Vikublaðið - 17.02.1994, Qupperneq 11

VIKUBLAÐIÐ 17. FEBRUAR 1994
11
Sviðsljós
Starfsfólk LA í upphafi leikárs.
Mynd: Páll A. Pálsson.
Blómlegt leikhús-
líf á Akureyri:
Tvær
leiksýn-
ingar á
Qölunum
Jóharmes Sveinsson Kjarval
Ragnheiður Jónsdóttir
Sólveig Aðalsteinsdóttir
Mynd: ÓI.Þ.
Borgarskjalasafn
leitar einkaskjala
Borgarskjalasafri Reykjavíkur
undirbýr tvær sýningar um
Reykjavík og Reykvíkinga lýð-
veldisárið 1944. Til viðbótar skjölum
um starfsemi bæjarstoinana vill safnið
sýna skjöl sem varpa ljósi á daglegt líf
og venjur bæjarbúa. Borgarskjalasafnið
leitar því eftir einkaskjölum í víðtækri
merkingu, t.d. launamiðum, dagbók-
um og heimilisbókhaldi.
A þessu ári munu söfh og menning-
arstofnanir Reykjavíkurborgar minnast
fimmtíu ára afrnælis hins íslenska lýð-
veldis með ýmsum hætti. Borgarskjala-
safn Reykjavíkur virrnur nú í samvinnu
við Arbæjarsafn og Ljósmyndasafn
Reykjavíkurborgar að tveimur sýning-
um uin Reykjavík árið 1944. Til að
draga upp trúverðuga mynd af Reykja-
vík á lýðveldisárinu er nauðsynlegt að
sýna fleiri skjöl en þau sem hafa orðið
til í starfi Reykjavíkurbæjar. Borgar-
skjalasafhið leitar því eftir skjölum frá
einkaaðilum til varðveislu eða láns.
Safhinu þætti mikill fengur í heimilis-
hókhaldi, dagbókum minningarbók-
um, bréfum og bréfasöfnum, vegabréf-
unt, vinnu- og stílabókum og skóla- og
fréttablöðum nemenda.
Einnig er óskað eftir skjölum í enn
víðtækari merldngu, t. d. bíómiðum,
bíóprógrömum, hljómleikapró-
grömmum, bældingum og auglýsinga-
pésum, jólakortum, afmæliskortum,
póstkormm, pöntunarlistum, launa-
miðum og kvittunum, t.d. fyrir keyptar
vörur, húsaleigu o.s.frv.
Borgarskjalasafn Reykjavíkur hefur
starfað síðan 1954 og varðveitir skjöl
og önnur gögn sem hafa að geyina
upplýsingar um starf og sögu borgar-
innar og borgarstofnana. Einnig á
safhið rétt á að fá til varðveislu skjöl fé-
laga og samtaka sem njóta styrks af op-
inberu fé og starfa innan safnasvæðis-
ins. Borgarskjalasafhið tekur einnig
fúslega við einkaskjölum er varða reyk-
víska sögu hvort heldur frá einstakling-
um eða félögum og fyrirtækjum.
Svanhildur Bogadóttir borgarskjala-
vörður leggur ríka áherslu á ntikilvægi
þess að varðveita upplýsingar um dag-
legt líf og heimilishætti Reykvíldnga.
Hún skorar því á alla sem hafa einhver
gögn undir höndum sem veita upplýs-
ingar um liðna tíð að hafa samband við
Borgarskjalasafhið í Skúla-
túni 2. Það sem mönnum
hefði einu sinni þótt ó-
merkilegt væru oft dýrgripir
í dag, ómetanlegar heimildir
hefðu oft glatast við hugs-
analitlar tiltektir.
Frekari upplýsingar gefa
Svanhildur Bogadóttir
borgarskjalavörður og Páll
Einarsson safhvörður í síma
632370.
Þrjar myndlistarsýningar
að Kjarvalsstöðum
Alaugardaginn kemur, 19. febr-
úar, opna þrjár myndlistarsýn-
ingar að Kjarvalsstöðum.
Sólveig Aðalsteinsdóttir sýnir
skúlptúra. Hún er fædd í Reykjavík
árið 1955 og smndaði nám við Mynd-
lista- og handíðaskóla íslands og svo
framhaldsnám í New York og
Hollandi. Hún hefur haldið sex einka-
sýningar í Reykjavík, á ísafirði og í
Sviss og tekið þátt í samsýningum víða
um heim.
