Morgunblaðið - 27.08.2004, Blaðsíða 29

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. ÁGÚST 2004 29
✝ Friðfinnur JúlíusGuðjónsson
fæddist í Byggðar-
holti á Búðum í Fá-
skrúðsfirði 7. maí
1929. Hann lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði fimmtudaginn
19. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Guðjón
Bjarnason, f. 15.
mars 1892, d. 25. apr-
íl 1979 og Ólafía
Björg Jónsdóttir, f. 2.
desember 1892, d.
25. júní 1964. Hálf-
systkini Friðfinns eru Björgvin
Sigurður Stefánsson, f. 26. janúar
1915, látinn og Kristín Stefáns-
dóttir, f. 13. júlí 1916. Alsystkini
Friðfinns eru Sigbjörn, f. 14. júní
1918, látinn; Jón Ársæll, f. 15. jan-
úar 1920, látinn; Lilja, f. 11. apríl
1921, látin; Þorleifur Bragi, f. 23.
júlí 1922, Heiðveig, f. 15. október
1923, látin; Unnur, f. 16. júlí 1925,
látin; Baldur Marinó, f. 6. desem-
ber 1926, látinn; Axel, f. 17. jan-
úar 1928, látinn; Arnfríður, f. 1.
nóvember 1932, Baldvin, f. 25.
apríl 1935 og Reynir, f. 14. júní
1936.
Hinn 12. apríl 1952 kvæntist
Friðfinnur Rut Gíslínu Gunn-
laugsdóttur, f. 21. september
1928, d. 28. september 1970, þau
skildu. Foreldrar hennar voru
Gunnlaugur Gunnlaugsson, f. 15.
ágúst 1906, d. 16. janúar 1979 og
Berghildur Aradóttir, f. 10. ágúst
1891, d. 20. nóvember 1941. Börn
Friðfinns og Rutar eru Sævar
Bjarni, f. 3. febrúar 1951, d. 10.
ágúst 2004; Hörður Trausti, f. 8.
nóvember 1953, d. 30. ágúst 2002;
Garðar Borg, f. 29. október 1955,
maki Hulda Sigurðardóttir; Ólaf-
ur Guðjón, f. 8. júní 1957, d. 3.
febrúar 1993, hann átti tvö börn;
Rut, f. 17. september 1958, maki
Tómas Kristinn Sigurðsson, þau
eiga þrjú börn;
Björk, f. 29. apríl
1960, maki Jón Ósk-
ar Hauksson, þau
eiga tvo syni; Viðar
Már, f. 25. febrúar
1963, maki Monika
Rusnáková, hann á
fimm börn og Jökull
Ægir, f. 23. desem-
ber 1964, d. 8. apríl
1999, hann átti þrjú
börn.
Eftirlifandi eigin-
kona Friðfinns er
Lára Kristjana
Hannesdóttir, f. í
Keflavík 27. október 1926. Þau
gengu í hjónaband 27. janúar
1968. Foreldrar hennar voru
Hannes Einarsson, f. 7. febrúar
1878, d. 13. júlí 1947 og Arnbjörg
Sigurðardóttir, f. 29. september
1887, d. 21. maí 1981. Friðfinnur
og Lára áttu engin börn saman en
Lára á þrjú börn frá fyrra hjóna-
bandi. Þau heita, Aðalheiður Hall-
dórsdóttir, f. 4. janúar 1946, maki
Valdimar Jónsson, þau eiga tvær
dætur en fyrir á Valdimar tvær
dætur; Hannes Halldórsson, f. 14.
apríl 1947, maki Kristín Ólafs-
dóttir, þau eiga fjórar dætur en
fyrir á Hannes eina dóttur og
Gunnar Halldórsson, f. 13. nóvem-
ber 1950, maki Guðrún Ingv-
arsdóttir, þau eiga tvö börn.
Barnabarnabörn Láru eru þrett-
án talsins.
