Morgunblaðið - 18.02.2005, Blaðsíða 33

Morgunblaðið - 18.02.2005, Blaðsíða 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. FEBRÚAR 2005 33 MINNINGAR ✝ Ingibjörg Hjör-leifsdóttir fædd- ist á Raufarfelli und- ir Austur-Eyjafjöll- um 5. ágúst 1924. Hún lést á Heilbrigð- isstofnun Suður- nesja 8. febrúar síð- astliðinn. Foreldrar hennar voru Soffía Runólfsdóttir, f. 21. apríl 1890, d. 4. október 1982, og Hjörleifur Guðjóns- son, f. 21. maí 1893, d. 24. janúar 1973. Systkini hennar voru átta og eru þau öll látin, nema Ingi, hann er búsettur í Keflavík. Ingibjörg fluttist tveggja ára til Vestmannaeyja, og var þar öll uppvaxtarár sín, þangað til að hún fluttist til Keflavíkur með foreldrum sínum og tveimur bræðrum 1946. Ingibjörg giftist 16. apríl 1949 Aðalsteini Guðmundssyni og bjuggu þau fyrst í Keflavík og fluttust síðan til Njarðvíkur og bjuggu þar æ síð- an. Börn þeirra eru fjögur: 1) Guðmund- ur I., f. 13. desem- ber 1948. 2) Rósant G., f. 29. janúar 1952, kvæntur Guð- rúnu Högnadóttur, þau eiga tvö börn og tvö barnabörn. Einn son á Rósant frá fyrra hjóna- bandi. Einnig á Guðrún einn son. 3) Soffía, f. 14. mars 1955, gift Er- lendi Guðnasyni, þau eiga fjögur börn og tvö barnabörn. 4) Ingv- eldur M., f. 25. september 1964, gift Sigurði Garðarssyni, þau eiga tvö börn. Ingibjörg helgaði heimili sínu og fjölskyldu allt sitt líf. Ingibjörg verður jarðsungin frá Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Heimsins besta mamma og amma er nú öll eftir langvarandi veikindi og mikla baráttu við illvígan sjúkdóm sem tók lífið smátt og smátt frá þér. Aldrei heyrði ég þig kvarta og alltaf hélstu í þá von að þú næðir aftur heilsu og kæmist heim. Heimilið og börnin voru þér allt og er ég lánsöm að hafa fengið að alast upp í öllu því öryggi og ást sem þú veittir mér. Elsku mamma mín ég er þér ævin- lega þakklát fyrir alla þá umhyggju sem þú sýndir börnunum mínum og alltaf var opið hús hjá ömmu og alltaf var eitthvað gott til með kaffinu. Elsku mamma mín, mér er það bæði ljúft og sárt að hafa fengið tækifæri og tíma til að létta þér lífið nú síðustu mánuðina. Ég vona mamma mín að þú hafir fundið fyrir allri þeirri ást og umhyggju sem við reyndum að sýna þér þar til yfir lauk. Hafðu þökk fyrir allt elsku mamma. Mamma er kona sem heldur í hönd- ina á manni fyrstu árin en hjartað alla ævi. Þín dóttir Ingveldur. Nútímafjölskyldur geta eflaust lært margt af þeim eldri. Hjá þeim var ekki mikið til skiptanna og oft lítið framboð af veraldlegum gæðum. Þau lærðu því að gera mikið úr litlu og deila því með öðrum. Tengdamóðir mín, Ingbjörg Hjör- leifsdóttir, var verðugur fulltrúi eldri kynslóðarinnar og helgaði líf sitt störfum fyrir heimilið. Hún rak sitt heimili af myndarskap, nægjusemi, kærleika og alúð við eiginmann sinn, börn, barnabörn og tengdabörn. Á meðan heilsan leyfði var hugur hennar allur tileinkaður því að sinna öðrum og sjá til þess að frá henni skorti þá ekkert sem hún gat veitt. Það var ávallt gott að heimsækja Ingibjörgu, því þar var hún í essinu sínu og stjanaði við alla. Þegar aðrir höfðu sest í kringum eldhúsborðið, stóð hún og gekk yfirleitt eins langt og hún mögulega komst með það að tryggja að allir færu með fullan maga út af hennar heimili. Við fjölskyldu okkar Ingu, var Ingi- björg einkar góð. Hún teygði sig eins langt og mögulegt var til að tryggja að okkur liði alltaf sem allra best. Jafnvel þegar við lögðum land undir fót, var hún jafnan búin að laumast heim til okkar og tryggja að þegar við snerum til baka væri allt í góðu standi á okkar heimili, jafnt í ísskápnum sem í vaskahúsinu. En það fylgir því mikil raun fyrir aðstandendur að horfa á