Íslendingaþættir Tímans - 24.11.1971, Blaðsíða 28

AFMÆLISKVEÐJA
TIL HJÓNANNA í GRÆNUHLÍÐ
Helgu Einarsdóttur og
Kristmundar Stefánssonar
Þeir sem akra yrkja,
auka landsins gróður
eðu í eðli tryggir ættjörð -
sinni og móður.
D.St.
Þann 3. október s.l. áttu nágrann
ar mínir, hjónin Helga Einarsdótt-
ir og Kristmundur Stefánsson
bóndi í Grænuhlíð í Torfalækjar-
herppi A-Ifún., 25 ára hjúskapar-
afmæli.
Þennan sama dag var Kristmund-
ur sextugur, þótt mér finnist það
næsta ótrúlegt að hann eigi sextíu
ár að baki jafn hress og ungur í
anda og hann er heim að sækja.
BúSkaparsaga hjónanna í Grænu-
hlíð er athyglisvert dæmi um þraut
seigju og dugnað og minnir á marg
an hátt á þá forfeður okkar i
bændastétt, sem voru forsjálir
menn og bjuggu vel að sínu.
Vorið 1947 hófu þau byggingu
íbúðarhúss á litlum túnskika, sem
Kristmundur hafði ræktað í landi
Smyrlabergs, en hann átti Smyrla-
berg að hálfu á móti Páli bróður
sínum, og var það þá komið í eyði.
Nefndu þau nýbýlið Grænuhlíð. Nú
GUÐRÍÐUR
ÞÓRARINSDÓTTIR
Framhald af bls. 15.
umhirðu hans, eftir að sá bróðir-
inn hóf búskap á annarri iörð í
sveitinni. Var henni það yndi, því
að hún unni blómarækt alla tíð.
Mér eru í barnsminni þær ánægju
stundir, sem ég naut við að koma
þarna í heimsókn, horfa á fram-
andi gróður, þótt ekki væri teg-
undafjöldi á við það, sem nú er
í stærri görðum, og svo hins veg-
þetta í sameiginlegum ferðum
starfsfólks Tryggingastofnunar-
innar. Hinu skal þó síður gleymt
af þeim, sem áttu með honum ferð-
ir í fámennum hópi, hversu ágæt-
ur ferðafélagi hann var og fróð-
ur. Haraldur naut sín fullkomlega,
er hann drakk kaffi úr hitabrúsa
Í áningu á langferðalagi og tókst
þá hvað bezt upp að miðla sam-
ferðamanni af fróðleik sínum,
23
ar að fá lánaðar bækur til lestrar.
Urðum við Guðríður þá vinir og
alla tíð síðan.
Breyttar aðstæður við fráfall
bróður hennar ollu því, að hún
varð að flytjast frá Drumbodds-
stöðum til Reykjavíkur og átti
heima þar og í Kópavogi á seinni
árum hjá fósturdótturdóttur sinni.
Samt var hún með annan fótinn
og allan hugann „fyrir austan“.
Fyrir um aldarfjórðungi síðan
gekkst Guðríður fyrir stofnun Fé-
lags Biskupstungnamanna í Reykja
vík og nágrannabyggðum. Starfaði
það með miklum blóma um árabil,
Starfsfólk Tryggingastofnun-
ar ríkisins, sem samleið átti með
Haraldi Guðmundssyni, minnist
hans með virðingu og þökk.
Við sendum konu hans, frú Mar-
gréti Brandsdóttur, og börnum
þeirra hjóna innilegar samúðar
kveðjur í tilefni af fráfalli af-
bragðsmanns og heimilisföður.
Eyjólfur Jónsson.
en ytri aðstæður hafa valdið því,
að hlé hefur orðið á nú um sinn.
Félagið gaf út þrjár bækur undir
samheitinu „Inn til fjalla“. Var
Guðríður aðalhvatamaður útgáf-
unnar, dró að efni, skipulagði og
ritaði auk þess mikið sjálf. Þegar
við áttum tal saman í sumar sagði
liún, að allmikið efni væri hjá sér
í fjórðu bókina. Svo var hugurinn
enn vakandi.
Það er kunnugt, að rætur bjark
anna geta lifað lengi í jörðu, undir
lággróðrinum, eftir að skógurinn
er horfinn. Mér er nær að halda,
að svipað sé hægt að segja um
Skálholtsskóla hinn forna. Áhrifa
hans hefur lengf gætt, þótt dult
sé, í menningu og menntaþrá um
Biskupstungur. í þeirri sveit stóðu
rætúr Guðríðar djúpt, þar mótað-
ist hún fyrst og fremst, eins og
fleiri merkar samtíðarkonur í
sveitinni, þó að nám í Flensborg,
vefnaðarnám o.fl. hafi gefið þeirri
mótun aukinn þroska.
Ævi merkrar konu er öll.
Mennirnir hverfa. Minningin lif-
ir.
Gunnlaugur ólafsson.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR