Fréttablaðið


Fréttablaðið - 12.01.2004, Qupperneq 13

Fréttablaðið - 12.01.2004, Qupperneq 13
13MÁNUDAGUR 12. janúar 2004 Um vændi og valdbeit- ingu Pétur Tryggvi skrifar: Þegar einhver leigir út afnot aflíkama sínum eða selur, þá heitir það að viðkomandi stundi vændi. Þegar einhver leigir út eða selur sálu sína eða hugsjónir, þá heitir það ekki að viðkomandi stundi vændi. Oftast er útleigður líkami í formi konu. Í flestum tilfellum er leigutakinn karlmaður, oft efnamað- ur. Á Alþingi Íslendinga er verið að beygla saman lög um vændi. Já - á Alþingi Íslendinga þar sem hug- sjónir ganga kaupum og sölum. Þar sem sálir eru höndlaðar er ekki litið á viðskiptin sem vændi. Þar er var- an ekki sýnileg. Hún er bara sál. Nauðgun er glæpur. Venjulega felst sú valdbeiting í því að glæpa- maðurinn þvingar sál einhvers lík- ama til að vinna gegn því sköpunar- verki sem hún býr í. Í sálinni býr samviskan og líkaminn framkvæm- ir. Þau eru ein heild sem rústa má með ofbeldi. Alþingisfólkið í húsinu sínu við Austurvöll lítur svo á, að eingöngu geti verið um nauðgun að ræða ef þolandinn er spendýr. Ekki sé um nauðgun að ræða þegar verknaður- inn er framinn á einhverju öðru varnarlausu sköpunarverki og gæti veitt fjárhagslega fróun. Alþingisfólkið samþykkti sam- viskulaust að láta nauðga náttúr- unni. Ráðnir hafa verið þjálfaðir Ítalir til að framkvæma verknaðinn við Kárahnjúka. Í ofanálag er ætl- unin að drekkja fórnarlambinu eftir nauðgunina. Voðaverk við Kárahnjúka Hvenær er löglegt að fram- kvæma voðaverk og hverjir fá að fremja þau? Það er löglegt þegar það fólk sem skipuleggur voðaverk- in hefur hlotið kosningu þjóðarinn- ar til allt annarra verka. Voðaverkin fá aðeins þeir að fremja sem virða kjarasamninga hins íslenska verka- manns. Það eru skilyrðin sem Al- þýðusambandið setur gagnvart hryðjuverkunum við Kárahnjúka. Það er hryllilegt til þess að hugsa ef próflausir vinnuvélastjórar væru látnir rústa þeirri náttúru sem hef- ur verið sjö milljónir ára að mótast. Eðlilegt er að farið sé fram á sjö daga vinnuvélanámskeið því annars eru vélamennirnir að brjóta lög. Það er stranglega vakað yfir því að voðaverkið verði ekki unnið í trássi við lög. Því sem enn hefur ekki verið eyðilagt er hægt að bjarga. Vegir sem lagðir hafa verið að Kárahnjúk- um gætu haft það hlutverk að auð- velda fólki að komast á svæðið til að njóta þess. Þeim straumi fylgja fleiri evrur en þessi viðbjóður sem nú er verið að fremja á eftir að skila í íslenskum krónum. Það stendur Ís- lendingum sjálfum næst að koma í veg fyrir þetta val-gerða-víti við Kárahnjúka. Að öðrum kosti verður að vona að þeir bræður Óðinn, Vili og Vé, líti hér til og taki fram fyrir hendurnar á nauðgurunum. Samviskan er vanmetin viska sem hefur þá áráttu að forðast auð- blindaða ráðamenn. ■ Hjúkrunarfræðingar sjálfum sér verstir Að vera vondur við þann semhentar að vera vondur við er sérstæður hluti vanþroska. Sá sem hefur þörf fyrir að vera vondur og láta illt af sér leiða á að leita læknis. Því miður liggur það í hlutarins eðli að vondum forstjórum er fyrirmun- að að sjá eigin valdníðslu og gera því ekki viðeigandi ráðstafanir. Að koma inn í útibú Landsbankans í Lágmúla er eins og að hitta hluta af fjölskyldu