eftir fullheil- brigðri sál fjarlægjast sig í lifanda lífi. En það varð hlutskipti þessarar fjöl- skyldu. Á undanförnum árum hafa átt sér stað hlutverkaskipti, þar sem eig- inmaðurinn og börnin tóku að sér það hlutverk sem hún sjálf hafði lengst af. Það var ekki auðvelt og hefur reynt á alla fjölskylduna að standa saman að því. Á endanum var ekki aftur snúið því Alzheimer-sjúkdómurinn sem hafði tekið völdin, dró burtu allan fyrri mátt og skildi að lokum ekkert eftir sem áður var. Það er alltaf jafnsárt að kveðja þá sem okkur þykir vænt um, en við kveðjum nú góða móður í sátt og göngum áfram með minningarnar í farteskinu. Sigurður Garðarsson. Imba amma, er ég skrifa þetta er rigning fyrir utan. Minnið hins vegar leikur þann leik að rigningin vill oft hverfa úr minningunni. Þegar ég hugsa um þig er hvergi rigning eða vont veður og jafnvel í sumarbústaða- ferð á Laugarvatni í rigningu var sól- in aldrei langt undan. Alltaf virðist hafa verið gott veður þegar haldið var í jólaboðin á jóladag hjá þér og Alla afa. Hangikjötið og flatkökur þínar voru nauðsyn á jólunum, og mér verð- ur hugsað til þín við tilhugsunina um þetta góðgæti. Og tvenns minnist ég í fari þínu, glaðlyndis þíns og gjafmildi. Að endingu vil ég þakka kynnin við þig og hversu hlýlega þú tókst á móti mér. Með kveðju frá Englandi, Hilmar Guðlaugsson. Í Hávamálum segir, … orðstír deyr aldregi, hveim er sér góðan getur. Himnafaðirinn velur okkur misjöfn hlutverk á leiksviði lífsins. Sumum hlotnast fyrirferðarmikil og áberandi hlutverk; þau hlutverk sem flestir telja leikmyndina reista í kringum, á meðan aðrir halda sig til hlés; láta hugmyndir um frægð og frama sem vind um eyru þjóta. En nú sem oft áður, þá eru vegir Guðs órannsak- anlegir. Af einhverjum ástæðum, okkur ókunnum, ákvað Skaparinn að setja sinn vænsta leikara í hlutverk hógværrar, góðrar og mildrar konu. Líkt og mætum leikara hæfir, stal amma senunni að lokum. Hún kenndi okkur, nýgræðlingum þessa lífs, að meta lífið út frá ástvinum en ekki sek- úndum. Aldrei tók hún sjálfan sig fram yfir ástvini; í veikindum sínum veitti hún okkur enn alla sína ást og umhyggju. Hennar verður sárt sakn- að. Ef sá spaki mælir lög, þá mun minningin um ömmu okkar vara um aldir alda. Jesús er mér í minni, mig á hans vald ég gef, hvort ég er úti eða inni, eins þá ég vaki og sef. Hann er mín hjálp og hreysti, hann er mitt rétta líf, honum af hjarta eg treysti, hann mýkir dauðans kíf. (Hallgrímur Pétursson.) Rósant Ísak Rósantsson, Tinna Rósantsdóttir. Elsku amma. Nú þegar þú hefur kvatt okkur í bili langar okkur að skrifa nokkur orð til minningar um þig og stikla á þeim atriðum sem eru okkur efst í huga við þessi tímamót. Okkar fyrstu minningar af þér eru þegar við vorum smá pollar og bjugg- um á Gónhóli 1 en þú á Borgarvegi 52. Þá gerðum við okkur oft ferð yfir mó- ann til að heimsækja þig. Mamma útbjó okkur alltaf eins og um fjall- göngu væri að ræða þó leiðin yfir mó- ann væri bæði bein og breið. Handan móans beiðst þú við gluggann og horfðir á okkur koma arkandi. Þegar við nálguðumst húsið þitt komstu út á tröppur og tókst fagnandi á móti hetj- unum þínum. Þú fórst svo með okkur inn og lékst þér við okkur tímunum saman og gleymdir þér oft með okkur í fíflaganginum, sem oftast var skammt undan þar sem við bræðurnir vorum saman komnir. Þegar árin liðu fluttumst við með mömmu og pabba á Holtsgötuna. Þá fórum við oft í sendi- ferðir fyrir mömmu og færðum þér nýjustu afurðirnar úr ofninum henn- ar. Seinna meir fluttust þið afi á neðri hæðina hjá okkur á Holtsgötunni. Að búa heima hjá mömmu og pabba og hafa ömmu og afa á neðri hæðinni. Var hægt að hafa það betra? Mikið