Morgunblaðið - 30.10.2005, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30. OKTÓBER 2005 51
MINNINGAR
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj,
s. 691 0919
Helluhrauni 10, 220 Hf.,
sími 565 2566,
www.englasteinar.is
Englasteinar
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Sverrir
Einarsson
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
✝ Elín Ása Jóns-dóttir fæddist í
Baldursheimi í
Arnarneshreppi í
Eyjafirði 6. maí
1913. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 18.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Jón
Júlíus Ásgrímsson
bóndi, f. 1871, d.
1957, og Jónína
Guðrún Hallgríms-
dóttir húsmóðir, f.
1876, d. 1931. Hún var yngsta
barn þeirra hjóna og ólst upp í
foreldrahúsum til
átján ára aldurs
eða þar til móðir
hennar lést. Systk-
ini Elínar Ásu voru
Hallfríður, f. 1902,
d. 1903, Hulda, f.
1904, d. 1938, Hall-
grímur, f. 1907, d.
1984, og Aðal-
steinn, f. 1910, d.
1989.
Elín Ása var
jarðsunginn frá
Keflavíkurkirkju
föstudaginn 21.
október, í kyrrþey að hennar
eigin ósk.
Mamma Ella, eða „mammella“
eins og ég kallaði hana stundum, er
gengin í lið með englum guðs og efast
ég ekki um að hún gegni því hlut-
verki með kærleik.
Síðasta árið var ansi þreytt hjá
henni og þegar veikindin herjuðu á
nú í lokin var fátt um varnir, en allan
tímann lét hún vel af sér, kvartaði
ekki. Síðustu vikuna var vakað yfir
henni allan sólahringinn og var nafna
hennar Elín Ása þar í aðalhlutverki
og veitti henni ómetanlega sálarró, á
nóttinni lá hún við hlið „ömmellu“ og
hélt í hönd hennar og leiddi hana að
hliði himnaríkis, þar kvaddi hún
unga nöfnu sína með einu saknaðar-
tári í síðasta andartakinu.
Ella þurfti að leita lækninga til
Vífilstaða vegna berklasjúkdóms
sem herjaði á hana rétt um þrítugt
og þar kynnist hún ömmu minni
Maríu Guðmundsdóttur og tókust
með þeim góð kynni.
Þegar nær dregur jólum og amma
er á förum heim til Keflavíkur getur
hún ekki hugsað sér að þessi unga
kona dvelji á sjúkrahúsinu yfir jólin
svo fjarri heimahögum og ástvinum,
svo að amma bauð henni með sér og
dvaldi Ella í faðmi fjölskyldu okkar
yfir hátíðarnar. Ella varð á sömu
stundu ein af fjölskyldunni og dvald-
ist í Keflavík svo lengi sem hún hafði
heilsu til.
Ellamamma tók á móti mér þegar
ég kom í þennan heim og leit á mig
sem sinn eigi son. Þetta varð til þess
að ég átti tvær mömmur.
92 ár er langur æviferill og eru það
vissulega forréttindi að fá að njóta
jarðvistar og fylgjast með ástvinum
sínum svo lengi og vera í sæmilega
góðu lagi. Aðstæður sem hún elst
upp við eru illskiljanlegar okkar kyn-
slóð og hvað þá afkomendum okkar.
Ein af sögum hennar frá æskuárum
sínum var að þegar hún sótti nám í
sveitinni, hafði faðir hennar smíðað
skauta handa henni úr hrossaleggj-
um, á þeim hafði hún svo skautað á
flóanum til skólans. Húsakynnin
voru ekki uppá marga fiska á þessum
tíma. Bærinn Baldursheimur í Eyja-
firði var þá torfbær hitaður upp með
mó, ekkert rafmagn og enginn sími.
Hún lýsti ástandinu frostavetur-
inn 1918 þegar hún var aðeins 5 ára,
þennan vetur eins og reyndar marga
aðra voru systkini hennar meira og
minna allan veturinn vafin í sængur
til að halda á sér hita.
Ella í Alþýðunni var hún kölluð
þann áratug sem hún vann hjá
brauðgerð Alþýðunnar sem var stað-
sett við Hafnargötuna í Keflavík,
ekki langt frá Gaggó, en þaðan lá
straumur táninga í löngu frímínútun-
um til að fá sér marsípan og negra-
koss, var oft mikill hasar í þessari
litlu verslun sem rúmaði ekki nema
20 nemendur. Þá reyndi oft á and-
legan styrk hennar en þar var henni
ekki í kot vísað.
Seinni hluta starfsævinnar, eða í
nær tvo áratugi var hún hjá verslun
Nonna og Bubba, fyrst í vefnaðar-
vörudeild og síðustu árin í bús-
áhaldadeild, þá var hún kölluð Ella í
Nonna og Bubba.
