Tíminn - 28.10.1973, Side 33

Sunnudagur 28. október 1972.
TíívÍÍNN
33
Hættu þessari vitleysu
og flýttu þér heim til
mömmu þinnar, áður en
myrkrið skellur á.
En Bongo kærir sig
ekkert um góð ráð og
heldur áfram út i
heiminn.
Þegar dimmt er orðið,
uppgötvar Bongo sér til
skelfingar, að hann er
villtur og ratar alls ekki
heim, þótt hann feginn
vilji. Það er svo hræði-
lega dimmt i skóginum,
og hann heyrir alls kyns
kynjahljóð, sem skelfa
hann. Aumingja Bongo
hágrætur og kallar á
mömmu sina, en hann
fær ekkert svar, þvi að
mamma er langt i burtu
og heyrir ekki til hans.
— Nú er ég svo
aldeilis hissa. Er þetta
ekki Bongo? Hvað ert þú
eiginlega að gera i eldi-
viðarskúrnum minum?
Bongo er um og ó, en þó
verður hann feginn að
heyra i einhverjum, sem
virðist þekkja hann.
Hver getur þetta annars
verið? Hann opnar var-
lega annað augað, og
hvað haldið þið að hann
hafi séð? Alveg rétt.
Þarna stóð engin önnur
en hún Snjóka mús,
bezta vinkona hans. Þið
getið rétt imyndað
ykkur, hvort ekki urðu
þarna fagnaðarfundir,
Og nú var Bongo ekki
lengur hræddur.
Snemma næsta
morgun fylgir Snjóka
Bongo heim i fjölleika-
húsið.
— Hvar hefur þú
eiginlega verið, blessað
barn, segir filamamma.
Ég var að leita að þér i
alla nótt og hélt að ég
ætti aldrei eftir að sjá
þig aftur. Og mikið
skelfing ertu óhreinn.
Þú verður undireins að
fara i bað.
Nú finnst Bongo
ekkert leiðinlegt, að
baða sig. Honum finnst
meira að segja reglu-
lega gaman að blása
sápukúlur með ran-
anum og horfa á þær
svifa upp i loftið. Og
hann skilur ekkert i þvi,
að einu sinni hafi honum
þótt andstyggilegt að
fara i bað.
— Heyrðu mamma,
segir hann. Finnst þér
ekki að við ættum að
gefa Snjóku miða á sýn-
inguna okkar i kvöld, af
þvi að hún fylgdi mér
heim?
— Það má nú varla
minna vera, segir
mamma og brosir til
Snjóku, sem hoppar af
kæti. Hún veit nefnilega
ekkert skemmtilegra en
að fara i fjölleikahús og
horfa á dýrin leika listir
sinar.
K
U
U
Ég er hljómsveitarstjórinn \
og þeir, sem eru óánægðir,'
W
2-16
Þvoðu
þér um hend
urnar, Þöngu
^..haus
GÍott, ég var farinn1