hvað það var gott að líta við á neðri hæðinni og drekka mjólk úr græna plastmálinu, borða með þér jólaköku og ræða við þig um öll heimsins mál. Þegar leið á dvölina þína á Holts- götunni fóru veikindi að gera vart við sig. Ekki óraði okkur fyrir því þegar þú fórst þína fyrstu ferð á sjúkrahús- ið, að sjúkrasagan ætti eftir að verða eins og raun bar vitni. Veikindin urðu æ alvarlegri og smátt og smátt gerð- um við okkur grein fyrir því hversu alvarleg veikindi þín voru. Eitt skipti er okkur sérstaklega minnisstætt, þegar mamma kom til okkar og sagði okkur að þú værir u.þ.b. að deyja. Hún spurði okkur hvort við vildum fara inná stofuna þína á sjúkrahúsinu og hvísla kveðjuorð í eyra þitt. Með tárvot augun gengum við hægum skrefum inná stofuna þína, þar sem þú lást umvafin tækjum. Við hvísluð- um örfá orð í eyra þitt og gengum svo sömu hægu skrefunum út af stofunni aftur. En þú harðneitaðir að segja skilið við okkur. Eins og síðar kom á daginn reyndist hjarta þitt úr stáli og í huga þínum varstu staðráðin í því að koma aftur heim. Sem þú og gerðir. Í þetta sinn vorum það við sem fögn- uðum hetjunni okkar þegar þú komst aftur heim. Þú varst greinilega mjög eftir þig strax eftir heimkomuna. Veikindin höfðu tekið sinn toll. Þann- ig liðu árin. Við héldum áfram að koma niður í heimsókn til þín og við ræddum oft saman um hitt og þetta. Þú tókst að vísu ekki jafn mikinn þátt í umræðunum og áður, en þú sam- gladdist og hreifst með öllu því sem við sögðum þér frá. Svo ekki sé nú minnst á brandarabrosið þitt sem þú splæstir í þegar við byrjuðum með einhvern fíflagang. Þú varst amma eins og maður les um í sögum og sér í bíómyndum. Amma sem segir sögur, amma sem veitir skjól og hlýju, amma sem þerrar tár, amma sem kann lausn á öllum heimsins vandamálum og amma sem getur dimmu í dagsljós breytt á einu augnabliki. Fyrir u.þ.b. einu og hálfu ári horfðum við aftur á eftir þér inn á sjúkrahús. Það var alltaf jafn gaman að heimsækja þig þangað. Þegar þú sást okkur koma inn í herbergið þitt, mátti greina vott af brandarabrosinu. Það var engu lík- ara en þú vissir hverju mætti búast við fyrst við vorum komnir í heim- sókn. Þú spurðir okkur stundum sem hjá þér vorum, hvenær báturinn kæmi að sækja þig. Í því lá dýpri merking en nokkur gerði sér grein fyrir. Síðustu skiptin sem við komum til þín renna okkur seint úr minni. Þú lást í rúminu þínu sofandi og við sett- umst við hliðina á rúminu þínu. Við héldum í höndina þína og þökkuðum þér fyrir þann tíma sem við áttum saman og báðum Guð að veita þér verðskuldaða hvíld og góðan og hlýj- an samastað í nýjum heimkynnum. Klukkan 20, þriðjudaginn 8. febrúar, kom svo báturinn og sótti þig. Við biðjum góðan Guð um að hugsa vel um þig á nýjum slóðum og vonum að þú hafir það hlýtt og notalegt, eins og þú vildir alltaf hafa það. Eftir allt sem þú hefur reynt, og allt sem þú gafst af þér til okkar, áttu hvíld af bezta tagi fyllilega skilið. Nú bíður þú aftur eftir að taka á móti hetjunum þínum líkt og forðum. Í þetta sinn ekki handan mó- ans, heldur á himnum. Mikið yrðum við ánægðir ef þú værir skipstjórinn á bátnum sem sækir okkur. Elsku amma, Guð blessi þig. Borgar Erlendsson, Guðni Erlendsson. Elsku besta Imba amma. Nú ertu loksins komin á betri stað, laus úr þínum veika líkama. Ég sé þig fyrir mér þar sem þú situr í stólnum þínum niðri, lesandi moggann eða heklandi dúllur og raulandi lag með bros á vör. Þannig varstu svo oft þeg- ar ég kom niður til að sækja blaðið. Stundum varð skottúr að sækja blað- ið að löngum stundum þar sem við sátum og spjölluðum um allt mögu- legt. Það var hægt að segja þér allt, sama hversu lítið það var, þú gladdist