Heimilistíminn - 17.04.1975, Blaðsíða 35

MARION NAISMITII:
ENDURfundir
Hann nam staðar og leit framan í hana. — Þetta
var ekki bara útslitinn frasi, sem ég notaði vegna
áhrifanna.
— Áttu við að þú meintir þetta? Það var tor-
tryggni í rödd hennar.
— Gerir þú það ekki?
— Það er erfitt, að fara fram á slikt.
— Ég veit það.
Hún undraðist alvöruna að baki þessum þremur
orðum og ætlaði að svara einhverju, en hann greip
f ram í: — Gætirðu hugsað þér að laga te?
— Það var komið að suðu, þegar ég hljóp á eftir
Melissu.
Skömmu síðar kom hún inn I stofuna til hans og
tók eftir djúpum þreytuhrukkunum i andliti hans.
Undarleg, óskýranleg meðaumkvunartilf inning
bærðist I henni, þegar hún rétti honum tebollann.
Örið eftir sárið var eins og rautt band á sólbrúnu
enninu.
— Takk. Hann setti bollann á borðið, án þess að
bragða á innihaldinu. — Ég hef hugsað heilmikið
undanfarnar vikur, byrjaði hann. — Og ef þú
meintir það alvarlega að kaupa þetta hús, er ég f ús
til að selja. Hefurðu áhuga.
Undrum og jafnvel vonbrigði voru fyrstu við-
brögð Gay og hún svaraði lágt: — Mér datt aldrei í
hug, að þú vildir láta þetta hús f rá þér.
— Ég hef aldrei getað fest rætur. Flökkueðlið,
skilurðu. Það er komið yf ir mig aftur og það er ekki
hyggilegt af mér að bindast dauðum hlutum.
— Ekki skildist mér þetta á þér í fyrsta sinn, sem
við komum hingað. Af hverju þessi skyndiiega
breyting?
— Þarf endilega að vera ástæða svaraði hann
næstum harðneskjulega. — Þig langar í húsið og ég
er f ús til að selja það. Látum þar við sitja. Ef þú vilt
ekki búa hér, finn ég áreiðanlega annan kaupanda.
Svo einfalt er það.
— Er það það, Nick? Hún var ringluð og hissa.
Hún gekk að sófanum og settist á gólfpúðann og
minnti hann hlægilega mikið á Melissu, þegar hún
reyndi að skilja það sem hann sagði og starði á
hann, stórum dökkum augum. — Hvers vegna reyn-
irðu að láta mig vantreysta þér? spurði hún þung-
lega.
Hann hló. — Undarleg spurning. Ég hélt að þú
gerðir það alltaf hvort sem væri.
— Það held ég ekki. En ég viðurkenni að mér
finnst þetta eirðarleysi í þér ruglandi. Ég er ekki
fyrr búin að gera mér grein fyrir, hvað þú ert að
hugsa, en þú skiptir um skoðun, snýst heilan hring
eins og vindhani. Hún leit fast á hann. — Ég held að
þú gerir þetta af ásettu ráði og ég vildi gefa mikið
fyrir að vita hvers vegna.
— Ég er líklega bara svona. Hann starði inn í
eldinn og setti stút á munninn. — Annars er það at-
hyglisvert, ég hef aldrei hugsað um sjálfan mig
sem tvískiptan persónuleika. Það er að minnsta
kosti ekki hægt að kvarta yfir einhæfni hjá fólki
eins og mér.
— Svoiítið beinni stef na gæti gert hlutina einfald-
arí.
— Þú ert svei mér skáldleg, sagði hann í hæðnis-
tón, en sló svo yf ir i aðra sálma: — Er það það, sem
þú vilt? Leiðinlegar einspora manngerðir? Hann
stóð upp og litaðist um eftir eldspýtum.
— Þær liggja á borðinu við arnininn, sagði hún.
Hann leit á næsta borð.
— Ekki þessu, hinu hinum megin. Hún horfði á
hann snúa sér eftir bendingu hennar, reka sig í
borðlampann og sópa eldspýtustokknum af borð-
inu, um leið og hann greip um lampann. Hann blót-
aði lágt og lagðist á hnén í leit að stokknum.
— Ég kemst af án þeirra, hreytti hann út úr sér,
þegar hann hafði leitað árangurslaust um stund.
Hann reif ræmu af dagblaðinu, stakk i arininn og
kveikti sér í.
Gaybrielle teygði sig undir hægindastólinn og tók
upp stokkinn. — Ef þú vilt raunverulega selja
Pedlar's Fair, sagði hún loks, — skal éq skilja eftir
nafn og heimilisfang hjá lögfræðingi mínum.
Kannske þú látir hann vita, ef þú skiptir um skoðun
innan viku.
— Rétt, sagði hann, — Hamra járnið meðan það
er heitt. Hann rétti úr sér og stóð með bakið að
arninum. — Ég held, að þetta eigi betur við ykkur
en mig. Þér líkar vel við Maitlands, Melissa er eins
og ein af fjölskyIdunni þar og þau eru beztu
nágrannar sem hægt er að hugsa sér. Hann horfði
fast á hana. — Þetta er heldur ekki of langt frá
bænum.
— Ég hætti að vinna, þegar ég gifti mig.
— Er það Glennister, sem hefur ákveðið það?
Hún gerði ekki tilraun til að svara. — Þarna er hon-
um lifandi lýst. Ég skil ekki hvað það er við mann-
inn, sem höfðar til þín.
— Nei, það er ekki von.
Hann kinkaði kolli, eins og til samþykkis. — Það
er ekki útlit fyrir að við uppgötvun nokkurn tíma
beztu eiginleika hvors annars.
— Nei, mjög ólíklegt. Hún lauk úr tebollanum. —
35