Tíminn - 14.12.1976, Blaðsíða 7

Þribjudagur 14. desember 1976
lliií'SiilS'
7
súrt i broti. Margir eru meb
gamla og lir sér gegna diselraf-
mcitora fyrir heimili sin. Standa
þeir nú frammi fyrir þeim
vanda ab gera annað hvort, sitja
við oliulampaljós eða leggja i
kaup á vélum fyrir hundruö
þúsunda.
Ekki er hægt að skiljast við
þessi mál án þess að geta þess
ráðleysis sem viröist rikjandi i
vinnubrögðum þeirra, sem aö
þessu standa. Má þar til nefna
alit þaö brölt sem á þessu var
hér i fyrra haust, þegar verið
var að skakkrassast með vélar
og tæki hingað norður, að þvi er
virtist i þeim eina tilgangi, að
böðlast með það um hæl sömu
leiö tilbaka i ófærum veðrum og
kafsnjó, með miklum tilfæring-
um. Annar þáttur þess háttar
sýnikennslu i „hagnýtum”
vinnubrögðum var settur á svið
i þessum mánuöi. Sendur var
hingað norður vinnuflokkur frá
Hólmavik. Átti hann aö grafa
fyrir og leggja heimtaugar frá
aðallinu. Látið var i veðri vaka
að þvi verki ætti að ljúka, ef
veður leyfði. Litið varð úr þvi
verki. Mikill hluti timans fór i
þarflausar keyrslur fram og
aftur i mat og gistingu. Aður en
það verk var hálfnað, voru þeir
látnir hætta, án þess veðurfari
væri um aö kenna. — Það sem
einkennt hefur þessa fram-
kvæmd, er að ekkert stenzt
stundinni lengur, sem sagt er að
eigi að gerast. Er likast þvi að
engin alvara sé með aö koma
verkinu áfram, þrátt fyrir gefin
heit. Er slæmt að vita til þess,
að slík leikbrögð skuli höfð um
jafn nauðsynlega framkvæmd.
Þó Þorvaldur Garðar
Kristjánsson sé allur af vilja
gerður og virðist hafa mikinn
hug á þessu, er augljóst, aö-það
nægir ekki til að koma þessu
farsællega fram. Það viröist
einsog aörirsetji honum stólinn
fyrir dyrnar, þegar til fram-
kvæmdanna kemur, svo að hann
fái ekki við ráöiö.
Slátrun
1 Sláturhúsi Kaupfélags
Strandamanna, Norðurfiröi,
var á s.l. hausti slátrað 3.359
kindum. Þar af 3.185 dilkum.
Meðalþungi dilka var 17,3 kg.
Kjötið er vegið kalt og án nýrna-
mörs. Mun þetta vera mesti
fallþungi á landinu á þessu
hausti. — Þyngstan dilk átti
Benedikt Valgeirsson, Arnesi,
27 kg. Þrir dilkaskrokkar, sinn
frá hverjum bæ, vógu 26,5 kg.
Benedikt i Arnesi slátraði lika
fullorðnum hrút, sem lagði sig
með 60kg skrokk. Hæsta meðal-
vigt var hjá Guömundi P. Val-
geirssyni og Hjalta Guðmunds-
syni, Bæ, 19,3 kg.
Hér hefi ég dregiö fram
nokkra þætti, er varða okkur
Árneshreppsbúa, i von um að
ýmsir burtfluttir Arneshrepps-
búar geti af þeim fundið svör við
einhverju af þvi, sem þá langar
að vita úr heimahögum. Allt
horfir nú betur við okkur en var
um skeið, þegar við gátum eins
búizt við að verða, nauðugir,
viljugir, að ganga slyppir frá
öllu, sem var okkur kærast og
oröið hluti af okkur sjálfum.
Þótt okkur finnist i sumum efn-
um fetið ná skammt, finnum
við, að áfram miðar samt.
