Tíminn - 13.06.1973, Blaðsíða 17

Miftvikudagur 13. júnl 1973.
TÍMINN
17
Hefðarmær með skammbyssu í
veskinu sínu fylgdist með
„ræktun lands og lýðs"
Svipmyndir frá hvítasunnuhátíðinni ,,Vor í dal" í Þjórsárdal
AAyndir:
Guðmar
Guðjónsson
Texti:
Omar
Valdimarsson
HEKLA gnæffti yfir samkomu-
svæftinu í Þjórsárdal eins og
prúöbúin hefftarmær i kvöldverft-
arbofti hjá fyrirmönnum — en
ekki fór hjá þvi aft maftur grunafti
hana um aft vera meft skamm-
byssu i snyrtiveskinu sinu. Aft
kvöldi iaugardags gyllti sólin koll
hennar alhvitan og eyddi öllum
grunsemdum i hennar garft —
þrátt fyrir fingerftan vikurinn og
öskuna, sem gengift var i á Sand-
ártanga. Þegar hvaft mest blés
fauk svo óþverrinn i vit manna og
hefftarmærin i suftri brosti sinu
hliðasta, eins og hún bæri á þessu
enga sök.
Þaft var gifurlegur straumur i
Þjórsárdal allt frá föstudags-
kvöldi og fram á laugardagskvöld
og munu hafa verift á svæftinu á
milli fimm þúsund og sex þúsund
manns, þegar mest var á laugar-
dagskvöldið. Þá undir og upp úr
miðnætti kom einnig töluverftur
Umgengnin var ekki eins góð og á heffti verift kosift og vinna nú félagar úr ungmeiinahreyfingunni aft þvi aft hreinsa dalinn.
orftum hans á staðnum en hinir
fóru eitthvaft annað. og gerftu út
um sin mál. Þó var þaft svo smá-
vægilegt, aft einungis i tveimur
tilfellum höfftu aftfaranótt sunnu-
dags verift teknir menn fyrir
slagsmál. Þó voru um 30 menn
settir i geymslur lögreglunnar i
Arnesi, þar sem hún hafði aðal-
bækistöftvar sinar.
alvöru: til að mynda hlupu tveir
saman undir ein'ni regnhlif. I tor-
færuakstri var aðeins einn
skráftur til þátttöku og hefur hann
þvi sennilega unnift úrslitakeppn-
ina, sem háð var daginn eftir.
En hvaft sem liftur gróftur-
setningum og • landeyftslu meft
jeppum, þá fór hann heldur illa
grófturinn á svæðinu. Menn
Tj aldstæftift séft frá austri til vesturs. Þetta er ekki á sama staft og fyrri „hátiðin” i Þjórsárdal fyrir 10
árum siftan, enda var þar komift skilti, sem fyrirbauft fólki aft setja niftur tjöld.
hópur prúftbúins fólks úr Reykja-
vík og nágrenni, beint af dans-
leikjunum. Þaft var á stórum bil-
um, stelpurnar berfættar i skóm
meft 10-15 cm háum sólum, strák-
arnir berir i naflann. — Guöö,
hvernig geturöu þolaft að vera
hérna? spurfti ein aftkomustúlka
vinkonu sina, sem var umvafin
treflum, teppum og lopapeysum.
— Iss, svarafti hún hressilega, —
þetta er allt i lagi ef maftur er
bara vel búinn.
Sú tábera horfði á hana agndofa
og flýtti sér svo inn í stóran, ame-
riskan bfl meft Y-númeri. Út úr
honum barst fjörleg músik, sem
feyktist burtu meft vindinum.
Einstaka maftur húkti einhvers
staftar utan i bil efta i skjóli vift
hóp af fólki og var kalt. Fólk saup
af stút hér og þar I smáhópum og
á stöku staft voru strákar aft slást.
Steini skáti i hjálparsveitinni
sagfti marga af þeim, sem hefðu
beftift um plástur, hafa lent i
slagsmálum en þaft væru yfirleitt
ákaflega ómerkileg slagsmál.
