Morgunblaðið - 02.11.2005, Side 38

38 MIÐVIKUDAGUR 2. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Árni HinrikJónsson fæddist
í Keflavík 19. nóv-
ember 1909. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
22. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Björg M.
Magnúsdóttir, f. 6.
október 1875 í
Vestmannaeyjum,
d. 1949, og Jón
Bergsteinsson, f.
1876 í Keflavík.
Hann fórst af mót-
orbáti á Borgarfirði eystri 11.
september 1911. Nokkrum árum
síðar var Árna komið í fóstur hjá
Jórunni Jónsdóttur og Helga Ás-
björnssyni í Innri- Njarðvík. Þau
gengu honum í foreldrastað.
Systkini Árna voru Annelíus og
Jóna Björg.
Eiginkona Árna var Eðalrein
Magdalena Ólafsdóttir, f. á Hell-
issandi 1914, d. 1999. Foreldrar
hennar voru Björg Guðmunds-
dóttir, f. á Hellis-
sandi 1890, d. 1985
og Ólafur Jóhann-
esson, f. á Malarrifi
1889, d. 1955.
Börn Magdalenu
og Árna eru: Ólafur
Kristófer, eigin-
kona Käte Árnason,
Jórunn Helga, eig-
inmaður Birgir D.
Sveinsson, Auður
Jóna, eiginmaður
Sæmundur Hinriks-
son, og Ingveldur
Jóhanna. Afkom-
endur eru 51.
Árni lauk vélstjóraprófi 1934.
Hann var vélstjóri á mótorbátum
og starfaði síðan um tíma í Drátt-
arbraut Keflavíkur. Lengstan
hluta starfsævinnar vann Árni
hjá Olíusamlagi Keflavíkur og
einnig í 25 ár hjá Slökkviliði
Keflavíkur.
Útför Árna Hinriks fer fram
frá Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Í dag kveð ég hann afa minn
hinstu kveðju en hann kvaddi þenn-
an heim laugardaginn 22. okt., tæp-
lega 96 ára gamall. Auðvitað vissi ég
að það kæmi að þessu einn daginn
en einhvern veginn var ég samt
ekki undir það búin og kannski að
mér hafi þótt það sjálfsagt að afi
yrði bara alltaf til. Þó svo að hans
ævi hafi verið á enda runnin er
sorgin og söknuðurinn yfir brottför
hans engu minni. Ótalmargar
myndir koma upp í huga minn þeg-
ar ég hugsa til þess er ég var lítil
stelpa sem kom til ömmu og afa í
heimsókn. Ég og afi í vinnunni í ol-
íusamlaginu, röltandi á milli
bátanna á bryggjunni, rabbandi við
kallana og jafnvel að fá eina ýsu eða
tvær í soðið. Við afi að drekka
kvöldkaffið sem samanstóð af jóla-
kökusneið og heitu kakómalti sem
amma hafði útbúið handa okkur á
meðan við horfðum á seinni frétt-
irnar. Við að brasa í bílskúrnum þar
sem allt var auðvitað heilagt og
engu mátti hrófla við. Á sumrin fór
ég svo með ömmu og afa í ferðalag
og þá var dvalið í hjólhýsi austur á
Laugarvatni eða í Húsafelli, við
keyrðum um allt og þau fóru með
mig á markverða staði sem í dag
tengjast minningu um þau.
Eftir að ég varð fullorðin kynntist
ég afa mínum á annan hátt og hafði
gaman af því að vera með honum,
hann vissi svo margt og hafði upp-
lifað svo margt á sinni ævi.
Afi var mjög ern og ótrúlega inni
í öllu sem var að gerast í heiminum,
hann átti farsíma og kunni bara
ágætlega á hann þó svo að stundum
fengi maður hringingar svona út í
bláinn. Ekki eru heldur mörg ár síð-
an hann settist á skólabekk og lærði
á tölvu og sendi fjölskyldunni tölvu-
póst. Hann keyrði sjálfur sinn bíl
þangað til fyrir ári síðan, þegar
sjóninni hrakaði svo ört að hann
varð að leggja skírteininu. Hann var
mikill bílakarl og þegar maðurinn
minn fékk nýjan flutningabíl til um-
ráða fyrir ári síðan þá var haldið
beint á Hlévang og gamla boðið á
rúntinn. Hann lét sig ekki muna um
að vippa sér upp í trukkinn með
stafinn sinn, og hafði gaman af,
hann spurði mikið og skoðaði grip-
inn hátt og lágt, fannst þetta hinn
„mesti eðalvagn“ eins og hann orð-
aði það.
