Tíminn - 04.01.1976, Side 22

22
TÍMINN
Sunnudagur 4. janúar 1976.
HEFND ALFANNA
— ó, gerðu það,
stigðu ekki inni álfalaut-
ina Nuala.
— Vitleysa Conn, álf-
arnir koma ekki út fyrr
en á miðnætti svo þeir
geta ekki vitað að ég
hafi farið inn i lautina.
— Trúðu mér Nuala,
þeir vita allt.
— Það má vel vera,
en ég er viss um að þeir
geta ekki séð fótsporin
eftir mig i mjúku gras-
inu. Sjáðu bara þessar
fallegu hvitu fjólur. Ég
ætla að tina nokkrar i
vönd. Álfarnir s já áreið-
anlega ekki eftir þeim.—
— Æ, Nuala, það vaxa
alveg jafn falleg blóm
hinum megin á akrin-
um.
— Ég veit það, en mig
langar i þessi.
— Það er heimskulegt
af þér Nuala, álfarnir
munu örugglega hefna
sin.
— Það ert þú, sem ert
heimskur Conn, og þú
sem ert orðinn 12 ára.
Þó að ég sé tveimur
árum yngri er ég miklu
skynsamari.
Conn og Nuala bjuggu
með foreldrum sinum á
afskekktum stað á Vest-
ur-írlandi. Nálægt
heimili þeirra voru
margir staðir, þar sem
álfar bjuggur. Þeir áttu
sér bústað i hverri hæð,
hól og þúfu og höfðu
börnin margsinnis verið
vöruð við því að gera
nokkuð sem gæti styggt
þá.
— Þetta eru fallegar
fjólur, Nuala, sagði
móðir þeirra, þegar þau
komu heim. Hvar
fékkstu þær?
Nuala hikaði.
— Nú, hvar fékkstu
þær? Segðu mér það,
sagði faðir þeirra.
— t álfalautinni stam-
aði Nuala.
— Hvað oft á ég að
þurfa að segja þér að þú
mátt ekki taka neitt úr
álfalautinni? Ég vona
svo sannarlega að ekk-
ert illt komi fyrir okkur
vegna þessa.
Nuala elskaði blóm.
Hún setti þau i vasa við
hliðina á rúminu sinu.
Þegar hún seinna um
kvöldið fór upp i her-
bergið sitt til að fara að
hátta, sá hún að blómin
voru horfin. Vasinn var
galtómur. Conn var al-
veg að sofna, þegar
hann heyrði óp koma úr
herbergi Nuolu. Hann
þaut ásamt foreldrum
sinum til herbergis
hennar. Þau sáu að
Nuola var öll rifin og það
blæddi úr henni. Rúmið
var fullt af þyrnum.
Mamma hennar lyfti
henni upp úr rúminu.
Við það hurfu allir þyrn-
arnir. En þegar Nuala
lagðist aftur i rúmið,
komu þeir til baka.
— Þetta er hefnd,
sagði mamma. — Nuala
mun aldrei framar geta
sofið i rúmi.
— Hún getur sofið i
minu, sagði Conn.
— Ég er hræddur um
að það sé ekki til neins,
sagði pabbi.
Nuala lagðist i rúm
Conns, en það hafði
verið rétt, sem pabbi
þeirra hélt. Rúmið fyllt-
ist af þyrnum, en um
leið og hún fór úr þvi
hurfu þeir.
— Ó, ó, sagði
mamma, hún getur ekki
aftur sofið í rúmi fyrr en
hún losnar úr álögunum.
Aumingja Nuala varð
að sofa á teppi framan
við arininn um nóttina.
Næsta morgun, þegar
fjölskyldan var að
bor^ ða morgunverð,
birtist Sorcha, ná-
grannakona þeirra.
— Ég kom til að fá
lánuð nokkur egg, sagði
hún, — hænurnar minar
verpa ekki.
— Við erum i voðaleg-
um vandræðum Sorcha,
sagði mamma.
— Hvað er það? sagði
Sorcha.
Þegar hún heyrði hvað
gerzt hafði, hristi hún
höfuðið og sagði: —
Þetta er slæmt, það er
afskaplega erfitt að
losna undan álögum álf-
anna. Eina leiðin er að
reyna að gera eitthvað
til að þóknast þeim.
— Veiztu um eitthvað
sem þeim mundi falla
sérstaklega i geð? sagði
pabbi.
— Jú, ég held að þeir
séu mjög hrifnir af tón-
list. Ef einhver gæti spil-
að undir fyrir þá á
meðan þeir dansa yrðu
þeir það ánægðir að þeir
uppfylltu hvaða ósk sem
væri.
— Það búa ekki
nokkrir tónlistarmenn
hér i nágrenninu, sagði
raarama.
— Rétt er það, sagði
Sorcha, og það er leiðin-
legt að þú skulir ekki
hafa iært að spila á neitt
hljóðfæri Sive, þú sem
hefur svo fallega söng-
rödd. Og það er áreiðan-
lega vandfundinn
maður, sem getur blistr-
að betur en hann Conn.
