Tíminn - 29.05.1974, Page 7

Miövikudagur 29. mai 1974.
TÍMINN
7
Hann er á! — Ha, annars
— Við þessu fáum við ekkert
svar hjá stúlkunum, en strákarn-
ir hugsa sig um og fitja upp á
nefið:
— Bilaleik.
— Hvaða sólaroliu notið þið?
— Ha?
Ósvikin undrunin gefur til
kynna, að svoleiðis pjatt er nú
ekki ihávegum haft á þessum bæ.
— Hvað ætlið þið að gera i sum-
ar?
—- 0, svo sem ekkert.
— Ég ætla að fara i unglinga-
vinnuna i Heiðmörk.
Það er Margrét, sem svarar
þessu. Hún er lika elzt.
— Hvað ert þú gömul, Margrét?
— 13 ára.
— Hvenær byrjarðu þar?
— 1. júni.
Hestar og ungir hesta-
menn
Og svo hættum við að trufla sól-
ina við að skina á þessa vini okk-
ar, en kveðjum þá með virktum
og göngum út úr grasgarðinum og
höfum orð á þvi, að mikið séu
blómin orðin falleg. Og sem við
höfum rétt sleppt orðinu, sjáum
við, að á næsta leiti við penna-
gamminn og snillinginn til orðs og
æðis, örlyg Sigurðsson, eru
strákar að tala við hesta.
Þeir mega ekkert vera að þvi
að tala við okkur.
— Jújú, við kunnum vel að fara
með hesta, við þekkjum þá úr
sveitinni.
Þeir slita upp gras og gefa gæð-
ingunum, klappa þeim og strjúka
og lauma sér á bak eins og lúnkn-
ir hestamenn.
— En þið vitið það að maður
verður alltaf að fara gætilega að
hestum, sem maður þekkir ekki?
— Blessaður vertu, það sló mig
einn alveg svakalega i fyrra, en
ég fyrirgaf honum það strax.
Og svo ekki meir um það.
Sólskinsbros i sundlaug-
unum
Þegar við erum búnir að troða
okkur með harmkvælum i gegn-
um margfalda biðröðina i sund-
laugunum i Laugardalnum, kom-
umst við út i sólskinið að nýju, og
allt i kringum okkur er
busiugangur og kæti. í grunna
kerinu er sægur af ungum meyj-
um, sem leyfir okkur góðfúslega
að taka af sér mynd.
— Við heitum Sigrún og Borg-
hildur, og við erum frænkur.
— Hvað eruð þið gamlar?
— Við erum 10 ára.
— Ég heiti Sesselja, og ég á
heima i Keflavik.
— Og hvað ert þú gömul, Sess-
elja.?
— Ég er 12 ára.
Svo koma Magna, sem er 9 ára,
og Ingunn og Guðný, sem eru 10
ára.
— Hvar eigið þið heima?
— Við eigum allar heima uppi i
Breiðholti.
— Og komið þið hingað oft?
— Alltaf, þegar það er sólskin.
Halldór og hundurinn
hans
Fyrir framan sundlauga-
bygginguna er ungur maður með
hundinn sinn, ekkert ógurlega
stórvaxinn eða óásjálegan.
— Hvað heitir þú?
— Halldór Sighvatsson.
— Og hvað heitir hundurinn
þinn?
' Það var þarna, sem við fengum
augnaráðið.
Sólskiniö I brosum ungmeyjanna var næstum eins hlýtt og sólin á himni.
Stebbi hamast viö aö reyna aö
spæla kallana.
— Hún heitir Káta!
Við flýtum okkur að breiða yfir
yfirsjónina með spurningu:
— Hvað er hún gömul?
— Fjögurra og hálfs mánaðar.
— Er hún góð?
— Já, hún er ógurlega góð.
— En er hún þæg?
— Ja, hún er svona svolitið þæg.
Og við skulum ekki hafa fleiri
orð um það.
Sjávarútvegsmenn úr
Breiðholtinu
Við eigum leið niður á bryggju.
Það þurfa ekki allir út á sjó til að
veiða. Þrir athafnamenn eru niðri
á bátabryggjunni neðan við
sjoppuna.
— Hvernig fiskast?
— Bara vel. Stundum gengið
betur.
— Megum við taka mynd af
ykkur?
— Jájá, allt i lagi.
— Hvað heitið þið, strákar?
— Ég heiti Bragi Þór.
Hann ber út Timann á morgn-
ana, að hann sagði okkur á eftir.
— Hvað ertu gamall?
— Þrettán ára.
— Ég heiti Ómar.
Hann var með færið þessa
stundina. Kannski hefur hann átt
það.
— Hvað ert þú gamall?
— Ég er tiu ára.
— Ég heiti Grétar.
— Hvað ert þú gamall?
— Ég er tólf ára.
— Hvar eigið þið heima?
— Uppi i Breiðholti.
— Hvað gerið þið á daginn?
— Svosem ekkert, bara flækj-
umst.
—.Farið þið i sveit i sumar?.
— Farið þið i sveit i sumar?
— Já, ég, segir Bragi Þór.
— Hvert?
Framhald á bls. 19
,og epliö fór næstum alla leiö upp i Atla.
Ég berst á fáki fráum. Smáblundur á milli leikjastunda.
Vertu ekkert að revna aö gera þig
til framan I mig!
Texti: Baidur Hólmgeirsson
Myndir: Gunnar V. Andrésson