Tíminn - 16.10.1973, Síða 3

Þriðjudagur 16. október 1973.
TÍMINN
3
Harður
árekstur
MJöG harður árekstur varð um
hálfsjöleytið i gærkvöldi á mótum
Hringbrautar og Hofsvallagötu.
Rákust þar sama tvær bifreiðir
og eru báðar taldar mjög illa
farnar eða ónýtar. Meiðsl munu
ekki hafa orðið alvarleg að þvi er
séð var, en fólkið var þó flutt á
slysavarðstofuna. Báðir öku-
menn héldu þvi fram við lögregl-
una, að þeir hefðu ekið á grænu
ljósi. Óskar lögreglan eftir þvi, að
sjónarvottar að atburðinum gefi
sig fram.
—Step
«
Þetta er Hamblerinn, sem
dk upp Hofsvaiiagötuna.
Báðir ökuinenn kváðust hafa
„verið á grænu”.
(Timamynd: Gunnar)
Sverrir Runólfsson:
Vegagerðin sveik mig —
og ég ætti hýðingu skilið
Það hefur verið fremur hljótt
um vegagerö Sverris Runólfs-
sonar að undanförnu. Sjálfsagt
hefur ýmsum dottið i hug, hvort
Sverrir væri af baki dottinn. Svo
mun þó ekki vera, en hins vegar
er ýmis ágreiningur með Sverri
og Vegagerð rikisins, að sögn
hans.
I sumar kom til landsins nokkur
hluti þess tækjabúnaðar, sem
Sverri er nauðsynlegur til fram-
kvæmdanna. Þau tæki, sem á
vantar eru til hjá Vegagerðinni,
sem og ýmsum verktökum.
Sverrir mun ekki telja sér fært að
leita til verktakanna um lán á
þessum tækjum, enda er þar við
væntanlega keppinauta að eiga.
Aö sögn Sverris fékk hann I
sumar munnlegt loforð frá Vega-
geröinni þess efnis, að hún mundi
lána honum nauðsynleg tæki, en
það loforð telur hann, að hafi
verið svikið. Orsökin til þess, að
hann flutti ekki sjálfur ipn allar
nauðsynlegar vélar er sú, að
honum var ekki lofað nema
einum kilómeta vegar og þá
taldi hann ekki fjárhagslega
kleift að flytja inn önnur tæki en
hrærivélina eina.
Nú hefur Vegagerðin hins
vegar tilkynnt að sögn Sverris að
hann muni ekki fá nauðsynleg
tæki þáðan. „Það er ekki oft, sem
mér fellur tár”, segir Sverrir,
,,en ég ætti hýðingu skilið fyrir að
*4íSta plata mig svona”.
AAdlið
d Sauðórkróki:
Krufning
fór fram
í gær
— niðurstöður
liggja ekki fyrir
UM HELGINA fóru fram á
Sauðárkróki yfirheyrslur
fjölda vitna i sambandi við lát
Skarphéðins Eirikssonar,
bónda i Vatnshlfð i Austur--
Húnavatnssýslu, á föstu-
daginn var og greint hefur
veriö frá. Að sögn lögreglunn-
ar i gær hefur komið I ljós, að
Skarphéðinn var gestkomandi
I húsi þvi við Aðalgötu, sem
hann fannst látinn. Fleiri voru
þar einnig gestir á sama tima
og eitthvað fram eftir nóttu.
Hefur lögreglan beðið þetta
fólk að yfirgefa ekki bæinn að
svo stöddu, meðan rannsókn
stendur yfir.
Krufning liksins fór fram i
gær, en niðurstöður hennar
lágu ekki fyrir i gærkvöldi.
—Step.
’ Þá hefur Sverrir farið þess á
leit^við Vegagerðina, að hún
skuldbindi sig til þess að kaupa
ekki sjálf tækjabúnað af þessu
tagi, ef svo fari, að ágæti þeirra
verði sannað. Hann telur
nauðsynlegt fyrir sig að fá sika
skuldbindingu til þess að standa
ekki uppi slyppur og snauður og
verkefnalaus með'dýrar vélar,
eftir að hafa sánnað ágæti
þessarar aðferðar við vegagerð.