En það er nú vist ekkert
við þvi að gera. Þakka
þér fyrir eggin, Sive,
mér þykir þetta leiðin-
legt með Nuolu, en við
vitum öll vel að það er
enginn barnaleik./ur að
ætla sér að glettast við
álfana.
Conn hafði hlustað af
mikilli athygli á allt sem
sagt hafði verið, Þegar
Sorcha var farin sagði
hann:
— Mamma, er það
ekki sorglegt að það
skuli ekki vera neinn,
sem getur spilað á hljóð-
færi fyrir álfana? Ég
vildi óska, að ég hefði
lært að leika á hljóðfæri.
— Hvernig væri að
reyna að flauta fyrir þá
Conn, sagði mamma
hlægjandi.
Conn gat blistrað
hvaða lag sem hann
heyrði. Flaut hans var
svo tært og hreint, að
þrestir, mariuerlur og
aðrir fuglar svöruðu
FRJÁLS VERZLUN
FRJALS VERZLUN
SÉRRIT UM VIÐSKIPTI
OG ATHAFNALÍF
Frjáls verzlun 12. tbl. þessa árgangs er lielguö Noregi. Þar cr
greint frá efnahagsmálum og utanrikisviöskiptum Norö-
manna. Þá er sagt frá hclztu þáttum i atvinnulifi i Noregi, fisk-
veiöum, og stefnu Norömanna i hafréttarirtálum og viötal er
viö Gunnar Kogstad forstjóra norsku útflutningssamtakanna.
i blaðinu er sagt frá útflutningi á islenzkri iönaöarvöru til
Noregs og viöleitni til þess aö afla islenzkum iönaöarvörum
markaöar. Fjallaö er um fcröamöguleika i N'oregi, sagt frá
samvinnu Slippstöövarinnar á Akureyri við norska aöila i
skipasmiðum. Þá er greint frá varnarmálum i Noregi.
Frjáls verzlun er eitt elzta sérrit landsins og fjallar reglulega
um viöskipti, efnahags- og þjóömál. Sérstakir greinarflokkar
eru um byggöamálefni, iönaö, stjórnunarmálefni og fleiri mál
sem viö kuma viðskiptum.
Frjáls verzlun býöur yður velkomin I hóp fastra áskrifenda
— UM LEIÐ OG ÞÉR FAIÐ FRJALSA VERZLUN EIGNIST
ÞÉR VERÐMÆTI SEM EYKST MED IIVERJU ARI.
Til Frjálsrar verzlunar, Laugavegi 178, pósthólf 1193,
Rvlk. Óska cftir áskrift.
/
Nafn
Heimilisfang
FRJALS VERZLUN
Laugavegi 178 — Símar 82-300 og 82-302
honum er hann flautaði.
Hann hló þegar mamma
hans sagði að hann gæti
flautað fyrir álfana, en
hann ákvað að reyna.
Hann beið þar til fjöl-
skyldan var sofnuð,
stalst þá út og fór að
álfalautinni. Nóttin var
dimm, en blómin i
kringum lautina lýstu
eins og stjörnur svo
hann gat auðveldlega
fylgzt með þvi sem fram
fór.
Það var glatt á hjalla
hjá álfunum. Einn
þeirra var að leika á
hljóðfæri, sem líktist
flautu, en hinir allir voru
að dansa.
Conn faldi sig á bak
við tré og hlustaði á lag-
ið, sem leikið var þar til
hann var þess fullviss að
hann kynni það. Eftir
nokkurn tima lagði
hljóðfæraleikarinn
flautuna niður. Hann leit
út fyrir að vera þreytt-
ur. Conn sá, að dansfólk-
ið varð vonsvikið. Þau
sögðu:
— Okkur langar til að
halda áfram að dansa.
Þá byrjaði Conn að
blistra,~álfarnir urðu
undrandi og einn þeirra
kallaði:
— Hvar er þessi dauð-
legi maður, sem getur
leikið álfatónlist?
Conn kom blistrandi
fram undan trénu. Álf-
arnir dönsuðu og döns-
uðu en á meðan hélt
Conn áfram að flauta.
Að lokum hættu þeir og
drottningin ávarpaði
Conn og sagði:
— Þú hefur glatt okk-
ur með tónlist þinni og
ætlum við að launa þér
með þvi að uppfylla eina
ósk fyrir þig.
— Mig langar til að
þið leysið hana systur
mina úr álögum sagði
hann.
— Álög eru aðeins
lögð á þá, sem gera álf-
unum einhvern miska,
sagði drottningin.
— Ég veit það, sagði
Conn. Systir min tók
nokkur blóm úr lautinni
i gær.
— Já, sagði drottning-
in og við breyttum þeim
i þyrna. Hún tók hvitu
fjólurnar, sem eru okkar
persónulega eign. Við
getum ekki liðið það að
nokkur dauðlegur mað-
ur taki eitthvað úr laut-
inni án þess að hljóta
refsingu fyrir.
— Er nokkur leið að fá
hana leysta úr álögum,
— sagði Conn.
— Já, en það verður
erfitt. En þar sem þú
hefur skemmt okkur
með þvi að blistra lagið
okkar ætlum við að