Friðfinnur stundaði ýmis störf
til sjós og lands áður en hann réði
sig sem verkstjóra hjá Sameinaða
gufuskipafélaginu. Árið 1966 fór
hann að starfa sem verkstjóri hjá
Hafskipum og síðar hjá Eimskipa-
félagi Íslands. Á árunum 1966 til
1982 vann hann einnig sem dyra-
vörður á veitingahúsinu Klúbbn-
um í Reykjavík.
Útför Friðfinns verður gerð frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi minn, mig langaði að
kveðja þig með nokkrum línum, þó
að veikindi þín hafi verið þess eðlis
að ég mætti búast við að þú færir
hvenær sem var, þá er enginn tilbú-
inn að kveðja þegar að þeirri stund
kemur. Ég dáðist að sjá að þú
kvartaðir ekki undir það síðasta,
sama hvað þú kvaldist. Þú vildir
ekki að neinn vorkenndi þér í þess-
um hræðilega sjúkdómi, krabba-
meininu. Helst mátti enginn sjá þig
þjást, því þú vissir að hann mundi
þá þjást með þér. Aldrei vorkenndir
þú þér þegar þú kvaldist mest. Þú
gafst í raun aldrei upp og ætlaðir
þér sigur til hinstu stundar.
Ég sakna þín, pabbi minn. Í
bernsku lærði ég margt af þér. Ég
man í Ljósheimunum þegar þú
varst að kenna mér hvernig ætti að
gera krossgátur og kenna mér að
tefla. Ég var alltaf stolt af þér,
pabbi minn, hvað þú varst alltaf
virðulegur, vel klæddur, rólyndið
var alltaf til staðar.
Til vinnu varst þú alltaf duglegur
enda lítið heima vegna þess þú
þurftir að vinna svo mikið enda
marga munna að melta. Rólyndið
hjálpaði þér mikið enda varst þú vel
liðinn í vinnunni og við höfnina sem
dyravörður og vinur. Alltaf var
stutt í grínið og glensið hjá þér
enda oft hlegið þegar þú varst að
segja frá. Ekki má gleyma bílnum
sem var alltaf stífbónaður, já þú
varst snyrtipinni í alla staði.
Megi Guð og gæfa hugga eftirlif-
andi eiginkonu pabba, afkomendur
hans, systkini hans og alla ástvini.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín dóttir,
Björk Friðfinnsdóttir.
Það eru margar góðar og
skemmtilegar minningar sem ég á
um hann afa minn. Þegar ég var lítil
var ég mikið í pössun hjá honum og
ömmu. Þegar ég eltist hélt ég svo
áfram að vera mikið hjá þeim, alveg
fram á fullorðinsár. Afi hafði mjög
gaman af ferðalögum og fóru hann
og amma mikið í útilegur og aðrar
ferðir innanlands og í seinni tíð
einnig til útlanda og þá mikið til
Kanaríeyja. Snemma smitaðist ég
af þessum áhuga þeirra á ferðalög-
um og fannst því einstaklega
skemmtilegt þegar ég fékk að fljóta
með. Ekki skipti neinu máli þótt
ekki væru aðrir krakkar með í för
því hann afi var vel liðtækur í fót-
bolta, badminton, yfir og þannig
leikjum. Afi átti það líka oft til að
reyta af sér brandarana og fannst
ekki verra ef maður átti nokkra í
pokahorninu sjálfur. Afi átti alltaf
flotta bíla og hafði gaman af því að
fá sér nýjan bíl og aldrei sáust bíl-
arnir öðruvísi en nýbónaðir og
tandurhreinir.
Ég kveð hann afa minn með kæru
þakklæti fyrir allar góðu stundirn-
ar.
Halldóra Klara.
FRIÐFINNUR
JÚLÍUS
GUÐJÓNSSON
 Fleiri minningargreinar
um Friðfinn Júlíus Guðjónsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Margrét
Valdimarsdóttir.
✝ Eiríkur Þor-valdsson, fyrr-
verandi símamaður,
fæddist í Kárabæ á
Akranesi 22. febrúar
1918. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness
19. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Þorvaldur
Ólafsson, f. á
Bræðraparti á Akra-
nesi 18.9. 1872, d.
