Tíminn - 13.09.1973, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 13. september 1973
TÍMINN
3
Kvíabryggja:
Strauk fy rir h elgi,
ófundinn enn þá
Klp-Reykjavik. Aðfararnótt s.l. föstudags strauk vistmað- ur frá Kviabryggju á Snæfells- nesi og hefur ekki fundizt enn. þrátt fyrir nokkra leit. Strokumaðurinn er rétt um tv!tugt,og hefur hann dvalið á Kviabryggju siðan i janúar s.l., en þangað var hann send- ur til að afplána dóm fyrir þjófnaði og fleira. Hann hefur farið út um glugga, en á Kvíabryggju eru ekki rimlar fyrir gluggum né vakt á nóttunni, og geta þvi allir komizt út, ef þeir á annað borð hafa áhuga á þvi. Talið er, að hann hafi lagt leið sina til Ólafsvikur og sé jafnvel enn að flækjast um á nesinu, þvi að til hans hefur efcki spurzt i Reykjavik.þrátt fyrir eftirgrennslan lögregl- unnar.
MOTMÆLIN
STREYMA AÐ
UNDIItSKRlFTIR þeirra, er
vilja mótmæla byggingu Seöla-
Þuriður Siguröardóttir á Glettingi.
Glettingur Sigurðar
söngvara á dýrasafn
í GÆR var Glettingur Siguröar
Ólafssonar felldur á Selfossi,
átján vetra gamall. Glettingur
var sonarsonur hinnar frægu
Glettu og afburöa þrekhestur og
skynugur mjög. Ætlunin er aö
stoppa Gletting upp, og setja
hann á dýrasafniö i Reykjavik.
Brezkur sérfræðingur mældi
Gletting og teiknaði, áður en hann
var felldur, til þess að likams-
bygging hans yrði rétt, þegar
hann verður stoppaður upp.
Siguröur Ólafsson sagði Timan-
um, að dýrasafnið hefði hug á þvi
að fá fleiri hesta frá sér, þegar
þar að kæmi.
— Annars hef ég fellt alla mina
hesta sjálfur fram til þessa, sagði
Sigurður, og grafið þá uppi i heiði
I landi Miödals. Þar liggja fjórir
af hestunum minum hliö við hlið.
Raunar er þarna heill hesta-
kirkjugarður, og þar hvilir m.a.
Forseta-Gráni, sem svo var
nefndur, en hann var siðasti reið-
hestur Sveins Björnssonar.
Glettingur var ekki nema átján
vetra, en hann varð fyrir slysi
fyrir nokkrum árum og hefur ver-
ið veill i bógi siöan. Hefði ég veriö
bóndi og átt land handa nonum,
hefði ég lofað honum að lifa, en
svo er ekki, og þess vegna varð
það úr, að hann var íelldur, sagði
Sigurður að lokum.
—HHJ.
Átta handrit
heim í
t GÆR komu hingaö til lands átta
handrit frá Kaupmannahöfn. Þar
á meöal voru niu skinnblöö, en
þau geyma mestmegnis brot ár
gömlum máldagabókum, og er
hiö eizta frá 14. öld.
Hin handritin voru pappirs-
handrit. Merkast þeirra er
Memoralia Odds biskups Einars-
sonar, sem svo er nefnd, en það er
minnisbók biskups. í henni er
m.a. að finna frásögn af brunan-
um I Skálholti 1630, en þá týndist
margt bóka og handrita. Hin
pappirshandritin geyma lagarit-
gerðir og dómaágrip.
KIRKJUVÍGSLA Á
SKÓGARSTRÖND
A SUNNUDAGINN kemur, 16.
þ.m., veröur vigö ný kirkja á
Breiöabólstaö á ' Skógarströnd.
Eins og marga rekur minni til
brann gamla kirkjan á Breiöaból-
staö fyrir tveimur árum.
Það var mikið áfall fyrir fá-
mennan og fatækan söfnuð. En
það varö þegar ljóst, að hann
ætlaöi sér ekki aö guggna.
Hannákvað að reisa nýja kirkju.
Brottfluttir Skógstrendingar
skipuðu sér eindregið við hlið
heimamanna i þessu.
Nú er risin ný og fögur kirkja á
grunni hinnar gömlu. Bjarni
Ólafsson kennari teiknaði hana og
hefur gefið alla sina vinnu.
Nokkuð vantar að visu enn á það,
að krikjan sé að fullu svo búin
sem verða á. En hún er tilbúin til
vigslu og notkunar.
