NT - 15.03.1985, Blaðsíða 8

Föstudagur 15. mars 1985 8
Endurreisum Kalmarsambandið
og sendum íslenska stjórnmálamenn á sjó
■ Hálfsveltandi og útkeyrðir
kennarar hafa nú loksins gert
uppreisn gegn þeim lúsarkjör-
um sem ríkisvaldið býður þeim
upp á. Reyndar eru þeir ekki
einir um að vera á sultarkjör-
um. Hið sama gildir nú um
flestar starfsstéttir sem ekki
eru á alþjóðlegum vinnumark-
aði, það ergeta ekki flúið land
til að leita sér að vinnu ef
launin eru ekki nógu há hér.
Nú að nýafstöðnu Norður-
landaráðsþingi fer ekki hjá því
að við berum kjör okkar saman
við kjör annarra Norðurlanda-
þjóða. íslenskir stjórnmála-
menn hafa á undanförnum
árum oft montað sig af því að
þeim hafi þó tekist að halda
atvinnuleysinu frá þjóðinni og
benda þá á hin Norðurlöndin
og atvinnuleysið þar sem dæmi
um það hvað ástandið hérna
gæti verið slæmt ef íslenskir
stjórnmálamenn væru ekki
svona frábærir stjórnendur.
Kaup lægra en bætur
En þetta er bara því miður
tómur þvættingur hjá stjórn-
málaaumingjunum okkar.
Þorri íslensku þjóðarinnar
vinnur fyrir lægra kaup en
atvinnuleysingjar í Danmörku
og Svíþjóð fá í atvinnuleysis-
bætur. Við höfum svona lítið
atvinnuleysi vegna þess að Ííér
er þrælahald og fólk látið vinna
fyrir „atvinnuleysisbótunum".
Að minnsta kosti í Dan-
mörku og Svíþjóð fara at-
vinnuleysisbætur eftir því við
hvaða störf viðkomandi vann
upphaflega og þær eru í flest-
um tilvikum (ef ekki alltaf)
hærri en laun fyrir fulla vinnu
við starfsgreinarnar hér á fs-
landi.
Það getur vel verið að ein-
hver íslensk gamalmenni að-
hyllist þá heimspeki að vinna
sé alltaf góð vinnunnar vegna
burt séð frá laununum. En ég
er ekki einn af þeim. Ég vildi
miklu frekar vera á atvinnu-
leysisbótum í Danmörku og
auðga anda minn rneð lestri,
námi og félagsstarfi en þræla
mér út hér á íslandi myrkranna
á milli fyrir miklu lægri upphæð
til þess að hafa í mig og á með
engan tíma til lestrar eða ann-
ars andlegs starfs nema það
tengist vinnunni beint. Og allt
þetta bara til að íslenskir
stjórnmálaaumingjar geti logið
því upp að þeirn hafi þó tekist
að halda atvinnuleysinu burtu.
Fyrri ríkisstjórnir, sem hafa
Landbúnaðarmál í ólestri
■ Hver er tilbúinn að leggja niður fjár- ug kúabúskap?
eru (vísitölutryggð með vöxt-
um og vaxtavöxtum).
Bóndinn er yfirhöfuð ekki
svo ríkur eða vel stæður að
hann standi undir lánum svo
og öðrum kostnaði, síst fjár-
bændur sem fá ekki afurðirnar
greiddar fyrr en helst þegar
neytandinn hefur sporðrennt
þeim, dilkunum á ég við en
ekki greiðslunum.
Ég get tekið undir með ríkis-
stjórninni, að ég harmi þetta
og hitt. Þetta orð, að harma.
er orðið algengt í ríkisstjórn-
inni. Ragnhildur Helgadóttir
harmar hvernig kennarar
standa að sínum málum;
Steingrímur harmar það sem
miður fer. Ég harma hvernig
staðið er að landbúnaðarmál-
um oft og tíðum.
Með fullri virðingu
7373-5378
setið hér á íslandi, hafa allar
verið slæmar, sóað, offjárfest
af því þekkingarleysi og
heimsku sem aðeins er ein-
kenni á stjórnmálamönnum.
En þessi ríkisstjórn, sem nú
situr, hefur þó endanlega sann-
að að íslenskir stjórnmála-
heimskingjar geta ekki stjórn-
að þessu landi. Meir að segja
danskir stjórnmálamenn eru
betri.
Stærstu mistökin
Það virðist nú augljóst að
mestu mistök okkar íslendinga
voru að segja okkur úr lögum
við Dani og fá innlendum
stjórnmálaaumingjum völdin í
hendur. Meira að segja danskir
íhaldsmenn eru betri en stjórn
Steingríms Hermannssonar
nú. Vonandierekkiofseintað
leiðrétta þessi mistök okkar
núna. Ef eitthvert bein væri í
nefinu á forsætisráðherra þá
tæki hann nú upp viðræður við
dönsk stjórnvöld um endur-
reisn íslensk-danska ríkja-
sambandsins. Við getum þá
hent þessari krónuómynd okk-
ar í Peningagjá og tekið upp
danskan gjaldmiðil sem er
miklu skárri. Og kannski er
ekki útilokað að endurreisa
Kalmarsambandið og fá Svía
og Norðmenn með í púkkið.
Sumir kunna að mótmæla
þessari hugmynd með því að
lýðræði og sjálfstæði okkar
minnki við cndurnýjað ríkja-
samband við hinar Norður-
landaþjóðirnar. En það er mis-
skilningur. Það er ekkert lýð-
ræði eða sjálfstæði fólgið í því
að láta íslenska stjórnmála-
aumingja stjórna fyrir sig né
heldur getur það talist efna-
hagslegt sjálfstæði að láta
seðlabankastjóra ákveða ein-
hliða alla gjaldeyris- og lána-
stefnu þjóðarinnar þannig að
dollaralánin kaffæra okkur.
Sé einhver hræddur um
menningu okkar og tungu er
alveg hægt að semja um full-
komið menningarlegt „sjálf-
stæði" þarsem notkun dönsku
í fjölmiðlum og við menntun
væri bönnuð og öll stjórnsýslu-
skjöl þýdd á íslensku. Slíkt
ætti ekkert að vera erfiðara
þótt við tækjum upp ríkissam-
band við Dani og sendum ís-
lenska stjórnmálaaumingja á
sjóinn þarsem þeireiga heima.
Sambandssinni
■ Séra Baldur Kristjánsson
flutti snjalla og tímabæra hug-
vekju, segir 5364-9483.
Snjöll og
tímabær
hugvekja
5364-9483 hringdi:
■ Mig langar að þakka fyrir
útvarpsmessu séra Baldurs
Kristjánssonar sunnudaginn
10. mars. Þetta var snjöll og
tímabær hugvekja og þannig
finnst mér að prestar eigi að
tala.
ÍTímanum 13. marserdropi
sem fjallar urn líkflutning
Ólafs Ketilssonar. Þar segir
m.a. „Og eins og lífsins gangur
gerir ráð fyrir þá dó þessi
heiðursmaður í höndum lækn-
anna fyrir sunnan." Hér virðist
gert ráð fyrir að fólk deyi
almennt ef það kemst undir
læknishendur og finnst mér
þessi dropi korna klaufalega
út.
Mér finnst þið á NT gjarna
mega taka Morgunblaðið til
fyrirmyndar í því að segja í
örstuttu máli nokkur deili á
greinarhöfundum. Það er
fremur hvimleitt að vita ekki
einu sinni hvað þetta fólk
starfar.
í DV 6. mars sl. er grein eftir
ungan mann sem heldur því
m.a. fram að meginhluti
landsmanna hafi lág laun, sem
reyndar er alveg rétt hjá
honum. Öllu verra er þegar
hann segir að fólk hafi ekki
efni á að veikjast. Ég var
sjálfur sjúklingur í sumar og
svo aftur núna og ég veit ekki
til þess að sjúkrahúsvist kosti
neitt.
Að lokum Iangar mig að
geta þess að mér líkar við NT,
sérstaklega þó aðsendar grein-
ar sem skrifaðar eru af hugs-
andi fólki.
Svar til Rósu:
Allt gert sem hægt er
Ströndum 6. mars 1985
■ Ég vil byrja á því að hvetja
bændur til að láta meira að sér
kveða en verið hefur undan-
farið í landbúnaðarmálum.
Það eru kannski einhverjir
sammála mér um að margt
mætti beturfara íþeimmálum,
þótt margir hafi einnig látið
gott af sér leiða þar.
Ég vil taka undir með Huldu
Harðardóttur í viðtali við
Bóndann (1. tbl. '85), þar sem
hún talar um einokun Sam-
bandsins á sölu kjöts erlendis.
Af hverju ekki að veita öðrum,
sem niarkað hafa fundið, leyfi
til að selja kjöt svo og annað
sem upp kann að koma með
gaumgæfilegum athugunum
urn markað.
Ég hefði haldið að lamba-
kjötið væri ekki síðri sam-
keppnisvara en kartöflur, fisk-
ur og niargt fleira. Ég vil beina
spurningu til þeirra sem til sín
taka og vilja um það skrifa:
Hver er tilbúinn að leggja
niður fjár- og kúabúskap fyrir
aðrar búgreinar?
Er grundvöllur fyrir stofnun
nýrra búgreina, án þess að hús
og aðstaða séu fyrir hendi? Ég
held að fæstir treysti sér til að
taka meiri lán í dag eins og þau
■ í NT þann 8.3. 1985 birtist
lesendabréf frá Rósu Guð-
mundsdóttur þar sem, hún
heldur því fram m.a. að póst-
sendingar til Jiennar hafi ekki
komist til skila og spyr hún í
framhaldi af því hvort þetta sé
einsdæmi og hvað verði um
þann póst sem ekki kemst á
áfangastað.
1 fyrsta lagi er því til að svara
að samkvæmt íslenskum lög-
um og alþjóðasamningum hef-
ur sendandi ráðstöfunarrétt
yfir póstsendingu þar til henni
hefur verið skilaö til viðtak-
anda. Hin almenna regla er
því sú, að gruni sendanda að
póstsending hafi ekki komist
til skila þá gerir hann fyrir-
spurn um hana á því pósthúsi
sem póstlagt hefur verið á, og
er þá eftir fremsta ntegni
leitast við að hafa uppá við-
komandi sendingu. Þegar um
bókfærðar póstsendingar
(ábyrgðarbréf, bögglao.s.frv.)
er að ræða er þetta yfirleitt
auðvclt mál en þegar um al-
mennar póstsendingar er að
ræða er mun erfiðara um vik
enda meðhöndlar íslenska
póstþjónustan tugi milljóna
póstsendinga á hverju ári. Þeg-
ar hinsvegar viðtakandi telur
sig vanta almenna póstsend-
ingu, eins og um er að ræða í
umræddu bréfi frá Rósu. er
erfiðara við að eiga m.a. vegna
þess að sjaldnast liggur nokkuð
fyrir um að sú póstsending.
sem á að vera í óskilum, hafi
verið póstlögð hérlendis eða
erlendis. Þrátt fyrir það leitast
póstmenn hér að sjálfsögðu
við að hafa uppá glötuðum
póstsendingum leiti viðtakandi
til viðkomandi pósthúss með
slíkar kvartanir.
Því miöur er þaö ekki algert
einsdæmi að almennar póst-
sendingar komist ekki til skila
þótt til allrar hamingju sé það
ekki heldur algengt. Akveðnar
reglur gilda um meðferð slíkra
póstsendinga. Þegar viðtak-
andi póstsendingar finnst
ekki er sendingin endursend
sendanda. Sé sendanda hins-
vegar ekki getið á sending-
unni er hún send til Póststof-
unnar í Revkjavík þar sem
hún er opnuð af sérstökum
fulltrúa og þannig reynt að
komast að því hver sendandi
er. Fáist hinsvegar engar upp-
lýsingar um sendanda á þenn-
an hátt eru sendingar, sem
innihalda muni er meta rná til
verðs, teknar til geymslu en
aðrar sendingareyðilagðar. Af
framangreindu má ljóst vera,
að grundvallaratriði er að allar
póstsendingar séu vel frá-
gengnar og nafn, bæði send-
anda og viðtakanda, póstfang
og póstáritun (póstnúmer og
póststöð) beggja sé að fullu
getið. Þannig útbúnar ættu
engar sendingar að lenda í
vanskilum.
F.h. póstþjónustudeildar
Gylfi Gunnarsson.
Misjöfn
póst-
þjón-
usta
■ Ásta^dan fyrir því aö ég
skrifa eftirfarandi. er sú ad
athyglisvert er hversu stíft er
auglýst i rikisútvarpinu, aö
fólk skrifi vel og vandlega utan
á allan póst svo hann komist
örugglega til skila.
Það er mjög gott að minna
fólk á þetta atriði ásamt svo
mörgu öðru. en ég verð aö
segja fyrir mína parta. aö í
sumum tilfellum dugir ekki til
að merkja póstinn vel. Ég get
bent á að á tæpum tveimur
árum hef ég lent i þ\i að fá
ekki í hendurnar tvo pakka.og
sömuleiðis t\ ö bréf. sem ég hef
átt von á og vitaö af á leiðinni.
Ég spyr hvort þetta sé eitt-
hvert einsdæmi í póstflutninga-
kcrfinu og somuleiðis hvað
verður um þennan póst. sem
ekki kemst á áfangastað.
Kósa Guðmundsdóttir.
■ Skyldi allur þessi póstur
komast til skila?