16.5. 1944, og Sigríð-
ur Eiríksdóttir, f. á
Skildinganesi við
Skerjafjörð, f. 22.11.
1883, d. 28.5 1934. Systkini Eiríks
voru 9 talsins, en þau voru, Ólafía,
húsfreyja á Hálsi í Kjós, f. 9.11.
1908, d. 8.12. 1947; Tómas Jó-
hannes sjómaður, f. 30.10. 1910, d.
19.2. 1939; Sigurður Kristinn vél-
stjóri, f. 1.7. 1912, d. 13.12. 1979;
Málfríður, f. 15.9. 1914, Dvalar-
heimilinu Höfða á Akranesi; Mar-
grét Sigríður, f. 15.6. 1916, d.
23.5. 1920; Teitur, f. 7.1. 1920, d.
16.4. sama ár; Ólafur verkamað-
ur, f. 21.6. 1922, d. 23.5. 1990, og
Þorsteinn, fv. vélstjóri á Akranesi,
f. 30.6. 1924. Hálfsystir Eiríks,
samfeðra var Valdís, f. 21.6. 1902,
látin.
Eiríkur kvæntist 30.10. 1943
Guðrúnu Finnbogadóttur, f. 24.5.
1924. Foreldrar hennar voru
hjónin Finnbogi Sigurðsson frá
Seilu í Skagafirði, f. 21.8. 1873, d.
4.3. 1936 og Þuríður Guðjónsdótt-
ir frá Seljateigi í Reyðarfirði, f.
28.6. 1888, d.15.3. 1989. Börn Ei-
ríks og Guðrúnar eru tvö: 1) Sig-
ríður, f. 18.2. 1944, gift Vigni G.
Jónssyni, þau starfa
að hrognaverkun og
útflutningi. Þau eru
búsett á Akranesi.
Sonur þeirra er Ei-
ríkur, matvælafræð-
ingur og fram-
kvæmdarstjóri,
kvæntur Ólöfu
Lindu Ólafsdóttur
skrifstofumanni og
eiga þau þrjú börn,
Katrínu Björk, Vigni
Gísla og Eirík Hilm-
ar. 2) Sigþór banka-
maður, f. 30.3 1952,
kvæntur Mínervu
Margréti Haraldsdóttur tónlistar-
kennara og á hann tvær upp-
komnar stjúpdætur og einn upp-
eldisson, Kolbein Helga. Þau eru
einnig búsett á Akranesi.
Eiríkur ólst upp á Akranesi og
bjó þar alla sína tíð. Hann var
fyrstu starfsárin til sjós á bátum
frá Akranesi, lærði múraraiðn og
starfaði við það um tíma en var
lengst af símamaður hjá Pósti og
Síma á Akranesi. Eiríkur sat í
stjórnum Íþróttabandalags Akra-
ness sem gjaldkeri og í knatt-
spyrnuráði Akraness, bæði sem
formaður og gjaldkeri. Hann var
einn stofnfélaga í Golfklúbbi
Akraness og hefur verið sæmdur
gullmerki ÍSÍ og silfurmerki KSÍ
fyrir störf sín í þágu íþróttahreyf-
ingarinnar á Akranesi. Einnig
starfaði hann mikið fyrir Tafl-
félag Akraness. Hann var félagi í
Lionsklúbbi Akraness í 43 ár.
Útför Eiríks fer fram frá Akra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Það var á fallegum íslenskum
sumarmorgni sem elskulegur faðir
okkar lagði af stað í það ferðalag
sem við öll munum takast á hendur
að lokum.
Á þeirri stundu var hann umvaf-
inn fjölskyldu sinni. Fjölskyldu þar
sem hann var kletturinn og sú
styrka stoð sem allir gátu leitað til.
Þótt sorgin og söknuðurinn nísti
okkur nú þá getum við ekki annað en
verið þakklát almættinu fyrir þau
mörgu og góðu ár sem við áttum
með pabba okkar, og það að hann og
mamma gátu verið saman í 61 ár að
Vesturgötu 90 í húsinu sem hann
byggði algerlega sjálfur og meira að
segja steypti hleðslusteinana sem
fóru í að reisa húsið.
