Frjáls þjóð - 14.12.1957, Blaðsíða 6

6
FRJÁLS ÞJÓÐ
JÓLIN 1957
Kaupmenn
og
kaupfélö!
Engin auglýsing er jafn
eftirsóknarverð og
veggalmanökin
frá okkur

Hringið til okkar strax
í síma 11640 og fáið
v upplýsingar.
MWWMMWWVWMWMMMWMMWMWMWWWWMWWWWWW
Sparisjóður Reykjavikur
og nágrennis
★ Sparisjóðurinn tekur á móti innlánsfé og
greiðir af því hæstu vexti, eins og þeir
eru á hverjum tíma.
★ Sparisjóðurinn er opinn alla virka daga
kl. 10—12 og 3,30—6,30, nema laugar-
daga kl. 10—12.
Sparisjóður Reykjavíkur
og nasrenms
Hverfisgötu 26. Sími 14315.
MMMMMMiMHMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMHMMMMMVVMMMtl
SAGA BARNANNA:
Bátarnir hans Manga
Barnablaðið Æskan kom fyrst út haustið 1897. Síðan eru nú
liðin sextíu ár. Þá var minna um blöð og bækur en nú er, og
börnin áttu ekki úr miklu lestrarefni að velja. Þetta litla blað
var því ærið kærkomið. Þeir, sem þá voru börn, eru nú orðnir
aldraðir, en margir þeirra minnast enn með gleði þess atburð-
ar, er þeir fengu Æskuna í hendur. Fyrsti ritstjórinn hét Sig-
urður Júlíus Jóhannesson, mikill mannvinur, er síðar lifði langa
ævi í fjarlægu landi, Kanada, og týndi aldrei mannást sinni.
Hann var þar ritstjóri og læknir, og komu til hans fátæklega
búnir sjúklingar í vetrarhörkum, samlandar hans eða aðrir.
Tók hann stundum frakkann sinn og gaf þeim hann, en fór
sjálfur heim frakkalaus. — Hér kemur á eftir, börnin góð,
ein frásagan, sem þessi maður skrifaði í barnablaðið Æskuna
handa afa ykkar og ömmu fyrir sextíu árum.
Oftast, þegar börnin eru að leika sér, þá er það sitt hvað,
sem þau hafa gaman af. Sum vilja alltaf vera að byggja,
önnur að smíða og enn önnur að sigla skipum á tjörnum
og pollum. Það er sagt, að snemma beygist krókurinn til þess,
sem verða vill, og það sannast þar: Það kemur brátt í ljós,
hvað börnin eru hneigðust fyrir.
Þegar Mangi var lítill, bjó hann sér til smáskip úr öllu,
sem hann náði í, og fleytti þeim á tjörninni eða læknum, sem
rann skammt frá bænum. Hann hafði fyrst til þess skeljar og
átti ósköpin öll af þeim. Svo bað hann alla, sem hann náði í,
að búa til fyrir sig skip úr flotholti, og það var ekki orðinn
neinn smáræðis skipastóll, sem hann átti. Hann átti langtum
fleiri skip en helztu útvegsbændurnir í nágrenninu. Hann
byggði naust (skipakví) fyrir bátana sína og lét þá þar á
hverju kvöldi í röð. Hann hafði nafn á þeim öllum og skírði
þá eins og formennina þar í verstöðinni. Jón í Nesi var alltaf
. sjálfsagður að róa fyrstur og fiska mest. Hann hafði stærsta
skipið og bezt útbúið. Mangi hafði fengið það í afmælisgjöf.
Svo voru mörg önnur, sem alltaf fóru af stað á eftir honum.
Arni í Naustinu fór alltaf síðastur. Hann var minnstur sjó-
sóknari.
Þegar gott var veður, fór Mangi bráðsnemma á fætur til
þess að koma bátunum sínum á flot, og eftir litla stund sást
segl við segl á tjörninni. Fjöldi barna safnaðist til hans, og
jafnvel fullorðnir höfðu hina mestu skemmtun af því að horfa
á hann.
Það var gaman að hlusta á hann á morgnana, þegar hann
var að koma út bátunum sínum. Þá talaði hann ósköpin öll
við sjálfan sig og þóttist þá alltaf vera að tala við sjómennina.
,,Það er allra bezta veður, og þú ert ekki ennþá róinn, Hall-
dór á Bala“, sagði hann stundum. ,,Arni í Króki er kominn
fram á Svið fyrir löngu — og ég tala nú ekki um hann Jón
í Nesi. Klukkan er orðin sjö og rennandi leiði báðar leiðir.
Farið þið undir eins að skinnklæða ykkur, piltar!“
Svona lét hann dæluna ganga á meðan hann var að setja
bátana á flot.
Þá var ekki minna um að vera á kvöldin, þegar komið var
að. Hann hafði sérstakan stað fyrir hvert skip, og það mátti
ekki bregðast, að öll væru í réttri röð, skorðuð hvert við hlið-
ina á öðru. Og ekkert var honum verr gert en það, ef þau voru
eitthvað færð úr skorðum. Hann varð jafnvel hálfreiður við
hann Snata einu sinni, þegar hann stökk yfir skiparéttina og
felldi nokkra báta á hliðina. Annars var Snati uppáhaldið hans
og var alltaf með honum.
Mangi talaði töluvert upp úr svefninum, og það var alltaf
eitthvað um bátana hans eða sjóinn eða veðrið.
Nú er Mangi orðinn fulltíða maður. Hann er einhver heppn-
asti íormaður og mesti sjósóknari í sinni veiðistöð. Hann vandi
sig undir eins á það að hafa allt í röð og reglu, sem heyrði til
bátnum hans, og hann hefur haldið þeim sið. — Þeir, sem
venja sig á reglu, þegar þeir eru ungir, þótt í smáu sé, þeir
verða vanalega reglumenn á fullorðinsárunum.