Morgunblaðið - 28.02.2005, Blaðsíða 16

16 MÁNUDAGUR 28. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LÍF
Glæsileg húsgögn frá Brasilíu
Kirkjulundi 17 (v/Vífilsstaðaveg) Garðabæ
Sími: 565 3399
FYRIR HEIMILIÐ
OG BÚSTAÐINN
Þú flytur með okkur!
Klettagarðar 1 • Sími: 553 5050
SENDIBÍLASTÖÐIN H.F
sendibilastodin.is
Skemmuvegi 48 • Kópavogi • S: 557 6677
www.steinsmidjan.is
Stein borðplötur og flísar
NÝSMÍÐI - BREYTINGAR - VIÐGERÐIR
HLYNUR SF
alhliða byggingastarfsemi
Pétur J. Hjartarson
húsasmíðameistari
SÍMI 865 2300





 

 





 
!"#$%&'()* +++,-.$-/-,%
Hægt að panta beint af heimasíðu okkar www.hagfiskur.is
sími: 567-7033 • www.hagfiskur.is • hagfiskur@hagfiskur.is
Se
nd
um
hv
ert

á la
nd
se
m
er.
Glæsilegar vörur úr marmara og granít
Höfum opnað sýningarsal í Síðumúla 13 og
bjóðum nú allt að 50% afslátt næstu daga.
Granítflísar frá 2.890m2
Síðumúla 13, S: 517-0077
www.granithusid.is
Granítflísar frá 2.890
Þ
að er alltaf líf og fjör inni
í sal Kópavogsdeildar
Rauða krossins við
Hamraborg á miðjum
miðvikudögum. Rúta er
þá nýkomin úr Hjallaskóla með unga
nýbúa, sem eru að reyna að aðlagast
íslensku samfélagi. Að þessu sinni
voru þeir tólf talsins frá Albaníu,
Póllandi, Taílandi, Víetnam, Kosovo
og Portúgal. Á móti þeim tekur
„ömmufaðmur“ Sigríðar Pálsdóttur,
sem segist vera módel 25 og verði
því líklega áttræð síðar á árinu. Sig-
ríður hefur í tíu ár starfað sem sjálf-
boðaliði hjá Kópavogsdeild Rauða
krossins og segist sannarlega njóta
hverrar stundar, líkt og þiggjendur
þjónustunnar geri vonandi. „Ég trúi
því að geri maður öðrum gott geri
maður sjálfum sér best,“ segir hún í
samtali við Daglegt líf og snýr sér
síðan að ungu Íslendingunum, sem
eru að tínast inn einn af öðrum og
bíða í ofvæni eftir því hvaða
skemmtilegheit Sigríður ætlar að
töfra fram að þessu sinni.
Matarást og spennulosun
Hún stjórnar af röggsemi og byrjar
á því að láta börnin tjá tilfinningar
með hreyfingu til að losa um spennu,
eins og hún orðar það. „Þetta er
sambland af drama og leikfimi, en
sjálfri finnst mér mjög gaman að
hreyfa mig eftir tónlist. Það fylgir
því óneitanlega mikil spenna að setj-
ast að í nýju landi við óþekktar að-
stæður, en í þessum krökkum er
geysilegur rytmi og hann þarf að
virkja og hrista saman hópinn við
nýjar aðstæður. „Satt best að segja
held ég þó að þau hafi bara matarást
á mér því þeim finnst bæði pönnu-
kökurnar og skúffukakan mín svolít-
ið góð.“
Það er þó ekki alveg rétt því Sig-
ríður hefur athygli hópsins óskipta
þegar hún tekur til máls og fer að
tala til krakkanna og í kjölfarið
fylgja nokkrar dæmisögur úr dag-
lega lífinu, sem gott er að læra af.
„Daglegt líf fyrri tíma er gott sögu-
efni þegar virkja þarf viljann til
sjálfshjálpar við erfiðar aðstæður.
Svoleiðis dæmisögur falla vel að
börnum, sem eru að koma inn í nýtt
þjóðfélag þar sem allt er framandi
og erfitt.“ Loks beinist athyglin að
pinklum og körfum, sem Sigríður
hefur komið með að heiman. Þegar
betur er að gáð kemur í ljós dót og
spil af ýmsum toga, sem barnabörn-