Það var alltaf yndislegt að fara á
Vesturgötuna og hitta pabba sem við
gerðum eins oft og við gátum. Hann
fylgdist svo vel með öllu sem var að
gerast og hægt var að ræða við hann
um allt milli himins og jarðar. En
hugsun hans var svo skýr alveg fram
á hinstu stundu.
En pabbi var umfram allt Skaga-
maður í húð og hár. Fæddur á Akra-
nesi og bjó þar alla sína ævi. Því
voru málefni bæjarins honum hug-
leikin og fylltist hann alltaf miklu
stolti yfir velgengni Skagamanna á
öllum sviðum.
Íþróttir voru eitt af helstu áhuga-
málunum hans og að sjálfsögðu
gengi Skagamanna í knattspyrnunni
og hin síðari ár þegar hann treysti
sér ekki lengur á völlinn komum við
alltaf saman hjá honum á Vesturgöt-
unni eftir leiki og farið var yfir leik-
inn og yljað sér með heitu kakói sem
mamma hafði alltaf á boðstólum eftir
oft á tíðum heldur kalsama dvöl á
vellinum.
Pabbi var mikill félagsmálamaður
og lagði sig allan í það sem hann tók
að sér. Sagði oft að annaðhvort ert
þú í því sem þú tekur að þér af alhug
eða sleppir því.
Lionshreyfingin var stór þáttur í
lífi hans og var hann gegnheill
Lionsmaður í rúm 40 ár og fékk
hann margoft viðurkenningar fyrir
framúrskarandi störf og mætingar
og átti þar stóran hóp tryggra og
góðra vina.
Hann sat einnig í stjórnum
Íþróttabandalags Akraness og í
knattspyrnuráði Akraness og var
þar um tíma formaður.
Stærsta hluta starfsævi sinnar
vann hann sem símamaður hjá Pósti
og síma, sem þá hét, á Akranesi. Var
til fjölda ára eini símamaðurinn í
bænum og var hann algerlega sjálf-
menntaður í þeirri tækni og gerði við
og lagfærði sem til féll og auk þess
sinnti hann viðgerðum í hreppunum
í nágrenni Akraness. Það hefur yljað
okkur að heyra hversu vel og fallega
fólk talaði um störf hans og lipurð
eftir að starfsferli hans lauk.
Minningarnar streyma fram um
yndislegan föður. Ferðirnar með þér
í sveitina þegar þú varst að gera við
símann í sveitinni og ganga með þér
meðfram loftlínunum í leit að bilun-
um. Keyra með þig um bæinn okkar
þar sem þú varst hafsjór af fróðleik
um Akranes, menn og málefni.
Ógleymanleg hringferð um landið
og síðar á Vestfirði. Í þeim ferðum
var þekking þín á landinu ótrúleg
þótt þú hefðir aldrei komið á marga
þessara staða áður. En þú varst svo
fróðleiksfús og last þér svo mikið til
alla tíð um landið og þú þekktir þetta
allt í gegn um þann fróðleik. Þá vor-
uð þú og mamma óþreytandi að fara
um helgar og í fríum í styttri og
lengri ferðir um landið og sérstak-
lega um Borgarfjörðinn þar sem þið
þekktuð nánast hverja þúfu.
En þetta er aðeins brot af minn-
ingum sem við geymum um þig,
elsku pabbi okkar.
Elsku mamma. Missir þinn er
mikill en þú hefur staðið þig eins og
sönn hetja eins og alltaf. Við stönd-
um öll saman í sorginni og munum
styðja þig og vernda. Þið voruð ynd-
isleg hjón, alltaf svo samrýnd og gát-
uð verið saman á Vesturgötunni
nánast til hinstu stundar. Þú vildir
hafa pabba hjá þér til loka. Allra síð-
ustu árin var það fyrir þinn dugnað
að það var mögulegt, þú hugsaðir
svo vel um hann. Fyrir það erum við
óendanlega þakklát.
