Heimilistíminn - 17.04.1975, Blaðsíða 26

„Slakið á....”
Til að sýna fram á mátt hugsunarinnar,
bæði jákvæðan og neikvæðan, sagði dr.
Watson frá tilraun, sem gerð var i Tékkó-
slóvakiu, milli tveggja miðla.
— Annar þeirra, sendirinn, var beiðinn
að imynda sér að hann dytti niður i jarð-
göng, sem siðan hryndu saman og hann
væri að kafna.
A sömu stundu fékk hinn miðillinn, sem
staddur var 3 milur i burtu, mikið
astmakast, þrátt fyrir að hann hafði
aldrei fengið það áður. En á meðan hinn
„þjáðist” átti þessi ákaflega erfitt um
andardrátt.
Dr Watson segir litil eða engin takmörk
fyrir þvi sem við getum gert við okkur
sjálf. — Litið á mýs, segir hann. — Ef þær
tapa skottinu, geta þær látið sér vaxa
nýtt. Það virðist svo sem þær framleiði
hormóna og bæti rafeindastraumi við.
Sameining þessara tveggja hluta, getur
lagt grundvöllinn að nýjum vexti.
— Við erum lika með þessa hormóna i
llkamanum og við höfum nægan orku-
forða til að framleiða rafeindastrauminn,
en við þurfum að læra að beina henni á
réttar brautir og stjórna henni. Þá verður
okkur ef til vill kleift að láta vaxa á okkur
nýja limi og ekki væri útilokað að verða
sér þannig úti um nýjar tennur. Við getum
miklu meira en'við höldum.
Dragið djúpt að ykkur andann og með-
an þið andið frá ykkur, skuluð þið slaka á,
innan i ykkur. Beinið athyglinni að
vöðvunum umhverfis augun. Losið um þá.
Hugsið um kjálkana: opnið munninn upp
á gátt og látið neðri kjálkann falla I þá
stöðu, sem hann er slakastur i. Andið
djúpt að ykkur og meðan þið andið frá
ykkur aftur, skuluð þið hugsa: Slaka á....
Þessar æfingar eru ekki teknar úr
neinni bók meö fegrunarráðum, heldur
eru hluti af æfingakerfi, sem dr. Carl
Simonton, bandariskur geislalækninga-
sérfræðingur, hefur látið lesa inn á segul-
band. Hann telur tilfinningaástand
sjúklingsins mjög mikilvægt við krabba-
meinsmeðhöndlun.
í starfi sinu hefur hann notað meðvit-
undareinbeitingu, sem hann kennir
sjúklingunum. Það er hrein sálfræðileg
meðhöndlún. — Allir, sem starfa við
krabbameinslækningar gera sér fljótt
grein fyrir þeim mikla mun, sem er á per-
sónuleika sjúklinganna og streitu þeirri,
sem setja má i' samband við sjúkdóminn.
— Ég held, að það sem hafi neíkvæð-
ustu áhrifin, þegar sjúkdómurinn kemst á
hærra stig, sé missir einhvers, sem manni
þykir væntum, atvinnumissir ef til vill.
Það getur verið i'myndaður missir, en það
sem skiptir máli , er hvernig sjúklingur-
inn litur á það. Hann fær oft yfirþyrmandi
vonleysistilfinningu. Hjá mörgum karl-
mönnum kemur sjúkdómurinn i ljós
u.þ.b. ári eftir að þeir fara á eftirlaun og
hætta að vinna.
26
Afstaðan er mikilvæg.
Hvað sjúklingurinn heldur um með-
höndlunina skiptir miklu máli. Dr.
Simonton telur að „trúarkerfi” hans
skipti öllu máli fyrir sjúklingana. Afstaða
hans hefur einnig áhrif.
Á Bretlandi hjálpar Krabbameinsráð
Bretlands til við að auka bjartsýni lækna
og læknanema. Þrátt fyrir allt, segir
Simonton, voru 30 þúsund manns læknað-
ir i fyrra og hann telur, að sú tala hefði
getað verið helmingi hærri, ef búið væri
að útrýma óttanum við krabbameinið og
að sjúklingarnir gætu alltaf fengið
meðhöndlun i tæka tið.
Fjölskylda og vinir geta hjálpað
sjúlingum, vegna þess að afstaða þeirra
gagnvart sjúkdómnum hefur sin áhrif.