Vegagerðin rengir ágæti þessarar
tækni, segir Sverrir, en vill samt
ekki skuldbinda sig til þess að
feta ekkii/fótápo'r mfn.
Timinn haföi samband við
jSnæbjörn Jónasson yfirverk-
fræðing Vegagerðar rikisins
vegna þessara ásakana og leitaði
álits hans á þeim atriðum, sem
greint er frá hér að ofan.
— Mér vitanlega hefur Vega-
gerðin aldrei lofað að lána Sverri
öll þau tæki, sem hann vantar,
enda á Vegagerðin ekki allt sem
til þarf. Hins vegar er mér óhætt
að fullyrða, að vegagerðin hefur
alla tið verið reiðubúin að lána
honum þau af okkar tækjum sem
við getum án verið. A þvi hefur
ekki staðið. Við höfum siður en
svo reynt að bregða fæti fyrir
hann, þótt hann vilji láta i það
skina.
Um þessa skuldbindingu, sem
hann talar um, er þaðað segja, að
Vegagerðin getur að sjálfsögðu
ekki lofað þvi fyrir hönd rlkisins,
aö aldrei verði keypt tæki af
þessu tagi. Það er svo annað mál,
að væru slik tæki til I landinu
mundum við, ef til kæmi, fremur
kjósa að eiga samvinnu við
eigendur þeirra, en að kaupa ný
tæki, þó auðvitað að þvi tilskildu,
að hægt væri að eiga samvinnu
við þann aðila. Þannig hefur þetta
verið á öðrum sviðum, t.d. höfum
við átt samvinnu við fyrirtækið
Oliumöl h/f.
Við rengjum heldur ekki, sagði
Snæbjörn, að hægt sé að beita
þessari aðferð við vegagerð. Við
sendum m.a.s. menn utan fyrir
mörgum árum til þess að kynna
sér þessa aðferð og hún hefur lika
verið notuð hérlendis. Hluti
Reykjanesbrautarinnar — á
Hvaleyrarholtinu — er gerður
Fyrsti dagur rjúpna-
veiða var i gær 15.
september. Geta
rjúpnaskyttur hugsað
gott til glóðarinnar, þvi
að rjúpunum hefur
fjölgað verulega frá sið-
asta ári, en hámarki nær
hann árið 1976.
Leiðrétting
Sl. sunnudag urðu þau mistök i
aðalfyrirsögn á Mönnum og mál-
efnum á bls. 18, að aðalfyrirsögn-
in varð Metframkvæmdir f
Byggingamálum. — En átti að
vera Metframkvæmdir I byggöa-
málum.Þetta leiðréttist hér með.
með þessu móti. Hins vegar
teljum við ókleift að nota þessa
aðferð alls staðar. Viðgetum t.d.
ekki skilið, að það sé hægt I
mýrum. Þar að auki berum við
brigður á að hægt sé að gera þetta
fyrir það verð( sem hann segir.
Sverrir hefur haldið þvi fram, að
undirbygging, burðarlag og slit-
lag muni ekki kosta nema um 200
krónur á fermetrann, en það'nær
Framhald á bls. 15..
Finnur Guðmundsson fugla-
fræðingur, sagði i viðtali við Tim-
anna að fjöldi fugla hefði aukizt
mikið frá fyrra ári, eins og þeir
hefðu búizt við.
— A árunum 1968—1970 hefur
fuglunum farið hægt fjölgandi, en
núna siðustu ár hefur stofninn
stækkað þar til hann nær
hámarki, árið 1975-1976. Það hef-
ur veriö mikil aukning á varp-
stöðvunum, svo að búast má við
mikilli veiði.
Rannsóknir á rjúpnastofninum
hófust hér á landi um 1920. Geng-
ur þróun stofnsins fyrir sig hér
eins og annars staðar á norðlæg-
um slóðum.
Fjöldinn er i hámarki á tiu ára
fresti, eða þegar árið endar á töl-
unni sex. Þannig verða beztu árin
núna, frá 1974-1977.
