Morgunblaðið - 06.08.2005, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. ÁGÚST 2005 37
MINNINGAR
sinni mynd ráðgáta eða eins og
segir í Hávamálum. „Hugurinn
einn það veit, hvað býr hjarta
nær.“
Þegar Steini gerist verktaki við
skólaakstur Varmalandsskóla um
nokkurra ára skeið tókst með okk-
ur góður vinskapur enda vorum við
að vinna að hinu sama, að gera
nemendum skólans lífið bærilegt á
leið til og frá skóla og ekki síður í
lengri skólaferðum. Þessi verk
vann Steini af stakri prýði. Ákveð-
inn en hlýr hafði hann lítið fyrir því
að halda uppi aga þannig að börn-
um og unglingum leið vel í návist
hans. Þessi góða regla ásamt því að
halda skólabílnum alltaf hreinum
utan sem innan lýsa honum vel. Þá
er ekki síst að geta hjálpsemi hans,
alltaf tilbúinn að hjálp hver svo
sem verkefnin voru eða hver átti í
hlut. Þessa eiginleika í fari Steina
komu margir auga á og allir þeir
kennarar og starfsmenn skólans
sem með honum ferðuðust höfðu
orð á þegar heim kom. Hafðu þökk
fyrir góðar ferðir hvort heldur við
vorum í bíl eða á góðum fákum.
Bestu samúðarkveðjur sendum
við hjónin eiginkonu, börnum, for-
eldrum, tengdadóttur, tengdamóð-
ur, ættingjum og vinum.
Megi góður Guð styrkja ykkur
öll.
Flemming Jessen.
Tvær litlar systur, Sólveig og
Margrét, minnast vinar síns Steina
skólabílstjóra með söknuði. Það
voru stuttir fætur sem stigu inn í
bílinn hans Steina fyrsta skólaárið
þeirra. Öruggari og tillitssamari
bílstjóra var vart hægt að finna og
treysti móðir þeirra honum fyrir
gullmolunum sínum. Síðar mynd-
aðist sérstakt samband á milli
Steina og Margrétar. Hún laum-
aðist með skólatöskuna sína til
hans og bað hann að geyma hana.
Þarna sat hún hjá honum og þau
spjölluðu saman. Á afmælisdegi
sínum í desember kom Margrét
heim með bangsa sem Steini gaf
henni.
Á erfiðri kveðjustundu fljúga ótal
myndir um hugann: Steini á skóla-
bílnum sínum vinkandi glaðlega,
Steini með lax í hendi að færa okk-
ur, Steini á hestbaki, já, Steini á
ferð og flugi, ljúfur og góður
drengur. Hafðu þökk fyrir allt
elsku vinur. Innilegastar samúðar-
kveðjur sendum við Guðrúnu, börn-
um og öðrum aðstandendum.
Steinunn Árnadóttir,
Sólveig og Margrét.
Elsku Steini, þó þú sért farinn
veit ég að þú verður enn þá stór
hluti af lífi mínu. Þú ert einn af
þeim sem hélst í höndina á mér inn
í fyrstu fullorðins árin, kenndir mér
að drekka svart og sykrað og það
verður ekki hægt annað en að
brosa út í annað þegar ég hræri í
kaffinu mínu á morgnana. Þegar
kemur að kveðjustund hrannast
upp minningarnar og alltaf verður
erfiðara og erfiðara að koma þeim í
orð en þetta ljóð segir allt sem ég
vil segja til þín.
Þó þung séu oft sporin á lífsins leið,
og ljósið svo skelfing lítið.
Skaltu eiga þér von sem þinn vin í neyð,
það virkar, en virðist skrýtið.
Því vonin hún vinnur gegn myrkri og
kvíða,
og veitir þér styrk sinn, í stormi og byl.
Sjá ljósið mun stækka, og þess skammt
er að bíða,
að sólskinið sjáir, ég veit það er til.
(SHL.)
Takk fyrir að þykja vænt um
mig. Þín
Karen (Kæja litla).
Fyrir rúmum þremur árum hitti
ég Steina fyrst, hann brosti að
sjálfsögðu, það var hans merki.
Brosið eða kannski glottið sem náði
til augnanna. Maður gat ekki annað
en brosað á móti, feimin 17 ára.
Eftir þetta var aldrei langt í bros
okkar á milli. Ef að maður var ekki
alveg upplagður, þá var maður
samt alltaf reiðubúinn að taka á
móti brosi Steina Gulla. Það var
svo smitandi, stundum kom það
fyrir að maður skellihló, það þurfti
ekki meira til en að sjá brosandi
andlit Steina gægjast inn úr dyr-
unum. En það var ósjaldan sem að
hann var úti við að vinna og dytta
að.