in átta hafa átt aðgang að heima hjá
ömmunni. Nýbúarnir kunnu svo
sannarlega að meta gamla dótið.
Tveir elstu drengirnir byggðu úr
trémekkanói og í öðrum hópi sátu
sjö börn frá fimm þjóðlöndum og
byggðu án allra árekstra fínasta
miðaldakastala úr gamla „playmo-
inu“.
Málörvun og fræðsla
Starf með ungum innflytjendum er
nýtt verkefni, sem hófst í mars-
byrjun 2004 og er unnið í samvinnu
við móttökudeild nýbúa í Hjalla-
skóla. Börnin, sem eru á aldrinum 7–
15 ára, koma einu sinni í viku eftir
skóla í sjálfboðamiðstöð deild-
arinnar og geta meðal annars fengið
málörvun og fræðslu um tómstunda-
starf í Kópavogi í gegnum kynning-
arstarf og vettvangsferðir. Markmið
verkefnisins er að auðvelda börnum
af erlendum uppruna aðlögun að ís-
lensku samfélagi og virka þátttöku í
því.
Sjálfboðaliðar í starfi með ungum
innflytjendum hafa að mestu leyti
verið háskólanemar á þrítugsaldri,
en alltaf er þörf fyrir fleiri sjálf-
boðaliða, að sögn Kamillu Ingibergs-
dóttur, framkvæmdastjóra Kópa-
vogsdeildar Rauða krossins.
„Svona sjálfboðaliðastarf gerir
vissulega kröfur til manns og það
þarf að nýta það sem maður hefur
lært á starfsævinni og helst þarf að
finna upp eitthvað nýtt,“ segir Sig-
ríður, sem er Grundfirðingur að ætt
og uppruna og vann lengst af sem
íþróttakennari við Öskjuhlíðarskóla.
Þegar hún lét þar af störfum fyrir
tíu árum, þá sjötug að aldri og orðin
ekkja þremur árum áður, bjó hún
sér til sína eigin stundaskrá til að
detta ekki niður í einsemdina, sem
margir lenda í við þessi tímamót í líf-
inu.
„Ég gekk til liðs við svokallaða
sjúkravini, sem er um tuttugu
manna hópur sjálfboðaliða í Sunnu-
hlíð. Ennfremur fór ég í Senjorítu-
kórinn, sem er angi úr Kvennakór
Reykjavíkur og undir stjórn Sigrún-
ar Þorgeirsdóttur, en í hann komast
aðeins sextugar frúr og eldri. Á dag-
skránni var líka bókband, gamlir
dansar og línudansar, en það
skemmtilegasta sem ég hef gert í
sjálfboðastarfinu var að fara í
yngstu bekkina í Snælandsskóla síð-
astliðna tvo vetur og segja börn-
unum frá Íslandi minna æskudaga.
Eftir þá reynslu óska ég þess að allir
grunnskólar hefðu afa- eða ömmu-
tíma á stundaskrá að minnsta kosti
einu sinni í mánuði því Ísland fyrir
iðnbyltingu er í þeirra augum eins
og gamalt ævintýri.“
Að lokum segir Sigríður: „Reyni
maður ekki að hjálpa sér sjálfur er
varla von að aðrir geri það. Mín lífs-
sýn er nefnilega sú að það geti eng-
inn notið lífsins fyrir mann ef maður
ekki vill gera það sjálfur.“
 SJÁLFBOÐALIÐI | Starfar með ungum innflytjendum
Nýt sannarlega
hverrar stundar
Morgunblaðið/Þorkell
Þegar Sigríður Pálsdóttir sá sjötug fram á starfs-
lok bjó hún sér til stundaskrá og er nú sjálfboðaliði
í starfi með ungum innflytjendum. Hún sagði
Jóhönnu Ingvarsdóttur að vilji til sjálfshjálpar
væri mikilvægur því ef menn reyndu ekki að hjálpa
sér sjálfir væri varla von að aðrir gerðu það.
join@mbl.is
Sigríður Pálsdóttir sest niður með börnunum og lætur þau tjá tilfinningar
með hreyfingu til að losa um spennu, eins og hún orðar það.
Krakkarnir spila og fara í leiki.