Hjá þeim félögum undi Ella hag
sínum vel og til marks um þá vináttu
sem áskapaðist má geta þess að
Bubbi kom í eigin persónu um hver
jól í um tvo áratugi eftir að hún hætti
að vinna og færði henni bók í jólagjöf.
Elsku mammella, ég vil þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir mig
og mína, guð veri með þér.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(Valdimar Briem.)
Sérstökum þökkum viljum við
koma til starfsfólks Heilbrigðisstofn-
unar Suðurnesja, starfsfólki Hlé-
vangs í Keflavík og Víðihlíðar í
Grindavík fyrir framúrskarandi
umönnun gagnvart Elínu Ásu sem
reyndist bæði henni og okkur ómet-
anlegur stuðningur.
Einar Guðberg og Guðný.
Elsku amma mín, nú hefur þú
fengið þína langþráðu hvíld. Í dag
varst þú jarðsett, það var svo erfitt
að sleppa þér en ég veit að þú ert hjá
mér og huggar mig þegar mér líður
illa og hlærð með mér þegar mér líð-
ur vel. Við höfum frá fyrstu tíð náð
vel saman, ég var alltaf svo mikil
ömmustelpa og fannst fátt betra en
að fara til þín og kúra hjá þér. Það
var alveg sama hvað veröldin virtist
svört þá lýstir þú hana upp með brosi
þínu og yndislega hlýja faðmi. Ég
man þegar ég ætlaði að elda í fyrsta
skipti hakk og spaghetti og mig lang-
aði í alveg eins og þú bjóst til. Ég
hringdi í þig og fékk nákvæmar upp-
lýsingar um hvernig ætti að elda
þennan flókna ítalska rétt, og viti
menn, það tókst aldrei að gera alveg
eins og þú gerðir. Það var alveg sama
hvað þú eldaðir, þá var það besti
matur í heimi, eldaður af ást og
natni. Ég var þeirrar blessunar að-
njótandi að fá að eyða síðustu dög-
unum þínum í þessu lifanda lífi með
þér og fékk að ganga með þér síðustu
sporin og kvaddir þú mig með tári og
sátt.
Elsku amma mín, ég vil að þú vitir
að ég elska þig og sakna þín.
Blessuð sértu sveitin mín!
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, fjöllin, áin þín
– yndislega sveitin mín! –
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu sveitin mín!
sumar, vetur, ár og daga.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína,
þakkarklökkva kveðjugjörð,
kveð ég líf þitt, móðir jörð.
Móðir bæði mild og hörð,
mig þú tak í arma þína.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína.
(Sigurður Jónsson.)
Elsku amma, takk fyrir allt, ég
elska þig, þín
Elín Ása.
Elsku amma Ella, í dag kyssti ég
þig bless í síðasta sinn. Það var mjög
sárt, þó svo hjartað sé sátt. Loks ertu
komin til allra þeirra sem þú hefur
saknað svo sárt. Loks ertu laus úr
líkamanum sem bar þig ekki lengur.
En mikið óskaplega á ég eftir að
sakna þín, hlýja brossins, mjúka
faðmsins, sérstaka raddblæsins og
einstaklega mjúku húðarinnar.
Þegar ég hugsa til þín núna er mér
minnisstæðust sú æskuminning mín
um þig þegar ég kom í heimsóknir til
þín á Hringbrautina. Ég sé fyrir mér
nafnið þitt á bjöllunni á rauða stóra
húsinu. Með tilhlökkun í hjarta ýtti
ég á hnappinn. Svo kom hljóð úr læs-
ingunni ég opna hurðina vitandi það
að hinum megin býður þú spennt eft-
ir að fá að sjá hver sé að koma. Hún
er ógleymanleg þessi sýn sem alltaf
tók á móti mér. Þarna stendur þessi
háa, tignarlega gamla kona í dyra-
gættinni hinum megin við stigapall-
inn (sem í minningunni er óskaplega
stór!), alltaf í blússu, pilsi og brúnum
nælonsokkum, með einlægt bros á
vör. Og þegar hún sá mig rak hún
upp gleðióp: ,,Nei… er þetta hún
Gauja!?“ og slær á lærin á sér, beygir
sig í hnjánum, breiðir út faðminn og
hlær! Alltaf jafn ánægð og hissa að
sjá mann svo einlægnin skín úr aug-
unum. Og þau skipti sem ég hitti á
þig með spilafélögum þínum, ýmist í
félagsmiðstöðinni eða Hlévangi,
varstu alltaf svo montin. Lést mig
setjast á lærið á þér og sagðir stolt:
,,Þetta er ömmustelpan mín!“ Þú
sagðir eitt sinn við mig að ég hefði
hjúkrandi hendur og því mætti ég
aldrei gleyma. Ég er svo stolt af því
að þú skyldir hugsa til mín þannig og
að hendur mínar gerðu þér gott.
Elsku amma, ég er svo lánsöm að
hafa átt þig, þú átt alltaf stað í hjarta
mínu.