Góð samstaöa hinna fáu
sóknarmanna, öruggur stuðning-
ur sveitunga þeirra annars staðar
og mikil framlög i sjálfboðavinnu
og fégjöfum veldur þvi, að tekizt
hefur að reisa þessa kirkju á svo
skömmum tima. Þetta hefði þó
ekki nægt, ef það lán heföi ekki
fylgt, að einstakur maöur tók að
sér smiðina, Þorvaldur
Brynjólfsson frá Hrafnabjörgum
á Hvalfjarðarströnd.
Gera má ráð fyrir fjölmenni á
Breiöabólstað á sunnudaginn.
Vigslan hefst kl. 14. Ferming fer
fram að lokinni vigslu. Skóg-
strendingar i Reykjavik og
nágrenni geta oröið samferða
með bifreið frá sérleyfisstöö
Helga Péturssonar, Skipholti 33,
simi 30872.
bánkans viö Arnarhól strcyma nú
inn í pósthólf 7086 i Reykjavik.
Eins og kunnugt er var hafin al-
menn undirskriftasöfnun gegn
framkvæmdunum eftir útifund-
inn á Arnarhólnum og I þeim til-
gangi birtust i öllum dagblööun-
um á þriöjudag útfyllingarseölar,
sem klipptir skulu úr blööunum
og sendir i nefnt pósthólf, áritaöir
meö nöfnum andmælenda. Strax
á miövikudagsmorgun höföu bor-
izt i hólfiö seölar meö nöfnum
nokkur hundruö andmælcnda.
Einstaka menn sendu kveðjur
með andmælendum sinum og
leyfir Timinn sér að birta eina
þeirra hér á eftir:
„Meira þarf að gera, en stöðva
þessar framkvæmdir, einnig
þarf að rannsaka og fyrirbyggja
fjársöfnun þessa fyrirtækis, sem
m.a. grundvallast á okurvöxtum
á yfirdráttarskuldum bankanna
(18%), sem aö öllum likindum eru
ennþá hærri nú, þegar almennir
forvextireru 12% (eða = nál. 14%
vextir).
Ekki væri nú þar komið sem
komiö er, ef menn heföu gert sér
grein fyrir þvi, hve okurvextir
eiga mikinn þátt i ört hækkandi
verðlagi, þeir eru vixlverkandi á
og með si-endurteknum
kauphækkunum, sem oftast eru
bæði ótimabærar og ósanngjarn-
ar, enda hefir þetta valdið ótal
gengislækkunum eins og kunnugt
er. — Ég er þeirrar skoðunar, að
við eigum fleiri erindi viö stjórn
Seölabankans, en brottrekstur
þeirra úr Arnarhólstúninu og það
jafnvel þótt viö látum óátalið, að
þeir reisi sér þessa höll annars-
staöar — þvi hún getur orðið
ennþá eitt sönnunargagn um það,
hversu mikið skortir á um hóf-
semi og eftirlit á tekjuöflun
Seðlabankans”.
11/9 1973.
Jóh. Arnason.
Kleifarvatnstækin
sum frá því fyrir stríð
Klp-Reykjavik. Rann-
sókn á tækjunum, sem
fundust i Kleifarvatni,
er haldið áfram, en ekk-
Húsbruni að Hafursá
á Völlum í gærdag
UM ellefuleytiö i gærmorgun var
slökkviliöiö á Egilsstööum kvatt
aö Hafursá á Völlum, þar sem
kviknað haföi I tvilyftu ibúöar-
húsi.
Að Hafursá býr Björn Björns-
son rafvirki, ásamt konu sinni og
sex börnum. Húsið þar var gam-
alt steinhús, þiljað innan með
viði, og brann efri hæðin alveg, en
hin neðri skemmdist mjög af
vatni og reyk. Þau hjón hafa að
sjálfsögðu oröið fyrir miklu tjóni.
ert nýtt hefur komið
fram i þvi máli.
Að sögn Gústafs Arnar verk-
fræðings hjá Landsslmanum er
ekkert nýtt komiö fram við at-
hugun á tækjunum. Verið er að
skrá þau og reyna að komast að
þvi til hvers sum þeirra hafa ver-
ib notuð, en nokkur þeirra eru
anzi torkennileg.
Flest tækin eru a.m.k. 10 ára
gömul og önnur vel það. Stóra
stuttbylgjutækið er áreiðanlega
slöan fyrir strið, en þá voru svona
tæki notuð. Það er um 75 kg á
þyngd en allt dótið vegur áreiðan-
lega eitthvað nálægt 200 kg.
Gústaf sagði, aö þaö eina, sem
þeir hjá Landssimanum geta gert
sé að reyna að finna út fyrir
hvaða tiðni þessi tæki hafa verið.
