Frjáls þjóð - 14.12.1957, Blaðsíða 1

JÓLIN 1957
FRJALS ÞJOÐ
1
Séra Björn Jónsson í Keflavík:
Jólaósk - jólagjöf
Lúk. 2, 11.
Innan skamms verður hinum kristna heimi fluttur
enn á ný beðskapurinn forni: „Yður er í dag Frelsari
fæddur, sem er Kristur Drottinn, í borg Davíðs,“ —
boðskapurinn, sem fyrst var borinn fram af engils
munni.
Fæðingarhátíð Frelsarans er í nánd. A þessum
dimmu dögum rennur hún upp, hin bjarta Betle-
hemsstjarna, — og boðar komu Ijóssins frá hæðum
— í líki fátæks og umkomulauss barns.
— Við sjáum þess mörg merki, að hátíð er í vænd-
um. Heimilin, fólkið, verzlanirnar, — já, umhverfið
allt ber því greinilega vitni, að jólin blessuð eru í
þann veginn að halda innreið sína.
En bezt sjáum við það þó á allri framkomu litlu
barnanna, að jólin eru í nánd. Við sjáum eftirvænt-
inguna Ijóma í andlitum þeirra. Tilhlökkunin leynir
sér ekki. Það er alveg auðséð, að við komu jólanna
eiga þau bundna marga bjarta dagdrauma. Sum hafa
jafnvel samið lengri eða skemmri óskalista — og af-
hent hann foreldrum sínum, — í þeirri von að fá
eitthvað uppfyllt af óskum sínum.
En hvernig er það með okkur, sem eldri erum, —
höfum við ekki einhverja ósk fram að bera í sam-
bandi við þessa jólahátíð? — Ég veit, að allt er þegar
undirbúið á ytra borðinu, eftir því sem efni ög aðrar
ástæður leyfa. En finnur þú allt eins og það á að
vera hjá þínum innra manni, ef þú skyggnist niður
í hin leyndu djúp hjartans?
Margur maðurinn er ekki fyllilega hamingjusam-
ur. Hið innra með honum er eitthvað autt og tómt.
Hann þráir fyllingu í þetta tómarúm — og leitar
víða, en árangurslaust. I hávaða hversdagslífsins, —
í glysi og glaumi gleðilífsins leitar hann — og hygg-
ur sig ef til vill stundum hafa fundið, en sú von
reyndist vera blekking ein. Já, ætli það sé ekki
margur nútímamaðurinn, sem getur gert þessi orð
að sínum eigin, ef hann vill vera hreinskilinn gagn-
vart sínum innra manni:
„Einhvers staðar er auðn og tóm,
þar áður greru fögur blóm
— í afkima hjartans.
Ég veit ei, hvað því veldur.“
Þessi játning er áreiðanlega töluð út úr mörgu
hjarta. Þar sem á bernskuárunum óx hinn fegursti
gróður, þar er nú aðeins auðn og tóm, — og and-
varpandi segist skáldið ekki vita, hvað því valdi.
En hver er þá hin raunverulega orsök? -— spyrð
þú. Hún er einfaldlega sú, að í leit okkar að sannri
hamingju og varanlegum hjartafriði erum við stöð-
ugt að eltast við skuggana. Við höfum glatað — að
meira eða minna leyti — þessum dásamlega eigin-
leika barnsins — að trúa og treysta — skilyrðislaust
— af öllu hjarta. Bamið er öruggt og óhult, — það
veit, að yfir því er vakað. í sálarlífi heilbrigðs barns,
sem nýtur umönnunar elskaðra foreldra, er heldur
ekki til neitt tómarúm, — þar finnum við aðeins
gróanda og líf í sinni fegurstu mynd. Og þannig var
það einnig hjá okkur, þegar við vorum börn.
Síðar, þegar bernskudagarnir lágu að baki og for-
eldrahúsin höfðu verið kvödd, þá hugðum við nóg
að treysta á okkur sjálf, — okkar eigin mátt og getu.
En — þar skjátlaðist okkur alvarlega. Þá tók bernsku-
gróðurinn að fölna og tómarúmið að myndast í sálum
okkar. En í djúpum hjartans bærist hún sífellt, þessi
ófullnægða þrá eftir sannri og varanlegri lífsham-
ingju.
En hvert skal þá leita?
Við þeirri spurningu gefa jólin okkur hið endan-
lega svar. Þá er þér fluttur boðskapurinn um gjöf
Guðs, — fæðingu Frelsarans. Jesús er fæddur til
þess að vera Frelsari þinn, vinur þinn og bróðir. Snú
þér til hans, — veittu jólaundrinu viðtöku í hjarta
þínu — og þér mun upp renna morgunroði hins
sanna lífs. í návist hans finnur þú þann frið, er þú
ætíð þráðir — og þá gleði, sem þú sífellt leitaðir að.
— Ef þú mætir jólunum með slíku hugarfari, þá
máttu treysta því, að þau færa þér lífsfyllingu í rík-
ara mæli en þú áður hefur þekkt eða gert þér grein
fyrir, að gæti átt sér stað. Að mæta jólabarninu —
og ganga ekki fram hjá því, heldur gefa því vald
yfir Iífi sínu, það er sú æðsta hamingja, sem dauð-
legum manni getur hlotnazt.
Það hefur oft verið um það rætt, hve áhrifa jólanna
gæti skammt, þegar út í hversdagslífið kemur. Jóla-
dagarnir hverfa í tímans djúp, eins og allir aðrir dag-
ar, — segja menn, — og með þeim slokknar aftur sá
neisti góðvildar og kærleika, sem kviknar svo oft um
jólin í mörgu köldu hjarta. Víst er þetta rétt, — því
miður, — að jólahugurinn má sín allt of lítils í mann-
legu lífi.
En þannig verður það ekki hjá þeim, sem í alvöru
og einlægri trú hafa tekið til sín boðskapinn:
„Þér er í dag Frelsari fæddur.“
Það er sagt um spámanninn Móse, að þegar hann
kom ofan af Sínaí-fjalli, eftir að hafa dvalizt þar í
návist Drottins, þá hafi bjartir geislar ljómað af á-
sjónu hans. — Og þannig mun þeim fara, sem komast
í persónulega snertingu við jólabarnið. Þótt jólahá-
tíðin sé löngu um garð gengin, þá ljómar jólabirtan
ófölnuð af ásjónum þeirra. Og þeirri birtu fylgir
blessun í margs konar myndum. Slíkir menn verða
ljósgjafar þeim, sem í myrkri búa, — huggarar þeirra,
sem sorgin hefur sótt heim — og sannir bræður
þeirra, sem á bróðurhönd þurfa að halda.
Þjóðin okkar er í þörf fyrir slíka þegna. Guð gefi
þér, sem þetta lest, að samfundir þínir og jólabarns-
ins verði til þess að gera þig að lýsandi vita, sem gegn-
ir því göfuga hlutverki að lýsa vegvilltum vegfarend-
um mannlífsins á rétta leið.
GLEÐILEG JOL
í JESÚ NAFNI.