Eitt af því skemmtilega sem ég
erfði frá afa mínum var skódella,
hann átti ógrynni af skóm og alltaf
þegar við hittumst þá tók hann eftir
því hvernig skóm maður var í. Hann
sagði mér það að áður fyrr hefði
hann oft keypt sér skó og jafnvel
laumað þeim í hrúguna svo amma
tæki ekkert eftir því. Svo hlakkaði í
honum við tilhugsunina um að geta
gabbað ömmu. Við sátum oft og
röbbuðum saman um lífið og til-
veruna og afi sýndi alltaf áhuga á
öllu því sem ég tók mér fyrir hend-
ur í það og það skiptið. Hann spurði
alltaf um stelpurnar mínar og hann
átti alltaf eitthvað í skápnum sínum
þegar sú yngsta kom með til að
hitta hann. Alla sína afkomendur
þekkti hann með nafni þó að þeir
hafi verið eitthvað um það bil 70 og
hann var svo stoltur af því að hann
sagði hverjum sem heyra vildi hvað
ættin hans væri stór. Það var hans
líf og yndi að hitta fjölskylduna og
umgangast hana og hann lét sig
ekki vanta þegar eitthvað var á döf-
inni en þegar hann var orðinn
þreyttur á hamaganginum, sem oft
er þegar stór fjölskylda hittist, þá
dreif hann sig bara heim. Svona var
hann.
Amma dó fyrir rúmlega sex árum
síðan og afi hefur verið hálfeinmana
síðan, enda þau búin að vera saman
í 60 ár og ég held að hann hafi verið
tilbúinn að mæta skapara sínum
þegar kallið kom. Hann tók þetta
með trompi á seinustu metrunum
og fór til fundar við ömmu með
nagla í mjöðminni. Ég er sannfærð
um það að amma beið eftir honum
og tók á móti honum og þau haldast
hönd í hönd og dansa saman.
Að lokum: Elsku afi, þakka þér
fyrir allt sem þú hefur verið mér og
minni fjölskyldu. Þín er sárt saknað
og Auður mín litla grét mikið þegar
hún vissi að þú værir farinn til
Guðs. Hún teiknaði svo fína mynd af
þér síðasta daginn sem þú lifðir og
teikningin sýnir þig brosandi og
glaðan eftir matinn, og eftir matinn
kvaddir þú.
Elsku afi, þín minning lifir og ég
rifja upp allar skemmtilegu stund-
irnar sem við áttum saman, hvað þú
varst alltaf tilbúinn að segja okkur
frá því þegar þú varst ungur og
hvernig hlutirnir voru þá. Ég er
þakklát fyrir það að hafa fengið að
hafa þig í mínu lífi svo lengi sem
raun varð og fyrir að stelpurnar
mínar fengu að kynnast þér.
Með kveðju og söknuði.
Þín
Magdalena.
ÁRNI HINRIK
JÓNSSON
Elsku Máni. Í dag er
2. nóvember og værir
þú nú orðinn 17 ára
gamall.
Þegar ég horfi út um
gluggann finnst mér
alltaf eins og ég eigi
eftir að sjá þig keyra fram hjá húsinu
MÁNI
MAGNÚSSON
✝ Máni Magnússonfæddist í Reykja-
vík 2. nóvember
1988. Hann lést 7.
ágúst síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Hjallakirkju 12.
ágúst.
mínu á hjólinu þínu.
Þetta er það erfiðasta
og sorglegasta sem ég
hef lent í á ævinni. Að
missa vin sinn eða ein-
hvern náinn er eitthvað
sem ég hélt að ég myndi
ekki þurfa að upplifa
svona ung. Ég hugsa til
þín á hverjum degi og
ég sakna þín svo rosa-
lega mikið og mér datt
ekki í hug að þú, Máni,
myndir þurfa að kveðja
þennan heim svona
skyndilega.
