Fréttablaðið - 30.05.2003, Blaðsíða 14

Það sem hér fer á eftir er aðeinsskemmtisaga og á lítið sem
ekkert skylt við blákaldan raun-
veruleikann. Hér bregður höfund-
ur á léttan leik án þess að roðna og
eru allar tengingar við persónur
og málefni hugarburður einn. Og
þá hefst lesturinn:
Enn og aftur er lýðræðið fót-
um troðið á Íslandi af spilltri yfir-
stétt. Í orði kveðnu þykjast ráða-
menn landsins trúa á lýðræði þar
sem fólkið í land-
inu ræður og rekur
fulltrúa sína á Al-
þingi Íslendinga. Í
orði kveðnu monta
ráðamenn þjóðar-
innar sig erlendis
með því að segjast
vera frá lýðveldi
þar sem elsta þjóð-
þing heims starfar.
Í orði kveðnu segja
ráðamenn þjóðar-
innar að kjósendur
ráði öllu í alþingis-
kosningum. Valdið
sé hjá borgurum
þessa lands og þeir
– ráðmennirnir
sjálfir – fari eftir vilja kjósenda.
Við – ráðamenn ykkar – lútum
vilja ykkar kæru landar og gerum
það sem þið viljið. Við erum í takt
við þjóðina. Og þjóðin fær þá
ráðamenn sem hún á skilið.
Í Ráðstjórnarríkjunum –
blessuð sé ekki minning þeirra –
var einnig lýðræði alþýðunnar.
Þar var lýðræðisleg stjórnarskrá
og þar voru kosningar á nokkurra
ára fresti þar sem fólkið fékk að
velja fulltrúa sína á lýðræðisleg-
an hátt. Þar voru einnig margir
flokkar sem buðu fram færustu
félaga sína – meira að segja
bændaflokkur. Oftast fékk yfir-
valdið þar allt frá 98,8% greiddra
atkvæða og upp úr. Þrátt fyrir allt
þetta lýðræði breyttist stjórnar-
farið ekki hót frá kjörtímabili til
kjörtímabils, frá áratugi til ára-
tugar. Það breyttist ekkert fyrr en
kerfið hrundi úr aumingjaskap
innanfrá að 80 árum liðnum. Þar
réð alþýðan engu. Þar réðu flokks-
eigendurnir öllu. Því fór sem fór –
guði sé lof.
Sjálfstæði Framsóknarflokk-
urinn
En Ísland – hvað með Ísland?
Hér ræður einn tvíhöfða flokkur
undir forystu Davíðs & Halldórs.
Þessi Sjálfstæði Framsóknar-
flokkur ræður öllu í skjóli pen-
ingavaldsins. Helmingaskipta-
reglan er eina reglan sem skiptir
máli, allt hitt er aðeins djók og
fólkið er til að misnota það eins
og alltaf. Þessi Sjálfstæði Fram-
sóknarflokkur ræður flestum
fjölmiðlum og þar með upplýs-
ingaflæðinu, hann ræður fjár-
magninu sem hann felur í leyni-
sjóðum sínum sem varðir eru
með vitlausustu rakaleysum sem
hugsast getur, hann ræður og rek-
ur fólkið eftir sínum þörfum, og
hann trúir ekki hót á að fólkið í
landinu eigi að fá að kjósa um eitt
eða neitt sem skiptir máli. Ef ein-
hverjum sakleysingja verður það
á að minnast á þjóðaratkvæða-
greiðslu um mál sem kann að
skipta blessað fólkið máli þá er
því fljótsvarað út í hött. Ekki einu
sinni einföld mál eins og það
hvort leyfa eigi bjór eða ekki var
blessuðum kjósendum ekki trey-
standi fyrir. Og þó, ef ég man
rétt, þá var einu sinni eða tvisvar
leyft að kjósa um það hvort opna
ætti áfengisútsölur einhvers stað-
ar úti á landsbyggðinni hér um
árið.
