Fréttablaðið - 17.01.2004, Blaðsíða 15

16 17. janúar 2004 LAUGARDAG
Hann hefur alltaf verið ljúfur og þægilegur í umgengniog sérlega geðgóður,“ segir Stefanía Þorsteinsdóttir um
son sinn, Gunnar Berg Viktorsson stórskyttu. „Hann var sér-
lega skemmtilegt barn með gott skap og hafði aldrei nein
unglingavandamál. Hann er oftast
mjög léttur og ekki alltaf að deyja
úr áhyggjum.“
Gunnar Berg er langyngstur
þriggja bræðra og að sögn móður
hans vilja eldri bræðurnir meina
að hann sé að vissu leyti of-
dekraður. Þorsteinn bróðir hans
var í handbolta og endaði feril
sinn hjá Aftureldingu. „Hann hlýtur að hafa fengið íþrótta-
genið frá pabba sínum, sem var í fótbolta. Ég var rétt að
gutla í handbolta en varla hægt að hafa orð á því,“ segir
Stefanía, sem vissi varla af því til að byrja með að sonur
hennar væri farinn að æfa handbolta. „Ég frétti það allt í
einu úti í bæ að hann væri orðinn góður. Hann fór ungur
út í höll að æfa og var þar öllum stundum. Hann var líka
mjög vel geymdur þar.“
Stefanía hefur trú á að landsliðið eigi eftir að ná langt á
Evrópumótinu. „Ég heyrði í Guðjóni Val og Einari Erni í Lífs-
auganu á Bylgjunni um daginn og þar var kona sem spáði
liðinu einu af þremur efstu sætunum. Ætli ég verði ekki að
reyna að trúa því,“ segir Stefanía.
Ljúfur og þægilegur
Hann er rólegur, traustur og þolinmóður,“ segirUnnur Jónasdóttir, móðir Guðmundar Hrafn-
kelssonar landsliðsmarkvarðar sem leikur með
Kronau-Östringen í Þýskalandi. Unnur segir Guð-
mund alla tíð hafa verið rólegan en kátan dreng.
„Það voru engin vandræði með hann,“ segir hún.
Guðmundur er annar í röðinni af fimm systkin-
um, á tvo bræður og tvær systur. „Pabbi hans var
fyrir íþróttir en lék ekki sjálfur,“ segir Unnur en
skellir upp úr og neitar því alfarið aðspurð hvort
hún hafi leikið handbolta. Guðmundur hóf ungur
að æfa knattspyrnu áður en hann sneri sér að
handboltanum. Hann var alinn upp hjá Fylki en
lék lengst af með Val hér heima. „Hann eyddi öll-
um frístundum í íþróttir. Við komumst nú lítið á
leiki til að horfa á hann enda með mörg börn,“
segir Unnur, sem hefur þó gaman af handbolta og
segir hann skemmti-
legri en fótbolta.
Unnur segir að ekki
megi geri of miklar
kröfur til landsliðsins á
Evrópumótinu. „En ég
vona það besta og mun
hugsa vel til þeirra,“
segir hún.
Rólegur og traustur
Hann er mjög traustur og góður strákur sem er tilfyrirmyndar,“ segir Jóna Vernharðsdóttir, móðir
Reynis Reynissonar landsliðsmarkvarðar. „Hann er
rólegur en mikill húmoristi sem leynir á sér. Hann er
jafnframt duglegur og metnaðarfullur.“
Jóna Þórunn segist aldrei hafa dottið í hug að
Reynir myndi leika í marki í handbolta. Þegar hann
var yngri lék hann bæði í horninu og sem skytta úti.
Jóna Þórunn segir Reyni mikið íþróttafrík. Hann byrj-
aði snemma að æfa handbolta og var einnig góður í
fótbolta. Þá þykir hann liðtækur í badminton og golfi
og þar að auki góður skákmaður.
Fjölskylda Reynis hefur verið iðin við íþróttaiðkun
og leggja systkini hans stund á ýmsar
greinar, svo sem knattspyrnu, handbolta,
golf og badminton. Jóna Þórunn æfði
handbolta sem unglingur en stundar nú bad-
minton og golf líkt og
Reynir, faðir Reynis Þórs.
Jóna Þórunn hefur
mikla trú á landsliðinu á
Evrópumótinu. „Þeir eiga
að sjálfsögðu eftir að
vinna mótið. Á maður
ekki annars að vera bjart-
sýnn?“ segir hún.
Traustur og duglegur
Það sem hann tekur sér fyrir hendur gerir hann fljótt ogákveðið. Hann er mjög skipulagður og hefur heilmikinn
bolta í sér,“ segir Ragnheiður Lárusdóttir um son sinn, Dag
Sigurðsson landsliðsfyrirliða. „Þegar hann var sjö ára sagðist
hann ætla að verða atvinnumaður
og það gekk eftir. Hann æfði bæði
handbolta og fótbolta og náði strax
ágætis árangri í báðum greinum.
Hann var meðal annars í unglinga-
landsliðinu í knattspyrnu þegar hann
tók ákvörðun um að einbeita sér að
handboltanum.“
Dagur á ekki langt að sækja
íþróttahæfileikana. Faðir hans, Sigurður Dagsson, er fyrrum
landsliðsmarkvörður í knattspyrnu og Ragnheiður var í gull-
aldarliði Vals í handbolta og lék um árabil með landsliðinu.
