Morgunblaðið - 31.01.2005, Blaðsíða 8

8 MÁNUDAGUR 31. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Ég krefst nálgunarbanns á þessa Íraksgaura, þeir bulla yfir mér nótt sem dag.
Íslendingar eru úr leik áHM í handbolta í Tún-is og íslenskir sjón-
varpsáhorfendur sitja eftir
með sárt ennið, margir ef-
laust eygt þá von að Ísland
kæmist áfram í milliriðil á
mótinu. Þrátt fyrir fræki-
legan sigur á Alsíringum í
lokaumferð riðlakeppninn-
ar, 34-25, á laugardag, er
ljóst að lengra komumst
við ekki. Reyndar munaði
hársbreidd, eða eins og
einn viðmælandi orðaði
það: „Þegar upp er staðið
þá vorum við tólf sekúnd-
um frá þessu. Þetta eina
mark á móti Slóveníu, það
gerði útslagið. Jafntefli í
þeim leik hefði fleytt okkur áfram,
alltaf.“
Það er von að spurt sé, hvað fór
úrskeiðis og hvert stefnir íslenskur
handbolti? Voru væntingar ís-
lenskra handboltaáhugamanna
einfaldlega of miklar?
Jóhann Ingi Gunnarsson, for-
maður landsliðsnefndar Hand-
knattleikssamband Íslands, segir
að hafa beri í huga að Heimsmeist-
aramótið í Túnis er sjötta stórmót-
ið í röð þar sem Ísland spilar með
og það út af fyrir sig sé afrek að
komast inn í slíkar keppnir. Norð-
menn, sem hafi á að skipa sterku
landsliði, og sterkara en því ís-
lenska, að hans mati, hafi ekki ver-
ið með í stórkeppnum sl. 10 ár. Jó-
hann segir að góður árangur á
mótum hafi nánast alltaf náðst
þegar menn bjuggust síst við því,
samanber 5. sætið á HM í Kuma-
moto 1997, 4. sætið á Ólympíuleik-
unum í Barcelona og 4. sætið á EM
í Svíþjóð 2002. „Einhverra hluta
vegna virðist það oft vera þannig
að þegar væntingarnar eru minni
eða litlar, þá virðist liðið standa sig
vel. Þá veltir maður fyrir sér, þol-
um við illa spennu? Þegar kröfur
eru gerðar til manna, standa þeir
ekki undir því?“ spyr Jóhann.
Árangur íslenska karlalands-
liðsins í handbolta hefur ekki verið
vænlegur síðustu ár og tölurnar
tala sínu máli. Eftir HM í Portúgal
2003, þar sem Ísland hafnaði í 7.
sæti og tryggði sér sæti á Ólymp-
íuleikunum í Aþenu, hefur gengi
liðsins legið niður á við á þremur
síðustu stórmótum, á EM í Slóven-
íu 2003 þar sem Íslendingar kom-
ust ekki upp úr riðlakeppni eftir
30-30 jafntefli gegn Tékkum, á
Ólympíuleikunum í Aþenu í fyrra
þar sem liðið hafnaði í 11. sæti af
tólf, og í Túnis.
Þeir sem rætt er við segja að
„handboltalandslagið“ hafi breyst í
áranna rás. Reglurnar hafi breyst
og hraðinn sé mun meiri innan
íþróttarinnar. Öflugum þjóðum
hafi fjölgað og það sé af sem áður
var þegar „gömlu sterku þjóðirn-
ar“ frá A-Evrópu og meginlandi
álfunnar réðu ríkjum. Dæmin
sanni það, Grikkir, og heimamenn
séu komnir áfram í milliriðil í Tún-
is og Egyptar voru nálægt því. Þá
sé gamla Júgóslavía með þrjú lið
áfram í milliriðlum, Slóveníu, Kró-
atíu og Svartfjallaland.
„Spiluðu mjög vel á köflum“
Á það hefur verið bent að miklar
breytingar hafi verið gerðar á ís-
lenska landsliðinu og ákveðinn
tíma þarf fyrir liðið að festa sig í
sessi og að leikmenn öðlist reynslu.
„Það er ekki spurning að það eru
akkilesarhælar í íslenskum hand-
bolta og þá fyrst og fremst er það
afstaðan gagnvart varnarleik. Það
er alltaf talað um að vörn skipti
miklu máli og að lið nái ekki langt
nema með góðum varnarleik. Þeg-
ar ég horfi á íslenska þjálfara al-
mennt og á æfingar þeirra, sé ég
ekki að menn séu að fara eftir
þessu,“ segir Jóhann Ingi, og sama
eigi við um markvörslu. Áherslan
sé fyrst og fremst á sóknarleik.