Svo virtist sem fólki væri svo kalt
á höndunum, aft það veigrafti sér
vift aft taka þær úr vösum og þvi
væri helzt verift aft smásparka
þetta i þá leiftinlegu. Þeim leiðin-
legu þóttu þeir skemmtilegu
náttúriega leiftinlegri og þá varft
hasar i örfáar minútur. Hraust-
legur rótari hljómsveitarinnar
Brimkló var fljótur á vettvang ef
eitthvaft kom upp á á danspallin-
um fyrirframan hljómsveitina og
skipafti mönnum aft haga sér
skikkanlega. Flestir fóru aft
Dansaft var á tveimur pöllum
og mátti vart á milli sjá á hvorum
staftnum var meira fjör. Heldur
var þó meira hoppaft á eystri pall-
inum, þar sem hljómsveit Þor-
steins Guftmundssonar frá Sel-
fossi skemmti meft kátinulegri
músik, en á hinum, þar sem
Reykjavikurhljómsveitin
Brimkló, sennilega bezta rokk-
hljómsveit landsins i dag, lék
fyrir dansi.
Furftanlega mikil þátttaka var i
dansinum, enda dans liklega eina
skynsamlega lausnin á aö halda
á sér hita Þeir er vildu gera þaö
meft brjóstbirtu i fljótandi formi,
máttu hafa sig alla við vegna
kuldans og gekk þó heldur illa hjá
þeim flestum. Ekki mun eins
mikil þátttaka þó hafa verift i
þeim dagskrárliftum, sem móts-
stjórnin stóft fyrir. — Við reiknuð-
um aldrei með mikilli þátttöku,
sagfti Sigurður Geirdal, fram-
kvæmdastjóri UMFl, — svo að
þetta er mesta furða.
I gróftursetningu voru á milli 20
og 30 manns á laugardagsmorg-
uninn, svo ekki liggur alveg ljóst
fyrir hvort þeim 13 tonnum af fræi
og áburfti, sem flutt voru á
staftinn, var dreift. Hafi svo verið,
mun þaft vera i fyrsta skipti, sem
slikt hefur verift gert i Þjórsárdal.
Nú, i viftavangshlaupinu, sem
karlar háftu sin á milli á laugar-
dagsmorgninum, voru 13 efta 14
þátttakendur, eins og segir i frétt
annars staðar i blaftinu, og unnu
þeir, sem ófullir voru. Hinir tóku
þvi rólegar og ekki af eins mikilli
hreinlega komust ekki hjá þvi aft
tjalda ofan i runna (efta hvað á aft
kalla þessar hrislur) og til aft
komast leiftar sinnar varft að
ganga i samskonar gróftri. Fyrir
framan danspallana og sælgætis-
og smávörusölurnar stóftu bara
eftir hvitar kjúkur trjánna, svo
ekki sé minnzt á ástand þeirra,
sem bilar keyrftu yfir.
Þaft var annars mikið af bilum i
Þjórsárdal og margir þeirra á
stöftugri hreyfingu. Aldrei varð
okkur ljóst hvernig á þvi stóft, að
ýmsir keyrftu um mótssvæftiö á
bflum sinum og skellinöftrum og
rykuftu þannig upp öskunni úr
slftasta Heklugosi. Vift, sem
vorum svo óforsjálir, aft vera á
lágum skóm, höfum áreiftan-
lega borift meft okkur tonn
um svæftift, þar sem skór voru
tæmdir meft vissu millibili og
þegar maöur hnussaöi illilega i
átt til fjallsins, var eins og
hefftarmæri brosti dulræöu brosi i
stil Mónu Lísu.
Ekki veit ég hvort þaft var kuld-
inn, syfja, spenningur efta
afléttur prófskrekkur, sem gerfti
þaft aft verkum, aft það vakti hálf-
gerftan ótta okkar á laugardags-
eftirmiðdag hversu ögrandi
svipur margra ungmennanna
var. Úr sumum andlitum mátti
lesa: — Hér er ég að skemmta
mér i Þjórsárdal, ég er æskulýftur
tslands, sem ekkert hræftist, og á
auk þess aö erfa þetta land.
Bændur i nágrenninu munu
ekki beinlinis hafa sótzt eftir
þessu samkomuhaldi en ákváftu
aft styftja fyrirtækift eftir aft
ákvörftunin haffti verift tekin.
Einn þeirra sagfti: — Viö höfftum
séft þessi ungmenni úr Reykjavik
undir stjórn foreldra sinna og
fullorftinna manna vift brezka
sendiráftift i Reykjavik og langafti
ekkert aft fá þau. Nú getum við
náttúrlega þakkaft aft þessi
skemmtun fór fram meft prýfti og
olli engum skafta.
