Sunnudagsblaðið - 16.05.1965, Qupperneq 2

tWWWWWWVWWWWWWWWWWVWWWMWW
Egiil Skallagn'msson:
Níðvísur um
Eirík Blóböx
og Gunnhildi
Svá skyldi goð gjalda,
gram reki bönd af löndum,
reið sé rögn ok Óðinn,
rán míns féar hánum;
folkmýgi lát flýja.
Freyr ok Njörðr, af jörðum,
leiðisk lofða stríði
landáss, þanns vé grandar.
Lögbrigðir hefr lagðar,
landálfr, fyr mér sjálfum,
blekkir bræðra sökkva
brúðfang, vega langa;
Gunnhildi ák gjalda,
greypt's hennar skap, þenna(
ungr gatk ok Iæ láunat,
landrekstr, bili grandat.
MMMMMMMMMMMMVMMMMMVMMMMMVMMMMMMMMM
370 SUNNUpAGSBLAÐ - AÞÝÐUBLAÐIÐ
í FORSETABRÉFI um skjaldar-
merki íslands, útgeínu að Þiijg'
völlum 17. júní 1944, segir svo,
eítir að gerð skjaldarins hefur
verið lýst nákvæmlega: „Skjald-
berar eru hinir fjórir (sic.) land-
vættir, sem getur í Heimskringlu:
Griðungur, hægra megin skjald-
arins, bergrisi, vinstra megin,
ganunur, hægra megin, ofan við
griðunginn, og dreki, vinstra meg-
in, ofan við bergrisann". 1
Staður sá í Heimskringlu, sem
vísað er tU í þessum úrskurði, er
33. kapítuli Ólafs sögu Tryggva-
sonar. Þar segir, að Haraldur
Gormsson Danákonungur hafi aetl-
að að fara herferð til íslands „og
hefna níðs þess, er allir íslend-
ingar höfðu hann níddan“. En áður
en af herferðinni yrði, sendi hann
fjölkunnugan mann á njósn til
landsins, og fór sá í hvalslíki. Seg
ir svo orðrétt af för hans: „En er
hann kom til landsins, þá fór hann
vestur fyrir norðan landið. Hann
sá, að fjöll öll og hólar voru full-
ir af landvættum, sumt stórt, en
sumt smátt. En er hann kom fyrin
Vopnafjörð, þá fór hann inn á
fjörðinn og ætlaði á land að ganga.
Þá fór ofan úr dalnum dreki mikill
og fylgdu honum margir ormar,
pöddur og eðlur, og blésu eitri á
hann; en hann lagðist á brott og
vestur fyrir land allt allt fyrir
Eyjafjörð; þar fór móti hon-
um fugl svo mikill, að væng'
irnir tóku út fjöllin tveggja
vegna, og fjöldi annarra fugia
bæði stórir og smáir- Braut fór
hann þaðan og vestur um landið
og svo suður á Breiðafjörð og
stefhdi þar inn á fjörð. Þar fór
móti honum griðungur mikill
óð á sæinn út og tók að gella ógur-
lega; fjöldi landvætta fylgdi hon-
um. Brott fór hann þaðan og suð-
ur um Reykjanes og vildi ganga
upp á Vikarskeiði. Þar kom í móti
honum bergrisi og hafði járnstaf
í hendi og bar höfuðið hærra cn
f jöllin, og margir aðrir jötnar með
honum. Þaðan fór hann austur
með endilöngu landi—” var Þa
ekki segir hann, nema sgndar
örævi og brim jnikið fyrir útah,