Skemmtilegustu stundir sem ég
hef upplifað eru þegar þeir feðgar
allir þrír, ræddu málin. Ekki það að
ég hafi haft áhuga á umræðuefninu
í það og það skipti, sem í öllum til-
fellum ef mig misminnir ekki sner-
ust um bíla og vélar. Áhugi minn
fólst í samskiptamynstri feðganna,
sem oftast fólst í því að án langs
tíma liðins voru allir farnir að ríf-
ast, hver í kapp við annan. Án efa
höfðu allir rétt fyrir sér hver á sinn
hátt. Ég veit ekki hvað olli því en
ég hélt alltaf með Steina, hann var
jú elstur. Hann fékk mann með sér
í lið, blikkaði mann og glotti, eins
og hann væri að segja ,,fylgstu nú
með“.
Nú er minningin um brosið það
sem yljar mér, minning um góðan,
yndislegan mann lifir í hjarta mínu
og allra þeirra sem kynntust hon-
um.
Ég lít til himins, hann grætur
með mér.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku Steini minn, Guð vakir yfir
þér og veitir okkur sem að lifum
styrk í þessari miklu sorg.
Ég sendi samúðarkveðju til fjöl-
skyldu og vina Steina Gulla, góður
drengur er fallinn frá.
Ykkar
Arna Þrándardóttir.
Í dag kveðjum við Steina, vin
okkar, sem fallinn er frá langt fyrir
aldur fram. Andlát náins vinar og
ættingja er nokkuð sem ekki er
hægt að búa sig undir og erfitt að
sætta sig við. Eitt af því fáa sem
hægt er að gera á slíkum stundum
er að láta hugann reika og gefa sig
á vald minningunum þar sem þær
smæstu geta reynst okkur mikil-
vægar á erfiðum stundum. Hug-
urinn stöðvast við Ölvaldsstaði í
Borgarfirði, og sjáum við Steina
klæddan reiðbuxum og köflóttri
vinnuskyrtu, skælbrosandi á
túninu, í gerðinu eða að fást við
bíla eða vélar á hlaðinu. Steini hafði
ávallt mikið fyrir stafni hvort held-
ur sem hann var að bjástra við vél-
ar eða skepnur, en hvort tveggja
virtist farast honum jafn vel úr
hendi. Fyrir utan dugnað og elju-
semi bjó Steini yfir miklum mann-
kostum, hann var einstaklega
hjartahlýr, barngóður, mikill húm-
oristi, stutt í stríðnina og brosið.
Ófá eru skiptin sem við sátum í eld-
húsinu þeirra Gunnu, drukkum
kaffi og belgdum okkur út af kræs-
ingum, og veltum fyrir okkur lífinu
og tilverunni og spjölluðum um alla
heima og geima. Þessi samtöl okk-
ar og vangaveltur voru mér ávallt
til mikillar ánægju. Fjölskyldan var
Steina ávallt ofarlega í huga og
horfði hann með stolti á börnin sín
sem hafa orðið þeirrar gæfu aðnjót-
andi að hafa erft kosti hans.
Nokkrum dögum áður en Steini fór
í sína hinstu för, heimsóttum við
Bryndís dóttir mín frændfólkið á
Ölvaldsstöðum og þá var auðséð að
Steini gekk ekki heill til skógar.
Hann hafði átt við veikindi að
stríða síðustu mánuðina sem reynd-
ust honum erfiðari en nokkur gerði
sér grein fyrir. Þrátt fyrir heilsu-
brestinn var brosið ekki langt und-
an og kvaddi hann mig hlæjandi og
sagði okkur að koma sem allra
fyrst aftur í sveitina.
Ég, Bebba og Bryndís kveðjum
með söknuði og trega vin sem var
okkur afskaplega kær. Við vitum að
á nýjum slóðum verður vel tekið á
móti þér. Hvíl í friði, kæri vinur.
Allri fjölskyldunni vottum við
okkar dýpstu samúð og megi góður
guð styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Stefán Eyjólfsson.
Elsku langamma mín.
Mér fannst þú alveg
einstök kona. Ég leit á
þig sem mína aðra móð-
ur.
Við tvær vorum ávallt góðar vin-
konur og alltaf gat ég leitað til þín ef
mig vantaði huggun. Þolinmóð og
bjartsýn varstu alltaf, sama hvað
bjátaði á. Þú ein studdir mig er aðrir
studdu mig ekki, því þú þekktir mig
manna best og varst alltaf svo stolt
af mér.