Og vist er aft margir hafa beftift
meft óþreyju eftir fréttum af ein-
hverju sliku. Þegar vift gengum
um svæftift i Þjórsárdal i leit aö
„hneykslinu” var það árangurs-
laus leit. Frá þvi hefur verið
greint i fjölmiðlunum, útvarpi og
sjónvarpi. En töntur úti bæ eru
ekki ánægftar meft þaft og þegar á
sunnudagskvöld mátti heyra i
„menningunni” á mölinni mál-
skrúftugar lýsingar á þvi, aö ekki
mundi nú allt i Þjórsárdal hafa
verift eins huggulegt og sagt haffti
verift frá. Má i þessu sambandi
nefna að helzta áhyggjuefni fyrir
hátiftir sem þessar, er klæðnaftur
efta kiæftaleysi þátttakenda. Ekki
var hægt aft kvarta yfir þvi á há-
Yfirgnæfandi meirihluti mótsgesta var vel búinn og lét ekki kuldann
draga úr sér móftinn, eins og sýnilegt er á þessari mynd.
tiftinni og létu heimamenn vel af
útbúnafti og klæftnafti mótsgesta.
Þeireinu, sem upp til hópa komu
illa klæddir, voru næturgestir úr
Reykjavik, af Selfossi og viftar.
1 Arnesi, félagsheimilinu, sem
er meft veitingarekstur á sumrin,
var afdrep fyrir starfsfólk móts-
ins og lögregluna, sem fyrr segir.
Starfsfólk Arness gekk um meft
bros á vör þrátt fyrir aft þar
kæmu 2000 manns og lét mjög vel
af framkomu gestanna, sem
flestir voru af mótinu, þar eft þar
var gott um mat, hlýju og tóbak.
Afteins þurfti aft hal'a afskipti af
einum manni þar og situr hann
sjálfur i skömminni upp fyrir
haus.
Astæftan fyrir þvi, aö menn
sóttu i tóbakið i Arnesi er sú, aft á
samkomusvæftinu varft tóbaks-
laust á laugardagskvöldift. Báru
verzlunarmenn ungmennafélag-
anna þvi fyrir sig, aö algengustu
tegundir hefftu orftift uppseldar
skömmu fyrir helgi en ekki fékkst
þessi stafthæfing staöfest i gær.
Þá gerfti einnig vart viö sig
skortur á sinnepi og tómatsósu á
pylsurnar, sem kostuftu 50 krónur
stykkift. Eftir aft á aö gizka 500
manns haffti etift pylsur meft
braufti og engu öftru (nema
kannski steiktum lauk) fékkst
loks aftur meftlætiö en þá var
liftinn hálfur sólarhringur og vel
þaft og búift aft boröa mikift af
hálfþurrum samlokum úr Arnesi
fyrir 60 krónur stykkið.
Annars stóftu aftst. móstins
sig vel enda vift temmilegan
skara aft ráfta. Þeir höfftu áður
lýst sig nokkurn veginn örugga
meft allt upp i 13.000 manns og átti
kerfift aft duga fyrir slikan fjölda.
t staftinn urftu þaft afteins 5000-
6000 manns. Ekki er gott aft segja
til um hvernig 13.000 manns,
hefftu svaraft tómat & sinneps-
skortinum. Þeir, þ.e. fram-
kvæmdaaftilar, sýndu aldrei á sér
neitt fum — nema jú einstaka hlift
vörftur i hasarleik — enda hafa
þeir flestir hverjir gófta reynslu i
samkomuhaldi af þessu tagi. Má
þar nefna Sigurft Geirdal, sem
stjórnafti mótinu góða á Laugar-
vatni um árift, liklega ‘65, þegar
tslendingar fengu aftsvif i 27 stiga
hita.
Fyrir einskæran góftvilja sam-
komuhaldara var okkur búift rúm
I vinnuskúrsgarmi samföstum
mótstjórnarkofunum og var þar
einnig geymt töluvert magn af
hangikjöti og flatkökum. Mjólk
var þar einnig nóg og eitthvaft af
kartöflum. Hlutirnir skulu bera
nafn meft rentu og var þvi kofinn
umsvifalaust nefndur „The
Hangikjöt Hilton Hotel”. Þegar
dansleikjum og flugeldasýning-
unni var lokift á laugardags-
kvöldift var siftan gengið til
rekkju. Umtalsverftur gesta-
gangur var framan af: menn litu
inn og spurðu um klukku, báftu
um sigarettu, sjúss, smók, kaffi
og annaft þviumlikt. Svo var
settur slagbrandur fyrir dyrnar
en þá vildu ótrúlega margir fá aft
vita hvaft væri i þessum læsta
skúr, sem auk þess haffti verið
byrgftur i glugga. Viftkomandi
Framhald á bls. 23