Morgunblaðið - 22.05.2005, Blaðsíða 37

Morgunblaðið - 22.05.2005, Blaðsíða 37
Sýningin í Cornell-safni stendur til 28. maí, en vefurinn sem settur hefur verið upp í tilefni að sýning- unni er ekki síður fróðlegur. Vefslóð: www.rmc.library.cornell. edu/collector/willcase/willcase2. html bitur í kjölfarið, sagði stöðu sinni við Cornell-háskóla lausri og kom ekki oftar til Bandaríkjanna nema til að heimsækja aldraða móður sína. Fiske og Flórens Fiske-hjónin bjuggu í Flórens er þau giftu sig, þótt þau dveldu stærstan hluta síns 17 mánaða hjónabands í Egyptalandi. Egypskt loftslag átti enda að hafa góð áhrif á heilsu frúarinnar. Eftir andlát Jennie fjárfesti Fiske síðan í villu í San Domenico, í hæðunum fyrir ofan Flórens og hét hún upp- runalega Villa Gherardesca. Fiske kaus hins vegar að kalla hana Villa Landor eftir fyrri eiganda, breska rithöfundinum Walter Savage Landor, þó húsið hafi nú hlotið sitt fyrra nafn að nýju. Í bókinni Le Ville di Firenze di qua d’Arno – Villurnar í Flórens hérna megin Arno fljótsins, sem gefin var út í Flórens árið 1954, er skrifað: „Ef Walter Savage Landor gengi eftir skuggsælu trjágöngun- um sem liggja að byggingunni sem falin er af háum síprustrjám er líkjast leiktjaldi myndi hann varla þekkja fallegu villuna sína í San Domenico, sem Alessandrini lét gera upp á 16. öld og Landor lét síðar gera upp.“ Fiske lét byggja hæð ofan á villuna og gerði síðan upp dúfnahús ofan á villunni í ann- arri mynd en það var upprunalega. Bera má saman upprunalegt útlit villunnar og hvernig hún lítur út í dag. Þegar John Foster gaf 1869 út ævisögu Landors var á bókarkáp- unni lítil mynd af villunni í Fiesole. Súraldin frá Líbanon og lerkitré mynda einskonar ramma utan um villuna og á lágri og við- hafnarlegri framhlið hússins var voldugri útidyrahurð komið fyrir sem fjögur þrep lágu upp að, gluggakistur skreyttu þá aðra hæðina í stað svalanna og svo var þriðja hæðin lýsandi fyrir þær fjöl- mörgu breytingar sem orðið höfðu frá upprunalegu útliti villunnar. Þegar Landor keypti villuna 1830, og þar sem hann eyddi í mak- indum síðustu árum annars æv- intýralegrar ævi, prýddu vínviðir og ólífutré grundirnar í stað sípr- us-, súraldin- og eikartrjánna sem hann síðar plantaði þar og í dag fela húseignina. Charles Dickens sá villuna árið 1845, áður en breytingar voru á henni gerðar og komst hann við er hann virti húsið fyrir sér frá klaustursveggnum í San Domen- ico. Í eigu Dazzi-fjölskyldunnar Þrátt fyrir að villan hafi í dag misst þann íburðarlausa og ein- falda stíl er einkenndi hana áður er engu að síður um glæsihúsnæði, búið fögrum húsgögnum, að ræða. Fjöldi frægra einstaklinga hefur líka dvalið þar og nægir að nefna þau Emerson, Longfellow, Charles Summer, George Elliot og Robert Lytton. Lengi vel var villan í eigu Dazzi- fjölskyldunnar, en árið 1532 hlaut Carlo di Niccoló Federighi hana í heimanmund frá madonnu Cost- anza. Átta árum síðar keyptu Giovanni og Cristofano Alessandr- ini villuna en misstu síðar skuldum vafnir. Gli Ufficiali dell’Abbond- anza seldi Bini-fjölskyldunni síðan villuna