Fleiri atriði spila inn í eins og
bakgrunnur leikmanna en fáir
leikmenn íslenska landsliðsins
leika með toppliðum í dag, segir
Jóhann Ingi, ef undan er skilinn
Ólafur Stefánsson. Þá vanti há-
vaxnari menn í landsliðið og stór-
skyttur eins og íslenska landsliðið
bjó yfir áður.
Og hér skiptir grasrótarstarfið
öllu máli, að sögn kunnugra. Bestu
þjálfararnir eiga að þjálfa í yngstu
flokkunum sem er erfitt við að eiga
þegar íslensku liðin berjast mörg í
bökkum og þjálfarastarfið er illa
launað.
Viggós Sigurðssonar landsliðs-
þjálfara bíður að minnsta kosti sú
vinna að styrkja landsliðið, að sögn
viðmælenda blaðsins, og ekki síst
varnarleikinn.
Þorgils Óttar Mathiesen, fyrr-
um leikmaður með landsliðinu,
segir reyndar að liðið hafi haft alla
burði til að komast lengra í keppn-
inni og það hafi spilað mjög vel á
köflum. „Það sem mér fannst helst
vanta upp á var varnarleikurinn og
stöðugleiki. Það voru miklar sveifl-
ur. […] Mér finnst í rauninni frá-
bært hvað margir ungir leikmenn
voru að standa sig vel á sínu fyrsta
stórmóti og út af fyrir sig hefur
maður séð það svartara,“ segir
hann.
Í febrúar fer fram dráttur í und-
ankeppni Evrópukeppninnar sem
fram fer á næsta ári í Sviss og þar
þarf Ísland að berjast fyrir sæti í
keppninni, þar sem saman eru
komnar allar sterkustu handbolta-
þjóðir Evrópu.
Fréttaskýring | Gengi íslenska handbolta-
landsliðsins á HM í Túnis
Skorti á festu í
varnarleiknum
Íslenska landsliðið slegið út úr riðla-
keppni í annað sinn á þremur árum
Ólafur Stefánsson í sókn.
Handbolti verður áfram
í Sjónvarpinu
 Samúel Örn Erlingsson,
yfirmaður íþróttadeildar RÚV,
segir að árangur íslenska lands-
liðisins hafi áhrif á tekjur af aug-
lýsingum, en einnig útgjöld. Ís-
lenska landsliðið njóti enda
meira áhorfs en flest annað sjón-
varpsefni sem sýnt er á Íslandi.
Hins vegar sé ákveðið að sýna að
lágmarki þrjá leiki á dag frá
milliriðlum keppninnar,
auk undanúrslitaleikja og úr-
slitaleikja.
kristjan@mbl.is
TÖLUVERT tjón varð í miklu
vestanroki sem gekk yfir Neskaup-
stað aðfaranótt sunnudags en verst
var veðrið á milli klukkan þrjú og
fimm þá um nóttina. Að sögn Jón-
asar Wilhelmssonar, yfirvarðstjóra
í umdæmi sýslumannsins á Eski-
firði, stóðu björgunarsveit og lög-
regla í ströngu seinni hluta nætur
við að bjarga eignum, hefta fok og
koma fólki heim af þorrablóti. M.a.
skemmdust a.m.k 14 bílar sem
stóðu fyrir utan félagsheimilið Eg-
ilsbúð þar sem fram fór hið lands-
fræga Kommablót. Varð mörgum
þorrablótsgestinum hverft við þeg-
ar blóti lauk og komið var að
brotnum rúðum og beygluðum bíl-
um.
Þá varð töluvert eignatjón þegar
þak fauk af Mána, gömlu fisk-
vinnsluhúsi sem staðið hefur autt í
mörg ár. Plötur og brak af þakinu
fauk í nærliggjandi hús og braut
rúður, skemmdi klæðningar og
bíla. Mesta mildi þykir að ekki
urðu slys á mönnum. Rósa Bene-
diktsdóttir býr í næsta húsi utan
við Mána og segist hún vera orðin
langþreytt á sambúðinni. „Þetta er
þetta venjulega. Það fýkur alltaf af
Mána,“ sagði Rósa þar sem hún
var að sópa glerbrot kringum húsið
sitt. En brak úr Mána fauk í rúðu í
herbergi sonar hennar og splundr-
aðist yfir rúmið hans. „Hann er að
byrja að búa og valdi sér að flytja
að heiman í gærkvöldi, þrátt fyrir
rokið – sem betur fer,“ sagði Rósa.
Bílrúður brotnuðu
og þakplötur fuku
Neskaupstað. Morgunblaðið.
Morgunblaðið/Kristín Ágústsdóttir
Rósa Benediktsdóttir stendur við þakplötur sem fuku á bíl hennar og hús. Rúða brotnaði og bíllinn skemmdist.