Íslendingaþættir Tímans - 10.07.1970, Page 28

Íslendingaþættir Tímans - 10.07.1970, Page 28
SIGRIÐUR ANDRÉSDÓTTIR SIGURÐUR KRISTJÁNSSON LEIRHÖFN 24. des 1889 — 13. nóv- 1966. Þótt árin líði lækoast sorgin eigi, , sem laust vor brjóst við fráfall þessa manns. Og nú er þröngt og villugjarnt á vegi, oss vantar aðstoð, ráð og leiðsögn hans. Hví sættust eigi hjörtu harmi þrungin við hógvært ákall dauðans þetta sinn? Og brjóst vor enn af sárum söknuð stungin. Hví sefar tíminn eigi missirinn? Oss hreif hans fas, en gaum vér gáfum eigi gullinu, sem í þessum manni bjó. Þó var svo ætíð eins og birti af degi, ef hann á steininn sínum sprota sló. Ef lítilmagnl var i vanda staddur, þá varð IWnn fyrstur til að leysa þanh. Áður en fundur yrði saman kvaddur, óvæntan bar að garði hjálparmann. Hann sýndi afköst öðrum stærri og meiri anda og handar, hvert sem starfið var, og eftirlét þau fullkomnari og fleiri við ferðalok, svo mjög af öðrum bar. Einfari var hann öðrum þræði löngum. Áhugamálin saga og framtíð lands. Víðsýni og dómgreind voru í stakki öngvum. Vökumanns - hugsýn prýddi merki hans. llm óraleiðir inn í framtíð þjóðar oss ókleift var að f.vlgja, nema í draum. Vér nánmm ei þá orku andans glóðar, sem ofurmennis hugsjón gcfur straum. Vér skiljum nú, hvað vorum trega veldur. Það varð oss Ijóst, er Sigurð frá oss bar. Hann snart oss seint, sá bjarti, innri eldur, sem orku, þrá og hugsjón lífið var. Og því fór svo, að öll hans ævin merka 7,»rð eigi nýtt til forsjár vorum lýð Vér áttum spámann. — Aðstöðuna sterka — Þó er vort fley á reki um höfin víð. Vér syrgjum eigi ho.efins vinar vegna, því vel tnun statt um sálarskipið hans- Vort ólán var, að el vér skyldum megna að auðgast meir af gnægðum þessa manns. Björn Haraldsson. Framhald af bls. 15. sem kynti ofninn- hans Davíðs Stefánssonar. Máski hefur hún líka skrifað i öskuna öll sín beztu Ijóð. Heimili sínu og börnum helgaði hún alla starfskrafta sína, og gat á efri árum sínum horft um öxl og litið yfir mikið og gott ævistarf. Ég kveð svo þessa látnu merkis- konu með þakklæti, í nokkrum stuðluðum orðúm. sem mér finn- ast eiga vel við hana og lýsa hennl rétt. en þau orð eru þannig: Framliðna kona, fjölda kosta búin, frá oss nú svifin yfir dauðans höf. .1 auðlegð þín bezt var ást og von og trúin örlæti og drengskap fékkstu í vöggugiöf Tryggð því úr þáttum traustum reyndist snúin. Vegmóðum oft þú veittir góðan beia, var ei þín nnind til slíkra starfa treg, fjölmargir fengu þína rausn að reyna, rómuðu hana fleiri en aðeins ég. Virðingu hlaustu bæði svanna og sveina. Mér er því ljúft að minnast þín í óði, margfaldar þakkir tungu minni af, fátækleg orð úr sálar minnar sjóði sendi ég þér yfir dauðans víða haf. Kynning við þig var hverjum manni gróði. Sof þú í friði, undir ’ága leiði löngum er þreyttum hinzti blundur vær. sælt er að líta að loknu æviskeiðí, lífs yfir störfin þörf og hugum kær. Gröf þína signir sóliu björt í helði. Bragi Jónsson frá Hoftúnum. ?8 fSLENDINGAÞÆTTIR

x

Íslendingaþættir Tímans

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.