Skúlptúrar Sólveigar eru á margan
hátt ögrun við hefðbundið gildismat
áhorfandans þar sem efhiviður þeirra
er oft og einatt það sem flokka má
undir úrkast eða úrgang neyslusamfé-
iagsins. I þeirn er hvorki að finna
marmara né brons og hvorki eðal-
málma né eðalsteina. Form þeirra er
hvorki upphafin mynd af afrnörkuð-
um veruleika né úthugsuð íntynd eða
stíll og þeir eru lausir við þá áru heil-
agleikans sem hin heilaga kirkja listar-
innar sveipar listmunina á markaðs-
torginu og er til þess fallin að veita
okkur falska öryggistilfinningu. I
vandaðri sýningarskrá, sem gefin er út
ineð sýningunni, ritar Olafur Gísla-
son uni Sólveigu og list hennar.
Ragnheiður Jónsdóttir er fyrir
löngu kunn sem ein af okkar fremstu
grafiklistakonum, en á undanförnum
árum hefur hún ekki síður verið að
hasla sér völl sem teiknari og hefur
um nokkurt skeið aðallega fengist við
það viðkvæma efhi, viðarkol. A sýn-
ingunni áð Kjarvalsstöðum gefur að
líta affakstur undanfarinna missera
þar sem Ragnheiður hefiir markvisst
unnið að því að þróa og víkka út
teikningar sínar. Ragnheiður er fædd í
Reykjavík árið 1933 og stundaði nám
við Myndlistaskólann í Reykjavík og
framhaldsnám í Kaupntannahöfh og
París. Hún hefur haldið 15 einkasýn-
ingar í Reykjavík, Hollandi, Svíþjóð,
Danmörku, Kanada og Isafirði og
tekið þátt í fjölda samsýninga um allan
heim.
Þriðja sýningin sem opnar á Kjar-
valsstöðutn unt helgina er svo sýning á
verkum Jóhannesar Sveinssonar Kjar-
vals, en sýningar á verkum hans eru
fyrir löngu orðnar fastur liður í starf-
semi Kjarvalsstaða. Að þessu sinni
getur að líta úrval málverka úr eigu
Kjarvalssafhs. Þau eru flest frá seinni
hluta ferils Kjarvals og gefa innsýn í
hin fjölbreytilegu stílbrögð hans og
hæfileika til að túlka og skilgreina á
persónulegan hátt viðfangsefni sín en
samtímis að skírskota til íslenskrar
þjóðtrúar og menningararfleiðar.
Sýningarnar eru opnar daglega frá
kl. 10 - 18 og standa til 27. mars, en
Kjarvalssýningin til 8. maf.
Leikfélag Akureyrar sýnir um
þessar mundir tvö leikrit á
tveimur sviðum. Annarsvegar
eru það „Góðverkin kalla“ eftir höf-
undana Armann Guðmundsson, Sæv-
ar Sigurgeirsson og Þorgeir Tryggva-
son.
Þetta er hláturvænn gamanleikur
með söngvum fýrir alla fjölskylduna,
sem var frumsýndur á jólum í Sam-
komuhúsinu í leikstjórn Hlínar Agn-
arsdóttur. Níu leikarar taka þátt í sýn-
ingunni og hefur henni verið vel tek-
ið. Sýningum fer nú að ljúka, þar sem
lýma þarf sviðið fýrir næstu uppfærslu
leikfélagsins, sem er „Operudraugur-
inn“ eftir Ken Hill í leikstjórn Þór-
hildar Þorleifsdóttur. Síðustu sýning-
ar í „Góðverkum" verða nú urn helg-
ina og þá næstu 25. og 26. febrúar.
Hitt leikritið sem leikfélagið sýnir
heitir „Barpar“. Sú sýning fer frarn í
„Þorpinu", nýju leikliúsi í Glerár-
þorpi. Akureyringar og nærsveitar-
menn kunna vel að meta leikritið, því
nær uppselt hefur verið á flestar sýn-
ingarnar hingað til. Með 14 hlutverk í
verkinu fara þau Sunna Borg og Þrá-
inn Karlsson.
Hannes Lárus-
son áritar blöðr-
ur á Mokka
Mánudaginn 14. febrúar s.l. opnaði Hannes Lárusson
sýningu á Mokka við Skólavörðustíg. Þetta er ell-
efta einkasýning Hannesar, en hann hefur einnig
tekið þátt í fjölda sainsýninga bæði hér heima og erlendis.
Verkin á þessari sýningu, sem ber heitið „Giftingar" tengj-
ast líftækni, sýndarveruleika, handverki og rými ásaint þjóðfé-
lags- og menningarlegum ffumöflum. Eitt helsta einkenni
sýningarinnar er fjöldinn allur af áprentuðum og uppblásnum
blöðrum sem hanga niður úr lofti kaffihússins, en þær eru
einnig til sölu óuppblásnar fýrir andvirði eins kaffibolla.