ÁGÚSTA STEINUNN
ÁGÚSTSDÓTTIR
✝ Ágústa SteinunnÁgústsdóttir
Ward fæddist í
Reykjavík 29. október
1914. Hún lést á
Landspítala í Foss-
vogi 8. júlí síðastlið-
inn og var útför henn-
ar gerð frá Dóm-
kirkjunni 18. júlí.
Elsku Ágústa
langamma mín, ef þú
gætir bara vitað
hversu sárt ég sakna
þín, ég er þakklát fyr-
ir hversu vel ég kynnt-
ist þér og hve ljúf og
elskuleg langamma þú
reyndist mér ávallt.
Við eigum margar
minningar saman, þú
fræddir mig oft um
gömlu dagana, það
var ætíð gaman. Þess-
ar minningar mun ég
geyma djúpt í mínu hjarta og aldrei
mun ég gleyma þinni visku og þínu
brosi bjarta.
Ég kveð þig nú með tár í augum og
söknuði í hjarta mínu. Ég bið til
Guðs með vonarbæn að ég megi sjá
þig aftur er minn tími kemur.
Þín að eilífu,
Birgitta.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is (smellt
á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda inn minn-
ingar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna skilafrests
er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum - mælt í
Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvaddur er virðingu sína
án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur senda inn.
Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, fæddist,
hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvað-
an útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til að þetta komi að-
eins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minning-
argrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda hana á
myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
HALLDÓRS JÓNSSONAR
frá Sunnutúni, Eyrarbakka,
Baugstjörn 6,
Selfossi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Heilbrigðisstofnunar Suðurlands
og öllum þeim, sem önnuðust hann í veikindum hans, fyrir einstaka um-
hyggju og alúð.
Valgerður Jóna Pálsdóttir,
Ingunn Hinriksdóttir, Sigurður Ingólfsson,
Jón Halldórsson, Svana Pétursdóttir,
Stefán Anton Halldórsson, Erna Friðriksdóttir,
Páll Halldórsson, Ingibjörg Eiríksdóttir,
Anna Oddný Halldórsdóttir, Jón Arnar Sigurðsson,
afabörn og langafabörn.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
SIGRÍÐAR ANTONSDÓTTUR,
Sogavegi 20,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki líkn-
ardeildar Landakoti, deild 11G, 11E, göngu- og dagdeild krabbameins-
lækninga á Landspítala við Hringbraut og heimahjúkrun.
Kærleikur ykkar, góðvild og hlýja var og er okkur styrkur.
Guð blessi ykkur öll.
Birgir Guðmundsson, Ásdís Guðnadóttir,
Bragi Guðmundsson, Margrét Gísladóttir,
Anton Örn Guðmundsson, Guðný Björgvinsdóttir,
Sigurjón Guðmundsson, Kristín Gunnarsdóttir,
Stefán Guðmundsson, Stefanía Muller,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
JÓNU SVEINBJARNARDÓTTUR
fyrrum húsfreyju á Hamrafelli,
Mosfellsbæ.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Hlaðhömrum og
deild 2B á hjúkrunarheimilinu Eir fyrir góða og
hlýja umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Sigríður Birna Ólafsdóttir, Ingimar S. Hjálmarsson,
Guðný Margrét Ólafsdóttir, Elías Ingvarsson,
Finnur Ingimarsson, Kolbrún Guðjónsdóttir,
Ólafur Ingimarsson, María Pálsdóttir,
Hjálmar Ingimarsson, Elísa Hörn Ásgeirsdóttir,
Ólöf Jóna Elíasdóttir,
Sigríður Birna Elíasdóttir, Daníel Helgi Reynisson,
Sigmar Jósep, Katrín Rós, Ingibjörg Sólveig,
Úlfur og Svanhildur Sól.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð vegna
andláts móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SIGURBJARGAR HELGADÓTTUR,
Hornbrekku,
Ólafsfirði.
Ragnheiður Brynjólfsdóttir, Gunnar Berg,
Helga Pálína Brynjólfsdóttir, Jón Gauti Jónsson,
Sigrún Helga Guðjónsdóttir,
Brynjólfur Sveinn Birgisson,
Silja Bára Ómarsdóttir,
Brynjólfur Ómarsson,
Brynjólfur Sveinsson,
Sandra Hrönn Sveinsdóttir,
Birkir Guðjón Sveinsson
og langömmubörn.