Mikið óskalega hugsa ég hlýtt til
allra þeirra sem hafa hugsað svo vel
um ömmu mína þegar hún þurfti á að
halda. Fyrst á Hlévangi, svo Víðihlíð
og loks á sjúkrahúsinu í Keflavík.
Hún lét alltaf mjög vel af ykkur og
þið getið verið stolt af ykkar starfi.
Bless, elsku amma Ella, þín
Guðríður.
Elsku amma mín, núna ertu farin
frá okkur og þó svo að maður hugsi
að það var gott fyrir þig að fá að fara
þá sleppur maður ekki við sorgina
sem situr eftir. En sem betur fer lifa
minningarnar og þær voru margar
og góðar. Mig langar til að rifja upp
þær minningar þegar ég kom alltaf
til þín eftir skóla, í 1–2 vetur, þegar
ég var u.þ.b. 9 ára gömul. Eftir að þú
varst búin að gefa mér að borða lagð-
ist ég í hornið á sófanum. Þú settist á
þinn stað í sófanum og last bókina
um hana Öddu litlu fyrir mig og oft
sofnaði ég nú út frá því. En svo þegar
ég kom næsta dag vildi ég nú að við
byrjuðum á bókinni upp á nýtt. Við
lásum fyrstu blaðsíðuna svo oft að ég
kunni hana utanbókar. Alltaf ímynd-
aði ég mér að sagan um Öddu litlu
gerðist fyrir utan heimilið þitt á
Hringbrautinni. Við gerðum nú
margt fleira saman, þú sýndir mér
m.a. hvernig ætti að spila á greiðu og
kenndir mér ýmsar skondnar setn-
ingar eins og að vera með stert í
hárinu, mér fannst það nú svolítið
furðulegt að fólkið fyrir norðan talaði
svona en þú hlóst nú bara af við-
brögðunum mínum. Ég gat nú eytt
miklum tíma í að skoða nælusafnið
þitt aftur og aftur. Einnig spiluðum
við mikið saman og oft upp á vinn-
inga sem vildi svo til að ég vann nú
oftast hvort sem ég vann spilið eða
ekki. Minningarnar eru mun fleiri,
en þetta var tíminn sem við rifjuðum
svo oft upp þegar við hittumst.
Elsku amma mín, takk fyrir frá-
bæran tíma og yndislegar minning-
ar.
Þín
Bonnie.
Jæja, nú er komið að kveðjustund
amma Ella. Hvernig er hægt að
kveðja svona ástríka konu sem gaf
endalausa ást og umhyggju allt sitt
líf? Það er mér mjög erfitt, þú gafst
mér svo mikið að ég er fullur af
dásamlegum minningum frá þér.
Fyrsta minningin af þér sem ég man
eftir var í Nonna og Bubba í Kefla-
vík, og hvað það var gaman að koma í
búðina og hlaupa í fangið þitt og þú
sagir alltaf „er Haukur minn kom-
inn“ og faðmaðir mig svo að ég fann
hvað þú elskaðir mig mikið. Þú hafðir
rosalega gaman af því að fara með
kvæði og fórst með þau mörg, ótrú-
legt hvað þú mundir mörg og orðin
92 ára. Þú sagðir við mig að þú fannst
ástina ung og þið voruð rifin í sund-
ur, og þú fannst aldrei lífsförunaut,
sorgarsaga og segir margt um þig,
þú elskaðir bara einn mann.
Jæja amma mín, ég verð víst að
kveðja núna en við eigum eftir að
hittast aftur, ég sakna þín gríðarlega
mikið. Bless bless amma Ella mín og
þú veist hvað ég elska þig mikið.
Ég aldrei hef lofað að brautin sé bein,
né blómstígar gullskrýddir alla leið heim.
Ég get ekki lofað þér gleði án sorgar,
á göngu til himinsins helgu borgar.
En eg hefi lofað þér aðstoð og styrk,
og alltaf þér birtu þó leiðin sér myrk.
Mitt ljúfasta barn ég lofað þér hef,
að leiða þig sjálfur hvert einasta skref.
(Staðf. Hjálmar Jónsson.)
Þinn
Haukur.
Elsku amma Ella mín, þú ert búin
að vera frábær allt mitt líf og hluti af
því. Drottinn Guð þinn mun passa
þig þarna uppi.
Það er mjög erfitt að kveðja svona
frábæra konu, ég á eftir að elska þig
allt mitt líf. Það var mjög gaman að
sjá hvað þú manst svo mörg ensk orð
92 ára gömul þegar að ég kom að
heimsækja þig á spítalann.
Elsku besta amma Ella, þú átt eft-
ir að vera helmingur af lífi mínu allt
mitt líf. Elska þig og skemmtu þér
vel þarna uppi.
Þín
Alexandra Marý.
ELÍN ÁSA
JÓNSDÓTTIR
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur renn-
ur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvadd-
ur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar