Lesbók Morgunblaðsins - 13.11.2004, Side 23

Lesbók Morgunblaðsins ˜ 13. nóvember 2004 | 23
Kvikmyndir
Borgarbíó, Akureyri:
After the sunset
Alien vs. Predator
(HJ)
The forgotten

 (SV)
Alien vs. Predator
Líf og fjör á Saltkráku
Háskólabíó
Ladder 49
Shall we Dance
(HJ)
Shark tale
Wimbledon


 (HJ)
Næsland


 (HJ)
Laugarásbíó
After the sunset
Sky captain and the world of
tomorrow

 (HJ)
Shark Tale
The Manchurian candidate




 (HL)
Líf og fjör á Saltkráku
Regnboginn
After the sunset
The forgotten

 (SV)
Pönkið og Fræbblarnir



 (HJ)
Alien vs. Predator
(HJ)
Dís


 (HJ)
Sambíóin Reykjavík,
Keflavík, Akureyri
The Grudge
After the sunset
Alien vs. Predator
(HJ)
Ladder 49
A Cinderella Story
Two brothers


 (HL)
Wimbledon


 (HJ)
Shall we dance
(HJ)
Shark tale
Gauragangur í sveitinni
Yu-Gi-Oh
Smárabíó
After the Sunset
The forgotten
Alien vs. Predator
White Chicks
Blindsker



 (SV)
Dodgeball


 (SV)
Pokémon 5
 (HL)
Grettir/Garfield
(SV)
Myndlist
Árbæjarsafn: Í hlutanna eðli
– stefnumót lista og minja. Til
5. jún.
Árskógar 4: K.AND sýnir óð
til Íslands. Út nóvember.
Deiglan: Jónas Viðar, Vatn.
Gallerí +: ALDREI - NIE -
NEVER þriðji hluti. Til 5. des
Gallerí 101: Daníel Magn-
ússon – Matprjónagerð lýð-
veldisins kynnir: Innihald
heimilisins. Til 27.des.
Gallerí Banananas: Haraldur
Jónsson, Portið í okkur öllum.
Gallerí Fold: Jóhannes Geir,
yfirlitssýning.
Gallerí i8: Kristján Guð-
mundsson sýnir „Arkitektúr“
í i8. Til 18. des.
Gallerí Sævars Karls: Ingi-
björg Hauksdóttir sýnir
óhlutbundnar myndir. Til 14.
nóv.
Gallerí Veggur, Síðumúla 22
| Kristján Ingi Einarsson
sýnir „Ásjónur“, ljós-
myndasýning á offsetprent-
uðum mannlífsmyndum. Til
31. des.
Gerðarsafn: Úrval verka úr
einkasafni Þorvaldar Guð-
mundssonar og Ingibjargar
Guðmundsdóttur. Til 19. des.
Grafíksafn Íslands: Salur ís-
lenskrar grafíkur. Pétur Stef-
ánsson. Til 14. nóv.
Hafnarborg: Jóna Þorvalds-
dóttir og Izabela Jaroszewska
– Á mörkum veruleikans/Úr
djúpinu. Boyle-fjölskyldan –
Ferð að yfirborði jarðar. Til
29. nóv.
Hallgrímskirkja: Haustsýn-
ing Magdalenu Margrétar
Kjartansdóttur í fordyri
kirkjunnar. Til 25. nóv.
Hönnunarsafn Íslands,
Garðatorgi: Sænskt listgler,
þjóðargjöf.
Iðntæknistofnun: Nýsköpun í
ný sköpun. Átta listamenn úr
Klink og Bank.
Íþróttahúsið Eiðum: Dieter
Roth. Til des.
Kunstraum Wohnraum: Alda
Sigurðardóttir, Landslags-
verk. Til 28.1. 2005.
Listasafn Akureyrar: Patrick
Kuse – Encounter. Til 11. des.
Listasafn ASÍ: Erling Þ.V.
Klingenberg og David Divi-
ney – Ertu að horfa á mig /
Are you looking at me. Sara
Björnsdóttir: Ég elska tilfinn-
ingarnar þínar. Til 5. des.
Listasafn Árnesinga: Tumi
Magnússon, innsetning.
Listasafn Íslands: Ný íslensk
myndlist, Um veruleikann,
manninn og ímyndina.
Listasafn Reykjanesbæjar:
Valgarður Gunnarsson, „Ei-
lífðin á háum hælum“. Til 5.
des.
Listasafn Reykjavíkur –
Ásmundarsafn: Maðurinn og
efnið. Yfirlitssýning. Til 2006.
Listasafn Reykjavíkur –
Hafnarhús: Erró, Víðáttur.
Yfirlitssýning. til 27. feb 2005.
Listasafn Reykjavíkur –
Kjarvalsstaðir: Alþjóðleg
textílsýning.
Listasafn Sigurjóns Ólafs-
sonar: Mánasigð. Grænlenska
listakonan Isle Hessne.
Ljósmyndasafn Reykjavíkur:
Fyrir og eftir. Til 6. des.
Náttúrugripasafnið Hlemmi:
Tuttugu og sex myndlist-
arnemar sýna.
Norræna húsið: Vetr-
armessa. Til áramóta.
Nýlistasafnið: Grasrót #5,
ungir íslenskir listamenn
sýna. Einnig í sal Orkuveitu
Reykjavíkur. Anddyri Ný-
listasafnsins: Nica Radic,
Journal.
Safn – Laugavegi 37: Harpa
Árnadóttir, málverkasýning
til 7. nóv.
Safn Ásgríms Jónssonar:
Þjóðsagnamyndir Ásgríms
Jónssonar.
Slunkaríki: Heimir Björg-
úlfsson og Jonas Ohlsson.
Stendur til 28. nóv.
Þjóðminjasafnið: Gleym-mér-
ei, ljósmyndasýning.
Leiklist
Austurbær: Hárið, lau.
Borgarleikhúsið: Chicago,
lau. Lína Langsokkur, sun.
Geitin, sun. Héri Hérason
Sun.
Hafnarfjarðarleikhúsið: Úlf-
hamssaga, lau.
Íslenska óperan: Sweeney
Todd, Sun. Litla stúlkan með
eldspýturnar, lau, sun.
Leikfélag Akureyrar: Ausa
og Stólarnir, lau.
Loftkastalinn: Hinn útvaldi,
sun.
Sjallinn Akureyri: Vodkak-
úrinn, lau.
Þjóðleikhúsið: Edith Piaf,
lau. Dýrin í Hálsaskógi, sun.
Böndin á milli okkar, Sun.
Svört mjólk, lau, sun.
ALDA Sigurðardóttir hefur verið virkur and-
stæðingur virkjanaframkvæmda á hálendi Ís-
lands. Á þessari sýningu hnykkir hún á and-
stöðu sinni með listrænni nálgun. Hún bendir
á í sýningarskrá að nú ríki hér á landi það við-
horf til landsins að mjög auðvelt sé að breyta
því í rafhlöðu, sem útaf fyrir sig er myndræn
og kjarnyrt lýsing á vandamálinu. Í sýning-
arskrá gengur hún enn lengra þegar hún líkir
landinu við manneskju: „Hvernig segi ég sak-
lausri manneskju að það eigi að taka af henni
nokkra útlimi og nokkur líffæri? Hvernig horfi
ég í augu þessarar manneskju, beint á móti
mér í speglinum? spyr Alda, en greinilegt er
að hún finnur til með landinu, rétt eins og það
sé manneskja.
Þá tekur hún það sérstaklega fram að sýn-
ingin sé ekki styrkt af Landsvirkjun eða öðr-
um orkuframleiðslufyrirtækjum.
Ekki er langt síðan Anna Líndal setti upp
sýningu í Listasafni Akureyrar sem byggðist á
svipuðum forsendum, en Anna vildi fá fólk til
að hugleiða til hvers verið væri að framkvæma
við Kárahnjúka og bjó á sýningunni til teng-
ingu við neysluhyggju landans.
Alda kemur víða við á sýningunni í Kunst-
raum Wohnraum og undiraldan þyngist eftir
því sem maður kafar betur inn í sýninguna,
skoðar myndverkin og svo það ítarefni sem
fylgir henni. Í ítarefninu setur Alda fram skoð-
anir sínar á kaldhæðinn hátt, birtir þar einnig
