Eintak - 24.05.1994, Blaðsíða 10

Margrét Lóa Jónsdóttir
skáld
„ Veðrið og atvinnuleysið. “
Auður Haralds
ríthöfundur
„Mér finnst að
þeir ættu að
taka saman
kostnaðinn sem
fólk þarf til að
geta lifað afí
landinu og ræða
hverjir eiga þá upphæð. “
Valgeir Guðjóns-
son
tónlistarmaður
og rithöfundur
„Þeir ræða sjálf-
sagt eitthvað þarf-
legt og taka
ákvörðun um eitt-
hvert þjóðþrifamálið. “
Málfríður
Gisladóttir
lögfræðinemi
„Þeir gætu rætt
um mannrétt-
indi, stefnu til
frambúðar í
ménntamálum
og kennslu í
lýðræðislegum
þankagangi í
barnaskólum. Svo geta þeir bætt
við umræðu um stríð og frið og
hvort bilið milli ríkra og fátækra
eigi eftir að breikka. “
Margrét Lóa Jónsdóttir
skáld
„Já, mér finnst það sjarmerandi
og minnir á gamla tíma. “
Auður Haralds
rithöfundur
„Nei, þeir gætu
ofkælst og hvað
kostarþað
þjóðarbúið?
Svo verða
þarna örugg-
lega um
250.000 manns
og bara tvo kló-
sett. “
Valgeir Guðjóns-
son
tónlistarmaður
og rithöfundur
„Já, þeir hafa ef-
laust gott af úti-
verunni. “
Málfríður Gisla-
dóttir
lögfræðinemi
„Já, þetta er
mjög sögulegt
tækifæri. Þing-
vellir eru þjóð-
garðurinn okkar
og var elsta þing i
heiminum haldið.
Viðeigumað
virða það. Þjóð-
hátíðin sameinar
okkur öll og er
skemmtileg. Ég
held nú samt að
ég nenni ekki að mæta. “
LANDNAM

Frá og með fyrsta virka degi eftirnæstu helgi, hvrtasunnuhelgina,
mun eintak komaút tvisvarí viku. Annars vegará fimmtudags-
morgnum, <
sá hæsti. bntak verður þvi fyrst allra blaða með fréttir helgarinnar.
Þetta á ekkiaðeins við um höfuðborgarsvæðið heldur landið allt.
Hér til hliðar má sjá hvenær á mánudögum blaðið mun berast í
verslanir utan höfuðborgarinnar. Á höfuðborgarsvæðinu mun blaðið
verða komið á útsölustaði um leið ogþeiropna.
*
í
Z
0
HUN SEQIR
HANN SEQIR
Við verðum að breyta
Höfnum sundrungu og
stöðnun - kjósum X-D
Reykvíkingar taka nú brátt þátt í merki-
legri kosningum en þeir hafa nokkru sinni
staðið frammi fyrir. Urslit þessara kosninga
geta haft áhrif á gang íslenskra stjórnmála
um ókomna tíð. I íyrsta lagi stendur Reyk-
víkingum til boða að kjósa konu sem borg-
arstjóra, konu sem nýtur almennrar virð-
ingar sem heiðarlegur, röggsamur og mál-
efnalegur stjórnmálamaður. Ingibjörg Sól-
rún Gísladóttir er einhver mesti vonar-
peningur sem komið hefur fram á sjónar-
svið stjórnmálanna síðustu ár. Það er því
verðskuldað, að hún er sameiningartákn fé-
lagshyggjufólks, þeirra sem vilja breyta for-
gangsröð málefna, hvar í flokki sem þeir
standa.
Sigri Sjálfstæðisflokkurinn kosningarnar
á laugardaginn, þýðir það stöðnun í stjórn-
málalífi Islendinga. Sigur Reykjavíkurlistans
gæti á hinn bóginn breytt gangi sögunnar og
lyft stjórnmálunum upp úr hefðbundnum
flokkakritum.
Viðbrögð Sjálfstæðisflokksins segja líka
sína sögu. Hið jákvæða er að hann hefur
neyðst til að taka upp á arnia sína mála-
flokka sem honum hefði ekki dottið í hug að
púkka upp á væri stöðu hans ekki ógnað.
Neikvæði póllinn er hvernig kosningama-
skína flokksins hefur sýnt dómgreindarleysi
með því að beita í bland skítkasti og lymsku-
fullri væmni. Peningalegir yfirburðir flokks-
ins og eign hans, beint og óbeint, á sterkustu
fjölmiðlum landsins eru hættumerki sem
allir lýðræðissinnar ættu að hafa áhyggjur af.
Þróunin í skoðanakönnunum bendir til þess
að máttur stöðugs undirróðurs og fjölmiðla
sé mikill og það getur allt eins farið svo að
sigurvegari kosninganna verði Mammon
sjálfur.
Annað sem er stórmerkilegt og í raun dá-
lítið fyndið, ef dæma má eftir opnuauglýs-
ingu í Pressunni, er að í fyrsta skiptið er
Reykvíkingum boðið upp á að kjósa sér
borgarstjórafrú, eins nútímalegt og það nú
er.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur sóað pening-
um borgarbúa. Þeir gríðariegu fjármunir
sem fóru í tómu bíiastæðishúsin sem ekki
verða fullnýtt fyrr en seint á næstu öld, væru
betur komnir í málaflokkum sem gera
mannlífið betra og þægilegra. Sama má svo
sem segja um glæsibyggingarnar eða jafnvel
bara upphæðirnar sem nota hefði mátt í
annað ef þær hefðu
staðist áætlun.
Fjármálastjórn borg-
arinnar, sá þáttur sem
sjálfstæðismenn þykjast
vera bestir í, er í molum
og hvernig í ósköpunum
eiga menn þá að fara að
því að treysta þeim fyrir
málum sem þeir hingað
til hafa ekki haft neinn
áhuga á, þ.e. daglegt líf
og amstur venjulegs
fólks? Þeir byggja frekar
yfir bíla en börn.
Forysta Ingibjargar
Sólrúnar í Reykjavík er
skref sem við öll gætum verið stolt af. Við
gætum líka gengið hnarreistari eftir kosn-
ingar ef máttur málefna bæri sigurorð af
mætti peninga. Til þess að svo megi verða
þurfa menn að skoða málin í stærra sam-
hengi og átta sig á nauðsyn breytinga í borg-
inni og styðja þær. Vilji menn breyta borg-
inni úr furstadæmi fortíðarinnar í lifandi og
lýðræðislega framtíðarborg, þá kjósa menn
Reykjavíkurlistann, því það kemur ekkert
annað til greina. ©
Vinstri menn gera eina
hörðustu hríð að meiri-
hluta Sjálfstæðisflokksins
í höfuðvígi hans, sem
sögur fara af. Sannast
sagna má ég vart hugsa
þá hugsun til enda. Ég
man nefnilega. eftir því
þegar vinstri menn unnu
sigur hér í borginni síð-
ast. Það var ljóta vitleys-
an.
Man einhver hverju
vinstri menn fengu áork-
að á fjögurra ára valda-
tíma sínum? Ég reyndi að
rifja það upp og eftir
nokkra umhugsun mundi ég eftir tvennu.
Pylsuvagni í Austurstræti, sem var ekki svo
aíleit hugmynd, og útitaflinu undir Bakara-
brekku, sem er einhver heimskulegasta hug-
rnynd, sem komið hefur fram í höfuðborg-
inni. Þetta var nú allt og sumt. Annar tími
fór í endalaus rifrildi. Þá voru flokkarnir
þrír, nú eru þeir fjórir og hálfur!
R-listafólk talar mikið um að nauðsynlegt
sé að breyta til í borginni, svona eins og það
eigi að breyta breytinganna vegna. Hins veg-
ar hefur ekki tekist að fá á hreint í hverju
stefnan felist að undanskildu almennu hjali
um betra mannlíf eins og það sé borgar-
stjórnar að útdeila því!
En gott og vel, ef breytingar eru málið, þá
er hins vegar ljóst að R-listinn er vitlaus listi.
Á að gera breytingar með nýju og fersku
fólki á borð við Sigrúnu Magnúsdóttur?
Guðrúnu Ágústsdóttur? Guðrúnu Ög-
mundsdóttur? Alfreð Þorsteinssyní?
eða Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur?
Þetta er eins og hver annar brandari. Þetta
eru annað hvort gamlir bitlingabarónar eða
kreddupólitíkusar.
Og þetta eru höfuðókostir R-listans. Ann-
ars vegar veit maður ekkert hver raunveru-
leg stefna hans er og hins vegar veit maður
hvers konar lið er á listanum. Jafnvel þeir
vinir manns og kunningjar, sem eru yfirlýst-
ir stuðningsmenn R-listans, játa að þegar
listarnir eru bornir saman beri listi sjálf-
stæðismanna af. Fyrir vikið flaggar R-listinn
einungis Ingibjörgu Sólrúnu eins og þar sé
fundinn endurlausnarinn. En er hún það?
Sjálf lýsir hún því yfir að hún hyggist ein-
ungis fara eftir eigin samvisku nái hún kjöri!
Samstilling strengja R-listans er sumsé ekki
til neins, enda varla við því að búast að Ingi-
björg Sólrún rekist betur í flokki R-listans
en hún hefur gert á öðrum vettvangi til
þessa.
Sjálfstæðisflokkurinn kemur hins vegar til
dyranna eins og hann er klæddur. Það velk-
ist enginn í vafa um stefnu hans og það er
auðvelt að dæma um það hvernig stefna
Sjálfstæðisflokksins í borginni hefur gengið
upp, borgin sjálf ber vitni um það. Árni
Sigfússon hefur þegar sýnt ótvíræða for-
ystuhæfileika sína til þess að leiða meirihlut-
ann af röggsemi og með honum á listanum
er reynsluríkt fólk eins og Vilhjámur Þ. Vil-
hjámsson og Guðrún Zoega í bland við
nýtt ungt fólk með ferskar hugmyndir á
borð við Ingu Jónu Þórðardóttur, Gunn-
ar Jóhann Birgisson og Þorberg Aðal-
steinsson.
Kosningarnar snúast um það hvort Reyk-
víkingar kjósi upplausn og stöðnun eða
samheldni og framfarir. R-lista eða D-lista.
Valið er ekki flókið, X-D. ©
Kosningarnar
í Reykjavík
10
ÞRIÐJUDAGUR 24. MAÍ1994