elísabet Einarsdótt
ir.
Margrét var fingerð, lagleg
kona, snyrtileg og hjartahlý — og
alltaf jafn elskuleg í viðmóti við
alla. Hún var sérstakega þrifin,
og gerði heimili sitt hlýlegt og
aðlaðandi. Var þó stundum af litlu
að taka, því efnin voru mjög af
skornum skammti, eins og hjá svo
mörgum á fyrsta þriðjungi aldar-
innar.
Snemma á búskaparárum þeirra
Margrétar og Guðjóns varð hún
23