Þegar raddir heyrðust hér í
gamla daga um það hvort ekki
væri nú rétt að stofna til þjóðar-
atkvæðagreiðslu þegar Ísland
gerðist stofnaðili að Atlantshafs-
bandalaginu (NATO) 1949 – þá
framkvæmdu ráðamenn þjóðar-
innar viðhorfskönnun á leynd og
fundu út að þjóðin myndi fella
slíkan samning, þannig að málið
var afgreitt eftir hefðbundnum
öruggum leiðum á elsta starfandi
alþingi heimsins.
Þegar einhverjir vitleysingar
tveim árum síðar stungu upp á að
þjóðin ætti að fá að kjósa um það
hvort ameríski herinn ætti að fá
að taka við vörnum landsins með
Varnarsamningnum 1951, þá
gerðu ráðamenn aðra við-
horfskönnum og tékkuðu á skoð-
un þjóðarinnar. Meirihluti lýðsins
var á móti ameríska varnarliðinu
svo málið var afgreitt á hefð-
bundinn hátt heima á elsta alþingi
heimsins, þar sem meirihlutinn
var sauðtryggur. Og þannig
mætti lengi halda áfram um lýð-
ræðisást Sjálfstæða Framsóknar-
flokksins og leppflokka hans.
Íslendingar vopnlaus þjóð
Og nú hinn 23. maí 2003 tók
Sjálfstæði Framsóknarflokkur-
inn enn og aftur og áfram við
valdi sínu frá alþýðu þessa lands
sem grátbiður flokkinn um að
halda óhræddan áfram sam-
kvæmt íslensku helmingaskipta-
reglunni. Góssinu er bróðurlega
skipt á milli flokksgæðinganna
sem sverja trúnaðareið á Alþingi
um að fylgja eigin samvisku sem
fulltrúar pöpulsins. (Ýmsum
dettur meira að segja í hug að
ræða á yfirvegaðan máta um
nýju stjórnarherrana og dömurn-
ar – og hvernig þau ætla að skip-
ta valdastólunum á milli sín –
eins og það sé einhver heil brú í
þessum handónýta sirkus).
Þó afrekaskrá Sjálfstæða
Framsóknarflokksins sé óvið-
jafnanleg að gæðum þá hefur eitt
mál vafist sérstaklega fyrir mér
upp á síðkastið, en það er hvern-
ig Davíð & Halldór gátu svona
prívat og persónulega og án þess
að bera málið undir þingflokka,
utanríkismálanefnd eða elsta al-
þingi veraldar (svo ég minnist nú
ekki á blessaða þjóðina sjálfa!)
lýst yfir pólitískum stuðningi við
Bush & Blair í innrás þeirra í
Írak – og þar með breytt grund-
vallarstefnu landsins í utanríkis-
málum, án þess að roðna, og um
leið sagt við þjóðina blákaldir að
þetta sé engin stefnubreyting.
Þetta er sagt þó t.d. Bjarni Bene-
diktsson hafi sagt skýrum orðum
þegar Ísland gekk í NATO að
stofnaðilar varnarbandalags
vestrænna lýðræðisríkja mættu
vita það að Íslendingar væru
vopnlaus þjóð og gætu hvorki né
vildu né myndu lýsa yfir stríði á
hendur annarri þjóð um aldur og
ævi.
Hér endar I. skemmtiþáttur-
inn um Alþýðulýðveldið Ísland.
II. þáttur birtist í Fréttablaðinu í
næstu viku. ■
17FÖSTUDAGUR 30. maí 2003
Alþýðulýðveldið Ísland – Fyrri þáttur Þjóðmál
HANS KRIST-
JÁN ÁRNASON
■ skrifar skemmti-
sögu um alþýðulýð-
veldið Ísland.
■
Hér ræður einn
tvíhöfða flokkur
undir forystu
Davíðs & Hall-
dórs. Þessi
Sjálfstæði
Framsóknar-
flokkur ræður
öllu í skjóli
peningavalds-
ins. Helminga-
skiptareglan er
eina reglan
sem skiptir
máli, allt hitt er
aðeins djók og
fólkið er til að
misnota það
eins og alltaf.