Íslendingaþættir Tímans - 02.12.1970, Blaðsíða 28

SEXTUGUR:
Þórarinn Guðjónsson
bifreiðastjóri, í Asgarði
Þórarinn Guðjónsson, bóndi og
bifreiðarstjóri í Ásgarði varð sex-
tugur 9. nóvember s.l. Hann er
Vestur-Eyfeliingur að ætt og upp-
runa. fæddist að Syðri-Kvíhólma
þar í sveit. Foreldrar hans eru
Guðjón Jónsson og Steinunn Sig-
urðardóttir, sem enn er skrifuð
fyrir búinu að Svðri-Kvíhólma. há-
öldruð merkiskona.
Þórarinn og hans ágæta eigin-
kona. Þómý Sveinbjarnardóttir frá
Yzta-Skála, hófu búskap í Vest-
mannaeyjum á seinni árum kreppu
áranna, og bjuggu þar í nokkur ár,
en haustið 1942 fluttust þau aftur
upp til landsins þar sem ræt-
urnar lágu og gerðist nú Þórarinn
mjólkurbílstjóri hjá Kaupfélagi
Hallgeirseyjar og ók mörg ár
mjólk úr Fljótshlíðinni að Sel-
fólk hefur í ríkum mæii notið þess
í 50—60 ár hér, þar sem hún hef-
ur verið kennari alveg til þessa.
Þess er vert að minnast af tilefni
afmælisdagsins, tímamarka, sem
kalia má, ekki sízt hér á meðal
vor, því að mörgu barni er hún
búin að klappa hlý'.t á vanga.
?8
fossi, seinna úr öðrum sveitum og
þá á vegum nærfellf þrjá áratugi
af einstakri farsæld og við fádæma
vinsældir.
Meðan enn voru eigi komnar
fullkomnar matvöruverzlanir í
kauptúnin hér í sýslu og banka-
útibúin voru eigi að heldur komin
voru erindin mörg, sem Þórarinn
í Ásgarði rak fyrir Rangæinga:
Víxlar komnir að falli, vélarhlut-
ir bilaðir, húsfreyjur vantaði í
matinn og kaupfélögin hér austan
Rangánna og Sýsluskrifstofan
þurftu að koma peningum í Sel-
fossbanka. Það skiptir raunar ekki
máli hvert erindið er eða hver
biður hann Þórarin, hann hefur
aldrei orð um að gera öðrum
greiða, möglar ekki eða kvartar
um að þetta eða hitt sé erfitt.
í sinum heimaranni, á Framnesi.
hefur hún notið þeirrar gæfu að
eiga jafnan kost, hvort heldur að
hlýða á hjartaslöig samtímans og
njóta bliks hraðfleygra stunda sem
koma og fara svo, eða hlera
hinn þunga slátt sögunnar
þar sem mannfólkið bjó sér
örlög að lifa við, deyja frá, og
endast síðan í Goðdölum minning-
anna. Stóð þar við húsið blóma-
garður lengi vel, vel varinn móti
norðri en vermdur ylgeislum sólar
að sunnan. og að hlúðu fríðum
vaxandi gróðri hendur þeirra
systra beggja, Guðlaugar og Jómi.
Norð-auStur af er flóinn opinn og
útsýn til skipa.
Það er veglegt hlutverk í líf-
inu að hjálpa ungri veru til að
vara, hvort sem er blóm eða barn,
ekki sízt ef verkið er rækt af innri
þörf og skilningi á því, hve eitt
bros getur valdið miklu um vöxt-
inn og gæfuna, eitt handarvik orð-
ið örlagaríkt. Einmitt þetéa hlut-
verk hefur Jóna farið með í lífinu.
Fyrir það ber henni sæmd og þökk.
Valtýr Guðjónsson.
Segir ekki hátt já, brosir og held-
ur sína götu. Allir fulltreysta
þessum skapfestumanni og hann
bregzt engum.
Það er eins og erindin séu kom-
in í vandað bankahólf þegar þau
eru komin í hendurnar á honum
Þórarni.
Býlið þeirra hjóna, Ásgarður
stendur vestam í Moshvolsásnum
skammt austan við kauptúnið í
Hvolsvelli. Það mun raunar réttu
nafni heita „Tjaldhóiar“, þar var
áningarstaður áður meðan ferðazt
var á hestum, enda er þar skjól
gofcf fyrir austanáttinni og vin-a-
legt heima að líta. Þau hjónin eiga
tvö uppkomin börn, sem erft hafa
greinilega hina góðu kosti for-
eldra sinna.
í Ásgarði hefur verið rekinn
mokkur búskapur á undanförnum
árum, en bæði hafa þau hjónin
einstakt yndi af búfénaði sínum
og hafa að honum búið eítir því.
Nú á þessum tímamótum eru j.
honum Þórarni færðar hugheilar
afmælisóskir og þakkir fyrir góð
kynni og þann ósvikna yl, sem frá
honum streymir til okkar sveitunga
hans og samferðamanna.
P.E.
ISLENDINGAÞÆTTIR