árið 1619 og árið 1765 féll hún í hendur greifans Guido della Gherardesca á uppboði hjá bisk- upsembættinu í Fiesole. Á 19. öld- inni voru eigendur hennar svo Landor, Fiske, Richardson og Casardi-fjölskyldan. Fyrir nokkru var það svo lo Spedale degli Innocenti, eða Mun- aðarleysingjastofnun Ítalíu sem keypti villuna af Dapples-fjöl- skyldunni og er það nú undir þeim komið hvort henni verður bjargað eða hún endanlega látin grotna niður. Ástandið í dag er því miður slæmt, en húsið hýsir nú Tónlist- arskólann í Fiesole. Fiske arfleiddi hins vegar Corn- ell-háskólann að villunni og tiltók í erfðaskrá sinni að hana skyldi selja. Á vefsíðu sýningarinnar, sem nú stendur yfir í háskólanum, er hægt að skoða myndir frá tíma Fiske þar, en í húsinu bjó hann til æviloka og um tíma með móður sinni sem fluttist þangað eftir and- lát föður hans. Móðir Fiske bjó þar á árabilinu 1884–1891, en lést í Bandaríkjunum árið 1897. Bókasöfnun Fiskes Fiske var mikill bókasafnari og átti um 8.000 bindi af íslenskum bókum, ein 7.000 eintök af verkum Dante og um 6.000 eintök af bók- um Petrarca. Líkt og með villuna arfleiddi Fiske Cornell-háskóla einnig að bókasafni sínu og er ís- lenska bókasafnið í Cornell-há- skóla því næststærsta íslenska safnið á erlendri grund, en safnið í Konunglegu dönsku þjóðarbók- hlöðunni er það stærsta. Aðalerfingi Fiskes var því Corn- ell-háskóli, en einnig arfleiddi hann Grímsey að peningaupphæð sem er enn þann dag í dag stærsta peningaupphæð sem einstaklingur hefur arfleitt Ísland að. Cornell- háskóli fór í mál við Grímsey í kjölfarið en tapaði. Fjármunina ætlaði Fiske að nýttust til mennt- unar pilta frá Grímsey. Sjálfur kom hann aldrei til eyjarinnar, sem þó vakti mikla forvitni hans og ekki hvað síst fyrir þær sakir að þar væri byggð. Fiske andaðist í Frankfurt í Þýskalandi er hann var þar á ferðalagi. Hann og eiginkona hans eru bæði jarðsett í Cornell Sage Chapel. Höfundur er fréttaritari Morgunblaðsins á Ítalíu. MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. MAÍ 2005 37 Egilsstaðir | Valaskjálf á Egils- stöðum hefur nú skipt um eigend- ur í þriðja skiptið á sjö ára tíma- bili. Eignarhaldsfélagið Kass á Seyðisfirði er kaupandi og kaup- verð trúnaðarmál. Friðrik Atli Sigfússon er stjórnarformaður félagsins. Um árabil hefur verið rekið hótel í Valaskjálf. Salur hússins er nýttur undir ýmsa félagsstarf- semi á Fljótsdalshéraði og var lengi félagsheimili Egilsstaðabúa. Heimavist hefur verið í húsinu á vetrum fyrir nemendur Mennta- skólans á Egilsstöðum. Húsið er rúmlega 2.200 fer- metrar að stærð. Síðasti eigandi, Sverrir Her- mannsson, keypti hótelið fyrir tæplega þremur árum. Lét hann endurbyggja nokkurn hluta hót- elsins, fjölga herbergjum úr 23 í 40 og hugðist reisa 5.500 fer- metra viðbyggingu á þremur hæðum vestanvert við hótelið, með litlum hótelíbúðum. Friðrik Atli Sigfússon sagði samtali við Morgunblaðið að á næstu dögum yrði upplýst hver áform Kass væru um framtíðarnotkun bygg- ingarinnar. Valaskjálf skiptir enn um eigendur
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.