Tíminn - 16.03.1975, Blaðsíða 16

16
TÍMINN
Sunnudagur 16. marz 1975.
Hvað gera þau í tómstundunum? Greinaflokkur Hvað gera þau í tómstundunum? Grei
II
„Ef söngurinn er kaldur,
dettur hann dauður niður
99
OFT HEFUR sú lexia verið þul-
in á siðustu árum og áratugum,
að mannkynið standi á þröskuldi
nýrrar aldar. Það þóttu mikil
býsn, þegar menn uppgötvuðu að
hægt var að tala saman um lang-
an veg með hjálp simavirsins.
Þegar útvarpið kom til sögunnar,
óx undrunin enn, og nú er það
sjónvarpið, sem vekur mörgum
manninum furðu, en hin fyrri
undur tækninnar eru orðin næst-
um eins og sjálfsagður hlutur,
valda að minnsta kosti ekki nein-
um teljandi heilabrotum.
Ekki væri óliklegt að sjónvarp-
ið ætti eftir — eða væri þegar
byrjað — að magna og margfalda
eitt af þjóðareinkennum tslend-
inga, forvitnina. Við höfum alltaf
viljað vita allt um sjálfa okkur
(og, með leyfi að segja, hver um
annan): ætt og uppruna, gáfna-
far, smekk og viðhorf til allra
hugsanlegra hluta. Ef við höfðum
heyrt manninn tala i útvarp eða
höfðum lesið eftir hann grein i
blaði, var forvitnin vakin. En
fyrst þetta hefur verið svona, ár-
um og áratugum saman, hvað
mun þá, þegar við sjáum ókunn-
ugt fólk heima i stofu hjá okkur á
hverju kvöldi, án þess þó að geta
talað við það? Hvað er þessi
(hann eða hún) meira en glæsi-
legt útlit, gáfulegt yfirbragð?
Syngur á mörgum tungu-
málum
Hér er ekki ætlunin að rjúfa
sjálfsagða friðhelgi einkalifs með
of nærgöngulum spurningum, en
hins vegar verður lesendum Tim-
ans gefinn kostur á að skyggnast
litið eitt i áhugamál og tóm-
stundagaman eins þeirra mörgu
einstaklinga, sem vinna að stað-
aldri við sjónvarpið okkar, og
áreiðanlega er augna- og eyrna-
yndi margra sjónvarpsnotenda,
að minnsta kosti karlþjóðarinnar.
Það er Hrönn Hafliðadóttir, sem
hér „situr fyrir svörum”.
Og þá er það fyrsta spurningin,
Hrönn:
— Tekur ekki sjónvarpið frá
þér þær tómstundir, sem þú
kynnir að gcta átt, frá annarri
vinnu, búi og börnum?
— Nei, ekki er það nú svo
slæmt. Ég vinn ekki hjá sjónvarp-
inu nema eitf kvöld i viku að
meðaltali, og svo einn og einn
laugar- og sunnudag. Þess vegna
get ég þvi haft fristundir næstum
hvenær sem ég vil.
— Hvaðgerirþúþá, —hver eru
áhugamáiin?
— Ég sezt við hljóðfærið og æfi
mig —• ég er að nema tónlist — eða
þá ég næ mér i góða bók, ég er tið-
ur gestur i bókabil hverfisins, þar
sem ég bý. Stundum sezt ég lika
með handavinnuna mina, en ég
vinn mikið i höndum, þegar tæki-
færi er til.
— Er iangt siðan þú hófst tón-
listarnám?
— Þetta er sjötta árið, sem ég
er við söngnám. Þegar ég var
barn, byrjaði ég að læra pianó-
leik, en hætti aftur, þvi miður. Ég
er núna i Söngskólanum i Reykja-
vik hjá Garðari Cortes, en áður
hafði ég verið i fimm ár i Tónlist-
arskólanum i Reykjavik, þar sem
ég lærði hjá Engel Lund.
— Og þér þykir þetta auðvitað
gaman, fyrst þú ert að því?
—Já, sannarlega, — ég myndi
ekki gera það annars! t raun og
veru má segja, að þetta sé mitt
aðaláhugamál, þótt margt fleira
veiti mér lika mikla ánægju. Til
dæmis þykir mér ákaflega gaman
að ferðast.
— Það væri gaman að heyra
meira um söngnám þitt, einkan-
lega fyrir mig og mina lika, sem
litt þekkja til siikra hiuta.
— Já, það er nú svo, en eigin-
lega veit ég varla, hvar ég á að
byrja. Rödd mín er mezzo-
sópran, og þaðan alveg niður i
altrödd. Þegar ég var hjá Engel
Lund, söng ég mikið af alls kyns
þjóðlögum, ensk þjóðlög, sungin á
ensku, skozk lög, sungin á breið-
skozku, og lika hef ég reynt að
syngja á gelisku. Það er óskap-
lega gaman, en jafnframt mjög
vandasamt. Og þó, ef maður hef-
ur sæmilega gott eyra fyrir fram-
burði, getur þetta tekizt áfallalit-
ið.
Franskir söngvar frá 16.
og 17. öld
— Þú hefur ekki verið við eina
fjöiina felld, hvað tungumálin
snertir. Eru það fleiri mál, sem
þú hefur sungið á?
— Já, að visu. Að islenzkunni
ógleymdri, hef ég sungið þýzk
ljóð á þýzku, og svo gamla,
franska söngva og dansa, frá 16.
og 17. öld. Þá syng ég á frönsku.
Það er feikilega gaman, þvi að
það er svo mikil einlægni i þess-
um gömlu, frönsku ljóðum. Mað-
ur verður blátt áfram að skila
þeim af jafnmiklum innileik og
þau eru ort. Jafnvel þótt textinn
segi ekki mikið i sjálfu sér, þá tjá-
ir tónlistin það sem upp á vantar.
Og þá er að vera þess um kominn
að tjá það, sem hún vill segja,
enda er aldrei hægt að syngja
neitt af kulda, hvorki það né ann-
að. Ef söngurinn er kaldur, dettur
hann dauður niður og enginn
maður hefur gaman af að hlusta.
1
Æg Æm /<; M

Hrönn Hafiiðadóttir og börn hennar tvö, þau Andrea Jónheiöur og Hafliði Birgir. Þá sakar ekki aö geta þess, að kötturinn á heimilinu heitir Perla, og henni veittist sú virðing að
ferðast I kringum landiö á sfðast liðnu sumri, — ein þeirra mörgu, sem fóru hringveginn nýja. Tfmamynd Róbert.
Hvað gera þau í tómstundunum? Greinaflokkur Hvað gera þau í tómstundunum? Greinaf