tilfinningar sínar til landsins og gagnrýni á
þjóð og ráðamenn.
Á meðal ítarefnisins eru til dæmis stórir og
efnisríkir auglýsingabæklingar um vinnuvélar.
Með því vill Alda benda á að nú sjái vélaum-
boðin sér leik á borði að selja nógu mikið af
stórvirkum vinnuvélum, til að grafa í sundur
landið. Í miðju blaðinu eru einmitt kynntir
helstu virkjanakostir, framtíðarverkefni fyrir
vélarnar.
Fyrir fólk eins og Öldu hlýtur það að vera
þjáning frá degi til dags að horfa upp á það
þegar landinu er fórnað undir mannvirki, og
undirstrikar eitt af ítarefnunum það, pistill af
doktor.is um sorgina.
Þá heldur Alda til haga hverjir samþykktu
Kárahnjúkavirkjunina, og sýnir okkur svart á
hvítu styrki Landsvirkjunar til lista og menn-
ingar, sem hafa samkvæmt gögnum Öldu farið
úr nánast engu árið 1999 í hátt í tíu milljónir
árið 2004. Það er reyndar sláandi að sjá að
nánast öll fjárhæð hvers árs sem eyrnamerkt
er stuðningi við lista- og menningarstarf fer í
auglýsingar þessu tengt, frekar en listina eða
listamennina sjálfa.
Eins og fyrr sagði þá er sýningin sterk og
heilsteypt því sannfæring Öldu er sönn. Mik-
ilvægustu og sterkustu hlutar hennar eru texti
í sýningarskrá og ítarefnið.
Margt hefur verið sagt um þessa Kára-
hnjúkaframkvæmd og aðrar framkvæmdir af
sömu sort síðustu misseri. Á ákveðnum tíma-
punkti er röðin komin að listinni og listamönn-
um að setja hlutina í samhengi. Og það er það
sem Alda gerir hér.
Morgunblaðið/Kristján
„Sýningin er sterk og heilsteypt því sannfæring Öldu er sönn.“
Sterk og
heilsteypt
MYNDLIST
Kunstraum Wohnraum
Opið eftir samkomulagi.
Til 27. janúar. Símar: 462 6367 og 861 1620.
Blönduð tækni
Alda Sigurðardóttir
Þóroddur Bjarnason
ÞAÐ ER septembermánuður 1958; djamm-
sessjón í Framsóknarhúsinu, gamla íshúsinu
þarsem seinna var Glaumbær og Listasafn
Íslands er nú til húsa. Þar spila Gunnar
Ormslev, Jón Páll, Bjössi bassi og kornungur
hljóðfæraleikari af Vellinum situr við tromm-
urnar; Gene Stone. Meðal hlustenda er einn
frægasti klassíski píanisti aldarinnar, hinn
austurríski Friedrich Gulda, hingað kominn til
að leika Beethoven með Sinfóníunni. Gulda
hrífst svo af trommaranum unga að hann sest
við píanóið og leikur nokkur lög með hljóm-
sveitinni. Sem betur fer er Kristján Magn-
ússon píanisti með segulbandið sitt á staðnum
og tvö laganna má heyra á minningarplöt-
unum um Gunnar Ormslev: Jazz í 30 ár.
Gulda hafði svosem leikið djass áður og
hljóðritaði 1956 með ýmsum fremstu djass-
leikurum Bandaríkjanna á Birdland í New
York. Mér er til efs að þarlendir klassíkerar
hafi hneykslast einsog þeir íslensku sem töl-
uðu um að ferð Gulda frá Þjóðleikhúsinu til
Framsóknarhússins væri einsog að fara úr
kirkju í hóruhús. Gulda kom aldrei aftur til Ís-
lands en um þessar mundir er Gene Stone hér
á ný, 46 árum síðar og trommar enn betur en
áður. Hann fór á kostum á Grand Rokk á mið-
vikudagskvöldið með vini sínum og vopnabróð-
ur úr Framsóknarhúsinu, Jóni Páli, Tómasi R.
á bassa og tenóristunum Ólafi Jóns og Óskari
Guðjóns. Á efnisskránni voru klassískir söng-
dansar og bopplínur og þótt nokkur losara-
bragur væri á samleik saxófónanna í upphafs-
dansinum, I Hear a Raphsody, var blástur
þeirra príma í næsta ópusi: Sweet Georgia
Bride. Þeir blésu Lover Man fallega án þess að
ná hæðum Ormslevs og Rúnars Georgssonar á
frægri hljóðritun frá 1976 og sóló Jóns Páls
um margt líkur þeim sem hann lék þar, blús-
aður einsog sólóinn hans í Round Midnight
Monks sem þeir saxafónbræður blésu einkar
fallega. Óskar var rollinslegur þetta kvöld, ið-
andi af spilagleði og það var Ólafur Jónsson
líka og hef ég sjaldan heyrt hann sleppa
framaf sér beislinu sem þarna m.a. í gleðirík-
um Au Privave sóló blálituðum. Tómas var eitt
sælubros og fílaði greinilega í botn að leyfa
hinni hreinu fjórskiptu sveiflu að streyma frá
bassanum. Jón Páll var að vanda frábær og
sóló hans í Caravan Tizols vel slípaður gim-
steinn, þar skóp Óskar einnig eftirminnilegan
sóló sundurslitnum nótum. Gene Stone lék tvo
sólóa sérdeilis skemmtilega, en þó var það
undirleikur hans sem skipti sköpum. Hann var
sveiflugjafinn sem náði því besta út úr einleik-
urunum og ekki að undra að Gulda gæti ekki
setið á áheyrendabekkjunum forðum.
Skemmtilegasta djammsessjón sem ég hef
verið á lengi og lauk henni að sjálfsögðu á
There’ll Never Be Another You sem Jón Páll
og Stone léku með Gulda forðum.
Jón Páll Bjarnason og Gene Stone á Grand rokk.
Gene Stone eftir
hálfa öld
TÓNLIST
Grand rokk
Gene Stone og félagar.
Ólafur Jónsson og Óskar Guðjónsson tenórsaxófóna,
Jón Páll Bjarnason gítar, Tómas R. Einarsson bassa
og Gene Stone trommur.
Miðvikudagskvöldið 10.11. 2004.
Djass
Vernharður Linnet