sinni. Sama elskulega fólkið í gegnum tíðina og eins og maður sé kominn heim. Það gefur auga leið að þar líður öllum vel. Við slíkar aðstæður þróast mikilvæg- asti auðurinn. Svo þroskuðu samstarfi er ekki til að dreifa í heilbrigðiskerfi lands- ins. Óvíða eru æðstu ráðendur og forstjórar skilningslausari, nei- kvæðari og eiginlega fjandsamlegri starfsfólki. Það er léleg afsökun hjá forstjórum að þeim sé fjarstýrt af skæðasta óvini þeirra sem minna mega sín, Framsóknarflokknum. Að ráðskast með fólk eins og sauði hvarf úr menningu vorri á ofan- verðri 19. öld og pólitískum hroka- gikkjum má ekki líðast að draga þjóðina svo langt aftur. Það setur hroll að fólki að á sama tíma og ver- ið er að rústa heilbrigðiskerfinu skuli þingmaður sem frægur er fyr- ir að lofsama græðgina komast með ósvífnu orðaglamri upp með að sölsa undir sig hundruð milljóna úr sjóði landsmanna. Ljóst er að til er nóg af digrum sjóðum sem þjóðin á, en sem röng lög gefa gráðugum færi á að sölsa undir sig með aðstoð lagarefa. Það er sorglegt að á meðan svo kall- að fínt fólk stendur saman í að hlunnfara þjóðina, skuli ein fjöl- mennasta stéttin og mikilvægasta vera í sífelldu stríði við sjálfa sig. Samstöðuörðugleikar hjúkrunar- kvenna létta þeim leik sem nú vega að heilbrigðiskerfinu, en í því kerfi hefur heimskan vinninginn um þessar mundir. Hugsið, þegar starfsfólk spítalanna er að gefast upp af vinnuálagi, finnst stjórnend- um skynsamlegast að grisja hópinn. Fólki sem rekið er úr starfi er sér- fræðingum greitt fyrir að hugga og síðan fer það á atvinnuleysisbætur og kostnaðurinn verður meiri en launin. Utan þess fjarar fyrr undan atvinnuleysingjum andlega og lík- amlega. Hjúkrunarkonur, hættið að skemmta skrattanum og standið saman á hverju sem gengur, því sundraðar tapið þið. Vorið 1998 fór þessi ágæta stétt í verkfall sem reyndi á þor og þrek. Hvorutveggja brast og stuðluðu vandræðafor- stjórar úr þeirra hópi að því. Þegar þær sem þorðu sögðu upp til að leggja þunga á málið, auglýsti fram- kvæmdastjóri heilsugæslu í Kópa- vogi umsvifalaust eftir öðrum í þeirra stað. Hún upplýsti í kjölfarið að í skúffu hennar væri sægur um- sókna. Forstjóra heimahjúkrunar tókst að reka fleyg á milli þeirra sem ann- ast krabbameinssjúka og annarra sjálfstæðra hjúkrunarfræðinga og heimahjúkrunar. Enn eina ferðina er hún Þrándur í Götu eigin stéttar og skjólstæðinga. Hún sagði við Fréttablaðið: „Ég er að vona að þeir sem ætla að segja upp séu búnir að því. Það eru mismunandi aðstæður hjá fólki, ekki allir sem treysta sér í uppsagnir. Þeir sem það hafa gert er rúmlega helmingur starfsfólks heimahjúkrunar“. Hún treystir á samstöðuleysi og bágar aðstæður. Heilbrigðisráðherra er blindur á báðum ef hann sér ekki skaðann sem forstjórinn veldur með sífelldu áreiti við mannlegt umhverfi sitt. Forstjóri þessi gat leyst málið í sátt við alla en hefur annaðhvort ekki vit eða vilja til þess. Hjúkrunarkonur þurfa ekki að láta stórgallaða stjórn heimahjúkrunar valta yfir sig ef þær hafa þroska til að standa sam- an. Sameinaðir eru sigurvissir. ■ Umræðan ■ Bréf til blaðsins ALBERT JENSEN ■ trésmíðameistari skrifar um málefni hjúkrunarfræðinga

x

Fréttablaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.