„Það er oft eins og börnin mín séu eingetin því það er alltaf
talað um að þau séu börn Sigurðar. En ég á sennilega fleiri
verðlaunapeninga en hann,“ segir Ragnheiður hlæjandi.
Ragnheiður telur möguleika Íslands á Evrópumótinu
ágæta. „Þetta er gríðarlega sterkt mót og hver leikur mikil-
vægur. Þótt það séu fá lið eru þau öll góð. Það væri auðvitað
gaman að komast á verðlaunapall en ég held að liðin sem
lenda í fimm efstu sætunum séu öll svipuð að styrkleika. Það
er dagsformið sem skiptir máli og svo spilar heppnin líka inn
í. Ég er samt alltaf bjartsýn.“
Skipulagður og ákveðinn
Hann býr yfir miklu keppnisskapi en almennt er hann afskaplega ljúf-ur og góður. Þetta er svona kalt mat og hlutlaust,“ segir Guðrún Ína
Einarsdóttir, móðir Guðjóns Vals Sigurðssonar hornamanns. „Guðjón
hefur alltaf verið þægilegur og ljúfur og vill ekki neinum illt. Það mætti
segja að með keppnisskapinu nái hann
þeim takmörkum sem hann ætlar sér.“
Guðrún Ína segir að Guðjón hafi ekki ver-
ið með bestu leikmönnum í yngri flokkum,
hafi yfirleitt verið varamaður eða í b-liðun-
um, en hann hafi lagt hart að sér með góð-
um árangri.
„Guðjón var fimm ára þegar hann byrjaði
í fótbolta. Hann hóf svo að æfa handbolta
þegar hann var sjö ára og lagði knattspyrnuskóna á hilluna þegar
hann var sautján.“
Guðrún Ína segist ekki hafa verið mikil íþróttamanneskja á sínum
yngri árum. Hún telur Guðjón Val hafa fengið íþróttagenið frá afa sínum,
sem var knattspyrnudómari og var á sínum tíma Íslandsmeistari í sund-
knattleik. Langafi hans var einnig mikill afreksmaður í langhlaupum.
Guðrún Ína fylgdi syni sínum á hvert mótið á fætur öðru þegar
hann var yngri. „Það er varla til það íþróttahús á höfuðborgarsvæðinu
sem ég hef ekki komið í,“ segir hún. Henni líst vel á Evrópumótið
enda hafi liðið staðið sig frábærlega undanfarið. „Ég vona bara að það
verði allir heilir á mótinu. En á ég ekki að vera bjartsýn og spá þeim
einu af þremur efstu sætunum? Þá toppa þeir árangurinn frá síð-
asta móti. Maður verður nú að hafa trú á sínum mönnum.“
Ljúfur keppnismaður
Hann er sérvitur, svolítið utangátta og á það til að gleyma sér enþað er mjög gaman að umgangast hann,“ segir Helga Lilja
Björnsdóttir, móðir Ólafs Stefánssonar. „Hann er voðalega indæll og
góður við mömmu sína og systkini. Hann reynir alltaf að rækta
samband sitt við fjölskylduna, sem er orðin ansi stór. Fyrir vikið á
hann kannski lítinn frítíma fyrir sjálfan sig. Hann er mjög skipulagð-
ur og hefur brýnt fyrir fólki að nýta tímann vel og rækta sjálft sig.“
Helga Lilja segir Ólaf snemma hafa sýnt íþróttum áhuga. Hann
hóf að æfa knattspyrnu með Sindra á Hornafirði þegar hann var
fimm ára og svaf í fyrsta búningnum sem hann fékk. Hann byrjaði
að æfa handbolta þegar hann var ellefu ára. Fjölskylda Ólafs er á
kafi í íþróttum og systkini hans hafa verið að gera það gott í körfu-
bolta, fótbolta, freestyle-dansi, fimleikum og tennis.
„Ég var sjálf í Val á sínum tíma en stunda nú mest skíði og sund.
Ég var einnig í blaki og badminton,“ segir Helga Lilja. „Svo var ég í
jóga og tók Ólaf með mér í tíma. Þar hefur hann kannski lært að
huga ekki bara vel að líkamanum heldur andlegu hliðinni líka. Ann-
ars lærði hann þessar heimspekilegu vangaveltur af afa
sínum, sem var prófessor í guðfræði,“ segir Helga Lilja.
Aðspurð hvaða árangri íslenska landsliðið muni ná á
Evrópumótinu sagði Helga Lilja: „Þetta verður mjög
spennandi mót. Ef þeir komast í milliriðla mæta þeir
mjög sterkum liðum, líklega Frökkum og Svíum. En ég
get vel trúað að þeir nái langt. Landsliðið hefur ekki
verið svona gott í lengri tíma og það verður spennandi
að fylgjast með því.“
Sérvitur og utangátta
Íslenska landsliðið í handknattleik verður í eldlínunni á Evrópumótinu í Slóveníu sem hefst á fimmtudaginn kemur. Þegar vel gengur eru land
liðsmennirnir kallaðir „strákarnir okkar“. En hvað segja mæður þessara drengja um þá? Og hvaða möguleika telja þær landsliðið eiga á mótinu
Strákarnir okkar