24 stundir - 05.04.2008, Side 18

18 LAUGARDAGUR 5. APRÍL 2008 24stundir
Fáðu nýja spennukilju senda heim sex sinnum á ári!
645 kr!Fyrsta kiljan á aðeins Hrafninn er nýr kiljuklúbbur hjá Eddu útgáfu sem sendir félögum nýjar
spennusögur sex sinnum á ári. Nýir félagar geta valið milli tveggja
frábærra spennusagna, Ösku eftir Yrsu Sigurðardóttur eða Sjortarans
eftir James Patterson, og greiða aðeins 645 kr. fyrir kiljuna að viðbættu
sendingargjaldi. Auk þess geta nýir félagar Hrafnsins valið eina af sex
öðrum kiljum að gjöf!
Veldu aðra
kiljuna á aðeins
645 kr.
Glæný
kilja!
Glæný
kilja!
... og önnur að gjöf!
Hildur Heimisdóttir, Fréttablaðinu
Skráningar á
edda.is
eða í síma
522-2100
Nýir félagar í Hrafninum geta að
auki valið sér eina af þessum 6
frábæru spennusögum frítt með.
S P E N N U K I L J U R
alm
. verð þú greiðir
Ný spennukilja 1.9
80 kr. 645 kr.
Bók að gjöf 1.8
80 kr. 0 kr.
Sendingargjald
200 kr.
Samtals 3.8
60 kr. 845 kr.
Þú sparar 3.015 kr.
Inngöngutilboð:
HRINGSJÁ
Hringsjá veitir endurhæfingu til náms og starfa. Hringsjá er
ætluð einstaklingum eldri en 18 ára, sem vegna heilsufars-
vanda, fötlunar, áfallasögu og/eða félagslegra aðstæðna
hafa ákveðið að endurmeta og styrkja stöðu sína og að efla
persónulega færni.
Fullt nám er 3 annir,
inntaka í fullt nám fer fram tvisvar á ári,
umsóknarfrestur fyrir haustönn er til 16. maí 2008.
Kennd er tölvunotkun, bókfærsla, stærðfræði, íslenska,
enska, félagsfræði, tjáning, myndlist og námstækni.
Veitt er náms- og starfsráðgjöf, kennd gerð starfsumsókna,
þjálfuð atvinnuviðtöl og unnið að sjálfsstyrkingu. Ráðgjöf og
stuðningur vegna lestrarerfiðleika, námserfiðleika, prófkvíða
og annarra persónulegra þátta.
Kennt er í litlum hópum, námið er einstaklingsmiðað og
áhersla lögð á þægilegt náms-og starfsumhverfi.
Námskeið
Inntaka á námskeið fer fram allt skólaárið
• Grunnnámskeið í tölvunotkun, 30 kennslustundir.
• Excelnámskeið, 30 kennslustundir.
• Bókhaldsnámskeið, 30 kennslustundir.
• Ýmis önnur námskeið.
Umsóknareyðublöð má nálgast á heimasíðu Hringsjár
www.hringsja.is eða í skólanum.
Frekari upplýsingar veita Helga Eysteinsdóttir, náms- og
starfsráðgjafi helga@hringsja.is og Linda Skúladóttir,
forstöðumaður, rlinda@hringjsa.is
HRINGSJÁ, Hátúni 10 d., s: 552-9380/562-2840,
www.hringsja.is
Þessi fyrirsögn hefði vel getað
birst í erlendum fjölmiðlum eins og
til dæmis Financial Times eða Wall
Street Journal. Þetta er tilvitnun í
varaformann Samfylkingarinnar,
Ágúst Ólaf Ágústsson. Þetta sagði
hann í þættinum Vikulokin 29.
mars síðastliðin. Miðað við ummæli
annarra stjórnmálamanna, sem
hafa talað um ónýta krónu og þaðan
af verra, voru þetta hófsamleg um-
mæli, svo ekki sé minnst á ummæli
trúboðanna, sem telja að boðskap-
urinn um ónýta krónu flýti fyrir að-
ild okkar að Evrópusambandinu.
„Hún er ekki trúverðugur gjald-
miðill,“ sagði varaformaður ríkis-
stjórnarflokks um gjaldmiðilinn. Er
einhver furða þó að Moody’s, Fitch,
danskir blaðamenn og bankamenn
láti sér detta í hug að eitthvað alvar-
legt sé að.
