Heimilistíminn - 20.11.1975, Side 35

vegna skyidi hún gera þaö? Það er nóg til að mönn-
um, sem eru f úsir að koma í hans stað. Ég held, að
mér skjátlist ekki þegar ég segi, að hún verður gift
eftir nokkra mánuði.
Blanche gat varla trúað þessu, en samt sem
áður....var þaðekki líklegt? Það væri afskaplega
likt Dorothy. Dorothy átti svo auðvelt með að
gleyma og eina manneskjan, sem hún tók tillit til,
var hún sjálf. Hún var ein af þeim fáu, sem skorti
gjörsamlega samvizku. Hún myndi gifta sig aftur
og þangaðtil nýi maðurinn uppgötvaði, hvernig hún
væri, myndi hann teija sig heppnasta mann í heimi.
Ef til vill hafði Dorothy lært eitthvað af reynslu
sinni í Kína og temdi sér aðdylja sinn sinnri mann
betur.
En ég vona, að hún vilji láta mig hafa börnin,
hugsaði Blanche. Ég get útvegað mér vinnu og
skapað þeim heimili. Ef ég hef komizt gegnum
þetta, án þess aðþað setji á mig varanleg spor,getur
varla verið að ég só lengur eins veikbyggð og ég
var, þá get ég unnið og haft fé til að veita þeim góða
menntun....Líf ið hef ur ekki annað að bjóða mér en
að vera móðir tveggja barna, þegar móðir þeirra
vill þau ekki.
— Mig langar að vita, hvernig málunum er eigin-
leg háttað, sagði Blanche róleg. — Þú mátt ekki
halda að ég lái þér, Nicholas. Ég er þér af skaplega
þakklát fyrir allt, sem þú hefur gert fyrir mig. Þú
hættir líf inu til að hjálpa mér út úr Kína. Ég veit, að
þú hefðir ekki þurft að vera eftir, þú hefðir getað
komið með, þegar Ferskjublóm fór. Trúðu því, að
ég er þér afar þakklát.
— Talaðu ekki eins og hver annar kjáni, sagði
Nicholas Throckmorton. — Gætirðu raunverulega
trúað því, að ég hefði f arið að skilið þig eftir í hönd-
um eftirmanns Mwa Chou.......?
— Nei, en.... ég hef aðeins þvælzt fyrir þér allan
tímann. Það hlýt ég að hafa gert. Þú varðst meira
að segja að þykjast kvænast mér til....
Nicholas Throckmorton leit á ungu konuna i sól-
stólnum og reyndi að brosa i laumi. Veslingurinn,
þar var ekki að undra þótt hún væri svolítið ringluð
eftir allt, sem gerzt hafði. Hana dauðlangaði til að
spyrja hann um eitthvað, en þorði það ekki.
— Þú ert ekki opinberlega konan mín samkvæmt
brezkum lögum, sagði hann hægt. — En rússneska
vígslan er í fullu gildi. En ég sting upp á þvi að við
kippum þvi i lag eins fljótt og hægt er. Ég ætla að
taka þig með til Englands, og ég kæri mig ekki um
að neinn segi, að ég sé að ferðast með ástmey
rninni.
— Þú átt þó ekki við, að þú viljir kvænast mér í
alvöru? Blanche brá hönd fyrir augu, svo hann sæi
ekki framan íhana, —Æ. ekki.....ekki haida, að þú
verðir að gera það...eftir allt sem gerðist í Kína.
Ég veit, að...að þessi athöfn var bara til að bjarga
mér. Ég er þakklát, þú veizt ekki hversu
þakklát...en þú mátt ekki halda, að þú haf ir nein-
ar skyldur....
— Hvers vegna ætti það að vera einhver fórn frá
minni hálfu, að kvænast þér? spurði hann.
— En það hlýtur að vera það. Maður eins og þú!
Þú hefur allt... hreint allt, en ég..ég get ekki
komið neinum að gagni, sagði hún ráðvillt,— Nema
kannski börnunum. Ég held að þau muni þarfnast
min, ef Dorothy giftir sig aftur.
— En hvað ætlar þú að gera? spurði Nicholas.
— Ég......fara heim til Englands og fá mér eitt-
hvað að gera.... og skapa heimili. Kannski nýi
maðurinn hennar Dorothy vilji borga eitthvað
svolítið með börnunum þangað til ég get séð alveg
fyrir þeim....
— Ég geri ráð fyrir að hjónaband sé ekki inni-
falið í þessum áætlunum?
— Nei. Ég... Mig langar ekki til að giftast,
sagði hún hálfkæfðri röddu.
— Og það er vitleysa, sagði hann. Hann iaut
niður, greip um báðar hendur hennar og tók þær f rá
augum hennar.— Blanche, hlustaðu á mig. Þú átt
að giftast mér, skilurðu það....
— Nei, ég.... get það ekki.
— Af (dví þú elskar mig ekki?
— Ekki spyrja mig að því. Gerðu það, spurðu mig
ekki.
— En ég verð að gera það, því það er ákaflega
mikilvægt fyrir mig að vita það. Skilurðu ekki, að
ég get ekki neytt þig til að giftast mér, ef þú elskar
mig ekki, en ég held, að þú gerir það.er það ekki
rétt?
Hún svaraði ekki, en leit upp til hans, tárvotum
augum.
— Jú, þú elskar mig, sagði hann með ánægju i
rómnum. — Og ég elska þig. Ég vil, að þú verðir
konan mín, Blanche. Ég get ekki hugsað mér lífið
án þín....Er þaðstarf mitt, sem gerir þig hikandi?
Ég skal taka mér f ri, langt f ri og ég lofa þér að taka
ekki að mér verkefni á borð við þetta framar, án
þíns leyfis. Hann laut niður að henni og tók hana i
faðm sér. Munnur hans lokaðist yfir hennar í löng-
um kossi. Þegar hann sleppti henni, skalf hún eins
og hrísla.
35