A sýningartíinanum verður listamaðurinn staddur á Mokka
á þriðjudögum og fimmtudögum milli klukkan 14:30 og
15:3 0 og blæs þá upp og áritar umræddar blöðrur. Sýningunni
lýkur 13. rnars n.k.
Hannes Lárusson
i blöðruríki sínu á Mokka
Ljósm: OI.Þ.
Tilveran
ogég
Svo sem alþjóð veit eru spilafiklar
þeir vandræðamenn, sem hæst
er harnpað á Islandi. Hvergi er
svo aunrar félagsskapur eða lágkúru-
legur útvarpsþáttur að hann ýti ekki
undir ft'knina á einn eða annan hátt.
Happdrætti eru feykivinsæl enda
vinnur aldrei neinn þar svo þetta er
tiltölulega örugg fjáröflunarleið. Og
útvarpsþættir sumra stöðva eru ljós-
lega ekkert annað en auglýsingar fýrir
hinar og þessar vörurnar. Hringdu og
svaraðu þrem spurningum rétt eða
vitlaust og þú ert búinn að vinna þér
inn pizzuveislu fýrir fimm með kók-
glasi, ffönskum og rófustöppu.
(Merkilegt annars að þessi ágæti staf-
ur setan, sem úthýst var úr íslensku
ritmáli fyrir mörgum árurn, upplifir
renaissance í og með sigurgöngu
ítalsks bændaréttar á íslenskri grund
um leið og flestir málsmetandi menn
landsins gera hróp að bændurn og
þeirra lífsstíl. Eg er sannfærður um að
einhver tenging er þarna einhvers
staðar, ég veit bara ekki hvar.) Og ef
þú getur síðan svarað aukaspurningu
þannig að ekki er ljóst hvort svarið var
í tengslum við spurninguna þá færðu
húfu sem lítur út eins og hrásalat.
Raunar er unnt að vinna margt
annað. Oskubakkar, námskeið í frá-
hverfri athugun, fótanudd, einkasýn-
ingar indverskrar prinsessu og
gerfifíls hennar, postulínsmálun og
skreyttar sápur. Slíkar og þvílíkar
hörmungar geta yfir þig dunið ef þú
glæpist til að hringja í einhvern þátt-
inn. Eins og ekki sé nóg á mann lagt
með Davíð í stjórnarráðinu og Hrafn
í sjónvarpinu.
Nú og svo er Háskólinn rekinn af
spilafi'klum og sömuleiðis björgunar-
sveitir landsins, íþróttafélög, mann-
úðarsamtök og félag til styrktar ein-
fætmm þrösmrn. Og það merkilega er
að þó svo það vinni aldrei neinn í
þessurn kössum, lottóum, getraunum
og skafmiðum, þá blómstrar starfsem-
in. Allir kaupa allt, meira að segja
keðjubréf eru seld dýrum dóinunt
núna gegn loforði urn að viðkomandi
fái fleiri milljónir eftir nokkrar vikur.
Og þessu trúir fólk! Það þarf ef til vill
ekld að undra að bækur um Nostra-
damus, fljúgandi furðubomsur og
ósjálfráða skrift, skuli seljast. Það
koma þær smndir að ég held að
myrkrið hafi verulega sett mark sitt á
þjóðarsálina.
Fólk heldur raunverulega að það
geti unnið. Eg sá þetta vel þegar ég
vinnu minnar vegna þurfti að fara í
sjoppu einn miðvikudag þegar fyrsti
vinningur í Víkingalottóinu var þre-
faldur. Eg hélt fyrst að það hefðu
brotist út óeirðir þegar ég nálgaðist
sjoppuna. Byltingin langþráða var
kannski að hefjast. Þegar ég kom nær
datt mér einna helst í hug að Hús-
mæðrafélag Reykjavíkur væri með
útifund. Það var örtröð í sjoppunni og
á torginu fyrir framan. AHar húsmæð-
ur hverfisins í slitnum ullarinniskóm
og bláum Iiagkaupasloppum, héngu
hver á annarri, keðjureykjandi og
glaseygðar og tróðust áfram í von urn
að ná að kassanum fyrir lokun. Auð-
vitað náðu þær allar, lögðu undir
mjólkurpeninga barnanna og töpuðu
öllu. Sálfræðingurinn vinur rninn seg-
ir að þetta sé sexuellt. Eg veit það ekki
en lítt var nú freistandi að taka þátt í
þessari orgíu.