Heimilistíminn - 20.11.1975, Qupperneq 24

Byltingin
tekur aldrei
enda
ÞAÐ eru konur eins og Angela Davies
sem koma fólki til að hugsa um, hversu
ranglátt ogheimskulegt er að skipta fólki
i hópa eftir hröundslit. Hún er sjálf glöggt
dæmi um kynþáttamisrétti það, sem enn
viðgengst um allan heim.
Angela Davies varðheimsfræg á meðan
hún sat 16 mánuði i fangelsi, en þaðan
losnaði hún 4. júni 1972. Þá hafði hún
öðlazt þann vafasama heiður að verða
„aðalstjarna” fjölmiðlanna, en án þess'
titils hefði hún helzt viljað vera, og þess
vegna hefur hún látið litið á sér bera
undanfarin þrjú ár.
En nú er aftur farið að tala um hana og
þá vegna sjálfsævisögu hennar, sem ný-
lega er komin út. Þar segir Angela frá
hlutunum áður, eftir og meðan mála-
ferlin stóðu yfir gegn henni. Frá þvi,
þegar hún var efst á lista Alrikislög-
reglunnar FBI yfir hættulega glæpamenn.
Frá þvi, hvernig hún var hundelt, hand-
tekin, ákærð fyrir morð, samsæri og
mannrán i sambandi við tilraun til að
frelsa hóp svartra fanga úr Soledad-fang-
elsinu i Kaliforniu.
1 bókinni eru engar athyglisverðar
ástalifslýsingar, en hún gefur mjög góða
mynd af þeirri kúgun, sem svört
manneskja þarf að þola allt frá
frumbernsku.
Nú býr Angela Davies i litlu timburhúsi
i útjaðri negrahverfisins i Oakland i
Kaliforniu. Hún er ekki lengur „gott
fréttaefni” en á stjórnmálasviðinu lætur
hún enn allmikið að sér kveða.
— t minum huga hefur byltingarkennd
starfsemi aldrei verið neitt, sem „allir
stunda” áður en þeir vitkast með árunum,
segir hún. — Þegar maður varpar sér út i
baráttuna, er það fyrir lifstið.
24