Tíminn - 05.07.1974, Blaðsíða 11

Föstudagur 5. júli 1974
TÍMINN
11
Rudolf réttir okkur lista yfir
meBlimi sveitarinnar, og viö sjá-
um strax, aö þar eru meölimir
viös vegar aö, frá Þykkvabæ,
nærsveitunum og Hellu. Viö
spyrjum Rudolf, hvort konurnar,
sem þarna eru all-margar, séu
virkir félagar, eöa bara meö upp
á punt.
— Þiö getiö alveg reitt ykkur á,
aö þær eru virkir félagar, svarar
Rudolf brosandi, og þær eru
ómetanlegur styrkur fyrir félag-
iö. Þær láta ekki sitt eftir liggja
viö æfingar og útköll, og svo er
starfsemi sveitarinnar mjög við-
tæk. Það eru til dæmis bara fjár-
öflunarleiðirnar. Viö höfum öll
spjót úti til að ná inn fé til sveitar-
innar, og þar liggur enginn meö-
limur sveitarinn ár liði sinu.
Seldu merki
— héldu flugdag
— Hverjar eru helztu fjár-
öflunarleiöir ykkar?
— Það er nú merkjasala, svo
höfum viö veriö meö torfæru-
aksturskeppni, og I fyrra héldum
viö flugdag, sem heppnaöist aö
visu ekki nógu vel, þvi aö þaö var
of lágskýjaö, svo að atriöin nutu
sin ekki til fulls. Þetta var þvi
leiöinlegra sem hérna á Heilu eru
aöstæöur til flugs betri en viöast
hvar annars staðar.
— En allt hefur þetta gefiö eitt-
hvaö af sér?
— Já, viö eigum oröið hátt i
milljón, þótt viö byrjuðum á núlli
fyrir fimm árum.
— Og svo eruö þiö búnir aö
koma ykkur upp fullkomnum
búnaöi?
— Já, viö skulum segja góöum,
fullkominn verður hann seint.
Þetta byrjaði nú meö þvi, aö viö
gátum strax i upphafi keypt
sleöa, og þá var nú áhuginn ekki
lengi aö koma. Svo fengum viö
gefins bil frá hernum, mikinn bil,
en hann var nú ekki sérlega
merkilegur, þegar hann kom. Viö
tókum hann algjörlega i gegn, og
nú er hægt aö flytja I honum 6
sjúklinga I einu, sem gæti komið
sér heppilega, ef um meiriháttar
slys væri að ræöa. 1 þennan bil er-
um viö búnir aö setja 2 talstöövar.
Svo komu tveir sleðar til viöbót-
ar, og jeppi, sem við erum aö
gera upp. Snjóbil vonumst viö til
aö fá á næstunni.
Starfssvæðið
nokkuð stórt
— Þaö hefur veriö leitaö tals-
vert til ykkar um aðstoö?
— Já, nauösyn þessarar starf-
semi hefur margsannaö sig. Ég
get til dæmis sagt ykkur, aö
fyrsta veturinn, sem viö störfuö-
um, voru mikil snjóalög, og þá
vorum viö iöulega beönir að fara
meö lyf. Þá björguöum viö
mannslifi uppi i Holtum, svo aö
eitthvaö sé nefnt. Viö kostum
kapps um aö vera alltaf reiðubún-
ir, ef slys veröa, flugvélar týnast
eöa viö getum á einhvern hátt
oröiö að liöi.
— Hvaö er starfssvæöi ykkar
stórt?
— Starfssvæöi okkar er nokkuö
stórt, ef viö miöum við það, aö
þaö er ekki önnur björgunarsveit
Hella og Rangá — byggðin og fljótið.
starfandi á svæðinu trá Reykja-
vlk til Vlkur.
— Njótiö þiö ekki opinberra
styrkja?
— Jú það gerum viö. Viö fáum
25 þúsund króna styrk frá sýsl-
unni, og svo hefur hreppurinn
veriö okkur hjálplegur. Viö fáum
aö vera hérna I slökkvistöðinni,
en ætlum aö fara aö byggja.
Sterkasti
félagsskapurinn
— Segöu okkur nánar af þvi.
— Já, þaö stendur til aö byrja
núna um þessar mundir. Viö er-
um búnir að fá lóö hjá geyma-
verksmiðjunni. Þetta veröur 170
fermetra hús, allt á einni hæð.
Þar vonumst viö til aö fá sæmi-
lega rúmgóöa aðstööu til aö vinna
aö þessum útbúnaöi okkar.
— Þaö eru nú sjálfsagt nokkrar
vinnustundir komnar I þetta hjá
ykkur, er þaö ekki?
— Jú, svarar Rúdolf, — og það
sér enginn eftir þeim. Flug-
björgunarsveitin er sterkasti
félagsskapurinn hérna á staön-
um, sá eini, sem þrifst. Þaö eru
allir ánægöir meö aö starfa aö
þessu. Þaö er bara eitt, sem okk-
ur vantar alveg tilfinnanlega.
— Og hvaö er þaö?
— Okkur vantar radlómann i
byggöarlagiö!
Meö þeirri ósk, að Rudolf
Stolzenwald og félagar hans —
konur og karlar — I flug-
björgunarsveitinni séu búnir aö
finna radiómann til aö setjast að
fyrir austan, kveðjum við þau
með alúöarkveðjum, óskandi
þess að verkefni megi þá jafnan
skorta, en fullvissir um það hins
vegar, að ef þau ber skyndilega
að, þá bregzt flugbjörgunarsveit-
in á Hellu skjótt og örugglega við.
Rudolf Stolzenwald styður hendi á einn sleðann. t baksýn er billinn góði