Íslendingaþættir Tímans - 02.12.1970, Blaðsíða 17

MINNING
SIGURÐUR MAGNÚSSON
FRÁ VALBRAUT í GARÐI
Með fáeinum orðum vii ég minn
ast hér látins vinar mins,
Sigurðar Magnússonar frá Val-
braut í Garði, en hann andaðist 7.
júní í vor, rúmlega 92 ára.
Guðjón Sigurður hét hann fullu
nafni og fæddist 10. maí 1878, að
Heiði í Gönguskörðum. Hann ólst
upp að Beingarði í Hegranesi og
vann þar við venjuleg sveitastörf
til 17 ára aldurs, en fluttist þá
hingað suður í Garð, þar sem hann
dvaldist æ síðan, meðan hann gat
séð um sig sjálfur.
Ungur kvæntist Sigurður Ástríði
Jónsdóttur frá Steinastöðum í
Garði. Bjuggu þau fyrst á Eiði, em
fluttust að Valbraut í kringum
1920, þar sem þau bjuggu um 19
ára skeið, eða þar til Ástríður and-
aðist 1939. Þau eignuðusÞeina dótt
ur, Stefaníu, sem er starfskona á
Hrafnistu í Reykjavík. Auk þess
ólst upp hjá þeim Tryggvi Einars-
son, sem er búsettur í Garðinum.
Framan af stundaði Sigurður sjó
inn. eins og aðrir Garðbúar gerðu
í þá daga. En eftir að aldur færð-
ist yfir Sigurð og honum tók nokk-
uð að förlast sýn, hætti hann sjó-
mennskunni Oig fór að vinna í
komst oft mjög skemmtilega að
orði.
Samlíf þeirra hjóna var ástúð-
iegt og skilningsríkt. Var PáR
stjúpbörnum sínum góður og til-
litssamur. Mun hann hafa gengið
einu þeirra, Soffíu, í föðurstað í
þess orðs beztu merkingu. Eins og
áður segir urðu kynni okkar ekki
löng. Maðurinn með ljáinn stóð
feti nær en okkur varði. Páll lagð-
ist banaleguna í marz og lá heima
fyrstu 10 vikurnar, oftast þungt
haldinn. Annaðist kona hans hann
af miikilli umhyggju og fórnfýsi.
Gekk hún sjálf engan veginn heil
ti'l' skógar en lét það iítt á sig
landi við ýmis léttari störf, t.d. var
honum falið að sjá um róðraljós-
mehki bátanna, sem var all þýðing-
armikið ábyrgðarstarf. Gegndi
hann þessu starfi unz það var lagt
niður í þess upphaflegu mynd.
Samhliða eftirlitsstörfum hafði
Sigurður um langt skeið á hendi
útsöiu og dreifingu blaða og tíma-
rita i Garði og Leiru, þar á meðal
ganga. Bar hún hvoru tveggja með
aðdáunarverðum hetjuskap.
Páli var ekkert illa gefið, en
margt vei. Og þrátt fyrir eitt og
annað mótdrægt og sárt, var hann
lánsamur. En mesta 'án hans hygg
ég hafi verið að hann var
kailaður yfir landamærin á undan
konu sinni. Ég veit hann bíður þar
í óþreyju með farkost handa báð-
um.
Ég vii svo að endingu votta Auð-
björgu og börnum hans samúð
mína.
Guðmundur Halldórsson,
frá Bergsstöðum.
Faxa. Rækti hann það starf, af
sinni alkunnu skyldurækni, sem
var honum eðlislæg og í blóð bor-
in.
Hagmæltur var Sigurður, eins og
hann átti kyn til, bæði í Skagafirði
og Húnaþingi, en í báðum þessum
sýslum átti hann ættmenni. Sig-
urður hafði lika mikið vndi af ljóð-
um og lausavísum og orti talsvert
sjálfur um ýmislegt það sem lífið
færði honum broslegt eða athygl-
isvert upp í hendurnar. Sumt af
þessum kveðskap Sigurðar, sem
hann orti eftir að við kynntumst,
komst inn á síður Faxa og mun
um ókomin ár geyma þar nafn og
minningu þessa hrekklausa og
elskulega manns.
Sigurður var lengi virkur félags
maður í Kvæðamannafélagi Hafn-
arfjarðar, þar sem hann fékk út-
rás fyrir vísnagerð sína og naut í
rikum mæli skilnings og vináttu
góðra manna. Hafði kvæðamanna-
félagið fyrir löngu gert hann að
heiðursfélaga sínum og i því til-
efni heimsótt hann og fært hon-
um innrammað heiðursskjal þar
að lútandi, sem gladdi hann mik- -
ið.
Meðan Sigurður var útsölumað-
ur Faxa kom hann oft á heimili
mitt, ávallt glaður og hress í anda
og þá venjulega með nýja vísu eðá
vísur á vörum. Eftir að hann missti
alveg sjónina og var kominn til
vistar á Elliheimilið Hlévang í
Keflavík, þar sem hann var til síð-
ustu stundar, gafst mér kostur á
að endurgjalda að nokkru heim-
sóknir hans, enda stutt að fara.
Færði ég honum þá ætíð nýjasta
Faxablað, sem gladdi gamla mann-
inn. Fór þar tvennt saman, að frá
því hann annaðist útsölu þess,
fannst .honum það hluti af sjálf-
um sér og svo vildi hann geyma
blaðið og gefa það dóttur sinni,
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
17