Tíminn - 11.01.1976, Blaðsíða 25

Sunnudagur 11. janúar 1976.
TÍMINN
25
KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR — KVIKMYNDIR
HORNIÐ
Umsjónarmaður
Halldór
Valdimarsson
HRESSANDI BLOÐBAÐ
OG SVART ER ORÐIÐ SVART A NÝ
Tónabió
Borsalino og Co.
Leikstjóri: Jaques
Jardin
Aðalhlutverk: Alain
Delon, Ricardo
Cucciolla, Daniel
Ivernel, Catherine
Rouel, Lionel Vitrant,
Reinhardt Kolldehoff.
Frönsk, með ensku tali.
Eitt sinn var tilveran einföld.
Þá voru glæpamenn glæpa-
menn, óvinir þjóðfélagsins, sam-
einaðir i baráttu sinni við lögin.
Þá voru glæpamyndir einnig
einfaldar, ferill þeirra fyrirsjáan-
legur og gat ekki — mátti ekki —
leitt til hagstæðrar niðurstöðu
fyrir hin verri og myrkari öfl
þjóðfélagsins.
Siðar breyttist þessi einfald-
leiki og umsnerist.
Glæpamaðurinn var ekki leng-
ur glæpamaður heldur skilnings-
vana og afvegaleitt barn, sem
umhverfi og rangt uppeldi hafði
leitt i vegvillur. Hann þjáðist
meir vegna verka sinna en
fórnarlömb hans, hann þráði
skilning þjóðfélagsins, en gat
ekki komið óskum sinum á fram-
færi öðruvisi en um skorna hálsa
og sundurskotin kviðarhol.
Þá kom timabil hinna barngóðu
morðingja og ástsjúku banka-
ræningja, sem þjóðfélagið átti að
bjarga með ástúð og hlýju —
bjargaúr klóm einkennisklæddra
óvætta, sem hrintu saklausum út i
myrkur og eymd lögleysunnar.
Þá var sekt lögreglunnar
sönnuð;grim.ndarverk hennar af-
hjúpuð, og máttu glæpamyndir
ekki enda með hennar sigri.
Það var um þessar mundir að
mafiuforingjarnir urðu elskandi
fjölskyldufeður og viðkvæmir
syrgjendur, sem að visu skutu
fyrst, en grétu þó altént yfir fold-
um fórnarlambanna á eftir.
Þá var það að einhverjum datt
snjallræði i hug. Snjallræði, sem
hefur siðan leyst eitt af verstu
vandamálum kvikmyndafram-
leiðenda og leyst það fyrir fullt og
allt.
Þegar glæpamynd er fram-
leidd tekur framleiðandinn af-
stöðu gagnvart efni hennar. Það
er slæmtað þurfa að taka afstöðu,
en þvi miður óhjákvæmilegt og
þvi varð kvikmyndaframleiðandi
ávallt að sætta sig við að það
voru aldrei allir sammála honum.
Tæki hann afstöðu með lög-
reglunni, fékk hann allt umbóta-
sinnað og gáfað fólk á móti sér.
tæki hann afstöðu með vesalings
glæpamanninum risu feitu
kapitalistasvinin með peninga-
veskin sin að vopni gegn honum.
Snjallræðið.sem fyrr var á
minnzt, losaði kvikmyndagerðar-
manninn úr þessari klipu — leiddi
hann hinn gullna meðalveg og
tryggði honum samúð allra.
Snjallræðið var einfaldlega
það, að i stað þess að láta lögreglu
berjast við glæpamenn og glæpa-
menn við lögreglu, þar til annar
hvor aðilinn bar sigur af hólmi,
var att saman tveim glæpamönn-
um og sá skárri látinn sigra i
viðureigninni.
Lögreglan sat hjá og taldi likin.
Framfarir.
Með stút og stelpu
Borselino og Co. fjallar um
viðureign stráks með stút og
stelpu, við miðaldra mann með
grettu og Hitlersorg.