Að lokum langar mig að vikja
ögn að öðru og þó skyldu efni.
Það var á s.l. vori, að Magnús
ólafsson frá Sveinsstöðum, þá
fréttamaður Timans, tók sér far
með flugvél Vængja H.F. vestur
á Vestfirði og lenti þá m.a. á
Gjögri. Þar hitti hann gaman-
sama sveitunga mina, sem
sögðu eitthvað á þá leiö, að flug-
félagið Vængir hefði mesta þýð-
ingu fyrir okkur Arneshrepps-
bua, án þess gætum við ekki
verið, og skemmtilegasti
félagsskapur okkar væri sauð-
fjárræktarfélagiö (Sauðfjár-
ræktarfélagið VON i Arnes-
hreppi). Þó aö þetta væri i
gamnisagtog I gamni haft eftir,
þá er meiri sannleikur i þessu,
en i fljótu bragði kann aö virð-
ast.
Allt frá þvi, er strandferða-
skipin Skjaldbreið og Heröu-
breið hættu strandferðum og
voru seldar úr landi, urðu sam-
göngur okkar svo bágbornar, aö
allsendis var óviðunandi og
óhægt aö bæta úr þvi, þó aö vilji
væri fyrir hendi. Ef við þurftum
einhverra erinda út og suður
eöa komast heim, urðum við að
sæta bilferðum frá og til Hólma-
vikur og dallast þangað og það-
an meö ótryggum ferðum á vél-
bát i misjöfnum veðrum, og eiga
oft enga vissu um framhald
ferðar, þvi oft var billinn farinn
áður en bátsferðin féll. Þó aö
menn verði að sætta sig viö
margt þegar aðrir kostir eru
ekki fyrir hendi þá mátti heita,
að þetta væri frágangssök. Með
flugi Vængja hingað á Gjögur
gjörbreyttist öll aðstaða okkar
til samgangna. Menn gátu farið
ferða sinna að vild með auð-
veldum hætti. Sú einangrun,
sem við höföum búið við, a.m.k.
um vetrarmánuðina, var rofin.
Siðan höfum viö ekki vitaö hvaö
einangrun er, i þessum efnum.
Þessar flugferðir hafa lika gefið
mikið betri raun en menn þorðu
að vona i fyrstu. Flug getur að
visu fallið niður dag og dag
vegna veöúrs, en aldrei hefur
það tafizt til lengdar. Starfs-
menn félagsins hafa lika sýnt
mikla lipurö I allri þjónustu
sinni, sem vert er að þakka. Af-
reiðslumaður þess hér á Gjögri,
Adolf Thorarensen, hefur lika
reynztsérlega lipur, árvakur og
traustur i sinu starfi. Það hefur
sitt að segja, og á hann skiliö
þakkir fyrir þaö. — Á s.l. vori og
nú aftur i haust hefur hlaupið
snuröa á þráðinn i starfsemi
Vængja. Höfum viö þá fundiö
fljótt til þess, og hve mikils við
missum i, ef það félli niður. Það
er þvi von okkar og nauðsyn, að
rekstur þess geti gengið áfalla-
laust og af sama öryggi hér eftir
sem hingað til. Ef þjónusta
þess, eða annarra i sömu mynd,
félli niður, værum við aftur
komnir i sama óþolandi fariö og
við vorum áður en það kom til
sögunnar.
Sauðfjárræktarfélagið
Sauöfjárræktarfélagið VON
var stofnaö haustið 1954. Stofn-
endur þess voru i fyrstu 8 bænd-
ur. Siðar bættust nokkrir i hóp-
inn og uröu flestir 15. Sumir
þeirra hafa helzt úr lestinni og
aðrirkomið i staðinn. Nú er tala
þeirra 12.
Haustið, sem félagið var
stofnaö, valdi Sigfús Þorsteins-
son frá Sandbrekku 10-15 ær hjá
hverjum félagsmanni i félagið.