Ekki sannfærðir
Stutt er um liðið síðan ákveðið
var að telja dönskum blaðamönn-
um hughvarf, en þeir hafa ekki,
frekar en aðrir, verið sannfærðir um
að allt sé eins og best verður á kosið
í íslenskum fjármálum. Utanríkis-
ráðherra var fenginn til að halda
fund með dönskum fjölmiðlum.
Með henni fór Sigurður Einarsson,
bankastjóri Kaupþings. Hann hefur
nýlega haft þau ummæli um dansk-
an bankamann að hann sé annað
hvort heimskur eða illa að sér.
Bankastjórinn er líka nýlega bú-
inn að sigra í málaferlum við danska
blaðið Extrabladet. Þó að flestir
danskir blaðamenn líti niður á Ext-
rabladet, standa þeir með starfs-
bræðrum sínum gegn útlendingum.
Sveitamennska
Það er betra að skilja sitt um-
hverfi. Í fyrsta lagi hoppa Danir ekki
hátt þó að íslenskur ráðherra vilji
ávarpa þá. Í öðru lagi eru danskir
blaðamenn ekki sérlega upprifnir
yfir mönnum, sem gera lítið úr
þeim, hvort sem er í máli eða mála-
ferlum. Í þriðja lagi býður það
dönskum blaðamönnum ekki neina
frétt þó að Ingibjörg Sólrún og Sig-
urður Einarsson vilji rétta hlut ís-
lenskra banka. Árangurinn varð sá
að danskir fjölmiðlar höfðu fund-
inn nánast að engu, nema einn sem
gerði grín að tiltækinu.
Lausmælgi Íslendinga og blaður
heima fyrir er ekkert nýtt. Ráð-
herrar, þingmenn og kaupsýslu-
menn hafa þráfaldlega farið niðr-
andi orðum um einstaklinga,
fyrirtæki og stofnanir í útlöndum,
greinilega í þeirri trú að þetta muni
ekki fréttast. Þetta er ótrúleg sveita-
mennska. Þessir menn virðast ekki
vita að hér á landi eru sendiráð og
konsúlöt, sem beinlínis réttlæta til-
veru sína með því að safna slíkum
upplýsingum. Hér starfa úrklippu-
þjónustur, sem safna viðeigandi
ummælum úr fjölmiðlum. Flestir
sem hagsmuna eiga að gæta hafa hér
einhverskonar umboðsmenn, sem
upplýsa þá um allt, sem um þá er
sagt. Þessir umboðsmenn eru fleiri
en menn halda. Þegar Ingibjörg Sól-
rún hittir næst erlendan seðla-
bankastjóra, er öruggt að hann hef-
ur í höndunum ummæli
varaformanns hennar um gjaldmið-
ilinn.
Orðstír heillar þjóðar
Jón Hákon Magnússon hefur
bent á það í greinum að undan-
förnu að við Íslendingar þurfum
sérfræðinga í hverju landi til að veita
okkur tilsögn. Þeir hefðu getað sagt
það strax að fundurinn í Kaup-
mannahöfn myndi mistakast. Af
hógværð sinni nefndi Jón Hákon
ekki að það þyrfti vitiborna íslenska
ráðgjafa til að vinna með þeim út-
lendingum. Því miður er það þann-
ig að ef menn leita ekki ráða fá þeir
ekki ráð.
Að eignast traust og virðingu
verður ekki aðeins gert með því að
haga sér þannig að maður sé orð-
stírsins verður. Það er ekki fyrr en
einhver veit um verðleika viðkom-
andi, sem þeir verða að orðstír. Þeg-
ar um er að ræða orðstír heillar
þjóðar og fjármálakerfis hennar,
vinnst ekki orðstír með því að senda
ráðherra og bankastjóra til að halda
fundi, sem menn reyndust ekki
nenna að sinna. Það gerist með
þrotlausri vinnu ærlegra kunnáttu-
manna, sem vita að maður kaupir
ekki orðstír og eignast hann aldrei í
skyndingu. Orðstír er ekki „við-
skiptavild“ og ekki hægt að bókfæra
sem eign, vegna þess að menn verða
að vinna fyrir honum dag frá degi
um allan aldur.
