Tíminn - 28.07.1974, Síða 9

Sunnudagur 28. júli 1974.
TÍMINN
fengu litið að koma inn i „salina”
eins og við kölluðum hinar þrjár
stofurnar niðri, enda átti „rikiö”
mestallt, sem þar var, og var lagt
rikt á við börnin að hrófla þar
ekki við neinu, og var jafnan við-
kvæðið „ekki snerta, rikið á
þetta”! — Yngsti sonur okkar var
einu sinni sem oftar að kljást við
systur sina, sem var i vöggu, og
var fundið að þvi við hann. Hann
sagði þá:
— Á rikið hana lika?
Fyrir Alþingishátiðina var
borðstofa hússins lengd til suðurs
til jafns við hinn svokallaða
„veranda”, sem um leið var
gerður minni. Með þessu gátu,
með naumindum þó, setið til
borðs 44 manns. Ýmsar lagfær-
ingar voru og gerðar á þvi ágæta
húsi, eins og það varþáaðminnsta
kosti, með hinum fögru húsgögn-
um frá 1907. Kontórhúsgögnin
voru með Fálkanum á útskorin,
og húsgögnin i miðsalnum með
Fálkanum innlögðum, og falleg
borðstofuhúsgögn, borðstofan
með „panel” — allt i stil við þetta
gamla virðulega hús.
Okkur bar að hafa konungs-
hjónin og aðra tigna gesti til
hádegisverðar daginn sem þeir
komu til landsins, eftir móttöku
niður við höfn. KÍukkan 4 sama
dag vorum við með yfir 200
manns i siðdegiskaffi. Eftir hátið-
ina á Þingvöllum var m.a. mót-
taka fyrir Vestur-íslendinga, sem
fjölmenntu á hana.
Á kvöldi annars dags hátiða-
haldanna á Þingvöllum var svo
veizla rikisstjórnarinnar, þar
sem við hjónin vorum gestgjafar.
öll börnin fengu að fara á hátið-
ina. Okkur voru ætluð tvö tjöld til
afnota i túni Þingvallabæjar.
Konungshjónin bjuggu i Kon-
ungshúsinu, og norska og sænska
krónprinsunum var búinn veru-
staður I Þingvallabæ, en Ólafur
konungsefni Noregs forfallaðist
frá að koma á hátiðina, þannig að
ib&ð hans var laus. Fluttum við
þvi inn I bæinn með 3 yngstu börn-
in. Börnin minnast enn hve
sænskikrónprinsinn, siðar Gústaf
Adolf konungur, var barngóður
og mikið ljúfmenni.
Það hefur nú verið svo mikið
ritaðog rættum Alþingishátiðina,
að ég get litlu þar við bætt. Helzt
að minnast hér eins leiðinda-at-
viks, sem kom þó fyrir sem kunn-
ugt er, en það var þegar danski
þingfulltrúinn ávarpaði Alþingi,
þá var dreginn á stöng fáni, — að
mig minnir sá austurriski I stað
,>:y mm - ■ 'iÍBÉrf*

Fjölskyldan f Laufási f fyrrf tfð, Anna og Tryggvi Þórhaiisson forsætisráðherra, og börn þeirra sjö: Þórhallur, Klemens, Agnar, Valgeröur,
Björn, Þorbjörg og Anna Guðrún.
danska fánans. Aldrei hefur verið
upplýst hvernig á þessum mistök-
um stóð, sem vitanlega voru mjög
óheppileg, sérstaklega þar sem
um sambandsþjóð okkar var að
ræða, og mikið á gengið gegnum
árin i þeim samskiptum. Tals-
verður úlfaþytur varð úr þessu
sem von var, og hraðaði Tryggvi
sér til konungs i Konungshúsinu á
Þingvöllum til þess að verða
fyrstur til að skýra konungi frá
þessu óhappi og biðjast velvirð-
ingar á þvi. Kristjan 10. átti það
til, að vera óþjáll I skiptum og var
i þvi efni ólikur föður sinum,
Friðrik 8., sem var hið mesta ljúf-
menni. Alexandrina drottning var
mjög alúðleg i viðmóti, og á ég frá
henni mörg bréf, þar á meðal tvö
á Islenzku. Enn fremur sendi hún
börnunum jólasælgæti allt fram
að hernámi Danmerkur, og var
þetta sælgæti jafnan nefnt
„drottningargotteriið” af börn-
um.
Þingrofið
Það var ekki alltaf hátið á
þessu timabili lifs okkar, og á ég
þar helzt við hina margumtöluöu
„þingrofsviku vorið ’31, sem var
vissulega sérstök i stjórnmála-
sögu landsins. Það var raunveru-
legt umsátursástand i heila viku.
Hvert kvöld var efnt til uppþota
við húsið sem vanalega hófust
með fundi og ræðuhöldum for-
ystumanna stjórnarandstöðunnar
Frá dyraloftinu I Laufási. Kistillinn undir boröinu mun vera smfðaður af Bólu-Hjálmari.
A þessum vegg á dyraloftinu eru
ýmsar gamiar könnur, en f mið-
hillunni eru nokkrir fyrstu mun-
irnir, sem Guömundur Einarsson
frá Miödal brenndi úr íslenzkum
leir, þegar hann var aö gera leir
brennslu aö listgrein á isiandi.
niður i miðbæ og svo var gengiö
suður eftir til okkar mgð ópum og
stundum hótunum til ógnunar og
oft ræðuhöldum. Raddir heyrðust
svo sem „hendum helvitis hysk-
inu út i Tjörn” og „hvað var gert
við svona fólk á dögum Lúöviks
sextánda”. Lögregluvörður var i
húsinu og við það dag og nótt.
Börnin gátu ekki sótt skóla
vegna aðkasts, bæði frá skólafé-
lögum og kennurum. Tvö næst-
elztu börnin urðu að hætta að
sækja kennslu hjá einni kennslu-
konu skólans vetrarlangt, sökum
pólitisks ofstækis hennar. Börnin
urðu fyrir mörgu öðrú aðkasti og
var þetta lifsreynsla fyrir okkur
og ekki sizt eldri börnin. Vita-
skuld stóðum við ekki ein á með-
an á þessu gekk. Margir vinir og
samherjar voru hjá okkur á
kvöldin, og margir — bæði vinir
og andstæðingar — sendu okkur
vinarkveöju. Mér er I minni stór
gráfikjukassi, sem Jóhannes
Kjarval færði okkur og gat þess
um leið, að þetta þætti honum
bezt sælgæti. Aldrei haggaðist ró
Tryggva á meðan á þessum
ósköpum stóð, né siðar, alltaf var
hann jafn ljúfur og rólegur, en ég
get ekki sagt það sama um sjálfa
mig. Siðar var ég að kvöldi dags
stödd i boröstofu, ljós var inni og
ódregið fyrir glugga, — ég var að
ráða stúlku, — kemur þá stærðar
steinn inn um gluggann og flaug
rétt viö höfuð mitt og út i vegg.
Stúlkan hætti við að ráða sig.
Verst var, að ég hafði ekki hugsun
á aö geyma steininn, — lögreglan
tók við gripnum.
Tryggvi var vel heima i sögu
þjóöarinnar, eins og áður segir.