Veiðitimi stendur frá 15. okt til
22. des. Framhald á bls. 23
Rjúpnaveiðar
eru hafnar
Framhaldsstofnþing Landssambands slökkviliðsmanna var baldið i ráðstefnusal Hótel Loftleiða núna
um helgina. Myndin er af fundinum. (Timamynd: G.E.)
Dómararnir um
það, hverjir spilla
mólstað okkar í
landhelgismólinu,
sitja ó Mbl.
Eyjólfur Konráð Jónsson
svaraði fyrir liönd Morgun-
blaðsins i þætti Páls Heiðars á
laugardag „Vikan sem var”
þeirri ádeilu, sem Pétur Guð-
jónsson, stórkaupmaður og
Sjálfstæðismaður hefur haldið
uppi opinberlega á Mbl. 1
svari Eyjólfs Konráðs segir
m.a.:
„Þaö er rétt, að fyrir nokkr-
um mánuðum neitaði Morgun-
blaðið aö birta grein, sem Pét-
ur Guöjónsson sendi blaðinu
um landhelgismálið. Ástæðan
var sú, að við ritstjórarnir
töldum fyrir ncðan virðingu
Morgunblaösius að birta þá
grein, enda var hún að okkar
mati til þess fallin að spilla
fyrir málstað tslands i land-
hclgismálinu. Aður höfðuin
við birt greinar eftir Pétur,
in.a. um landhelgismálið, en
Morgunblaðið cr ekki rusla-
tunna.sem ha'gt er aðflcygja i
hverju sein er.”
Er það lá fyrir, að ritstjórar
Mbl. vildu ekki birta grein
Péturs og höfðu meira að
segja neitað að birta hana sem
auglýsingu.þar sem fullt gjald
var boðið fyrir, sneri Pétur
Guðjónsson sér til Timans og
bað blaöiö að birta umrædda
grein. Timinn birti þessa
grein. Grein þossi var mál-
efnalegt innlegg i landhelgis-
málið og ekkert það i grein-
inni, scm gat skaöað málstað
okkar i landhelgismálinu,
heldur þvert á móti tslending-
um og rétti þeirra i málinu til
framdráttar.
Hvað var svona
slæmt?
Timinn lætur lesendum sin-
um, sem lásu þessa grein,það
eftir að dæma um það, hvort
þessi grein i Timanum liafi
verið þess eðlis, að hún væri
„til þess fallin að spilla fyrir
málstaö tslands i landhelgis-
málinu”, eins og ritstjórar
Mbl. lialda fram. En að gefnu
tilefni skorar Timinn á Mbl. að
gera grein fyrir þvi, hvað það
liafi vcrið I grcin Péturs, sem
svo mjög skaðaöi málstað
okkar i landhelgismálinu.
Rökstuðningur ritstjóra Mbl.
um þau efnisatriöi, sem hirt-
ust I grcin Péturs.gætu upplýst
þjóðina nánar uin stefnu —
eða réttara sagt stefnule.vsi
Mbl. i landhelgismálinu og
yrði því fengur að þeirri
greinargcrö.
Landhelgisumræð-
ur í Strassborg
í viötali við Ingvar Glslason,
alþm., um uinræður um land-
helgismálið á Evrópuþinginu I
Strassborg i siöasta mánuði
segir in.a.:
„Aö sjálfsögðu var talsvert
vikið að málefnum islendinga
i þessum umræðum. tslenzku
þingfulltrúarnir skýrðu sinn
málstaö svo sem unnt var i
stuttu máli og brezku þing-
mennirnir geröu landhelgis-
mál islands að umtalsefni, á
sinn hátt. Oröaskipti, sem
þarna áttu sér staö,leiddu að
sjálfsögðu ekki til neins upp-
gjörs milli okkar,” sagöi
Ingvar Gislason”. En ég full-
yrði, að þaö kom fram meiri
skilningur á þörfum ts-
lendinga fyrir stækkun fisk-
veiðilandhelgi en ég hef þorað
aö vona. Það, sem sett er út á
okkar aðgerðir, er hin einhliða
útfærsla. Það er þrástagast á
þvi, að við hefðum átt aö biöa
niðurstöðu hafréttarráðstefn-
unnar. Eins og við er að búast
verður að ráðast, hver sann-
Framhald á bls. 23