Höfundur er
fyrrverandi sjónvarpsfréttamaður
„The Icelandic krona is
not a credible currency“
UMRÆÐAN aÓlafur Sigurðsson
Orðstír er
ekki „við-
skiptavild“
og ekki hægt
að bókfæra
sem eign,
vegna þess
að menn verða að vinna
fyrir honum dag frá degi
um allan aldur.
Þann 2. apríl birtist í 24 stund-
um grein eftir Bolla Thoroddsen
sem heitir „Ár kartöflunnar og
mannsæmandi líf“. Þar leggur Bolli
út af grein tveggja kvenna þar sem
óskað er eftir „mannsæmandi lífi á
viðráðanlegu verði“. Við þá hug-
leiðingu spyrðir hann auglýsingu
vegna „Árs kartöflunnar og út-
komu uppskriftabæklings sem
tengist þeim atburði“.
Bolli telur að táknmynd ofur-
verðs á matvælum sé íslenskar
kartöflur. Hann telur að kartöflu-
bændur hafi fengið „nánast einok-
un á íslenska neytendur með að-
stoð stjórnvalda“. Síðan segir Bolli:
„Bannað er að flytja inn kartöflur
nema með ofurtollum nær allt ár-
ið.“ Af því leiðir, telur Bolli, að Ís-
lendingar fái ekki nýjar kartöflur
og borði bara gamlar stóran hluta
af árinu. Það eru nokkur atriði sem
mig langar að koma á framfæri í
sambandi við málflutning Bolla.
Fyrst af öllu staðhæfing hans um
ofurtolla á innfluttar kartöflur en
magntollur er 60 krónur á kíló á
meðan íslensk framleiðsla er til
sölu. Það verður hver um sig að
túlka það hvort um ofurtolla sé að
ræða. Heildsöluverð á kartöflum er
um 80 krónur á hvert kíló og er
skilaverð til bónda 40 krónur en
það sem skilur á milli er flutningur
frá bónda til afurðastöðvar, pökk-
un, umbúðir o.s.frv. Sama dag og
grein Bolla birtist brá ég mér í tvær
lágvöruverðsbúðir og var kílóverð
á kartöflum 150 kr. í annarri en 100
kr. í hinni. Virðisaukaskattur er 7%
ofan á heildsöluverð auk álagning-
ar verslunar. Þegar tollvernd féll
niður vorin 2006 og 2007 hækkaði
kartöfluverð og var hærra en þegar
íslensku kartöflurnar voru ein-
göngu á markaði! Matur er um
11,3% af heildarútgjöldum ís-
lenskra fjölskyldna og vega kart-
öflur einungis 0,1% af heildinni. Af
hverjum hundraðkalli sem fjöl-
skyldan eyðir fara aðeins 10 aurar í
kartöflur og því óeðlilegt að tengja
umræðu um mannsæmandi líf við
meinta ofurtolla og verð á íslensk-
um kartöflum. Bolli heldur fram
að „víða má framleiða kartöflur
mun ódýrari en hér og uppskeru-
tími er allt árið einhvers staðar í
heiminum“. Fyrri fullyrðingin er
væntanlega rétt. Það er örugglega
hægt að framleiða ódýrari kart-
öflur en hér á landi. Síðari fullyrð-
ingin er hins vegar ekki rétt. Ég hef
enga vitneskju um að kartöflur séu
ræktaðar nánast stöðugt allt árið
um kring. Kartöflur eru ræktaðar á
ákveðnum tíma árs og það sem
skilur að aðstæður hér og erlendis
er að uppskerutíminn er fyrr á
sumrin þar en hérlendis.
Við viljum gæði – við viljum ís-
lenskt! Að lokum tel ég rétt að
minna á að íslenskar kartöflur eru
ræktaðar við bestu skilyrði. Skil-
yrðin eru köld sem lengir vaxtar-
tíma en það eykur upptöku vítam-
ína. Minna er notað af
varnarefnum hérlendis auk þess
sem íslenskar kartöflur eru skolað-
ar úr hreinu og tæru íslensku vatni
samanborið við klórblandað vatn
erlendis. Flutningsleiðir frá akri til
neytenda eru yfirleitt mjög stuttar
og því eru mengunaráhrif flutn-
inga töluvert minni en á innflutt-
um kartöflum.
Höfundur er framkvæmdastjóri
Sambands garðyrkjubænda
Íslenskt er betra
UMRÆÐAN aBjarni Jónsson