Báðir tilheyra þeir Mafiunni,
þeim elskulegasta ai öllum
elskulegum fjölskylduklúbbum,
en þó hvor með sinu lagi.
Siffredi, sá ungi með stútinn
og stelpuna, er af gamla skólan-
um og rikir með glæsibrag yfir
undirheimum Marseilleborgar i
Frakklandi. Hann á og rekur
vændishús borgarinnar, spilaviti
hennar og helztu opinbera
skemmtistaði og nýtur lifsins likt
og við öll vildum njóta þess ef
okkur gæfist kostur á.
Volpone, sá eldri með
gretturnar og Hitlersorgið, er þar
á móti framfarasinnaður,
pólitiskur og leitandi. Hann vill
hreinsa til i undirheimum
borgarinnar, losa hana við eitur-
áhrif Siffredi og félaga, til þess
að geta hugað að viðskiptum sin-
um með hiiia krifftalshvitu lausn
vestrænnar menningar frá
hörmungum tilveru sinnar og
niðurlægingar, Heroin, i friði og
spekt.
Siffredi er óvinur þjóðfélagsins,
Volpone vinur þess og velunnari.
Milli þeirra hlaut að brjótast út
styrjöld.
Einfaldleikinn
endurheimtur
Og þar meö er tilveran einföld
á ný. Svart og grátt skiptist á
þannig að hinn almenni borgari
fær skilið rás atburða — hið hvita
er ekki þess vert að festa það á
filmu, nema þá i duftformi.
Hressandi andvari bærir loftið,
púðureimur fyllir vitin og það
verður aftur gaman að lifa.
Siffredi og Volpone takast á i
glimunni miklu og áhorfandanum
gefst færi á að sjá fólk limlest og
drepið eftir öllum kúnstarinnar
reglum. Vélbyssur gelta,
ikveikjur lýsa upp nóttina,
brennisteinssýran kraumar,
haglabyssan hrærir i innyflum og
vinið flýtur. 1 kaupbæti fáum við
svo spánýja og ferska drápsað-
ferð, sem óneitanlega er með
þeim nettari.
Sá skárri sigrar svo auðvitað
að lokum og heldur til fyrirheitna
landsins, Bandarikjanna, þar
sem hann hefur vafalitið gerzt
guðfaðir með fleiru. .
Stúturinn og stelpan fara með.
Segi hver það sem hann vill um
fjöldaframleiddar glæpamyndir.
Deili hver sem hann má á þessa
— þvi að henni má margt að finna
— en fram hjá þvi held ég að
enginn komist, að þrátt fyrir alla
sina vankanta, þrátt fyrir bros-
lega klaufalega þætti á við og
dreif um hana, já þrátt fyrir
greinilegan skyldleika hennar
viðsvomargar aðrar samskonar
kvikmyndir, þá er hún verulega
hressandi.
Hún svalar blóðþorstanum,
sem virðist enn svo rikur i okkur,
þrátt fyrir alla menninguna og
bókmenntirnar.
Pabbadrengur
Pabbadrengurinn kvenlegi,
Alain Delon, sómir sér nokkuð vel
i hlutverki Siffredi. Hann ber allt
yfirbragð ofdekraðs sykurbarns
með sér og þarf þvi ekki annað en
að haida svip sinum frosnum og
tala með augunum, sem hann og
gerir óspart.
Ricardo Cucciolla sem fer með
hlutverk Volpone, er alger and-
stæða Delons að þessu leyti. Að
visu gerir hann einnig þolanlegar
tilraunir til augnaspils, en beitir
aftur á móti ekki frystum
vöngum. Hann rykkist og
skrykkist i andliti, likt og hver
annar Foringi, svo að undravert
virðist að höfuðið helst saman.
Einnig hann kemst velfráhlut-
verki sinu, en þó einkum vegna
þess hve vel hann fellur inn i efni
myndarinnar. Hann á heima þar
með fettur sinar og brettur og án
hans væri hún ekki söm.
Aðrir leikendur kunna flestir að
halda á vélbyssum og uppfylla
þvi þær kröfur sem hægt er að
gera tilþeirra.