Elsku pabbi. Takk fyrir allt það
sem þú gafst okkur, kærleikann,
umhyggjuna og hvatninguna. Bless
að sinni, sjáumst seinna.
Sigríður og Sigþór.
Fallinn er frá Eiríkur Þorvalds-
son, fyrrverandi símamaður á Akra-
nesi, eftir stutta en snarpa glímu við
manninn með ljáinn. Fram í hugann
streyma minningar um tæplega
fjögurra áratuga samleið í lífsins
göngu. Kynni okkar hófust þegar
undirritaður fór að gera hosur sínar
grænar fyrir Sigríði dóttur hans. Í
seinni tíð hefur mig oftlega undrað
af hversu miklu umburðarlyndi Ei-
ríkur og kons hans Guðrún Finn-
bogadóttir tóku mér þegar ég fór að
venja komur mínar á Vesturgötu 90
á Akranesi. Frá fyrsta degi mætti ég
þar ástúð og væntumþykju.
Í biblíunni stendur:
Öllu er afmörkuð stund, og sérhver hlutur
undir himninum hefir sinn tíma. Að fæðast
hefir sinn tíma og að deyja hefir sinn tíma
...
Þessi orð koma upp í huga minn í
dag þegar Eiríkur Þorvaldsson er
kvaddur. Eiríkur var rúmlega
hálfníræður þegar hann lést. Hann
hefur því munað tímana tvenna.
Eins og títt var um Skagamenn á
þeim árum fór hann ungur á sjó og
reri margar vertíðar héðan frá
Akranesi og eins var hann á síld fyr-
ir Norðurlandi.
Þegar tækifæri gafst sparkaði
hann fótbolta eins og alsiða er á
Akranesi og var vel liðtækur á þeim
vettvangi. Síðar á ævinni var hann
um skeið formaður knattspyrnuráðs
ÍA og var sæmdur gullmerki ÍSÍ
1978 og silfurmerki KSÍ 1979 fyrir
störf sín að íþróttamálum.
Eiríkur var alinn upp á barn-
mörgu sjómannsheimili á fyrsta
fjórðungi síðustu aldar. Systkini Ei-
ríks voru níu talsins og var Eiríkur
sá sjötti í röðinni. Vafalaust hefur
þurft að gæta ýtrustu hagsýni og
sparsemi við heimilisreksturinn svo
endar næðu saman. Aðeins 16 ára
gamall varð Eiríkur fyrir þeirri sáru
reynslu að missa móður sína.
Eiríkur var mjög félagslyndur
maður. Hann var einn af stofnend-
um Lionsklúbbs Akraness svo og
Golfklúbbsins Leynis hér á Akra-
nesi. Einnig starfaði hann af krafti
innan íþróttahreyfingarinnar um
langt skeið. Hann fylgdist mjög vel
með öllum íþróttamótum og keppn-
um. Einkum hafði hann mikinn
metnað fyrir hönd ÍA og þegar hann
lá banaleguna mættust gömlu erki-
fjendurnir ÍA og KR. Dóttir Eiríks
kveið mjög fyrir úrslitum leiksins og
sagðist ekki geta fært föður sínum
þær fréttir að ÍA hefði orðið að láta í
minni pokann fyrir þeim eitt skiptið
enn. Sem betur fór kom ekki til þess.
Eiríkur var búinn að hlakka lengi
til að útsendingar hæfust frá Ólymp-
íuleikunum í Aþenu. Örlögin höguðu
því hins vegar þannig, að sama dag
var hann fluttur fárveikur á Sjúkra-
hús Akraness, þar sem hann lést 13
dögum síðar.
Ég kveð Eirík Þorvaldsson með
djúpri virðingu og þökk.
Vignir Gísli Jónsson.
EIRÍKUR
ÞORVALDSSON
 Fleiri minningargreinar um Ei-
rík Þorvaldsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Mínerva M. Haralds-
dóttir, Eiríkur, Ólöf Linda, Katrín,
Vignir og Eiríkur, Gunnar Sigurðs-
son, Guðni Björgólfsson.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram
upplýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, fæddist,
hvar og hvenær hann lést, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningar-
greinar