Þetta er svo óraunverulegt. Þú
varst svo góður vinur, hjálpaðir
manni alltaf þegar mann vantaði
hjálp og komst manni alltaf til að
hlæja með þínum smitandi hlátri og
þinni stríðni, þú varst algjör prakk-
ari.
Einhvern daginn mun ég aftur
mæta þínu bjarta brosi.
Hver getur siglt þó að blási ei byr,
bát sínum róið án ára?
Hver getur kvatt sinn kærasta vin,
kvatt hann án sárustu tára?
Ég get siglt þó að blási ei byr,
bát mínum róið án ára.
En ekki kvatt minn kærasta vin,
kvatt hann án sárustu tára.
(Þýð. Hulda Run. frá Hlíð.)
Þú munt alltaf eiga stað í hjarta
mínu.
Þín vinkona,
Fríða Dögg.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningar-
greinar
Elskulegur bróðir okkar,
PÁLL ÞORVARÐSSON
frá Dalshöfða, Fljótshverfi,
Holtsgötu 29,
Njarðvík,
lést á Garðvangi miðvikudaginn 26. október sl.
Jarðarförin fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
föstudaginn 4. nóvember nk. kl. 14.00.
Ragnhildur Þorvarðsdóttir,
Rannveig Þorvarðsdóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma
og langalangamma,
GUÐBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Nýlendugötu 15a,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund föstu-
daginn 28. október.
Jarðsett verður frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
3. nóvember kl. 13.00.
Jón H. Þórarinsson, Marilou Suson,
Guðlaug Kristófersdóttir,
Jónína S. Kristófersdóttir, Kjartan L. Pálsson,
Ingólfur Kristófersson, Hildur Guðmundsdóttir,
barnabörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÓSKAR KRISTJÁNSSON
útgerðarmaður
frá Súgandafirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugardag-
inn 29. október.
Hann verður jarðsunginn frá Seltjarnarneskirkju
föstudaginn 4. nóvember kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Suðureyrarkirkju og MS-félagið.
Aðalheiður Friðbertsdóttir,
Erlingur Óskarsson, Rósa Hrafnsdóttir,
Sigríður Óskarsdóttir, Hjörleifur M. Jónsson,
Kristján A. Óskarsson, Þórdís Zoëga,
Aðalheiður Ósk Óskarsdóttir, Benedikt Jónsson,
afa- og langafabörn.
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRA BIRNA BRYNJÓLFSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði sunnudaginn
30. október.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 4. nóvember kl. 13.00.
Magnús Gústafsson, Edda Birna Gústafsson,
Birna Magnúsdóttir,
Björn Magnússon, Dagbjört Ósk Steindórsdóttir,
Einar Magnússon, Áslaug Jónsdóttir,
Jórunn María Magnúsdóttir, Haukur Bragason,
Baldur Dan Alfreðsson,
Þórir Dan Viðarsson, Jóhanna Stella Baldvinsdóttir
og barnabarnabörn.
Móðir okkar og tengdamóðir,
KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
lést á Heilbrigðisstofnun Austurlands, Egilsstöð-
um, þriðjudaginn 25. október.
Bálför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Starfsfólki Heilbrigðisstofnunarinnar eru færðar
sérstakar þakkir fyrir umhyggju og hlýju.
Fyrir hönd barnabarna og annarra skyldmenna,
Ófeigur Gestsson, Svanborg Þórdís Frostadóttir,
Sverrir Gestsson, Ásta María Hjaltadóttir.
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir,
KÁRI PÁLL FRIÐRIKSSON
pípulagningameistari,
Blásölum 20,
Kópavogi
áður Dalseli 8,
Reykjavík,
lést mánudaginn 31. október.
Jarðsett verður frá Seljakirkju mánudaginn 7. nóvember kl. 15:00.
Sigrún Guðdís Halldórsdóttir,
Áslaug Lilja Káradóttir,
Albert Ingi Ingimundarson.