Þrátt fyrir vankanta
Semsé — hressandi mynd,
blóðug og jafnvel stöku sinnum
ofurlitið spennandi. Hún kemur
ekkiáóvart fyrir neinar sakir, er
fyrirsjáanlegogeinföld isniðum.
Að sjá hana er likt ög að hitta
gamlan kunningja, sem að visu
hefur ekki til að bera sérstakar
gáfur og bætir litlu við þekkingu
umhverfis sins, en er þó
viðræðugóður og vel til þess
fallinn að biða með á biðstofu
tannlæknis.
Einn galli er þó á mvndinni,
sem er litt skiljanlegur. Það fer
vitlaus endi inn i ofninn og þvi er
lokaatriði myndarinnar ekki nýtt
sem skyldi.
-HV.
ÞESSI
STJÖRNUBÍO

STEINDRÁPUR
SIÐA
ER
OPIN
Nokkuð venjuleg hasarmynd, sem þó tilheyrir fremur skárri
hluta sinnar tegundar. Endurvakning á blóðugum hefndarvigum
Mafiunnar og að mörgu leyti óvanalega skynsamlega unnin kvik-
mynd.
Bronson er þarna i sinu rétta umhverfi og tekst að gera myndina
sæmilega, jafnvel rúmlega það.
HAFNARBÍÓ:
Vegna fyrirspurna, sem bor-
izt hafa, skal það skýrt tekið
fram,aðsiða þessier opin öllum
þeim, sem vilja létta á hjarta
sinu i'sambandi við kvikmyndir.
Athugasemdir, fyrirspurnir
og annað á jafn greiðan aðgang
að horninu og skrif umsjónar-
manns þess og geta þeir sem
hug hafa á sent ábendingar
sinar eða annað efni merkt
Kvikmyndahorninu, til rit-
stjórnar Timans.
GULLÆÐIÐ
Það er sem fyrr, að það er enginn svikinn af meistara Chaplin.
Honum lætur það vel að sýna hlutina frá sérstæðu sjónarhorni og
draga fram i dagsljósið mannlega tilburði, sem alla jafna eru okkur
huldir, bæði til umhugsunar og ánægju.
Enginn kann að leika á hinar viðkvæmari taugar hugans jafn vel
og hann og enginn getur heldur gert jafn sársaukalaust grin að
mannlegum tilfinningum.
Gullæðið er, sem búast mátti við, verulega ánægjuleg mynd og
Hundalif, sem sýnd er með, er ekki siðri.
Beztu meðmæli.
— HV.
GAMLA BÍÓ:
HRÓI HÖTTUR
Sem lyrr er Gamla bió með jólamynd úr hópi fremstu verka
Disney kvikmyndaversins. Að þessu sinni Hróa hött.
Sem aðrar tfeiknimyndir Disneys er þessi gædd flestu þvi sem eina
teiknimynd má prýða. Hún er frábærlega unnin að öllu leyti.
Söguþráður hennar, persónusköpun og efnismeðferð hlýtur aö hrifa
hvern mannlegan huga.
Gamla bió hefur á undanförnum árum skapaö sér þá skemmti-
legu venju að sýna teiknimyndir um jól og nú er svo komið að það er
oröinn fastur liður á tilhlökkunarskrá jólanna að sjá jólamynd biós-
ins. Megi venja þessi verða sem lengst við lýði. _ HV.
HÁSKÓLABÍÓ:
LADY SINGS THE...
Hér er á ferðinni nokkuð góð mynd um feril bandarisku jasssöng-
konunnar Billie Holiday, þar sem glitofnu yfirborði stjörnunnar er
hafnað, en þess i stað reynt að grafast ofurlitið undir yfirborðið, i átt
til raunverulegrar tilveru hennar. Lögð er mikil áherzla áaðsýna
niðurlægingu hennar sem eiturlyfjaneytanda og um leið skyggnzt
ofurlitið inn i þá baráttu, sem býr að baki velmegunar flestra
stjarna.
Sem sagt góð mynd.
— HV