Vikublaðið - 02.07.1993, Blaðsíða 5

VIKUBLAÐIÐ 2. JÚLÍ 1993
S^érnmálin
5
Ríkisstjórnin blekkir
og launafólk borgar
S

Verðdæmi II
haldi að sér höndum þegar skuldug
fyrirtæki verða gjaldþrota en grípa
ekki til gengisfellinga og lánabreyt-
inga til að reksturinn haldi áfram.
Það þarf pólitískt þor að horfast í
augu við þessi einföldu sannindi.
Hvorugur ríkisstjórnarflokkanna
þorir og þess vegna grípa þeir til
blekkinga.
Sjálfstæðisflokkurinn blekkir
með því að þegja og kenna ein-
göngu utanaðkomandi aðstæðum
um erfiðleikana og Alþýðuflokkur-
inn blekkir með þvx að nefna vand-
ann öðru nafni en hann raunveru-
lega heitir.
Gengisfellingin var til þess gerð
að taka fjármuni ffá launafólki til
að viðhalda óbreyttri byggð í land-
inu. Það er ekkert merkilegt við
það.
Það sem vekur furðu er að eng-
inn hefur kjark til að segja það upp-
hátt.
pv
Afundi ríkisstjórnarinnar á
sunnudagskvöld náðist
samkomulag um eitt atriði
sem var pakkað inn í sjö blaðsíður
af texta og kallað efnahagsaðgerðir;
gengi krónunnar var fellt um 7,5
prósent. Þar með var ákveðið að
taka nokkra milljarða ffá launafólki
og færa fyrirtækjum í útgerð og
vinnslu. Yfirlýsingar Jóns Baldvins
Hannibalssonar, formanns Af-
þýðuflokksins, um að nú væri tekið
á „strúktúrvanda" sjávarútvegsins
eru ekki útfærðar í textanum sem
rílcisstjórnin sendi ffá sér og ólík-
legt að sjávarútvegsfyrirtækjum
fækki í kjölfar ákvarðana ríkis-
stjórnarinnar.
Akvörðunin um heildarafla á
næsta fiskveiðiári var ekki tekin á
sunnudaginn heldur fyrir nokkrum
vikum. I þjóðfélaginu var samstaða
um að fylgja tillögum Hafrann-
sóknarstofnunar og létt verk fyrir
ríkisstjórnina að ganga frá þeirri
hlið málsins. Hitt er sýnu erfiðara
að mæta aflasam-
því markmiði að draga úr af-
kastagetu útgerðar og vinnslu.
í Sjónvarpsfréttum á mánu-
dagskvöld skaut Kristján
Ragnarsson, formaður LIU,
þessa hugmynd í kaf. Ekki
vegna þess að hann er á móti
grisjun í sjávarútvegi, heldur
vegna þess að hann er raunsær.
Kristján sagði það vera óþurft-
arverk að koma togurum Bol-
víkinga, Heiðrúnu og Dag-
rúnu, til veiða og hefja að nýju
starfsemi í vinnsluhúsum gjal-
þrotabús Einars Guðfinnsson-
ar hf.
Kristján veit hvað hann
syngur því að þessa dagana
ráðgast þingmenn Vestfirð-
inga við bæjarstjórnarmenn
Bolvíkinga um leiðir til að
tryggja útgerð togaranna.
Togararnir verða ekki gerðir
út nema með stuðningi hins
opinbera og þegar þingmenn
kjördæmisins, bæði úr stjóm
og stjórnarandstöðu, leggjast á eitt
þá eru sterkar líkur á að þeim takist
að útvega það fé úr opinberum
sjóðum sem til þarf. Þetta er viður-
kennd aðferð í íslenskri stjómsýslu
og stjórnmálaflokkamir leggjast
ekki gegn þessum vinnubrögðum.
Fyrirgreiðslan er
byggðapólitík
Það em sögulegar skýringar á
„strúktúrvandanum". Allt ffá lok-
um seinni heimsstyrjaldar hafa
stjómvöld tekið virkan þátt í að efla
og endumýja útgerð og vinnslu í
öllum landshlutum. I áratugi var
þetta að mörgu leyti skynsamleg og
rökrétt pólitík enda góður markað-
ur erlendis fyrir sjávarafurðir og
gnægð fiskjar. Þegar gekk á fiski-
stofnana og takmarka varð sóknina
átti þessi stefna ekki lengur við.
Þrátt fyrir að liðinn sé hálfur annar
áratugur frá því að vemdunarsjón-
armið urðu ofaná í fiskveiðistefn-
unni hefur íslenska stjómkerfið
ekki lagað sig að breyttum aðstæð-
um. Opinbert fé er enn notað til
fjárfestinga í útgerð og vinnslu þó
að vitað sé að á heildina litdð er
þetta sóun á verðmæmm. Skýring-
in á tregðu stjórnkerfisins við að
láta af úreltri fyrirgreiðslupólitík
við sjávarútveginn liggur í því að
víðast hvar við sjávarsíðuna má
setja samasemmerki milli stöðu
sjávarútvegs og byggðar.
Byggð í sjávarplássum er háð af-
komu útgerðar og vinnslu og
stuðningur stjórnvalda við fyrir-
tækin er samofin byggða- og kjör-
dæmapólitík.
„Strúktúrvandinn“ sem Jón
Baldvin talar um er ekki í sjávarút-
veginum heldur í íslensku samfé-
lagi.
Valið stendur á milli þess að
halda byggðinni í landinu í núver-
andi horfi, og greiða fyrir það með
hærri sköttum, eða að grisja byggð-
ina með þeim hætti að stjómvöld
drættinum með
skynsamlegum ráð-
stöfunum. Ríkis-
stjórnin kaus að fara
þægilegustu leiðina
sem er jafn óskyn-
söm og hún er auð-
veld.
Aðgerðimar svo-
kölluðu em fyrst og
ffemst breytingar á
skjölum þar sem op-
inber lán til sjávarút-
vegsfyrirtækja era
ffamlengd. Það þarf
ekki meira til en
„einfaldar yfirlýsing-
ar,“ eins og Guð-
mundur Malmquist,
forstjóri Byggða-
stofnunar, orðar
það. Til viðbótar
lofar ríkisstjórnin að
leggja fram fram-
varp í haust um Þró-
unarsjóð sjávarút-
vegsins. Þetta loforð
kemur til vegna
málamiðlunar í rík-
isstjórn, þar sem Al-
þýðuflokksmenn
neituðu að sam-
þykkja gengisfell-
ingu nema að gripið
yrði til ráðstafana til
að fækka sjávarút-
vegsfyrirtækjum. A
þessari málamiðlun
byggir Jón Baldvin
yfirlýsingar sínar um
að nú verði ráðist að
rótum vandans, tek-
ið verði á „strúktúr-
vanda" sjávarútvegs-
ins; offjárfestingu í
fiskiskipum og
vinnsluhúsum.
Kristján R.
veit hvað
hann syngur
Það er ósennilegt
að eitthvað verði úr
Jón Baldvin kallar hlutina ekki réttu
nafni þegar hann segir „strúktúrvand-
ann“ vera í sjávarútveginum. Vandinn
heitir öðru nafni.
Ferðaþjónusta
bænda
Frábær uppskrift
ao trnnu i ar
1 <,.
Verðdæmi I:
~ 4RA MANNA FJÖLSKYLDA
- gisting í góðu svefnpokaplássi.
Eldunaraðstaða og góð setustofa til boða á
x flestum stöðunum. Verð kr. 3.450.*
Pr. mann á nótt 862. x
BÆKLINGURINN
OKKAR
ER ÓMISSANDI
FÖRUNAUTUR
Á FERÐALAGINU
Verðdæmi III:
4RA MANNA FJÖLSKYLDA
- sumarhús í viku (fl. B)
Verð kr. 24.500.*
Pr. mann á nótt 875.
4RA MANNA FJOLSKYLDA
— gisting í uppábúnum rúmum.
Frábær morgunverður að sveitasið og Ijúffengur
kvöldverður. Verð kr. 11.100.*
Pr. mann á nótt 2.775.
* Tilboð miðast við
2 fullorðna og 2 börn, 6-11 ára.
Ferðaþjónusta bænda, Hótel Sögu v/Hagatorg, símar 623640/43, símbréf 623644. FerðaþjónUSta