Skyldu þær mynda undirstöðu
undir kynbótastarfið. Siöan hef-
ur þetta þróaztuppi, að allar ær
félagsmanna eru félagsær og
skýrslufærðar. Eru nú á annað
þúsund ær i félaginu. — Þegar
félagið var stofnað, var meðal-
þungi dilka hér lágur. Var þá
talið, að hér væru landkostir þaö
lélegir, að fé gæti ekki orðiö
ööruvisi en rýrt. Þetta fór þó að
breytast fljótt eftir stofnun
félagsins og hefur þróazt upp i
aö vera með hæstu meðal vigt á
landinu. Sýnir þaö hvert gildi
þessi starfsemi hefur haft.
Kemur þar einnig til bætt fóðr-
un, en skýrsluhaldiö á stóran
þátt I þvi. Með þvl fá menn yfir-
lit yfir hverja kind i fjárstofni
sinum og afurðir hennar og það
leiðir til betra vals liflamba,
meö tiliiti til afuröa. Af minni
reynslu og annarra tel ég nær
ógerlegt að rækta fjárstofn sinn
til fullra afurða nema 1 gegnum
sauðfjárræktarfélag eða þá
skýrslugerð, sem jafngildir þvi.
Þegar félagið var stofnað, voru
fáir hrútarhér, sem náöu fyrstu
verðlaunum. Þetta hefur
breytzt mikið til batnaðar. Nú
eruhérmargir og góöir 1. verðl.
hrútar og nokkur eftirsókn aö fá
hrúta héðan á sæðingar-
stöðvarnar til kynbóta vitt um
land. Það er þvi ekki of sagt um
sauöfjárræktarfélagið VON,
sem stofnað var upp á von og
óvon um hvort það ætti framtið
fyrir sér, að það hafi gefiö betri
raun en nokkur bjartsýnismaö-
ur þorði að vona, og bætt hag
bænda og búenda verulega. Þó
að það hafi ekki náð nema til
nokkurs hluta bænda i hreppn-
um, má fullyröa, að gagnsemi
þess hefur einnig náö til þeirra,
sem utan við þaö standa. Það er
viss gleði fólgin i þvi, að sjá
árangur verka sinna með þess-
um hætti.
Læt ég svo þessum fréttaþátt-
um lokið meö kveðju til vina og
kunningja.
Gleðjið
með gjöf frá
gullsmið
Uj
u.

'4b
- Þetta er
okkar
merki
MEMBER DF THE ICELANDIC
GDLDSMITH ASSDCIATIDN
Skiptið við
félagsmenn
Jólabækur
Skemmtilegu smá-
barnabækurnar eru
safn úrvals bóka fyrir
litil börn:
Benni og Bára
Stubbur
Tralli
Láki
Stúfur
Bangsi litli
Svarta kisa
Kata
Skoppa
Aðrar bækur fyrir lítil
börn:
Kata litla og brúðu-
vagninn
Palli var einn í heimin-
um
Selurinn Snorri
Snati og Snotra
Bókaútgáfan
BJÖRK
Tíminn er
peningar
| Augjýsitf
: íTimanum
Þykk og dúnmjúk stofuhúsgög
OTRULEGA ODYR
Fyrir kr. (fyrra verðið rifflað flauel, síðara
pluss) 25.620 eða 30.375 faerðu fyrsta
stólinn. Fyrir kr. 32.445 eða 38.980 færðu
hornstól. Fyrir kr. 19.350 eða 21.525 færðu
pullu —
og áfram getur þú svo aukið við að vild —
því að þetta eru raðhúsgögn — en komdu
nú fyrst og kynnstu þeim.
Spurðu um ákiæði, liti, greiðsluskilmála
SMIDJUVEGI6 SÍMI44544
Hfer.’ ■fciy - .
i \ :;t*. ,
'4, ■ _ '
' Ití W&SimÍSL: . .■ v-V >■N,rr jjli';■ •'jT- j'ÁgLwJff' l