Aðferðir þær, sem Simonton og kona
hans,sem er sálfræðingur, nota,hafa ver-
ið mjög umræddar i vissum hópum, en
fyrir fólk, sem umgengst krabbameins-
sjúklinga, skiptir miklu máli, hvernig á
að koma fram. Hvernig á að hjálpa
sjúklingnum til að hjálpa sér sjálfum?
Þótt hægt sé að fá einhverskonar stuðn-
ing, eru ekki allir, sem vilja hann.
Stephanie Simonton segir að 50%
sjúklinga þeirra hjóna vilji ekki taka þátt
I hópmeðhöndlun. Þeir vilji ekki að ætt-
ingjarnir og fjölskyldan blandist i málið
og vildu heldur ekki tala um sjúkdóminn
frá tilfinningalegu sjónarmiði. Hinir ann-
að hvort komu ekki i hópmeðhöndlunar-
timana, eða það þurfti að minna þá á það
vikulega.
— Við leggjum áherzlu á, að krabba-
mein er ekki neitt, sem ræðst inn.
Sjúklingarnir eru ekki fórnarlömb og
krabbameinsfrumurnar eru hluti af eðli-
legri þróun i likafnanum, en af einhverj-
um ástæðum hefur kerfið sem stjórnar
þeim, bilað. Við leggjum alltaf áherzlu á
nauðsyn þess að sjúklingurinn taki á sig
persónulega ábyrgð i þessu sambandi.
Við fræðum sjúklinginn um sjúkdóminn
og hann hittir aðra, sem eru i svipaðri að-
stöðu. Við meðhöndluðum tvo karlmenn
sem höfðu sömu tegund af lungnakrabba,
tegund, sem var i þann Veginn að breiðast
út til heilans., Annar þeirra hafði gengið
með sjúkdóminn i eitt ár og komst að raun
um að timi væri kominn til að lifa. Hann
skipti um vinnu og fékk tækifæri til að
vera meira með konu sinni og börnum.
Hinn hafði lagt niður vinnu sama daginn
og hann fékk að vita um sjúkdóminn.
Haldinn stöðugum sársauka sat hann og
horfði á sjónvarp og klukku til að geta
tekið kvalastillandi lyf á réttum tima.
Sjúkdómurinn var sá sami, en afstaðan
var mismunandi. Annar maðurinn virtist
sterkari á öllum sviðum, þegarhann var i
hópmeðhöndlun. En þegar hinn var
spurður, hvernig honum liði, svaraði hann
jafnan: Ég er sama og dauður maður.
Hann hafði verið mjög hræddur við
krabbamein allt frá barnsaldri og haldið i
hvert sinn, sem hann fékk kvef, að nú væri
það krabbi. Þegar hann svo fékk krabba-
mein, hafði hann ekki andlegt þrek til að
sporna gegn
— Fólk er þeirrar skoðunar, að við för-
um fram á of mikið af sjúklingum okkar.
Við ausum ekki yfir þá samúð, en styðjum
þá, veitum þeim athygli og þykir vænt um
þá.
Eigin styrkur sjúklingsins er miklu
mikilvægari en við héldum og ef til vill er
mál til komið að við litum i eigin barm til
að leita þess styrks, sem við þörfnumst til
að halda við góðri heilsu og geta hjálpað
hvert öðru.
íWzVimr
ÉG ÓSKA eftir að nafn mitt verði birt f
pennavinadálki Heimilis-Timans, þvf
mig vantar pennavini á aldrinum 15 tif
17 ára. Áhugamái mfn eru ferðalög og
pop-tónlist (uppáhaldshljómsveit
Slade) og fleira.
Sveinbjörg óladóttir,
Sólgarði,
Borgarfirði,
N.-Múl.
NORSK stúlka vill eignast pennavini á
aldrinum 15 til 16 ára á Islandi. Hún
heitir:
Norhild Kirkbakk,
9 Bergansvei,
7460 Röros,
Norge.
MIG iangar að komast f pennavina-
dálk þessa mjög svo góða blaðs. Ég vil
skrifast á við stráka og stelpur á aldr-
inum 13 til 15 ára.
Fjóla Þorvaldsdóttir,
Stekkjarholti 14,
Akranesi.
ÓSKUM eftir bréfaviðskiptum við
stráka og stelpur á aldrinum 15 til 17
ára. Áhugamál okkar eru þessi vana-
legu, til dæmis pop-lög, böll og margt
fleira. Svörum öllum bréfum.
Hulda Guðmundsdóttir,
Fitjum,
Skorradal,
Borgarfirði.
Laufey S. Jónsdóttir,
Báreksstöðum, Andakfl,
Borgarfirði.
1