ef við glöddumst. Þannig var það, þú vildir alltaf að við hefðum það sem allra best, þér fannst þú vera algjört aukaatriði. Þú elskaðir og dáðir fjöl- skylduna þína mest af öllu og sýndir það svo sannarlega í allri þinni hlýju og væntumþykju. Þú varst svo mikil amma, svona eins og ömmurnar í sög- unum, varst alltaf heima til taks ef eitthvað bjátaði á eða bara til að spjalla og fíflast. Það var fátt betra en að koma til þín að loknum köldum degi og leyfa þér að hlýja mér á hönd- unum, þú hafðir sérstaka tækni í því sem enginn annar kunni. Þú hafðir líka grallarabros, stórt og sterkt hjarta og karakter sem enginn annar hafði, hefur haft eða mun hafa. Amma þú varst svo einstök! Síðustu vikuna lást þú sofandi í rúminu þínu og þá var alltaf einhver hjá þér því fátt fannst þér betra en að vera umkringd af fjölskyldunni þinni. Nú var komið að okkur að borga þér til baka alla þá hlýju, ást og umhyggju sem þú hafðir fært okkur. Þegar þú svo kvaddir okkur var svo mikill friður og ró yfir þér og því veit ég að á nýja, hlýja, blómlega staðnum þínum hefur þér verið vel tekið. Ég veit líka að nú ert þú orðin frjáls að nýju og það gleður mitt litla hjarta. Elsku amma mín, Guð geymi þig um ókomna tíð. Þín nafna, Ingibjörg Ósk. Þá er komið að því að þú kveður okkur, elsku amma mín. Það koma ekkert annað en góðar og skemmti- legar minningar þegar ég hugsa til baka um það hvernig var að vera ömmustrákur á Borgarvegi 52. Það eru mikil forrétindi að fá að alast upp með ömmu nánast í næstu götu sem var alltaf ánægð þegar ég kom, hvort sem ég var svangur eða vantaði fé- lagsskap. Ef svo ólíklega vildi til að þú værir ekki heima þegar ég kom, var gott að vita af lyklinum undir vett- lingnum í þvottahúsinu svo að ég kæmist inn og gæti fengið mér mjólk og kex. Þó að húsið hafi einstaka sinn- um verið læst, var fangið þitt alltaf opið. Takk fyrir allt, elsku amma mín. Aðalsteinn Ingi Erlendsson. Alfaðir, breið þú yfir lönd unað og gæsku þína. Blessaði Jesús, bróðurhönd berðu á þjáning mína. Andaðu, Guð, á eymd og kröm, andvöku-léttu nætur, búðu um sár og brotalöm, blessaði Jesús mætur. Líknandi tak í lófa minn, láttu mig ekkert saka. Algóði faðir, engil þinn yfir mér láttu vaka. (Einar J. Eyjólfsson.) Hinsta kveðja Ingi og Kristrún. Elsku Imba. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti, þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð. Þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir.) Elsku Alli, Ingi, Rósi, Soffía, Inga Magga og fjölskyldur. Okkar innileg- ustu samúðarkveðjur. Sigríður, Hjördís og Stefanía. INGIBJÖRG HJÖRLEIFSDÓTTIR Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, BALDUR BJÖRNSSON, Borgarsíðu 13, Akureyri, lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mið- vikudaginn 9. febrúar. Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju mánu- daginn 21. febrúar kl. 13:30. Guðrún Fanney Guðmundsdóttir, Karl Líndal Baldursson, Allen Gumisad Ongue, Borgþór Baldursson, Sigrún Þórólfsdóttir Hermann Baldursson, Guðmundur Ingi Baldursson, Kolbrún Þórarinsdóttir, Guðrún Halldóra Baldursdóttir, Hjálmar Ólafsson, Elínborg Baldursdóttir, Elvar Þór Sigurjónsson, Ingibjörg Baldursdóttir, Ingi Sigurbjörn Hilmarsson, Björn Stefán Baldursson, Jónas Helgi Baldursson og barnabörn. Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi, JÓN MARINÓ STEFÁNSSON, Austurbergi 30, lést á heimili sínu þriðjudaginn 15. febrúar sl. Jarðsungið verður frá Grafarvogskirkju miðvikudaginn 23. febrúar kl. 13.00. Aðalheiður S. Jónsdóttir, Einar Baldvinsson, Stefanía Gerður Jónsdóttir, Þórður Jónsson og barnabörn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.