NT - 29.06.1984, Blaðsíða 18

Föstudagur 29. júní 1984 18
■ Guðmundur Björnsson, sem lengst var kennari á Akranesi,
(t.v.) <>g Jónas B. Jónsson, lyrrverandi fræðslustjóri í Reykjavík,
standa hér á léttu hjali.
50 ára kennarar
■ Fyrirskemmstu hittist hóp-
ur fólks, sem útskrifaðist frá
Kennaraskóla íslands fyrir
réttum 50 árum.
Veturinn 1933-34 var sú
nýbreytni tekin upp við
Kennaraskólann, að rekinn við
hann „öldungadcild", en þar
var þeim, sern höfðu einhverja
menntun að baki og höfðu
þegar fengist við kennslu, gef-
inn kostur á Ijúka námi við
skólann á einum vetri. Þeir
tóku svo sams konar lokapróf
og aörir nemendur. „Oldunga-
deildarnemendur“ voru af
skiljanlegum ástæðum nokkru
eldri en aðrir nemendur
skólans.
Þó að samvistir sumra skóla-
systkinanna hafi ekki staðið
nema einn vctur, urðu engu að
síður fagnaðarfundir, þegar
þau rifjuðu upp 50 ára skóla-
minningar og ræddu saman um
það, sem á dagana hefur drifið
síðan, á Hótel Sögu nú í vor.
Nýjasta æðið er!
Spark-partí!
■ Nú er það ekki lengur
dóp eða brennivín, sem kem-
ur unglingunum í Bretlandi í
eins konar vímuástand. Nú
er það svo kölluð spark-
partí, sem fá þá til að gleyma
stund og stað.
Þetta er haft eftir frægurn
sálfræðingi þar í landi. Hann
segir krakkana komasaman,
fara úr öllum fötunum, nema
stígvélunum, og hefja síðan
æstan dans,þar til þeir eru
orðnir viti sínu fjær. Þá hefst
aðalgrínið, sem er fólgið í
því að sparka í viðstadda,
eins og kraftar leyfa.
Sérfræðingar í málefnum
unglinga eru ekki mjög
hressir með þessa nýju dellu.
Þegar hafa borist fregnir um
markvísleg beinbrot og
önnur meiðslsemhlotist hafa
á þessum samkundum, og
óttast er að verra kunni að
hljótast af áður en ungling-
arnir verða leiðir á þessum
samkvæmisleik. Sérfræðing-
arnir líkja þessuæði við
ásókn í að sniffa af rok-
gjörnum efnum, en sem
kunnugt er, kemilr alltaf
öðruhverjuupp slíkur farald-
ur.
En krakkarnir, sem hafa
tekið þátt í þessum partíum
eiga varla orð til að lýsa
hrifningu sinni. -Það er eig-
inlega ómögulegt að lýsa
þeirri tilfinningu, sem grípur
mann, segir einn þeirra. -
Það er alveg dásmlegt að
hafa leyfi til að sparka ein-
hvern allsberan í klessu, sér-
staklega ef þér er ekkert
sérstaklega vel við viðkom-
andi.
■ Efri röð frá vinstri: Soffía Jóhannesdóttir, Sigfús Sigmundsson, Tryggvi Tryggvason, Ólafur
Magnússon, Þorsteinn Matthíasson, Ágúst Vigfússon, Ingimundur Ólafsson, Jónatan Jakobsson
og Guðmundur Björnsson.
Neðri röð frá vinstri: Ragnheiður Pétursdóttir, SofTía Benjamínsdóttir, Guðmundur Þorláksson,
Ingólfur Ástmarsson, Sigríður Árnadóttir, Jónas B. Jónsson, Eiríkur Stefánsson og Valborg
Bentsdóttir.
■ Ágúst Vigfússon (lengst t.v.) og Þorsteinn Matthíasson (lengst t.h.) eru báðir þekktir fyrir
ritstörf. Á milli þeirra stendur Soffía Jóhannesdóttir, en hún kenndi um langt árabil á Snæfellsnesi.
(Myndir I».Ó.)
■ Ólafur Magnússon, lengi skólastjóri Klébergsskóla á Kjalarnesi (lengst t.v.), Ingimundur
Ólafsson, kennari við Langholtsskóla (í miðju) og Ragnheiður Pétursdóttir, sem kenndi við
Miðbæjar - og Austurbæjarskóla, gleðjast yfír endurfundunum.
Fómaði hönd
og fæti
- til að lá
elskuna sína
■ Rene Barend var glæsi-
legur og ævintýragjarn ungur
maður, sem féll ungu stúlkun-
um vel í geð.En hann leit ekki
á neina þeirra, nema Marie
Mizon, dóttur auðugs kaup-
manns í París. Hann bar upp
bónorð við hana, en hún synj-
aði honum og sagði ástæðuna
vara þá, að hann væri alræmd-
ur kvennabósi og þar að auki
væri hann alltof glæsilegur!
Auðvitáð særði þetta afsvar
stolt Renes, en þar sem hann
sárvantaði fé og Marie var
stórauðug, var hann ekki af
baki dottinn, þrátt fyrir hrygg-
brotið. Hann leigði 4 áfloga-
seggi til að lúskra á sér og gekk
síðan á fund Marie á ný, allur
krambúleraður. En Marie var
staðföst sem fyrr og sagði hann
fljótlega að gróa sára sinna og þá
tæki aftur við gamla sagan,
kvenfólkið myndi þyrpast að
honum eins og mý að mykju-
skán.
Rene sá nú að hann þyrfti að
grípa til róttækari ráða ef hann
ætti að fá vilja sinum
framgengt. Hann skoraði því
á þekkta skylmingamenn í
einvlgi. Að þeirri viðureign
lokinni var hann með ævarandi
lemstraða hönd og helti.
Nú gekk hann enn á ný á
fund Marie og bar upp bónorð,
eins og venjulega, og í þetta
skipti tók hún honum. -Nú
lítirr engin kona við þér, sagði
hún.
Þau lifðu í hamingjusömu
hjónabandi í 30 ár eða allt þar
til Rene dó 1756, og aldrei
iðraðist hann fórna sinna til að
fá Marie sína.
Fegurðin
varð Denise
að falli
■ Það getur stundum komið
sér illa að vera of falleg. Það
fékk hún að reyna hún Denise
Jones. Hún missti meira að
segja vinnuna vegna þess.
Denise Jones hafði vinnu
sem leikfimikennari í íþrótta-
miðstöð í austurhluta London.
auk þess sem hún stundaði
fyrirsætustörf í hjáverkum.
Eigandi íþróttamiðstöðvarinn-
ar komst að þeirri niðurstöðu
að fegurð Denise leiddi til
þess, að karlarnir hefðu ekki
hugann við líkamsræktina sem
skyldi. Hann skipaði henni því
að bera einhverja óklæðilega
skyrtu utan yfir leikfimibún-
ingnum, ef hún vildi halda
vinnunni!
Denise hlýddi fyrirmæl-
unum í bili, en sagði síðan
upp. -Það getur ekki verið rétt
að karlarnir séu svo uppteknir
af því að horfa á mig að þeir
gleymi að gera æfingarnar
sínar. Þeir hljóta að koma
hingað fyrst og fremst til að
þjálfa sig, en ekki til að góna á
leikfimikennarann, sagði hún,
þegar málið komst í hámæli.
■ Því var haldið fram að
karlarnir gleymdu að gera leik-
fímiæfíngarnar sínar, þegar
Denise var að segja þeim til.
L