Þaö gæti þó oröið erfitt, þvi að
þau eru öll ónýt og ekki hægt að
koma þeim i gang. Sagöist hann
vera stórefinn I þvi, aö hægt yrði
að komast að einhverri niður-
stöðu I þessu einkennilega máli.
Hjá rannsóknarlögreglunni i
Hafnarfirði fengum við þær frétt-
ir, að ekkert hefði komið nýtt
fram I yfirheyrslunum i gær. Að-
spuröir um, hvort það væri rétt,
að mjög oft hafi sézt til ferða
sendiráðsstarfsmanna Sovétrikj-
anna við Kleifarvatn aö undan-
förnu, eins og komið hefur fram i
fréttum, var okkur tjáö, að það
væri ekki rétt. Þeir hefðu ekki
sézt þar oftar en aörir ferðamenn
innlendir eða erlendir.
Alþýðublaðið og
sameiningarmdlið
t Alþýðublaðinu sl. laugar-
dag er fjallað um sam-
einingarmálið og segir þar
m.a.:
„Það er og mála sannast,
að sameiningartalið er farið
að hljóma i eyrum almenn-
ings eins og hlægilegur farsi
og tilburðir leikenda á að sjá
misheppnaðar sjónhverfing-
ar. Og ekki veröur sýningin
burðugri fyrir það, að ungir
framagjarnir Framsóknar-
menn hafa tekið að sér
undirleikinn. Ahorfendurnir
veltast um af hlátri i stað þess
að stara dáleiddum augum á
töframennina.
Sameiningarhorfur
og vaxandi
sundrung
Sameining islenzkra vinstri
manna hcfur áður verið dæg-
urmál og baráttuefni i íslenzk-
um stjórn máluni, en allar
fyrri tilraunir hafa leitt af sér
aukna sundrung og úifúð.
Margir töldu, að nú væri loks
tækifæri til að höggva á hnút-
inn, og væri sjálfsagt betur aö
satt væri. Þvi er þó ckki að
lcyna, að ekki er annað að sjá
en að nú fari sem fyrr og
niöurstaðan verði óbreytt
flokkakerfi, að mestu.en vax-
andi tortryggni og illindi á
vinstra kantinum. Samtök
frjálslyndra og vinstri manna
cru þegar svo gersamlega I
moium sem frekast getur orð-
ið. Bjarni Guönason hefur
um sig fámenna hjörð áhuga-
manna, og Hannibalistar i
höfuðborginni eiga félagsskap
sinn raunverulega undir
fógetaúrskurði, en munu þó
hafa hrokkiö frá þvi áö sækja
mál sin þar. Fylgismenn
Björns Jónssonar fyrir norðan
eru I mesta lagi að byrja að
átta sig á sveifium foringjans
undanfariö ár, og munu
fylkingar nyrðra mjög hafa
riðlast. Fylgið á Vestfjörðum
er algerlega óskrifað blað ef
höfuðkappinn Hannibal er
ekki I framboði. t Alþýðu-
flokknum fyllast menn hrein-
lega skelfingu, þegar þeim
verður hugsað til þess, hvern
drösul sameining gæti dregiö
yfir eininguna innan flokksins,
enda er þessi flokkslega eining
það eina tromp, sem kratar
hafa á höndinni nú á dögum.
Það er auðvitaö út i hött að
láta sér detta I hug, að
Framsóknarmenn taki þátt i
þeirri sameiningu, sem nú
gætu oröið horfur á, en samt
sem áöur hefur sameiningar-
hjalið valdið hreinum skæru-
hernaði innan flokksins.
Nú er sameining vinstri
manna fögur hugsjón og
fjölmargir hafa oröiö fyrir sár
um vonbrigðum meö þá stefnu
er málin hafa tekið. Vitað er,
aö allmargir félagar i Sam-
tökunum hafa dregið sig I hlé
og vilja hvergi koma nærri
eins og nú standa sakir. Það er
jafnvel vitaö aö nokkrir
þeirra, sem virkan þátt tóku I
sameiningarviðræðunum á
siöasta vetri, hafa horfið frá
og kvittað fyrir aðild sina. Það
má nærri geta hvernig fariö
hefur um kjósendur, sem
álengdar standa, fyrst svo er
um þá sem nær hafa komið.
Misheppnaður
konsert
Nú er ár liðið siðan Samtök
frjálslyndra og vinstri manna
áttu þess slöast kost að þykj-
ast samstæöur flokkur fyrir
augum almennings. Það var á
landsfundi Samtakanna
haustið 1972, sem upp úr saub.
Og tilefni klofningsins var ein-
mitt ágreiningur um
sameiningarmálið. Það va-
Framhald á 25. siðu.